Waar "vroeger" veel externe content te vinden was, zijn ze nu vooral aan het inzetten op eigen producties. Voor mij is dit bizar merkbaar, aangezien die producties me veelal niet trekken en ze ondertussen wel minder externe content aanprijzen wat het voor mij moeilijk maakt om iets nieuws te ontdekken. Na 10 minuten rondklikken geef je het dan toch maar op.
Ze lijken allemaal de kant op te gaan dat ze alleen hun eigen content aanbieden.
Ik vind dat erg jammer want volgens mij zou het veel gezonder voor de markt zijn als iedere streaming dienst materiaal kan uitbieden uit ieder bron. Net zoals een boekwinkel boeken kan bestellen bij iedere uitgever. Boekwinkels concurreren niet op exclusieve boeken die je nergens anders kan kopen (we hebben het even niet over antiek) maar vooral op smaak en advies.
Voor mij als kijker is het ook onhandig. Als ik bv "Games of Thrones" heb gezien op HBO en dan iets wil kijken dat daar op lijkt dan kan Netflix me dat niet aanraden. Netflix weet immers niet wat ik bij HBO heb gezien, en andersom. Netflix zal altijd adviseren om meer content van Netflix te kijken, zelfs als dat geen goede match is met mijn voorkeuren.
Ik zou die aspecten liever loskoppelen. Zoals ik het zie is de informatie wat ik heb gezien van mij. Ik vind dat ik die informatie moet kunnen meenemen naar iedere aanbieder.
Je kan je zelfs afvragen of dit probleem al niet ontstaat bij productie. Neem bijvoorbeeld muziek die typisch onder exclusief contract wordt geproduceerd met als gevolg dat er precies één versie is die je via één kanaal kan kopen. Stel je voor dat bands geen exclusiviteitscontract hadden maar voor iedereen die genoeg betaalt een eigen versie inspelen. Ik snap dat er wat praktische problemen zijn zoals dat het ook nog gemixed moet worden, maar die zijn imho oplosbaar. Het gaat me vooral om het lolslaten van het exclusiviteitsprincipe.
Dat exclusiviteitsprincipe is in mijn ogen namelijk niet compatible met het kapitalistische vrije-markt systeem. Dat systeem is gebaseerd op concurrentie tussen verschillende aanbieders die dingen naar de gunst van klanten die vrij kunnen kiezen tussen producten. Deze vrije keuze stimuleert de aanbieders om steeds betere producten te leveren.
Maar dat werkt niet in deze markt. Het is niet zo dat iedere volgende film/serie/cd die wordt uitgebracht beter is dan de vorige, of dat je verschillende varianten van ongeveer hetzelfde product kan kopen die je objectief kan vergelijken op kwaliteit.
In deze markt is smaak de voornaamste factor. Op smaak kun je eigenlijk niet concurreren. Natuurlijk smaakt het ene product beter dan het andere maar er is geen techisch of wetenschappelijk proces dat verbeterd kan worden om betere producten te leveren. Technisch vooruitgang zit vooral in de randzaken (minder ruis in je opname, zuivere instrumenten) die los staan van smaak. Dat moeten we niet nemen als belangrijkste as voor innovatie.
Een symptoom hiervan is dat al die streamingdiensten een flut interface hebben en een zeer matige video-decoder. Vergeleken met een dedicated videospeler als VLC is het maar treurig. Als de techniek eenmaal goed genoeg dan verschuift de aandacht helemaal naar de inhoud. Op zich is dat natuurlijk prima, de techniek is dienend, geen doel op zich, maar zoals eerder aangegeven werkt het vrije-markt-met-concurrentie principe dan niet. Niemand kiest voor Netflix boven HBO (of andersom) op grond van kwaliteit van de videospeler, het enige wat er toe doet is wie serie X heeft, al het andere moet je dan maar accepteren zoals het is.
Een ander symptoom zijn de series die niet volledig zijn. Voor de klant is het helemaal idioot dat je midden in een serie moet stoppen en hopen dat je de rest ergens anders kan vinden. Dat is zo'n slechte ervaring dat je zou verwachten dat het heel zeldzaam is. Maar blijkbaar is zelfs dit niet genoeg argument om weg te gaan. Dat impliceert dat er (in ieder geval gevoelsmatig) geen beter alternatief is.
Ik zou dus willen dat we een einde maken aan exclusiviteitscontracten en meer gaan naar het boekwinkelmodel waarbij er een duidelijke scheiding is tussen "producenten" en "verkopers", zodat ieder zich kan richten op één specialiteit. Ofwel het maken van goede content, ofwel het maken van een goede streaming dienst.
Dat zou ook de deur open zetten voor meer gespecialiseerde diensten, zoals thema's. Bv een dienst die zich speciliseert in kookshow of natuurdocumentaires. Ik het is een beetje cru, maar rond 'natuurfilms' is er wél een fel concurrerende markt waar talloze producenten, resellers en eindleveranciers elkaar over en weer beconcurreren en voor iedere denkbaar doelgroep gespecialiseerde aanbieders zijn. En dit is nota bene een sector die in sommige landen niet eens legaal is en het dus moeten redden zonder de wettelijke bescherming die exclusiviteit mogelijk maakt.
Als die wereld laat zien hoe de markt zich ontwikkelt zonder dat copyright of exclusiviteit kunnen worden afgedwongen dan denk ik dat we nog veel kunnen leren dat we ook in andere creatieve markten kunnen toepassen.
We hebben natuurlijk een decennium gehad waarin de wereld min of meer zo werkte, met dank aan Napster en The Pirate Bay. In mijn ogen was dat een cultureel, sociaal en technologisch hoogtepunt. Youtube en Netflix zijn direct voortgekomen uit die periode. Maar sindsdien is de wereld weer op slot gegaan en staat de vooruitgang min of meer stil. De nieuwste ontwikkeling is dat we steeds meer reclame te zien krijgen. Dat is in mijn ogen een teken dat het niet goed gaat met de concurrentie want reclame jaagt mensen weg. Daar begin je niet aan als je denkt dat je klanten een goed alternatief hebben.
[Reactie gewijzigd door CAPSLOCK2000 op 10 augustus 2021 13:39]