Japanse ruimtesonde heeft met explosief een projectiel op asteroïde afgevuurd

JAXA heeft met succes een module van het Hayabusa2-ruimtevaartuig naar Ryugu laten afdalen en met een explosief een projectiel op de asteroïde afgevuurd. Het doel hiervan is om een krater te creëren waar de sonde kan landen om materiaal van het binnenste te verzamelen.

De Japanse ruimtevaartorganisatie JAXA heeft twee foto's gepubliceerd van de impact met de zogeheten Small Carry-on Impactor, een van de modules van de Hayabusa2-sonde. Op de foto's is te zien hoe de ejector van de module op het oppervlak van Ryugu inslaat; deze is door een plastic explosief in de module op de asteroïde afgevuurd. De module heeft een massa van 9,6kg en de koperen plaat is door de detonatie met 2 kilometer per seconde op de asteroïde afgeschoten. Naar schatting creëert dit een krater van ongeveer tien meter breed.

Volgens JAXA is dit de eerste keer dat een dergelijk 'botsingsexperiment' is uitgevoerd met een asteroïde. De twee gepubliceerde foto's zijn gemaakt zijn met een speciale, van de ruimtesonde afgekoppelde DCAM3-robotcamera die gedurende vier uur opnames heeft gemaakt. Volgens JAXA gaat het beeldmateriaal van deze camera een schat aan informatie opleveren voor nieuwe, toekomstige wetenschappelijke onderzoeken.

Tijdens de recente operatie waarbij met een explosief een krater is gecreëerd, manoeuvreerde Hayabusa2 zich naar de andere kant van de asteroïde voor de veiligheid. Het is de bedoeling dat het ruimtevaartuig wederom op de asteroïde zal landen om het materiaal uit de krater op de pikken en weer mee terug te nemen naar de aarde. Naar verwachting zal de sonde hier in december 2020 aankomen. De Japanse ruimtevaartorganisatie heeft overigens een Engelstalige website waarop de live status van de sonde kan worden gevolgd.

Hayabusa2, die in december 2014 werd gelanceerd en ongeveer drieënhalf jaar over de reis naar asteroïde 1999 JU3 Ryugu deed, heeft vorig jaar al meerdere landers op de asteroïde gezet. Vervolgens werd in februari met succes een projectiel vanaf Hayabusa2 afgevuurd op de asteroïde, waarna de sonde wist te landen om materiaal mee te nemen. Dat landingskunststukje moet het ruimtevaartuig binnenkort weer herhalen.

JAXA Hayabusa2 inslag
JAXA Hayabusa2 inslagJAXA Hayabusa2 inslag

De ontkoppelde SCI-module en daaronder de twee foto's van de inslag, waarbij er een uitvergroting is gemaakt.

Door Joris Jansen

Redacteur

05-04-2019 • 18:28

84

Reacties (84)

84
80
36
1
0
24
Wijzig sortering
Ruimte 'mining' komt steeds dichterbij 8-)

Tuurlijk zijn we er nog niet, maar dit wordt de eerste stap, de eerste keer dat iets van een asteroïde wordt gewonnen en mee terug gaat naar de aarde.

Natuurlijk hebben we al dingen van de maan meegenomen, maar volgens mij wordt er verwacht dat zeker van bepaalde metalen en mineralen dat deze meer voorkomen in de asteroïdengordel dan op andere hemellichamen.

Hoe dan ook is dit een knappe prestatie.
Ruimte 'mining' komt steeds dichterbij
Het is niet wezenlijk anders dan wat al sinds de voorbereidingen voor de Maan landing werd gedaan (ruim een halve eeuw geleden).
Het grootste verschil is dat er toen geen hype was rondom space mining.
De hype is toch ook wel verklaarbaar, onze eigen voorraden van bepaalde metalen / mineralen zijn niet oneindig en we gebruiken sommige in steeds snellere mate door de vergaande ontwikkelingen in elektronica. Eigenlijk zijn tweakers misschien wel de grootste drijfveer, direct omdat het gewoon een 'cool' concept is wat 'wij' graag tot uitwerking zouden zien komen en indirect omdat we steeds meer nodig hebben omdat we andere technologische ontwikkelingen in zo'n mate gebruiken dat er gewoon steeds meer vraag is naar bepaalde materialen.
Met het opzetten van een transportlijn voor het winnen uit een buitenaardse bron van grondstoffen gaat de hele wereldeconomie drastisch veranderen. Die is gebaseerd op een stabiele schaarste van alles en niet berekend op een situatie die ongelimiteerd hoge winst met delven mogelijk maakt, waarbij de enige vereiste het hebben van een startkapitaal van een miljard of wat is. (totdat de grondstof devalueert omdat niemand er meer op zit te wachten)

[Reactie gewijzigd door blorf op 22 juli 2024 17:59]

Met het opzetten van een transportlijn voor het winnen uit een buitenaardse bron van grondstoffen gaat de hele wereldeconomie drastisch veranderen. Die is gebaseerd op een stabiele schaarste van alles en niet berekend op een situatie die ongelimiteerd hoge winst met delven mogelijk maakt, waarbij de enige vereiste het hebben van een startkapitaal van een miljard of wat is. (totdat de grondstof devalueert omdat niemand er meer op zit te wachten)
Die verandering zal dus niets veranderen aan de welvaartsdistributie, want het excessieve benodigde startkapitaal zal er voor zorgen dat de welvaartsconcentratie alleen maar toeneemt. Verandering in beschikbaarheid van materialen zal vooral industrieel en wetenschappelijk voor verandering zorgen.
Je vergeet dat in vergelijking met mijnbouw op Aarde, mijnbouw in de ruimte extreem duur is. Je zult in de eerste plaats mensen en apparatuur naar de asteroïde moeten brengen. Daar moet je de apparatuur en mensen onder zeer extreme omstandigheden moeten kunnen laten werken. En vervolgens moet je de delfstoffen in behapbare hoeveelheden terug op Aarde weten te brengen. Zelfs wanneer alles op een gegeven moment routinematig door robots kan worden gedaan, kun je nog niet op kosten concurreren met explosieven en een shovel in een grote open mijn in een land waar ze het niet zo nauw nemen met veiligheidsvoorschriften en het milieu. (Als het zelfs al mogelijk zou zijn om concurrerend te worden met een westerse mijn die zo verantwoord mogelijk is.)
Dan zal je al een zeer zeldzaam wondermateriaal moeten hebben wat met een grotere beschikbaarheid enorm kostbare problemen op kan lossen.
Het grote verschil is volgens mij ook de afstand....
dat ze meer voorkomen is leuk, maar het moet dan ook goedkoper zijn te winnen dan huidige methodes op aarde ;)
Je moet ergens beginnen toch? Zie dit dan ook vooral als een proof of concept. Volgens mij kunnen ze met spectral analysis aardig kijken wat de compositie van hemellichamen is toch, dus het verzamelen en meenemen van echte fysieke samples zal heus worden gedaan om aan te tonen dat winning in ieder geval mogelijk is?
Dit terughalen is echt puur voor de wetenschap, ze willen die blokken echt onderzoeken (iets met the beginning of life) En natuurlij enigzins voor japan om de eer om te laten zien dat zij echt een space capable country zijn

De missie kost $400 Miljoen, er word bijna een half miljoen kilo aan apparatuur omhooggeschoten en de return carrier heeft nog geen 2 liter aan inhoud. Dit heeft echt niks met spaceminen te maken :)
Anoniem: 1092407 @heuveltje6 april 2019 14:40
Ik snap je punt maar de verhoudingen die je benoemt hoeven op zichzelf geen argument te zijn tegen het idee dat dit mining is. Hetzelfde argument zou je namelijk op kunnen werpen tegen de draaiende kernfusie-projecten. Die zijn ook bijzonder verlieslijdend in de zin dat ze er veel meer in moet stoppen (energie) dan dat eruit wordt gehaald. Dat neemt niet weg dat netto energieproductie wel degelijk het einddoel is. Ik wil best aannemen dat mining op zichzelf niet het doel is van deze missie maar dan behoeft dat denk ik toch wat meer uitleg.
Tja de missie staat niets voor niks hier vermeldt niet waar ->

https://en.wikipedia.org/wiki/Asteroid_mining
Missions
Ongoing and planned
Hayabusa 2 – ongoing JAXA asteroid sample return mission (arrived at the target in 2018)
OSIRIS-REx – ongoing NASA asteroid sample return mission (launched in September 2016)
Fobos-Grunt 2 – proposed Roskosmos sample return mission to Phobos (launch in 2024)
Completed
See also: List of minor planets and comets visited by spacecraft
First successful missions by country:[93]

Nation Flyby Orbit Landing Sample return
USA ICE (1985) NEAR (1997) NEAR (2001) Stardust (2006)
Japan Suisei (1986) Hayabusa (2005) Hayabusa (2005) Hayabusa (2010)
EU ICE (1985) Rosetta (2014) Rosetta (2014)
Soviet Union Vega 1 (1986)
China Chang'e 2 (2012)
Jammer dat feiten niet zo belangrijk zijn als iemands mening blijkbaar ;)

[Reactie gewijzigd door AngryMartian op 22 juli 2024 17:59]

Zo kan ik nog een lading meningen omtoveren tot feit. Even op de edit knop op Wikipedia drukken en niemand kan mij meer iets wijs maken ;)
Daarom zijn wikipedia pagina's ook beter met een goede bronvermelding, ook kan je zo de bewerkingshistorie terugkijken niet waar, dus je hele stelling hier slaat als een koe op een drumstel.

Jij kan wel zomaar wat gaan editen, heb je helemaal gelijk in. Maar tenzij het een of ander obscuur artikeltje is waar nooit iemand naar kijkt zal jouw foutieve informatie niet lang blijven staan.
Dus iets van een asteroïde mijnen en terugbrengen naar de Aarde heeft niks met minen te maken?

Tuurlijk is het niet kosteneffectief daarom noem ik het een proof-of-concept, wat het is zelfs als het niet de intentie zou zijn ;)
En natuurlij enigzins voor japan om de eer om te laten zien dat zij echt een space capable country zijn
Dan hadden ze de missie niet hoeven te doen, er is al lang bewezen dat ze in staat zijn de ruimte in te gaan.

Maar de ruimte in gaan en iets mee terug nemen van een astroide.... dat is wel een eerste tweede keer voor ze :)

https://en.wikipedia.org/wiki/Asteroid_mining -> als je missie hier vermeldt wordt kan je zo hard roepen als je wilt dat de missie niks met mining te maken heeft, de feiten zijn niet overeenkomstig met jouw mening.

[Reactie gewijzigd door AngryMartian op 22 juli 2024 17:59]

Dus als ik met m’n hand wat aarde in het bos oppak, ben ik aan het mijnen?

Wikipedia is bewerkbaar door iedereen op de wereld. 99% zal correct en interessant zijn, maar ik zie er wel vaker fouten voorbij komen,

Wat weer wel correct is op Wikipedia: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Mining
Mining is the extraction of valuable minerals or other geological materials from the earth, usually from an ore body, lode, vein, seam, reef or placer deposit. These deposits form a mineralized package that is of economic interest to the miner.
Wetenschappelijk onderzoek heeft niet als doel om een economisch doel te steunen.
Zucht.

Tja, zoals gezegd is dit maar een opstap naar... maar als je wilt mieren.... dan zeg je natuurlijk ook dat een kernfusie reactor niet bedoeld is om energie op te wekken. Je stopt er meer energie in dan dat we er nu uit kunnen halen namelijk.
Touche, de verengelsing is sterk bij mij.
Je moet ergens beginnen toch? Zie dit dan ook vooral als een proof of concept. Volgens mij kunnen ze met spectral analysis aardig kijken wat de compositie van hemellichamen is toch, dus het verzamelen en meenemen van echte fysieke samples zal heus worden gedaan om aan te tonen dat winning in ieder geval mogelijk is?
Spectraalanalyse doe je met licht. Je kunt licht analyseren dat ergens door uitgezonden wordt, ergens door heen gaat of ergens door weerkaatst wordt. In het geval van een asteroïde kun je licht analyseren dat door het oppervlak wordt weerkaatst. Dat licht komt niet verder dan het stof/ gesteente aan het oppervlak, dus wanneer je wilt weten wat er onder dat oppervlak ligt, moet je graven.
Spectraalanalyse kan informatie geven over het materiaal aan een oppervlak, door te kijken welke golflengtes geabsorbeerd worden. Verschillende materialen absorberen verschillende golflengtes, maar dat doen ze niet allemaal bij de golflengtes van het zichtbare licht. Wanneer je spectraalanalyse via een telescoop uitvoert zal je dus niet alle informatie krijgen over alle materialen aan het oppervlak van een asteroïde. En de informatie die je over de samenstelling van de materialen krijgt, zegt nog niets over de vorm waarin die materialen aanwezig zijn, dus of het een amorf of kristallijn materiaal is. Vooral dat laatste is belangrijk wanneer je meer over de vorming van de asteroïde wil weten. Een groot object met amorf materiaal heeft een totaal andere ontstaansgeschiedenis dan een kristallijn object. (Amorf is 'glasachtig' en duid op een snelle afkoeling van het gesteente, terwijl in een kristallijn gesteente de verschillende elementen de tijd hebben gekregen om in een regelmatig kristalrooster uit te kristalliseren.)
Dank, vooral de verschillen tussen kristallijn en amorf waren mij totaal niet duidelijk.
De enigen die dat kunnen bewerkstelligen zijn mensen en organisaties met heel veel geld. Dit zijn ook direct de enigen die er van profiteren. De gewone mens heeft daar geen klap aan.
Nou ja, bepaalde mijn vormen op aarde zijn heel erg vervuilend, als ze die materialen ergens anders vandaan kunnen halen zullen ook de omwoners van die mijnen op aarde erbij gebaat zijn toch?

Neem nu die kopermijnen in brazilië waar al meermalen dammen doorgebroken zijn van bassins met zwaar vervuild water.

Tuurlijk, toekomstmuziek en hopelijk tegen de tijd dat space mining echt mogelijk wordt zal er op aarde ook niet meer dit soort vervuilende winning zijn.... hopelijk maar misschien niet totaal realistisch.
Vervuld gebied op aarde wordt eerder gesaneerd dan op de maan.
Maar op de maan hebben minder mensen er last van.
De Space Mining gaat pas echt interessant worden als we ook in de ruimte iets met de gewonnen materialen kunnen doen.
De productie van allerlei materialen die op aarde gewoon niet te maken zijn als gevolg van de zwaartekracht en/of trillingen.
Denk b.v. aan een bros reep van titanium of aluminium en waterstofgas. Dan krijg iets wat zo licht en zo sterk is dat al onze aardse productie methoden direct in de schaduw staan.
Of aan perfecte Si kristallen voor wafer's.
Als die stap wordt gezet gaat er weer een wereld aan nieuwe mogelijkheden open.
Misschien landen Elon's toekomstige raketten eerst op de aarde om daar volgetankt en beladen te worden.
Gewoon omdat zo raket misschien op aarde niet kan worden gemaakt.
Oftopic; Mag ik heel iets anders ''doms'' vragen. Waarom gaan we de afgelopen jaaaaren niet meer naar de maan? De laatste keer is alweer tientallen jaren geleden toch? Wat is het verhaal daar achter. Is het moeilijker geworden of hebben we daar niks meer te zoeken?
Budget waarschijnlijk. NASA had enorme funding, Rusland was de eerste met een mens in de ruimte en voor de Amerikanen was het een prestige strijd om als eerste op de maan te zijn.

Het budget van NASA is een schijntje in vergelijking met wat het toen was.
Veiligheidsregels spelen ook mee, die zijn aardig aangescherpt tegenwoordig.
Goed punt, het was tijdens de Apollo missies gewoon echt onderdeel van de space race, en nu zouden ze die risico's ivm. publieke reactie echt niet willen lopen.
Nou goed nieuws voor Jou, de plannen zijn om in 2024 weer terug te gaan
Waarom? Omdat de maan nogal saai is. Verder blijk je voor de meeste onderzoeken in de ruimte niet echt mensen nodig te hebben. Een machine kan veel beter duizenden keren een zelfde soort meting doen.

China heeft de laatste jaren enkele sondes op de maan geplaatst, de Cháng'é (嫦娥, maan godin) series maan landers. Zo ook een paar wagentjes, Yùtù (玉兔, konijn van jade edelsteen). Zo ergens 2025+ willen ze mensen naar de maan brengen, maar denk eerder 2030+.

[Reactie gewijzigd door Henk Poley op 22 juli 2024 17:59]

Verder blijk je voor de meeste onderzoeken in de ruimte niet echt mensen nodig te hebben. Een machine kan veel beter duizenden keren een zelfde soort meting doen.
Tot op zekere hoogte. Een machine kan inderdaad veel beter duizend keer dezelfde meting doen. Een mens kan echter nog steeds veel beter duizenden verschillende metingen doen.
Het werk dat op Mars door de verschillende rovers is gedaan, had per rover in een paar dagen door een getrainde geoloog gedaan kunnen worden. Wanneer je dan een bemande missie van een paar maanden met een paar geologen hebt, kun je meer metingen en observaties verrichten dan met honderden onbemande missies voor hetzelfde budget.
Het voordeel van onbemande missies is dat je de kosten spreidt en al voor de eerste € 100 mln. resultaten terug kan krijgen en dat je de missies over een groot gedeelte van het oppervlak kunt verspreiden, terwijl je bij een bemande missie vast zit aan een bepaalde actieradius rond je basis. Het voordeel van bemande missies is dat je veel meer soorten terrein kunt onderzoeken (wat voor robotische missies met dagplanning vanaf de aarde en semi-autonome navigatie een groot obstakel kan zijn is voor een lopende onderzoeker vaak geen probleem) en dat je veel makkelijker achter en onder stenen kunt kijken en even een putje kan graven.
Nee, we hebben al eens een paar milligram naar de aarde terug genomen. Doet niets af van dit plan natuurlijk maar niet de eerste keer.
Welke missie was dit? Kan mij vaag wel iets herinneren maar dat was volgens mij alleen van het oppervlakte geschraapt en dus niet van dezelfde samenstelling als een monster van enige diepte?

edit: heb ze al gevonden ;) https://en.wikipedia.org/wiki/Asteroid_mining

[Reactie gewijzigd door AngryMartian op 22 juli 2024 17:59]

Ja de hebzucht van de mens is bijna onmeetbaar.

Wie weet als er goud, platina en ander kostbaarheden gewonnen kunnen worden en naar de aarde getransporteerd kan worden dat bij voldoende hebzucht de aardas van positie gaat veranderen.
Kan iemand mij uitleggen hoe een explosie in het luchtledige een krater maakt? Enkel de ontstane hitte speelt toch een rol? Kortom, er ontstaat toch geen druk?
Wie kan mij dit uitleggen?
Je hebt inderdaad geen lucht in de ruimte, en als je snelheid wil maken dan geld actie=reactie. Je zult dus materiaal naar achteren moeten uitstoten. Ik weet niet precies hoe het werkt, maar kan het wel beredeneren; de explosie waarmee het begint zal materiaal het explosieve materiaal met grote snelheid naar achteren uitstoten, waardoor de "bullet" zelf richting de asteroide wordt geduwd.

De impact van de bullet op de asteroide is hetzelfde als die van een projectiel in een hoop zand. Niet door luchtdruk, maar simpelweg door de kinetische energie wordt materiaal weggeslagen.
Anoniem: 80910 @multikoe6 april 2019 12:26
Maar kan het ook met een geweer? Stel ik schiet op de asteroide met een pistool, neem aan dat de kogels iets langzamer gaan, maar wel bijna hetzelfde resultaat
Zelfde verhaal: de kinetische energie (massa maal snelheid) van de kogel wordt overgedragen op het materiaal van de asteroide dat daardoor ook weer een bepaalde snelheid krijgt.
De kogel gaat niets langzamer. Een kogel zet zich niet af tegen lucht, maar wordt door de ontploffing van kruit uit de patroonhuls geschoten. Door het ontbreken van lucht zal de kogen juist niet afgeremd worden.
explosie? Er is een projectiel van een kilo of twee afgeschoten naar de asteroïde. Dat heeft de krater veroorzaakt.
kinetische energie.
Net zoals een meteoor die neerstort op de aarde, het is geen explosief, maar wel energierijk door snelheid en massa, en geeft dus iets van een mooie krater tot de ondergang van de helft van alle leven.
De explosie is om het koperen projectiel af te schieten. De impact met 2 km/s maakt de krater (staat er ook gewoon).
Anoniem: 310408 @aadv6 april 2019 16:03
Kan iemand mij uitleggen hoe een explosie in het luchtledige een krater maakt? Enkel de ontstane hitte speelt toch een rol? Kortom, er ontstaat toch geen druk?
Wie kan mij dit uitleggen?
Omdat het explosief zelf expandeert ontstaat er een drukgolf en omdat er geen luchtdruk is om de expansie af te remmen is er gaat de drukgolf zelfs een stuk harder en verder.

Een fraai gedachten experiment. Een handgranaat kan in de ruimte tot op miljoenen kilometer afstand dodelijk zijn.
Een fraai gedachten experiment. Een handgranaat kan in de ruimte tot op miljoenen kilometer afstand dodelijk zijn.
Alleen wanneer je de pech hebt om op die afstand door een fragment getroffen te worden. Wanneer je een explosief hebt dat niet fragmenteert kun je er in de ruimte veel dichterbij zijn dan op aarde zonder er veel van te merken.
Het is geen explosie die de krater maakte.Het was de kinetische energie van de koperen plaat die afgevuurd werd op de asteroïde.
Strikt genomen is de massa in de ruimte en op aarde exact gelijk, namelijk 9,5 kg. Wat het gewicht in de ruimte is maakt verder niet zoveel uit. Wel de kinetische energie die, bij een bepaalde snelheid, in de ruimte exact hetzelfde is als op aarde.
"Strikt genomen is de massa in de ruimte en op aarde exact gelijk, namelijk 9,5 kg".
Sedert wanneer is massa gelijk aan gewicht? Gewicht wordt bepaald door de zwaartekracht, massa niet. Dus ...To change from weight to mass divide by gravity (9.8 m/s^2).

http://hyperphysics.phy-astr.gsu.edu/hbase/mass.html

[Reactie gewijzigd door OxWax op 22 juli 2024 17:59]

Doe je dat expres? Hij zegt toch niet dat massa = gewicht?
Neen.
Hij zegt "Strikt genomen is de massa in de ruimte en op aarde exact gelijk, namelijk 9,5 kg
KG is geen massa, wel gewicht. :)
Kilogram is wél massa. We gebruiken de term "massa" als we het over ruimtevaart hebben juist omdat gewicht afhankelijk is van zwaartekracht. Gewicht is een indirecte maat voor massa, gebruikmakend van een gespecificeerde zwaartekracht. Massa verandert niet met verschillende zwaartekrachten.
Je hebt het precies bij het verkeerde eind. Kilogram is de eenheid van de grootheid massa.

Gewicht is een optredend effect van de plaatselijke zwaartekracht en drukken we uit in newton.
Als je op de maan op een weegschaal zou gaan staan zou deze ongeveer 1/6 aangeven van je gewicht op aarde.
Gewicht in Newton. En je weegschaal geeft je bijbehorende massa bij die kracht in Newton, maar enkel zolang deze op aarde blijft staan natuurlijk.
Anoniem: 120539 @Zyppora6 april 2019 08:54
Niet juist.
Massa meet je in grammen. (g)
Gewicht in Newtons. (N)
"g" staat voor "gravity" niet gram |:(
Op aarde is die 9.8 m/s (zie FlaffTweakr formule)
9,8 m/s2 Het is een versnelling, geen snelheid ;)
G = m * g = 9.5kg * 9.8 m/s/s = 93.1N
Was 'G' niet Einsteins 'gravitational constant'? 8)7
Sorry, ik ben geloof ik een beetje aan het zieken. :X
Asteroïde van zijn baan af, paar jaar later ploft 'ie op de Aarde. Lekker :P
Dan bellen we Bruce Willis toch gewoon.
Toch liever iets realistischer, zoals Deep Impact. :9
Doe mij the Core maar, dat is pas spannende onzin.
Haha, en toch vind ik het een vermakelijke film 😁
Alien? :+
Of een andere (micro) vorm van leven :D
asteroid eating bacteria.
Dan bellen we Bruce Willis toch gewoon.
Sorry pal, I retired. Better call Elon.
Neh, he just got too old for that shit
Bruce Wheelchair ondertussen ook al bijna :X :+
Daarom oefenen de Indiërs alvast op satellieten.
Wel zo efficiënt: astroïden op aarde laten vallen i.p.v. er dure robots naar te sturen. ;)
nou, waterrijke asteroïden richting Mars sturen is natuurlijk wel een begin van terra-vorming.
Nu een paar grote bommen erop, en binnen 100 jaar pleuren ze daar neer.
Mooie stap vooruit! Nu hopen dat ze geen rare bacteriën of virussen meenemen naar de aarde :+
Of dat er een of andere micronatie op die steen woont en we net een interplanetaire oorlog gestart hebben...
In hoeverre is de huidige baan van de asteroïde verandert door de impact? Of heeft dit geen/een verwaarloosbare 'impact' gehad?
Signaal naar aarde sturen vanaf zo'n ding gaat niet rap. Snel resultaat zien = veel compressie. Later zullen er misschien hogere resolutie foto's beschikbaar komen, net zoals met die rovers op Mars.
De camera op Hayabusa is van zeer lage kwaliteit, veel minder als de Mars rovers. Eigenlijk zou er niet eens een camera op zitten, hij is later toegevoegd door donaties van derden ->

http://www.isas.jaxa.jp/en/topics/002076.html
This movie was taken on February 22, 2019(JST)when Hayabusa2 first touched down on asteroid Ryugu to collect a sample from the surface. It was captured using the onboard small monitor camera(CAM-H). The video playback speed is five times faster than actual time.

The small monitor camera that captured this powerful video was producted and installed by donations from the public. Thanks to this camera, we were able to photograph the situation during touchdown. Thank you all for your contributions!
*deze informatie heb ik volgens mij van een eerder artikel op tweakers ;)
Als je betere foto's kan maken, graag! Vertel, wat voor effectieve resolutie heeft jouw ruimtesonde?
Zal wel een oude Sony zijn, want Japanees.

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.