Een hacker heeft zich in 2016 toegang verschaft tot systemen van Booking.com en bekeek duizenden reserveringen in het Midden-Oosten. Dat schrijft NRC op basis van eigen bronnen. Booking.com bevestigt de hack.
Exacte details over hoe de hack plaatsvond, vermeldt NRC niet. Door een slecht beveiligde server kreeg de hacker toegang tot interne systemen en kon hij zo de reserveringen bekijken. Bij het in Nederland gevestigde Booking.com zou dat het 'PIN-leak' geheten hebben, genoemd naar de pincodes van de boekingen. Een medewerker kwam het lek op het spoor in 2016, waarna het bedrijf samen met inlichtingendienst AIVD het lek zou hebben onderzocht. Het datalek komt naar voren in het boek De Machine, dat drie NRC-redacteuren over Booking.com hebben geschreven.
Booking.com kwam er via twee Amerikaanse privédetectives achter dat de hacker werkt bij een bedrijf dat vaak werkt voor Amerikaanse inlichtingendiensten. Daardoor bestaat het vermoeden dat het ging om spionage. Met informatie over hotelovernachtingen kunnen inlichtingendiensten reisbewegingen van voor hen interessante personen in de gaten houden.
De boekingsssite heeft het lek niet gemeld bij de Autoriteit Persoonsgegevens. Er zouden geen negatieve gevolgen zijn geweest voor de betrokkenen, waardoor de wet niet zou verplichten om het datalek te melden. Twee hoogleraren zeggen tegen NRC dat er goede redenen waren om het datalek wél te melden. Booking.com kreeg eerder dit jaar een boete voor het te laat melden van een ander datalek.
Update, 9:48: Booking.com reageert: "Zodra er in 2016 ongebruikelijke activiteit werd ontdekt, heeft ons beveiligingsteam onmiddellijk een forensisch onderzoek ingesteld. Met behulp van externe deskundigen en binnen het kader van de Nederlandse Wet Bescherming Persoonsgegevens, de toepasselijke regelgeving voorafgaand aan AVG, is vastgesteld dat er geen toegang is geweest tot gevoelige of financiële informatie. Het toenmalige bestuur heeft gehandeld naar de principes van de Nederlandse Autoriteit Persoonsgegevens, die bedrijven adviseerde alleen verdere stappen te ondernemen omtrent het informeren van betrokkenen als er daadwerkelijk nadelige negatieve gevolgen waren voor het privéleven van personen. Daarvoor was geen bewijs gevonden."