"Als ik een winkel open, maar alleen rijst aan de ochtend-klanten verkoop, alleen spaghetti aan de middag-klanten en alleen aardappels aan de avond-klanten, mag ik dan nog steeds boos worden op mijn klanten die ergens ander rijst, spaghetti of aardappels gaat kopen?"
Die vergelijking is niet helemaal recht. Nee, je mag in dat geval niet klagen wanneer mensen ergens anders het produkt KOPEN. Maar in werkelijkheid gaan de klanten het elders STELEN, of in ieder geval er niet voor betalen.
Tja, mijn vrouw eet graag rijst, ik eet graag aardappels en mijn dochter eet graag spaghetti. In de winkel van sxbrentxs kan ik het allemaal kopen, maar ik kan niet drie keer per dag naar de winkel, ik moet ook werken. Daarom ga ik ergens anders rijst, aardappelen en spaghetti kopen.
In het geval van de media is er geen andere officiële winkel, sterker nog, ik moet naar drie verschillende winkels, net zoals je vroeger dagelijks naar de bakker, groentenboer, slager en incidenteel naar de kruidenier ging en tegenwoordig alles op één adres haalt: de supermarkt. Als die drie adressen dan ook nog eens verschillende openingstijden hebben, zoals sxbrentxs én twee daarvan in andere steden zijn als waar ik woon/werk, maar er zijn diverse lokale aanbieders die wel het volledige assortiment verkopen dan ga ik toch echt daar naar toe.
In het geval van de rijst, aardappelen en spaghetti zijn er minimaal drie andere winkels waar ik alle drie de producten zowel 's ochtends, 's middags als 's avonds kan kopen. Dat die rijst dan geen Lassie is, die aardappelen geen eigenheimers in AH-verpakking en die spaghetti geen Grand'Italia is boeit mij niets ze zijn even smakelijk
(XO-pandan oogst 2017 rijst is zelfs beter als Lassie) én goedkoper.
Dat Lassie, en Grand'Italia dan geen geld van mij ontvangen boeit mij niet, blijkbaar willen zij mij niets verkopen en willen ze dus geen geld van mij. Ik moet echter toch eten en mijn gezin ook, dus koop ik dat eigen merk van die supermarkt hier om de hoek.
Zo gaat dat ook op voor spotify, netflix, HBO en dergelijke, allemaal verschillende winkels en de ene heeft alleen rijst, de andere alleen spaghetti en de derde alleen aardappels maar geen van alle verkopen ze brood.
En omdat ik niet in Ziggo/UPC-gebied woon zou ik HBO moeten missen, als ik er al voor zou willen betalen. Nee, laat je rommel dan maar thuis, ik heb genoeg andere media waar ik gebruik van kan maken.
Met stelen heeft dat niets te maken. Die TV-uitzending wordt betaald via het kabelabonnement en via massa's reclame. Dat laatste geld ook voor Youtube en dergelijke. Mijn CD's (honderden, bijna allemaal jaren 70 spul en ouder) zijn gelukkig reclamevrij en ik heb geen behoefte om de troep van de jaren '90 en later te kopen met het risico dat het vanwege de kopiëerbeveiligingen toch allemaal niet afspeelt op diverse apparatuur (bv autoradio, pc/laptop). Nee, daar geef ik zo min mogelijk geld nog aan uit.
Met stelen heeft dat allemaal niets te maken, ik ben wat dat betreft al zowat verzadigd. En ja ik ben soms ook wel eens nieuwsgierig naar wat er nog gemaakt wordt op film (of serie-) gebied, vooral omdat ze je lekker maken met trailers waarin ze precies die ene spectaculaire minuut uit de 90 naar voren halen. En het verhaal is meestal flut of het is een remake van een film uit de jaren 50, 60 of 70 maar dan met mindere acteurs. Die originelen zijn echter nergens meer te vinden (uitgezonderd James Bond (wordt je mee doodgegooid op TV) en Star Trek (is verkrijgbaar op dvd e.d.)
Hoe dan ook, het is en blijft geen aangeboren recht om een commercieel produkt af te nemen onder zelfverzonnen voorwaarde. Wanneer ik als producent de (domme) beslissing maak om mijn serie exclusief beschikbaar te stellen met tig beperkingen, dan is dat mijn goedrecht. Dom, maar nog steeds mijn recht. Het geeft een klant geen enkele rechtvaardiging om het dan maar onbetaald af te nemen. Je hebt het recht om het te laten liggen als de voorwaarden je niet aanstaan.
Paul de Leeuw wilde ook niet dat zijn Filmpje werd vertoond op SBS en al helemaal niet dat het door reclame onderbroken zou worden, toch kreeg hij van de rechter geen gelijk. Je mag als verkoper niet discrimineren.
In de praktijk is het dat de regering en justitie lichtelijk op de hand zijn van de bedrijven en de commercie waardoor groepen als Brein toch vaker gelijk krijgen als dat juist is.