Je kunt hem de beredenering gewoon mee laten geven. In feite is dit niet meer als een lijst van if, else if, else. In feite vragen we nu van elke burger precies het zelfde. 'Elke burger wordt geacht de wet te kennen.' Dat is prima maar dan moet je de wet ook kunnen kennen. Jij zegt dat je een situatie waar een computer die vraag beantwoord ongewenst vindt. Ik vindt de huidige situatie ongewenst waarbij wetgeving niet duidelijk is, en rechters via duiding in feite wetgeving zitten te maken.
Moeilijk hoor.
Kijk, juist omdat de wet door mensen gebruikt moet worden is het niet wenselijk om een wet absoluut te maken.
Het punt is, en dit heb ik al eerder aangehaald, dat mensen zich niet altijd makkelijk aan de wet
kunnen houden. Wil je dat soort dingen kunnnen afvangen en wil je ook dat je rechtssysteem prettig blijft voor de burgers dan kun je het niet laten neerkomen op een computer die gewoon wat IF statements afgaat.
Wil je dit soort IF constructies goed genoeg maken om er wetten op te bazeren dan zul je de wetten op een voor mensen moeilijk begrijpbare vorm moeten gieten. Dat betekent dat een gemiddeld mens door de bomen het bos niet meer ziet. Je krijgt een gigantische lijst met uitzonderingen op uitzonderingen op uitzonderingen, vele lagen diep genest.
En dan kan een mens alleen nog met behulp van een computer een werkelijke situatie mappen naar de situatie die wordt beschreven door zo'n boom met IS statements.
Een rechter moet daar geen invulling aan gaan geven (wat nu wel gebeurd en compleet ingaat tegen de trias politica).
Ne nee, je snapt de trias politicas niet.
We delen het zaakje op juist omdat we willen dat de onderdelen elkaar controleren. Een rechter moet altijd de wet toetsen aan haalbaarheid, socialiteitm etc etc. Dat is juist de kracht.
Een rechter mag dus zeggen " Ik vind deze wet niks" (wel met goede redenen). En als genoeg rechters dat vinden dan zal die wet ook aangepast moeten worden.
Het gaat er bij de trias politica uiteindelijk om dat geen van deze 3 partijen het alleenzeggenschap krijgt over de anderen. Daarvoor
moeten de 3 onderdelen een zekere zelfstandigheid hebben. En dus mag een rechter zich tegen een wet verzetten of die anders uitleggen.
Onze wetten zijn verre van perfect. En dat komt weer omdat de werkelijkheid enorm complex kan zijn. Sommige processen laten zich heel slecht door wetten omschrijven.
Nu wil jij die wetten absoluut maken. Zo hard dat er geen speld tussen te krijgen is.
Maar dat gaat gegarandeerd dus niet goed mappen naar de werkelijkheid.
Moet je zo'n wet dan wel altijd en per definitie willen uitvoeren? Of moeten we ook kijken naar de werkelijkheid van de situatie en dan pas kijken hoe de wet erop van toepassing kan zijn?
Je vergeet volgens mij alsnog dat wetten er zijn door mensen voor mensen.
In een situatie met absoluute wetten in een grote boom met if statements heb je eigenlijk wetten gemaakt door een kleine elite die volgens jou oppermachtig is en je laat die wetten beoordelen door computers die ultiem star zijn in het interpreteren van die wetten.
Het lijkt mij dan dat je zelf de trias politica breekt. De computer is in dit geval dan een direct verlengstuk van de wetgever en niet meer een onafhankelijk orgaan. De toetsing van de wet aan de werkelijkheid gaat dan verloren. De wet is dan leidend, niet de werkelijkheid.
En dit soort absolutisme is niet waarvoor we wetten hebben.
We hebben wetten om een voor iedereen zo prettig mogelijke samenleving te maken.
Wetten staan dus nooit op zichzelf. Ze moeten ontstaan door interacties (en veranderingen) in de samenleving. En daarbij is de toetsing aan de werkelijkheid superbelangrijk.
Die computer uit het artiekel kijkt alweer niet echt naar de werkelijkheid. Het kijkt naar het verleden en dan alleen naar gegevens die betrekking hebben op de wetten. Maar dat systeem heeft dan geen inzicht in (bijvoorbeeld) een maatschappelijke beweging die is ontstaan die indruist tegen een jarenlang gehandhaafde wet.
Normaalgesproken zal een rechter dat soort dingen wel in acht nemen en mischien een wet zelfs onnodig of achterhaald verklaren.
Maar wil je dat in stand houden dan moet die computer zich dus niet gaan bezighouden met de schuldvraag.
Het moet dus niet verdergaan dan een naslagwerk voor een echte vlees en bloed rechter die vervolgens een eigen mapping maakt naar de huidige stand van zaken. Anders kan er dus ook nooit meer iets veranderen.
Weer iets waar de wet dan dus het probleem is, niet de computer.
Nee, dat is niet waar. De wet is zo complex en omslachtig omdat het als doel heeft een stuikje werkelijkheid te omschrijven. De werkelijkheid is complex en dus zullen wetten dat uiteindelijk ook moeten zijn. Anders dekt het de lading niet.
En nu wil jij de wetten afstompen zodat een computer ze kan begrijpen. Maar je verliest daarbij de maatschapij volledig uit het oog.
Ik denk wel dat er een hoop wetten zijn die nu al door een computer kunnen worden afgehandelt. Er zijn heel veel bepalingen over of een schuurtje mag uitsteken bij de buurman etc. Dus alles waar we een makkelijk meetbare maat aan gehangen hebben kunnnen goed geautomatiseerd worden. Maar er zijn een
hoop dingen die moeilijk vast te leggen zijn.
Neem een willekeurige 'mijn woord tegen het jouwe' situatie. Hoe gaat een computer daar een zinnig antwoord in geven? Wordt dan altijd 1 partij voorgetrokken? Kan dat systeem dan vervolgens worden misbruikt omdat de uitkomst voorspelbaar is?
Ander voorbeeld, van de pagina die je linkte:
[q]Indien producenten, importeurs en distributeurs van tabaksproducten en aanverwante producten redenen hebben om aan te nemen dat tabaksproducten of aanverwante producten die bestemd zijn om in de handel te worden gebracht of in de handel zijn gebracht, niet in overeenstemming zijn met het bij of krachtens deze wet bepaalde,
nemen zij onmiddellijk de nodige maatregelen om het product in overeenstemming te brengen met de bij of krachtens deze wet gestelde eisen, dan wel het product uit te handel te nemen of terug te roepen, naargelang het geval.[q]
Kijk eens naar het zinsdeel dat ik aanhaal.
Hoe kan een computer bepalen of 'de nodige' maatregelen zijn genomen? Wat zijn die nodige maatregelen in dit geval? Het staast namelijk niet gespecificeerd. Wil je dit met IF statements afvangen dan zul je tot in detail meoten specificeren welke acties er genomen dienen te worden.
Daarbij spelen 2 problemen. Je kunt het niet voor elke situatie specificeren. Het geval dat wordt beschreven in dit artikel dekt een eindeloze hoeveelheid werkelijke situaties en complicaties.
Probleem 2 is dat de wetgever dit allemaal moet gaan specificeren. Niet alleen voor dit geval maar ook voor alle andere voorkomens van uitspraken zoals "de nodige". Heb je enig idee hoeveel meer er gespecificeerd moet gaan worden?
De vraag is dus ook, hoever wil je gaan met het uitspecificeren van de werkelijkheid? Wat is uberhaupt werkbaar?
In dit geval zouden er een eindeloze hoeveelheid lijstjes moeten worden geproduceerd met voor elke situatie een aangepaste set met instructie hoe te komen tot 'de nodige maatregelen'. En dat is dan alleen voor dit geval vaneen kwaliteitsprobleem met tabak. Nu moet je dat ook gaan doen voor elk ander product dat je in de wet specificeert.
Gaat dus niet.
En dat is ook waarom we de wetten op bepaalde punten interpreteerbaar hebben gemaakt. De rechter toetst dan of jij in jou specifieke situatie iets hebt ondernomen dat als 'de nodige maatregelen' kan worden uitgelegd.
Als je als burger wordt geacht de wet te kennen dan verwacht ik dat je de wet kunt kennen.
Ja, maar als de wet een gigantische boom van IF instructies is dan kan geen een mens dat kennen.
Je gooit daarmee dus het kind met het badwater weg.
Anders gezien, je lost een probleem op door andere, veel essentielere problemen in het leven te roepen.
Niet consistente wetgeving betekend dat dat niet kan.
Consistente wetgeving is niet per definitie beter hoor.
De inconsistenties zijn er vaak omdat situaties in de werkelijkheid complex zijn.
Een consistente wetgeving is welliswaar duidelijk in zn bedoeling, maar helaas is het ook zo dat het of niet op een bepaald stukje werkelijkheid slaat omdat het ten opzichte van de werkelijkheid ondergespecificeerd, danwel eenzijdig gespecificeerd is (en o.a. tot tyranie middels wetshandhaving leidt), of zo ongelovelijk veel specifiecatie nodig heeft (alweer, door de eindeloze permutaties aan werkelijkheid) dat het onwerkbaar wordt voor mensen om het uberhaupt te specificeren en te kennen.