Is Python geen taal waarmee je iets omschrijft/formuleert en die aan eenvoudige regels voldoet?
Misschien worden veel programmeurs overschat.
Een kleinere groep excellente(re) programmeurs, auteurs, vinden van yes.
Waar ligt het verschil denk je? Hebben ze gelijk?
Ik denk dat we (als programmeurs) onzelf nogal overschatten, op elk niveau, en uiteindelijk de simpele waarheid er van moeten erkennen.
De vormen en wegen naar een oplossing, het creatieve aspect, de dingen bewust anders doen, 'voor de lol ervan' of andere persoonlijke kinks, maar ook onbewust 'fout', in tegenstelling tot als doel hebben om 'hetzelfde resultaat te willen boeken op dezelfde meest voorkomende manier', onderscheiden de mens van A.I. vooral.
Vooralsnog is het een filosofisch, religieus en wetenschappelijk raadsel, waar het daadwerkelijke uiteindelijke onderscheid ligt en of de mens wel of niet zelf 'interrupts' kan plaatsen of waar de ontkoppeling zich, als deze bestaat, zich bevind. In het algemeen wijst men naar het concept 'losstaand en onvolmaakt (zelf)bewustzijn" dmv. een onvolkomen en eigenzinnige, subjectieve, interpretatie (kijk, weer een taal).
Zou zo een deling bestaan zonder de leugen, of de fout zelf, aanname? etc.
Dat neemt niet weg dat er meerdere palelle processen bestaan, buiten onze (schijnbaar) singlethreaded eigen interpretatie en mogelijkheid om een soort van query uit te voeren die raakvlak en afhandeling vind.
De grootste lol en waarde is het doel en nut van wat we schrijven... Eigenzinnige kinks zoals "punctuatie en grammatica zijn belangrijk", "het moet slim lijken", "het moet leuk gevonden worden", "het moet kleinerend en imposant zijn", "het moet grappig gevonden worden" of misschien heb je geen zelfdienende redenen, boeit het je geen biet en wil je vooral elkaar dienen met iets interessants om over te praten.
Of iets oplossen, inspireren, doorgronden, aansporen om te betwijfelen of iets groters te bewerkstelligen. Misschien heb je er vrede mee om half-fout te zijn en gaat het om feedback en gevolg, ongeacht.
Misschien... In plaats van "zo
waarschijnlijk mogelijk".
De meest menselijke mensen vragen en zoeken vooral ipv. te (re)produceren en op te leggen, zijn niet vies van én erkennen de rol van (zelf)veroordeling, correctie, heroverweging, tekortkoming. Al lijkt schaamteloze/trotse impulsiviteit/gehaastheid en offensieve veroordeling de laatste jaren de overhand te hebben, gebaseerd op ondoordachte aannames en "nood", dan de rust en verbinding.
Recht en verbuiging/afleiding, waar en onwaar, zijn fundamentele onderdelen van het mens zijn. Daarmee dus ook de veroordeling en, hopelijk, ook vergeving.
[Reactie gewijzigd door Anoniem: 1883242 op 23 juli 2024 18:06]