Adviescollege is opnieuw kritisch op ict-problemen bij Omgevingswet

Het Adviescollege ICT-toetsing waarschuwt voor grote problemen bij het verlenen van vergunningen als Nederland de Omgevingswet invoert. Dat heeft te maken met de grote, complexe ict-problemen rondom de invoering van de wet.

De Eerste Kamer had het college om een advies gevraagd voor de invoering van de Omgevingswet. Die moet op 1 januari 2023 in werking treden. De invoering van de wet is al diverse keren uitgesteld, met name vanwege de ict-problematiek rondom het project. De Omgevingswet is een omvangrijk bureaucratisch project waarbij de overheid tientallen wetten en honderden Algemene maatregelen van bestuur samenvoegt.

Een essentieel onderdeel daarvan is het Digital Stelsel Omgevingswet of het DSO, waar burgers en overheidsinstellingen alles kunnen inzien en regelen rondom bijvoorbeeld aanvragen voor vergunningen. Het Adviescollege trekt in haar rapport geen definitieve conclusie over de vraag of uitstel nodig is of niet. "De te maken afweging is lastig omdat op of kort na 1 januari 2023 nog forse beperkingen zijn in de stand van het DSO en er mede daardoor dingen mis zullen gaan, zowel voorzien als onvoorzien", schrijft het college. "Maar ook verdergaand uitstel heeft grote maatschappelijke consequenties. Zowel voor als tegen de invoering per 1 januari 2023 bestaan zwaarwegende argumenten."

Het college ziet met name twee problemen in het Digitaal Stelsel. Aan de ene kant werken de testen niet goed die na een BIT-advies in 2020 zijn opgezet. Die zogenaamde 'ketentesten' zijn bedoeld om te controleren of onderdelen van de ict-omgeving goed werken en of ze betrouwbaar en stabiel zijn. Daar moet 'een stevige kwaliteitsimpuls' worden gemaakt, stelt het college.

Een tweede punt van zorg zijn de zogenaamde Tijdelijke Alternatieve Maatregelen. Dat zijn manieren waarmee oude, bestaande standaarden in het DSO kunnen komen te zitten. Dat is een alternatief van wat er eigenlijk moet gebeuren, namelijk het ombouwen van bepaalde documenten naar een nieuwe standaard die specifiek voor het DSO geldt.

Het Adviescollege ziet dat er sinds begin dit jaar steeds meer van zulke Tijdelijke Alternatieve Maatregelen nodig blijken te zijn, omdat er veel meer onderdelen van de Omgevingswet nog niet klaar zijn voor implementatie op 1 januari. Dat gaat mogelijk grote problemen opleveren, schrijft het college: "Onze conclusie is dat de TAM’s bij inwerkingtreding als vangnet kunnen fungeren, maar ze hebben ook een nadeel: ze introduceren extra complexiteit."

Hoewel het rapport geen conclusie trekt over uitstel van de wet, lijkt dat uitstel door de kritische noten bijna onvermijdelijk. De Eerste Kamer moet in de komende weken akkoord gaan met de invoering, maar de kans is groot dat de overheid eerst het DSO moet bijwerken. Het Adviescollege noemt 'verdergaand uitstel' als optie. Er zou dan een 'fundamentele heroriëntatie' van de hele Omgevingswet moeten komen. Dat zou de wet nog zeker nog enkele jaren kunnen vertragen, 'met alle maatschappelijke consequenties van dien'. Als de wet wel wordt ingevoerd, is er een groot risico dat de Omgevingswet 'belemmerend werkt' voor het verlenen van vergunningen.

Tweakers schreef in 2020 een achtergrondartikel over de ict-problemen achter de wet. De wet is door de Tweede Kamer aangenomen. De Eerste Kamer is met de inhoud ervan akkoord, maar heeft zorgen over de invoeringsdatum van 1 januari. Daarom wilde de senaat eerst advies inwinnen.

Reacties (32)

[veltnet]

Volgens mij hebben ze niet zozeer ICT problemen maar een bureaucratie probleem wat ze met/door ICT willen oplossen.

Het oplossen van bureaucratie met ICT leidt tot veel meer bureaucratie en bureaucratische ICT.

[PaT]

Nee, dat ben ik niet met je eens. De Omgevingswet tracht in de basis echt de burger beter te betrekken bij ruimtelijke initiatieven middels participatie, probeert complexe regels toegankelijk te maken via een dso (en dat deel werkt heel goed) en zorgt er via de aanhakende Wet kwaliteitsborging voor het bouwen ook nog eens voor dat jij en ik als consument beter beschermd zijn tegen aannemers. Allemaal heel goede punten. Daar komt allemaal maar weinig ICT bij kijken.

Daarentegen zijn er aspecten uit de wet die nog niet goed ondersteund worden door de software van het rijk. Dat gaat dus om de genoemde software voor omgevingsplannen, maar ook het proces rond de nieuwe bouwmelding als gevolg van die Wkb. Dan moet je als Rijksoverheid en gewoon een grote jongen zijn en zeggen, het is nog niet af, we nemen extra tijd.

Of dat gaat gebeuren schijnen we vrijdag te horen te krijgen.

[pmeter]

De Omgevingswet heeft inderdaad de doelstelling om ruimtelijke ontwikkelingen makkelijker te maken. Daar faalt de Omgevingswet echter compleet in. Zowel juridisch als qua ICT.

De regels zijn nu omvangrijk en complex. Dat komt niet doordat het slecht vormgegeven wetten zijn. Dat komt doordat er ontzettend veel aspecten van het leven in geregeld worden. Om met Arjen Lubach te spreken: de Omgevingswet gaat over alles. Maar met de hulp van een expert kom je er wel uit. De expert bekijkt de wetten A, B, C, X, Y en Z. Elke wet is op zichzelf overzichtelijk.

Er zijn ontzettend veel normen. Een kleine greep:
- Waar mag je hoe groot bouwen?
- Voor welke doeleinden mag je gronden en gebouwen gebruiken?
- Geluid
- Geurhinder vanwege dieren
- Fijnstof
- Bescherming van flora en fauna
- Explosiegevaar
- Bescherming tegen magneetvelden van hoogspanningsleidingen
- Eisen aan verlichting bovenop windturbines
- Molenbiotopen (je mag niet hoog bouwen in de buurt van historische molens)
- Leidt de gewenste ontwikkeling tot problemen in de vorm van parkeerhinder of te drukke toegangswegen?
- Schaduwhinder
- etc etc

Die normen hebben nu elk hun eigen overzichtelijke plek in een eigen regeling. Dat is voor juristen overzichtelijk. De Omgevingswet integreert alles. Dat is noodzakelijk om de regels in te kunnen laden in het Digitaal Stelsel Omgevingswet (DSO). Maar de regels zelf worden voor juristen moeilijker te doorgronden.

Daarnaast hebben we nu zo'n 50 jaar jurisprudentie (gerechtelijke uitspraken) die duiding geven aan tal van begrippen en regels. Vrijwel al die begrippen en regels worden gewijzigd. Dat leidt tot ontzettend veel onzekerheid ook onder experts.

Verder ben ik ervan overtuigd dat de uitleg van regels mensenwerk is. Het DSO is een computerprogramma dat dat tracht over te nemen. Ik voorzie veel problemen. Twee voorbeelden:
*Voorbeeld 1*: Iemand wil een locatie openen voor flitsbezorging van boodschappen. Hij opent het DSO en voert 'supermarkt' in als gewenste ontwikkeling. Het DSO zegt dat dit mag. Probleem is echter dat juridisch onduidelijk is wat een locatie voor flitsbezorging is. Is het een supermarkt, is het een steunpunt voor pakketbezorging of is het een distributiecentrum? Het gevolg is dat degenen die het DSO programmeren en degenen die een aanvraag doen en uit een limitatieve lijst met mogelijke ontwikkelingen moeten kiezen onbewust sturing geeft aan de uitkomst of een nieuwe ontwikkelingen wel of niet wordt toegestaan, terwijl dat niet wenselijk is.
Edit: aan de reactie van PaT te zien is de onduidelijkheid rondom flitsbezorging in sommige gemeenten inmiddels opgelost. Maar de werkelijkheid is eindeloos en de regels niet. Dat blijft schuren. Even terug had ik een zaak over een turkse bakker die ook broodjes shoarma verkocht. De eigenaar meende legaal een detailhandelsvestiging te runnen. De gemeente handhaafde echter omdat het om een horeca vestiging zou gaan, wat op die plek niet was toegestaan.
*Voorbeeld 2*: Iemand koopt een stukje bos en wil daar een gebouw neerzetten. Het bos maakt deel uit van de directe omgeving van een monumentaal gebouw. Daar gelden regels voor. Die zijn vaak subjectief geformuleerd: "Ontwikkelingen in de omgeving mogen het aanzicht en het ensemble van het monument niet aantasten." Deze subjectiviteit is bedoeld om het bevoegd gezag (het college van burgemeester en wethouders van de gemeente) de vrijheid te geven om hier in een concreet geval een keuze over te maken. Die keuze is deels juridisch en deels politiek. Het DSO kan echter niet omgaan met subjectieve regels. In de Omgevingswet staat zelfs dat regels objectiveerbaar moeten zijn. Hoe kan een gemeente de bescherming van monumenten in het DSO verwerken?

Daarnaast zeg je dit:

De Omgevingswet tracht in de basis echt de burger beter te betrekken bij ruimtelijke initiatieven middels participatie, probeert complexe regels toegankelijk te maken via een dso (en dat deel werkt heel goed) (...)

Twee opmerkingen:
- Wat werkt er heel goed? Als er volgens het adviescollege ICT zoveel problemen met het DSO zijn, dan kan de 'frontend' wel goed werken, maar als de inhoud van het DSO niet deugt, dan heb je daar niets aan.
- Daarnaast heb ik nog geen goed werkende frontend van het DSO gezien. Het bestaande systeem, dat door de Omgevingswet verdwijnt, is juist heel mooi en ook voor burgers overzichtelijk. We hebben met www.Ruimtelijkeplannen.nl een prachtig systeem waarop burgers precies kunnen zien wat er op hun gronden en in de omgeving daarvan is toegestaan volgens het bestemmingsplan. Dat geeft duidelijkheid en rechtszekerheid. Dat verdwijnt met de Omgevingswet.

[Reactie gewijzigd door pmeter op 22 juli 2024 17:40]

[PaT]

Laat ik beginnen met te melden dat ik deze keer zelf fysiek ben langsgeweest bij het adviescollege om samen met wat collega's te vertellen wat er nog aan het DSO schort volgens ons. In het advies van het college herken ik bepaalde punten die wij daar gemeld hebben.

De 2 voorbeelden die je nu noemt worden in de huidige regelgeving en het olo ook niet of zelfs nog slechter geregeld, dus die vergelijking gaat niet helemaal op.
In het DSO, zeker als het werkt zoals het uiteindelijk beoogd is, gaan we die voorbeelden die je geeft er wel uitfilteren met goede vragenbomen en zogenaamde werkingsgebieden op de omgevingsplankaarten. Zo ver zijn we nog lang niet en ik betwijfel of we dat voor 2029 wel zijn.

Ik kan echter wel, anders dan in het huidige omgevingsloket, aan iemand tot in detail duidelijk maken in welke gevallen er een kapvergunning, uitrit vergunning of reclamevergunning nodig is. Daarbij kan ik de specifieke regels van de gemeente waarvoor ik werk in het DSO uitvraagbaar maken. In het huidige olo zit ik vast aan het setje vragen dat het rijk heeft gemaakt.
Mijn gemeente heeft ook een paraplu bestemmingsplan voor flitsbezorgers. Klikt er iemand op de kaart, dan krijgt men dat net als op ruimtelijke plannen.nl te zien, maar nu (nou ja, in de toekomst) kan ik hem door die klik ook de vraag stellen 'ga je een flitsbezorgings verdelingspunt starten' en afhankelijk van de invoer vertellen of dat mag of niet.

De inhoud van de vragenbomen werkt op dit moment heel aardig, maar kan nog veel beter. Daar hebben we meer tijd voor nodig, dus hopelijk krijgen we die van de minister.

Tenslotte, ruimtelijkeplannen.nl ≠ dso. Dat deel van het DSO vind ik ook nog een draak qua usability, zeker vergeleken met ruimtelijkeplannen.nl. Dat heeft blijkbaar te maken met de opzet van omgevingsplannen. Doordat in het DSO nu bestemmingsplannen worden getoond in een layout die gemaakt is voor omgevingsplannen zoek je je (ik wel tenminste) een ongeluk.

En als nabrander, mocht je denken dat ik een groot voorstander van de Omgevingswet ben, dat ben ik zeker niet. Ik hoop vurig op een lang uitstel en zelfs afstel zou ik niet vervelend vinden. Wat mij betreft pakken we die paar goede aspecten van de Omgevingswet en voegen die toe aan de Wabo. Lijkt mij een stuk makkelijker dan deze monsterlijke alles omvattende wet die zaken zeker niet makkelijker maakt en al helemaal niet sneller.

[Reactie gewijzigd door PaT op 22 juli 2024 17:40]

[veltnet]

Precies wat ik hierboven zeg: bureaucratie.

[Verwijderd]

Dat is een te makkelijke observatie om vooral tegen bureaucratie te zijn want bureaucratie is slecht want er worden vragen gesteld waardoor het initiële proces wordt vertraagd.

Nee. Het punt is dat de overheid weigert te leren van zijn eigen fouten. Zoals dat de beslissingsbevoegdheid bij ICT projecten nog steeds bij bestuurders liggen die geen enkele achtergrond, laat staan affiniteit hebben met ICT beslissingen nemen zonder iets te vragen aan de mensen die er wel verstand van hebben. Om maar iets te noemen.

En de geschiedenis is zich weer aan het herhalen. Want dit rapport uit 2014 https://www.tweedekamer.n...rapport_tcm181-239826.pdf naar aanleiding van parlementaire onderzoek naar problemen bij ICT-projecten bij de overheid legt precies de vinger op de zere plek.

Het is gewoon een gebed zonder eind.

[Reactie gewijzigd door Verwijderd op 22 juli 2024 17:40]

[veltnet]

De geschiedenis is zich niet voor de eerste keer aan het herhalen. Jij verwijst naar een rapport uit 2014 (parlementair onderzoek ict projecten) maar een aantal jaar daarvoor is er een gelijksoortig onderzoek geweest met exact dezelfde uitkomsten. Deze rapporten zijn naar het archief gegaan en daarmee afgehandeld.

[Yzord]

De overheid en ICT. Dat komt over als het bestuur van een kindercreche. Die weten vaak ook niet hoe ze een luier moeten verschonen of kindjes moeten opvoeden, maar willen er wel vanalles over kunnen beslissen vanachter hun desk.

[L-VIS]

Hoewel ik het niet oneens ben, is het wel wat simplistisch gezegd. Alle grote overheidsprojecten worden in eerste instantie optimistisch ingeschat anders komt het nooit door het college of de kamer. Daarnaast schuiven er bij ICT project veel externe bureaus aan die op basis van uurtje / factuurtje zaken proberen te rekken. En tot slot komt van de overheid alles in de openbaarheid itt het bedrijfsleven waar denk ik net zoveel fuck-ups te vinden zijn. Het is niet alsof bij de overheid minder competente mensen werken....

(ik werk niet bij de overheid overigens)

[latka]

Wat ik hier aan toe kan voegen: eilandjes... De overheid bestaat uit heel veel eilandjes. Eilandje 1 t/m 10 zitten om tafel tijdens de eerste rondes en komen tot een systeemontwerp/requirements en de leverancier tot een prijs. Zodra het project gaat lopen melden eiland 11 t/m 88 zich omdat ze ook een rol spelen in de keten (of dat in ieder geval vinden). Ipv. het project te stoppen en de requirements analyse opnieuw te doen gaan ze proberen die druppellende requirementstroom mee te nemen tijdens de realisatie. Dan blijkt vervolgens dat er eigenlijk te weinig capaciteit is op eilandje 23 waardoor alles nog eens moeizamer gaat dan alleen maar scope-creep. Gevolg: duur, traag en het is nooit helemaal naar tevredenheid van de deelnemers omdat de belangen tegengesteld blijken te zijn (wat in een goede requirements analyse misschien nog gesignaleerd was, maar niet als iedereen requirements op een rijdende trein gooit).

[veltnet]

Over het algemeen werken er wel competente mensen maar ook veel incompetente eindbazen. Dat komt door het peter-principe.

[L-VIS]

Maar dat is in het bedrijfsleven toch niet anders?

Wat ik alleen maar wilde zeggen, door transparantie moet de overheid vaak met de billen bloot. Terwijl fuck-ups uit het bedrijfsleven vaak niet boven water komen.

[Littlemarc]

Ik erken het eilandjes voorbeeld. Zelf ken ik dit meer als de Salami tactiek.

Het is erg moeilijk iets erdoor te krijgen als je alle risico’s en requirements (kosten) presenteert in de analyse fase. Sterker nog zit je jezelf als technicus suf te rekenen om allerlei scenarios en sensitivities door te rekenen terwijl je eigenlijk al op je klompen aanvoelt dat het idee dood is.

Het probleem in mijn ogen is risico management. Veel mensen zijn hier niet erg sterk in en dat zorgt ervoor dat negatieve effecten te zwaar worden gewogen.

Niet alleen ICT projecten hebben hier last van. Zelf civiel ingenieur voor ik dit pokken vakgebied voorgoed verlaten heb. Ik heb zelf gewerkt aan de Maeslantkering en het heeft een haar gescheeld en hij was er niet gekomen. We hadden zelf bepaalde stormsurge scenarios achter gehouden voor de commissie anders hadden ze het project zeker afgeschoten. Nu staat hij er en hij werkt maar er is ergens in lades een risico analyse van 100 paginas die het project de das om had gedaan als die bekend was gemaakt voor het project groenlicht kreeg.

Als je maar iets van significantie wil realiseren in je werkend leven als ingenieur ga je deze Salami tactiek ook moeten toepassen.

[Reactie gewijzigd door Littlemarc op 22 juli 2024 17:40]

[veltnet]

Bij grote bedrijven komt dit inderdaad ook veel voor. Grote bedrijven lijken wat dat betreft wel wat op de overheid (gelaagde bureaucratie geleid door incompetente managers)

Bij kleine bedrijven valt dit erg mee. Daar is geen ruimte/geld voor bureaucratie.

[PhilipsFan]

Dat heeft niks te maken met de overheid. Het heeft te maken met de ICT-bedrijven, dat zijn allemaal grote oplichters. Wat er gebeurt is dit. De overheid schrijft op wat ze gemaakt willen hebben en doet een aanbesteding. ICT-bedrijven reageren op die aanbesteding met een offerte, of in ieder geval een schatting. De overheid kiest vervolgens de goedkoopste.

Dan blijkt, dat die bedrijven de kosten express veel te laag inschatten, omdat ze bang zijn dat ze anders de opdracht niet krijgen. Daardoor lopen de werkelijke kosten natuurlijk gigantisch uit de hand, maar dan is er al niks meer aan te doen want dat bedrijf is al begonnen. Opnieuw aanbesteden of een andere partij kiezen, betekent dat er NOG meer kosten worden gemaakt en het NOG langer duurt, maar eigenlijk zou de overheid dat wel moeten doen. Als een partij niet kan leveren voor het ingeschatte bedrag, dan krijgen ze helemaal niks en gaat de aanbesteding naar de volgende partij.

Natuurlijk gebeurt het ook wel eens dat de overheid niet duidelijk opschrijft wat ze willen, of dat er later nog wensen bij komen. Maar de meeste ellende wordt veroorzaakt door die verplichte aanbestedingen.

[Guus Leeuwis]

Aanbestedingen, ook zo'n magisch krachtenveld van prijs en kwaliteit.

[DaMenaz]

Hadden ze het maar uitbesteed.

[veltnet]

Ja , dat krijg je als je dingen uitbesteed. ICT is tegenwoordig core-business, en je core-business moet je niet zomaar uitbesteden, en zeker niet aan de partij met de leukste offerte.

Je moet zorgen dat je zelf capabele mensen krijgt die dingen kunnen (en niet alleen er over lullen).

[PhilipsFan]

Dat is wel een grappige constatering. Ik merk dat veel organisaties totaal afhankelijk zijn van hun ICT. Ziekenhuizen, bedrijven, overheidsinstanties. Zonder ICT kunnen ze gewoon helemaal niks, ligt alle bedrijvigheid compleet stil.

Maar ze blijven halsstarrig volhouden dat ICT geen corebusiness is! En besteden dat doodleuk uit aan de goedkoopste aanbieder. En dan maar hopen dat die het goed doen en niet je complete bedrijf op een dag stil komt te liggen. En de ICT-aanbieder even geen tijd voor je heeft omdat ze voor een andere (beter betalende) klant bezig zijn...

[Gijsje22]

Het is toch echt ongelooflijk dat de overheid het voor elkaar weet te krijgen om geen enkel ict project goed of op tijd af te hebben. Het ergste is nog dat ze nu niet zeggen, dit werkt niet, we pauzeren en gaan evalueren hoe nu verder, maar dat ze gewoon door lijken te drukken.

[batjes]

Jaren voor de overheid gewerkt, de meeste projecten zijn gewoon op tijd af. Gebeurt grotendeels op de achtergrond en veelal merkt men daar helemaal niets van. Toch redelijk wat migraties mee mogen maken van pc > tc > laptop > flexplek > cloud. Grote, oude logge applicaties die vervangen zijn of de 21ste eeuw in geholpen zijn.

Maar daar hoor je niets van.

Naar mijn idee gaat in het bedrijfsleven het vaker fout, hoeveel projecten daar wel niet fout lopen of op de lange baan geschoven worden. Maar dat is gebaseerd op mijn ervaring. n=1

[Artz]

En bedrijven brengen dat niet naar buiten omdat het niet hoeft. Gelukkig hebben we een overheid die verantwoording moet afgeven en dan blijken er zaken niet volgens plan te gaan.

[Bubbles]

Het bedrijf waar ik voor werk heeft ook te maken met de omgevingswet. We zijn op dit moment bezig om ons proces daarop aan te passen, maar daarin moeten we ook een stel aannames doen, omdat onderdelen uit die omgevingswet nog niet duidelijk of uitgewerkt zijn. Maar je moet er wel per 1 januari aan voldoen. Super handig allemaal weer. De conclusie van adviescollege is dan ook niet verrassend...

[Reactie gewijzigd door Bubbles op 22 juli 2024 17:40]

[PaT]

Dit is 1 van de grote problemen van het hele stelsel. Stukken van de wet of de onderliggende AmvB's zijn gewoon nog steeds niet af.

De hierboven genoemde TAM voor het omgevingsplan zorgt voor dubbel werk, maar nog erger, voor een dubbel risico voor initiatiefnemers. Die tijdelijke IMRO omgevingsplannen moet ook nog een echt stop/tpod omgevingsplan worden en dan mag alles weer opnieuw ter inzage. Kan je buurman alsnog, misschien wel jaren na dato, alsnog bezwaar maken tegen bepaalde bouwmogelijkheden.

Daarnaast is de afstemming tussen de overheden onderling in het DSO net op gang gekomen. Nu krijg je soms een paar keer een zelfde soort vraag omdat ze voorkomen in de vragen van het rijk, provincie gemeente en waterschap. Daar zijn aansluitpunten voor bedacht, maar die zijn in de praktijk nog nauwelijks getest.

De intensieve ketentesten waren alles behalve intensief. Onze gemeente heeft daar zaken getest die we al lang wisten en ook eerder veel diepgaander getest hebben.

Ook is door voortschrijdend inzicht steeds duidelijker dat de wet onwijs complex is en dat een gemiddeld persoon echt de weg gaat kwijtraken in het DSO. Professionals hebben daar al moeite mee, het bedrijfsleven haakt al grotendeels af, dus mag je dan van de burger verwachten dat voor hem precies duidelijk wordt wat er van hem verwacht wordt?

Tenslotte lopen software leveranciers achter de feiten aan. Standaarden zijn pas heel laat voor hen beschikbaar gekomen en implementatie daarvan is op zijn gunstigst net voor 1 januari beschikbaar. Dan moeten de overheden er dus nog mee leren werken.

Ik hoop van harte dat Hugo de Jonge het lef heeft om te bekijken of dit stelsel wel nu noodzakelijk is en dat hij echt de tijd daarvoor gaat nemen. Ik ben echter bang dat hij vasthoudt aan '1 januari, it is'.

[RobbieHifi]

De kosten van deze wet, althans de implementatie, zijn enorm veel hoger dan verschillende debacles bij de overheid, zoals de Amsterdamse Noord-Zuidlijn.
Het wordt tijd dat men deze kosten eens gaat kwantificeren, want de kosten lopen enorm op.
Dit is nog even naast het praktisch niet kunnen uitvoeren van deze wet.

[Dennisdn]

In dit geval heb ik ook het vermoeden dat een paar hele belangrijke mensen binnen de overheid dit er doorheen hebben geduwd. Ik zit veel tussen overheden en bedrijven en eigenlijk kan geen enkele partij mij nu nog uitleggen wat er precies mis was met de oude wereld.

[RobbieHifi]

Wat dacht je van consultancy bureaus die hier veel geld aan verdiend hebben.
Loopt echt in de honderden miljoenen en ik denk zelfs miljarden. Waarbij de vraag moet worden gesteld, welk probleem wordt er opgelost.

[jwarmer]

Het Bureau Ict-Toetsing of BIT is opgericht door de overheid om dit soort debacles te voorkomen. Alleen jammer dat diezelfde overheid besluit om na een vernietigend rapport van BIT over de DSO plannen (zie eerder tweakers artikel) er toch gewoon mee door te gaan.

[PjgV]

Het achterliggende idee is natuurlijk goed,hoewel erg ambitieus (en niet omdat het de 'overheid' is, een commercieel bedrijf zou hier ook op stuk gaan lopen):.
Al die verschillende wetten (die met elkaar in verband staan) samenvoegen in één Wet en die informatie digitaal beschikbaar maken.
Daar heeft de gebruiker (wij dus) alleen maar voordeel van.

Maar dat levert meteen ook het grote struikelblok: oude wetgevingen aan elkaar koppelen en dat dan ook nog eens digitaal maken. Ga er maar aan staan.
Wellicht kan dit beter gefaseerd gebeuren: neem eerst de meest gebruikte wetten, mesh die samen en doe dan de rest. Of zo...

[Simon Weel]

Wat me telkens weer verbaast is dat door de overheid op te lossen vraagstukken uniek lijken voor Nederland. Terwijl we om ons heen toch ook nog een paar landen hebben die vast wel met soortgelijke vraagstukken worstelen of misschien al hebben opgelost. Dus in plaats van het wiel opnieuw uitvinden zou je ook eens een kijkje bij de buren kunnen nemen. Wie weet wat je daarvan opsteekt....

[marktweakt]

Ik voel al weer de zoveelste parlementaire enquête aankomen. "Hoe het toch allemaal zo ontzettend mis heeft kunnen gaan met die omgevingswet".

[Geo16]

Die komt er zeker!