Japanse ruimtesonde schiet en landt succesvol op asteroïde Ryugu

De Japanse ruimtevaartorganisatie laat weten dat het ruimtevaartuig Hayabusa2 een succesvolle landing heeft uitgevoerd op de asteroïde Ryugu. De sonde heeft voorafgaand aan de landing een projectiel afgevuurd, zodat bij de landing materiaal van de asteroïde kon worden verzameld.

De Japanse ruimtevaartorganisatie JAXA meldt dat op basis van een data-analyse is vastgesteld dat het ruimtevaartuig met succes een projectiel op de asteroïde heeft afgevuurd en dat Hayabusa2 zich in een nominale staat bevindt. Daarmee is de landing op Ryugu succesvol voltooid. De landing, die nodig was voor het verzamelen van materiaal, was van korte duur; inmiddels bevindt de sonde zich weer in een baan om de asteroïde. In de komende weken of maanden zal Hayabusa2 de asteroïde nog twee keer onder vuur te nemen om wederom materiaal van de bodem of het binnenste van de asteroïde te verzamelen.

Het bodemmateriaal dat het ruimtevaartuig succesvol heeft opgevangen, gaat uiteindelijk terug naar de aarde, waar de sonde in december 2020 moet aankomen. Het materiaal en de daaruit afkomstige data moet meer licht werpen op de vroege geschiedenis van ons zonnestelsel en de rol die koolstofrijke asteroïden zoals Ryugu mogelijk hebben gespeeld bij het ontstaan van leven op aarde. Ook gaat het om de processen die zich in de asteroïde afspelen. Volgens Japanse wetenschappers van het project gaat het een schat aan informatie opleveren.

De landing op het rotsblok had eigenlijk al in oktober vorig jaar moeten plaatsvinden, maar dat ging toen niet door, omdat men zag dat het oppervlak veel rotsachtiger was dan gedacht. In oktober vorig jaar landde de met Hayabusa2 meegereisde Duits-Franse Mobile Asteroid Surface Scout al wel veilig op de asteroïde, net zoals twee andere rovers.

Hayabusa2 werd in december 2014 gelanceerd. De reis naar asteroïde 1999 JU3 Ryugu nam ongeveer drieënhalf jaar in beslag. Dit is type C-planetoïde die zo'n 300 miljoen kilometer van de aarde verwijderd is.

Reacties (49)

In 2020 moet 'ie terug op aarde zijn? Ik lees en hoor (o.a. bij RTL Nieuws) dat 'ie in 2022 terug op aarde moet zijn. Dus wie heeft er nu gelijk?

2020 lees ik overal. Ryugu zal met zijn eleptische baan nu wel dichter bij aarde staan aangezien hayabusa2 er bijna 4 jaar (2014-2018) heeft gedaan om er te komen..

Dat staat ie inderdaad. Sterker nog. De komeet ligt in zijn huidige baan voor op aarde. Dat is handig aangezien je veel minder energie nodig gaat hebben om weer terug te keren naar aarde door dat de aarde een hogere snelheid heeft en de komeet langzaam weer aan het inhalen is. Door de lagere baan van de aarde hoef je dan alleen je snelheid lager te krijgen en dan val je vanzelf terug in eenzelfde baan om de zon als aarde. Een recapture is daarmee een stuk eenvoudiger te realiseren.

Mooi staaltje techniek, ben benieuwd tot wat voor vondsten dit gaat leiden.

Soort prototype dit om ook asteroïdes te minen later?

Vraag me af hoe je dat het best op aarde krijgt.
Dat kon best nog wel een klus worden.

Met een stuwraket moet het wel lukken om de asteroïde richting de aarde te krijgen. De vraag is, hoe voorkom je massasterfte wanneer de zending arriveert en door de dampkring komt?

Misschien is het beter om de asteroïde op de achterzijde van de maan te laten neerstorten.

Ik dacht dat alleen Superman dat kon.

met parachutes?

Dat werkt voor het laatste deel. De eerste 25000 km/uur aan snelheid moet je op een andere manier kwijt zien te raken.

dan gebruik je toch reverse boosters?

Humm, blokje meteoriet is toch snel een hele partij massa. Dat worden dan wel een paar mega reverse boosters.

Denk dat we iets anders moeten bedenken. 🤓 geen idee wat, niet echt raket deskundige hier 🚀

als je de meteoriet al laat verslomen voordat hij de dampkring voorbij is, dan is de snelheid waarmee hij de dampkring binnenkomt lager. en gezien er geen vrijving in een vacuum is, is dit gemakelijker te doen, en heb je aan vrij zwakke boosters al redelijk voldoende

Houd je er wel rekening mee dat je met zulke massas wel degelijk invloed van zwaartekracht gaat voelen als je dichter bij een ander hemellichaam komt? Het is niet dat je met een ionen raketje ff zo’n kolos gaat afremmen van 25.000km/h naar stapvoets.

We hebben het hier wel over een steen van ongeveer 800 meter doorsnee met een massa van 4,5e11Kg. Een dergelijke unit kan blijvende veranderingen aanbrengen in klimaat zoals we dat nu kennen.

Even een stukje over een steen (20m doorsnee) die in 2013 siberië in vloog met 20Km/s

The object was undetected before its atmospheric entry, in part because its radiant was close to the Sun. Its explosion created panic among local residents, and about 1,500 people were injured seriously enough to seek medical treatment. All of the injuries were due to indirect effects rather than the meteor itself, mainly from broken glass from windows that were blown in when the shock wave arrived, minutes after the superbolide's flash. Some 7,200 buildings in six cities across the region were damaged by the explosion's shock wave, and authorities scrambled to help repair the structures in sub-freezing temperatures.

Ik ben bang dat een steen die ruim 40 keer zo groot is een grotere impact gaat hebben als je die niet correct af weet te remmen.

Een steen met een doorsnede van 20m kan 64000 keer in eentje van 800m doorsnede als we er voor het gemak van uitgaan dat ze beiden bolvormig zijn. Als zoiets neerkomt hebben we allemaal een probleem…

Dan verbrand het geheel in de dampkring? Volgens mij moet je daar met redelijke snelheid doorheen.

Alles groter dan een meter of 10 bereikt in principe de grond.

Nee, want de wetten van Newton gaan ook in de ruimte nog steeds op, in dit geval specifiek de 2e wet.

Dus als dat blokje een aantal ton weegt zal de booster dus een aantal ton aan force moeten uitoefenen om het af te remmen. Het kost juist meer energie om het buiten de dampkring te doen omdat er een vacuum is.

Mooi staaltje techniek, ben benieuwd tot wat voor vondsten dit gaat leiden.

Soort prototype dit om ook asteroïdes te minen later?

Het is in wezen niet anders dan wat een halve eeuw geleden al op de Maan is gedaan, en meer recent op een paar kometen: wetenschappelijk onderzoek.

Nooit de film "Life" gezien zeker? Materiaal terug sturen naar de aarde kan ook ongewenste gevolgen hebben ...

Denk dat we ons meer zorgen moeten maken over de kans dat het materiaal vervuild raakt met aardse stoffen bij terugkeer. Tot nu toe lijkt het overal vrij levenloos te zijn buiten de aarde.

Haha, moest er ook gelijk aan denken.

En wat schieten ze dan op zo een ding af?

Koper

Bij flyby's e.d. bij de grote manen van de buitenplaneten, wilden de ruimtevaartorganisaties absoluut voorkomen dat die omgevingen/habitats "besmet" zouden worden door Aards materiaal. Nu nemen wij zelf rotsmateriaal van de maan en van Ryugu naar de Aarde. Dan is er toch ook kans dat wij iets ongewensts meenemen?

Er "landen" al letterlijk miljarden jaren dergelijke rotsen op onze klomp.

Ja en die verbranden doorgaans in onze dampkring, of worden daarin gesteriliseerd door de wrijvingshitte. Nu komt het vrolijk in een doosje naar beneden gebracht.

Wat ik niet helemaal begrijp is dat het oppervlak van deze klomp ook al helemaal is gesteriliseerd door de kosmische straling. Wat is dan het verschil? Ze vuren een koperen balletje in de grond zodat ze ietsjes dieper gelegen materiaal kunnen meenemen maar het blijft in feite een stofzuiger die wat stof van het oppervlak opzuigt. Iemand een idee?

Mee eens. We weten niet eens hoe lang een jaar is. Delen door 31557600 en dan 31557600 seconden zeggen kon ik ook wel verzinnen.

Proberen te begrijpen hoe het universum is ontstaan op een asteroïde/planetoïde die ogenschijnlijk zo oud is als het ontstaan van het universum, maar heel goed pas is ontstaan toen 100.000 jaar terug twee brokken/ spheren op elkaar klapte is ontstaan verpest het rekenstelsel.

De asteroïde is niet zo oud als het ontstaan van het universum. Bij het ontstaan van het universum was er alleen waterstof en helium. De andere materie is in de miljarden jaren daarna ontstaan door kernfusie in sterren (alles zwaarder dan helium, tot ijzer) en het catastrofaal ineenstorten van die sterren aan het einde van hun leven (alles zwaarder dan ijzer).
De asteroïde bestaat uit materie die ouder is dan ons zonnestelsel, maar waaruit tijdens de vorming van ons zonnestelsel pas een hemellichaam is gevormd. Of de asteroïde zelf al zo oud is, of en fragment dat relatief recent van een groter hemellichaam is losgeslagen maakt niet zo veel uit (de korreltjes die onderzocht gaan worden zijn pas heel recent van de asteroïde losgemaakt). Belangrijk is of het gesteente waaruit de asteroïde is gevormd sinds het ontstaan van ons zonnestelsel ongewijzigd is gebleven.
Op Aarde is al het gesteente gevormd of beïnvloed door geologische processen die sinds het ontstaan van de Aarde hebben plaatsgevonden. Zolang de asteroïde, of het hemellichaam waarvan het is losgeslagen dergelijke processen niet heeft meegemaakt, is het gesteente ongewijzigd t.o.v. het moment waarop het is ontstaan.

Kerbal Space Program met een handjevol realism mods is een aanrader als je wilt leren hoe ze dit +/- een beetje doen.

Voor de NS. Complexe netwerken, materiaal is stervensduur, veiligheid is prioriteit nummer 1 en dit moet allemaal zo goedkoop mogelijk = +/- de reden dat ze dat hier niet lukt. Stop je net zo veel geld in zo'n wissel of treinovergang als in deze ruimte zonde stoppen, kan de NS prima zulke resultaten behalen. Maar wie betaald dat.

Kennelijk is onderzoek naar een klompje steen belangrijker dan een aantal mensenlevens.

Dat gezegd hebbende denk ik dat overwegen vele malen veiliger kunnen dan dat ze nu zijn en dat ze nu veelal te lang dicht zijn waardoor mensen eerder de neiging hebben schijt te hebben aan het feit dat ze dicht zijn.

Ruimte onderzoek is 1 van de meest belangrijke onderzoeken voor het behouden van mensenlevens. De technologie is nog nooit zo hard ontwikkeld sinds we serieuze pogingen maakten om deze planeet te verlaten.

En ik denk dat we de stupiditeit van de mens maar beperkt kunnen beschermen, het houdt op een gegeven moment ook op. Af en toe wat vertraging voor een darwin vind ik zelf niet zo erg.

Zij hadden anders ook 4 maanden vertraging

Volgens de NS hoef je maar 80% op tijd te zijn bij nieuw materieel.
Aangezien 4 maanden maar 8% van de heenreistijd (~50 maanden) is, valt dit ruim binnen de marge.

Zoiets moet je ook aan Japanners overlaten. Hun openbaar vervoer is nooit te laat. Het is al (regionaal) nieuws als de vertraging 2 minuten is.

En dat terwijl hier alles onder vijf minuten niet eens vermeld wordt XD.

In de ruimte heb je minder last van bladeren

En ook geen vierkanten wielen

Allemachtig, mensen grijpen echt elke kans aan om te klagen over het openbaar vervoer.

Ben jij nou aan het klagen dat Nederlands over alles klagen?

Dat is jou aanname maar met al die blije smileys wil je dingen zien die er niet zijn volgens mij.

Noemde het zelfs geniaal, kan je toch geen klagen noemen?

Het klaag-paradox! Prachtig