Zo ook met veel andere dingen. Ik ben ervan overtuigd dat mensen gewoon moe zijn en geen zin meer hebben.
De reden daarvoor is in mijn ogen ook de huidige maatschappij. Alles is ondertussen ingericht in een 'zo gaan we het doen'-keurslijf, en het is onmogelijk om daaruit te komen vanwege het simpele feit dat je geld nodig hebt om niet dood te gaan. Zelfs als je zou besluiten om ergens in een bos te gaan zitten met een eigen moestuin voor levensonderhoud en dan schilderijen gaat maken die je voor andere zaken ruilt (of verkoopt), dan mag dat niet. Vanaf de dag dat je geboren bent zit je 'in het systeem.'
0 - Je wordt geboren.
4 - Je gaat naar de kleuter/basisschool.
12 - Je gaat naar de middelbare school.
17-25 - Ergens in die tijd moet je een studie afronden, anders kom je nergens.
25-67 - Werken, om alles te kunnen betalen.
67 - Pensioen.
68 - Dood (want dat is lekker goedkoop).
De periode van 25-67 (of voor mij, volgens de overheidssites, 71, als de huidge regels blijven bestaan), is het hele probleem. Om de huidige levensstandaard vol te kunnen blijven houden, moeten mensen 40 uur werken met 2 mensen in één huishouden (dus je bent ook nog bijna verplicht om een partner te hebben als je niet toevallig een héél goed salaris hebt).
Dan neem je daar de flexibilisering van de arbeidsmarkt bij. "Hee, laten we de tijd van het aantal contracten verlagen naar 2 jaar, dan nemen bedrijven misschien sneller mensen aan met een vast contract."
Nee, bedrijven nemen dan niet sneller mensen aan. De molen van 'volgende met 3 contracten' wordt gewoon sneller. Zo heb je honderdduizenden mensen dei 3 contracten hier krijgen, drie contracten daar, en zo van bedrijf naar bedrijf gaan, zonder de mogelijkheid om iets voor zichzelf op te bouwen.
Dat schept onverschilligheid. Mensen gaan denken 'dan trek ik wel weer een jaar een uitkering, als ik toch overal na 2 jaar eruit geflikkerd word', en het enige dat nog telt is aan het werk blijven tot 67-68-ergens, in de hoop dat je genoeg pensioen verzamelt om niet als een of andere armoedzaaier ergens op een eenkamerapartement terecht te komen.
Het hele probleem is dat het idealisme dat iemand zo rond zijn 25ste nog heeft, door 'het systeem' geheel en compleet de bodem in geslagen wordt. Het enige dat nog telt, is aan genoeg geld komen op welke manier dan ook. Daarom heb je software engineers die 8 wordpress-sites per maand in elkaar raggen in plaats van dat ze software ontwerpen, en dokters die zich als helpdesk gedragen in plaats van als een huisarts: "Probeert u dit eens, en als dat niet werkt, komt u volgende week terug." (Herhaal dat drie keer, en dan zien we wel verder.)
Als niet het hele leven in het teken zou staan van 'hoe kom ik aan genoeg geld om mijn huur en verplichte vaste lasten te betalen,' iets wat voor veel mensen toch al snel op 1000-1500 euro neerkomt (dus, het BRUTO minimumloon), dan zou alles een heel stuk beter gaan.
De enige mensen die niet (meer) binnen dit systeem vallen, zijn degene die op de een of andere manier knallend rijk worden. Denk aan sommige sporters, filmsterren, artiesten, mensen die het lukt om een gigantisch bedrijf op te bouwen. Met 'rijk' bedoel ik niet het hebben van 500.000 euro, of zelfs 1 miljoen, want dat kun je door een fout hier of daar snel verliezen. Ik heb het dan over tientallen of honderden miljoenen, of zelfs miljarden. Zoveel geld, dat je gewoon kunt zeggen: "Laat maar hangen." Je kunt gewoon met alles stoppen, en omdat je geen inkomen meer hebt, betaal je ook geen belasting meer. Je hebt zoveel geld, dat je tientallen of honderden jaren kunt leven (als je een beetje normaal doet), zelfs als je er nooit meer een euro bij krijgt. En wat blijkt nu: als je van iets veel hebt, dan is het gemakkelijk om er meer van te krijgen. Als je vele honderden miljoenen hebt, dan laat je iemand een deel ervan voor je beheren, en dan krijg je daar inkomsten uit. Er gaat wat belasting vanaf, maar netto word je steeds rijker zonder nog een poot te verzetten.
Dat soort mensen leven compleet buiten 'het systeem' en kunnen doen en laten wat ze willen. Zoals ik ooit een jongedame op een talkshow hoorde zeggen, op de vraag "Hoe heb je dit kunnen bereiken op een zo jonge leeftijd?"... "Je moet je hart volgen, en doen waar je het meeste plezier in hebt, en dan komt de rest vanzelf." Later bleek dat die betreffende dame een vader had die vele miljarden in het vastgoed en de entertainmentindustrie had verdiend. Nou, als je een dergelijke onbeperkte geldhoeveelheid ter beschikking hebt als jongedame van rond de 20, dan kun je inderdaad wel je hart volgen, en buiten het systeem om werken.
[Reactie gewijzigd door Katsunami op 24 juli 2024 02:54]