Google: volgende week voldoen alle EU-zoekopdrachten aan 'vergeetrecht'

Google stelt dat vanaf volgende week alle zoekopdrachten die worden uitgevoerd in de Europese Unie zullen voldoen aan het recht om vergeten te worden. Dat betekent dat ook vanaf niet-Europese zoekmachines de zoekresultaten worden gefilterd voor EU-burgers.

Met de aankondigingen reageert Google op berichtgeving in een Duitse krant waarin eerder melding werd gemaakt van het toepassen van geofiltering. Op zijn blog stelt Google dat het inderdaad op basis van ip-adres zoekresultaten zal aanpassen, waardoor Europese burgers voortaan gefilterde zoekresultaten te zien krijgen op alle zoekmachines, dus inclusief google.com.

Overigens gaat Google niet alle 'vergeetverzoeken' filteren voor Europese burgers op zijn niet-EU-zoekmachines. Alleen in het land waar de aanvrager zelf woont worden op basis van ip-adres zoekresultaten verwijderd uit de niet-EU-zoekmachines. In andere Europese landen blijven de zoekresultaten via bijvoorbeeld google.com dus gewoon zichtbaar. Dat betekent bijvoorbeeld dat bij een vergeetverzoek vanuit Nederland, alleen Nederlandse inwoners het zoekresultaat niet langer kunnen vinden via google.com, maar inwoners van andere EU-landen nog wel. In de Europese zoekmachines is het resultaat dan wel voor iedere EU-burger onzichtbaar gemaakt.

Omdat mensen in de Europese Unie het 'recht hebben om vergeten te worden' moet Google in sommige gevallen zoekresultaten verwijderen, als daar om wordt gevraagd. Momenteel worden echter alleen de Europese zoekmachines gefilterd, omdat Google meent dat de wetgeving niet opgaat voor de internationale zoekmachines. Europese autoriteiten hebben echter aangegeven hier niet mee akkoord te gaan. Aanvankelijk weigerde Google om niet-Europese zoekmachines te gaan filteren.

Reacties (119)

Echt, tranentrekkend hoe hier met een grondrecht om wordt gegaan. Het 'recht om vergeten te worden' is eigenlijk geen recht om vergeten te worden en zeker geen recht om gefilterd door het leven te gaan. Het is het recht dat als er geen wettelijke basis meer is voor het verwerken van je persoonsgegevens, dat ook niet meer gebeurt. Dat je dus niet meer in het telefoonboek staat als je aangeeft daar geen prijs meer op te stellen (en er geen andere reden is om je er toch in te hebben, zoals een contract). En niet dat je nog wel in het telefoonboek staat maar niet meer kan worden opgezocht als je in Europa woont. Je begrijpt het al: voor telefoonboek kun je ook zoekmachine lezen.
Voor wat betreft eddy_71: dagbladen hebben een goede reden om archieven te blijven behouden, nieuwsgaring en verslaggeving zijn wettelijk goede redenen om gegevens te blijven houden - het ontsluiten via zoekfuncties op naam is dan wel iets anders.

Ik vind het altijd bizar om te zien hoe mensen een complex verdrag samen kunnen vatten in een uitdrukking (in dit geval "recht om vergeten te worden"). Het tweede artikel van het Europese Privacyrichtlijn (Richtlijn 95/46/EG) (waar dit alles op is gebaseerd) zegt:

(2) Overwegende dat de systemen voor de verwerking van gegevens ten dienste van de mens staan; dat zij de fundamentele rechten en vrijheden en inzonderheid de persoonlijke levenssfeer van natuurlijke personen, ongeacht hun nationaliteit of verblijfplaats, moeten eerbiedigen en tot de economische en sociale vooruitgang, tot de ontwikkeling van het handelsverkeer en tot het welzijn van de individuen moeten bijdragen;

En daaronder zitten er nog een hoop haken en ogen omschreven, zoals 36 welke een uitzondering maakt voor personen die een publieke functie hebben:

(36) Overwegende dat als het bij activiteiten in samenhang met verkiezingen voor de goede werking van de democratie vereist is dat politieke partijen gegevens over de politieke opvattingen van personen vergaren, de verwerking van zulke gegevens op grond van een zwaarwegend algemeen belang kan worden toegelaten, mits er passende garanties worden vastgesteld;

Maar goed, om terug te komen op waar het hier om gaat. Het hof heeft gezegd je de media niet kan dwingen om stukken te verwijderen omdat het verouderd is, ze werken die dingen natuurlijk niet, de informatie opzich mag en kan je niet verwijderen.

Maar, als het gaat om een systeem wat automatisch gegevens verwerkt (zoals Google dat doet) dan heeft een ieder het recht op privacy en mag hij/zij Google verzoeken om zijn gegevens te verwijderen, of dat nou een telefoonboek, een database van een adverteerder of de database van Google is dat maakt niet uit. Zolang er spraken is van automatische verwerking van gegevens dan mag je jezelf laten verwijderen. Dat mag ook onder de Nederlandse privacywetten.

Het argument wat Google aanvoerde was dat het van maatschappelijk belang is dat de informatie vindbaar is, want het is geschiedenis, het is gebeurd en daar kan Google zelf niks aan veranderen, nog de nieuwsstukken die op het net staan. Het hof ging daar niet in mee en heeft gezegd dat zolang het geen maatschappelijk doel dient dat de ieder mens dat recht nog steeds heeft.

Daarop heeft Google het argument aangedragen dat zij niet de drager van de informatie zijn, alleen een wegwijzer. Ze hebben zichzelf vergeleken met een kaartenbak van een bibliotheek. Als je het kaartje weggooit dat is het boek er nog steeds alleen weet niemand het omdat het moeilijk te vinden is. Daarop heeft het hof gezegd dat Google niet werkt met een systeem welke chronologisch sorteert, ze werken met pagerank. Als er dan een pagina is met jou naam in een populaire krant dan gebeurd het dat die informatie bovenaan komt te staan als iemand op jou naam zoekt, ondanks dat dit informatie helemaal niet meer aan toe doet. Als er wordt gezocht op een naam en het eerste wat eruit komt is een link naar iets uit het verleden wat helemaal niet meer aan toe doet dan kan het zijn dat dat de levenssfeer van die persoon aantast. Daar is de term: "recht om vergeten te worden" ontstaan.

Het ging hier dus niet om het feit of jij het recht hebt om Google te verzoeken om dingen te verwijderen, want dat had je sowieso al, het ging om het feit of de verwijderde informatie relevant is. Hat is ook redelijk raar dat de algoritmen van Google ervoor kiezen om een pagina uit 1998 boven alles te zetten.

Weet je wat, misschien is het goed als sommige informatie niet meer vindbaar is. Zo dwing je journalisten om eens echt achter de feiten aan te gaan ipv oude artikelen recyclen. Als het echt van belang is dat weet een echte journalist het toch wel weer boven water te halen en dan is het weer recent en relevant.

[Reactie gewijzigd door SizzLorr op 6 maart 2016 08:39]

Let op, Artikel 2 van die Privacyrichtlijn zegt iets helemaal anders!

Artikel 2 zegt:Definities

In de zin van deze richtlijn wordt verstaan onder:

a) "persoonsgegevens", iedere informatie betreffende een geïdentificeerde of identificeerbare natuurlijke persoon, hierna "betrokkene" te noemen; als identificeerbaar wordt beschouwd een persoon die direct of indirect kan worden geïdentificeerd, met name aan de hand van een identificatienummer of van een of meer specifieke elementen die kenmerkend zijn voor zijn of haar fysieke, fysiologische, psychische, economische, culturele of sociale identiteit;

b) "verwerking van persoonsgegevens", hierna "verwerking" te noemen, elke bewerking of elk geheel van bewerkingen met betrekking tot persoonsgegevens, al dan niet uitgevoerd met behulp van geautomatiseerde procédés, zoals het verzamelen, vastleggen, ordenen, bewaren, bijwerken, wijzigen, opvragen, raadplegen, gebruiken, verstrekken door middel van doorzending, verspreiden of op enigerlei andere wijze ter beschikking stellen, samenbrengen, met elkaar in verband brengen, alsmede het afschermen, uitwissen of vernietigen van gegevens;

c) "bestand van persoonsgegevens", hierna "bestand" te noemen, elk gestructureerd geheel van persoonsgegevens die volgens bepaalde criteria toegankelijk zijn, ongeacht of dit geheel gecentraliseerd dan wel gedecentraliseerd is of verspreid op een functioneel of geografisch bepaalde wijze;

d) "voor de verwerking verantwoordelijke", de natuurlijke of rechtspersoon, de overheidsinstantie, de dienst of enig ander lichaam die, respectievelijk dat, alleen of te zamen met anderen, het doel van en de middelen voor de verwerking van persoonsgegevens vaststelt; wanneer het doel van en de middelen voor de verwerking worden vastgesteld bij nationale of communautaire wettelijke of bestuursrechtelijke bepalingen, kan in het nationale of communautaire recht worden bepaald wie de voor de verwerking verantwoordelijke is of volgens welke criteria deze wordt aangewezen;

e) "verwerker", de natuurlijke of rechtspersoon, de overheidsinstantie, de dienst of enig ander lichaam die, respectievelijk dat ten behoeve van de voor de verwerking verantwoordelijke persoonsgegevens verwerkt;

f) "derde", de natuurlijke of rechtspersoon, de overheidsinstantie, de dienst of enig ander lichaam, niet zijnde de betrokkene, noch de voor de verwerking verantwoordelijke, noch de verwerker, noch de personen die onder rechtstreeks gezag van de voor de verwerking verantwoordelijke of de verwerker gemachtigd zijn om de gegevens te verwerken;

g) "ontvanger", de natuurlijke of rechtspersoon, de overheidsinstantie, de dienst of enig ander lichaam aan wie, respectievelijk waaraan de gegevens worden meegedeeld, ongeacht of het al dan niet een derde betreft; instanties waaraan gegevens kunnen worden meegedeeld in het kader van een bijzondere onderzoeksopdracht worden evenwel niet beschouwd als ontvangers;

h) "toestemming van de betrokkene", elke vrije, specifieke en op informatie berustende wilsuiting waarmee de betrokkene aanvaardt dat hem/haar betreffende persoonsgegevens worden verwerkt..

Misschien verwar je artikel 2 met considerans 2. Het verschil is van belang omdat een considerans een andere juridische waarde heeft dan een artikel. Terwijl een artikel juridisch bindend kan zijn, heeft een considerans een interpretatieve waarde. Het is dus een hulpmiddel om een artikel, of meer in het algemeen de richtlijn, te interpreteren. Echter is het onzeker of een considerans al dan niet bindende waarde heeft.

Volgens mij staat er een link naar de richtlijn... click click.

En je hebt idd gelijk dat het niet gaat om artikelen, maar de overwegingen zijn even belangrijk als de definities. Die zeggen iets over waarom een document is opgesteld en dat zegt weer iets over geest van de richtlijn. Dat zal in een rechtzaal even zwaar wegen als de harde regels die eronder staan.

[Reactie gewijzigd door SizzLorr op 6 maart 2016 15:45]

En daaronder zitten er nog een hoop haken en ogen omschreven, zoals 36 welke een uitzondering maakt voor personen die een publieke functie hebben:

(36) Overwegende dat als het bij activiteiten in samenhang met verkiezingen voor de goede werking van de democratie vereist is dat politieke partijen gegevens over de politieke opvattingen van personen vergaren, de verwerking van zulke gegevens op grond van een zwaarwegend algemeen belang kan worden toegelaten, mits er passende garanties worden vastgesteld;

Ja leuk in theorie, maar de eerste politici hebben 2 jaar geleden al geprobeert gebruik te maken van het recht om vergeten te worden:
Politician and paedophile ask Google to 'be forgotten'

En wie werkt er precies bij deze Google censuur-desk? Hoe makkelijk zijn die mensen om te kopen?

Hoe gevaarlijk is dit 'recht om vergeten te worden' nou echt voor de democratie? Hoe goed werken deze "haken en ogen" aan de wet die de democratie moeten beschermen nou echt in de praktijk?

Voor mij zelf maakt het niet uit (ik gebruik duckduckgogo), maar voor de maatschappij als geheel ben ik wel degelijk bezorgd. Dit is een wet die in mijn ogen meer kwaad dan goed kan doen.

[Reactie gewijzigd door GeoBeo op 6 maart 2016 09:19]

Nou als jij het idee hebt dat het systeem niet werk dan kan je beter op een onbewoond eiland ergens gaan wonen, of zelf mee doen door jezelf verkiesbaar te stellen. Over het algemeen werkt ons systeem best goed en weten ze zowel in NL als in Brussel redelijk snel in te duiken op recente en relevante onderwerpen. Dan zijn er twee dingen best jammer vanuit de burgers. En dat zijn:

1. Dat mensen verwachten dat het systeem altijd goed gaat, dat kan natuurlijk niet. Er zijn altijd randvoorwaarden of mensen die het systeem willen misbruiken (zoals wat jij nu noemt). Dat kan je heel moeilijk afdekken tenzij je op casus basis wetten gaat aanmaken en dat werkt dus niet. Daarom hebben we rechters, als Google of iemand anders echt van mening is dat een casus anders beoordeelt moet worden kunnen ze altijd naar een rechtbank stappen en proberen hun recht te halen. Als Google echt van mening is dat een bepaalde casus dan toch echt niet valt onder een iets dan kunnen ze dat weigeren met de vermelding dat ze toch echt een toetsing willen bij de rechter. De rechter zal dan kijken naar de omstandigheden.

2. Dat er godverdomme niet meer wordt gestemd in Nederland maar mensen wel haantje de eerste zijn om te klagen als ze het niet eens zijn met Den Haag of de EU. De opkomst in 2012 van iets minder dan 75%, je mist een kwart van je volk wat niet stemt, dus van iedere 4 mensen heeft er 1 niet gestemd. Dan kan je niet meer spreken over een representatieve overheid. Als de burger zijn plicht niet doet door mee te doen met de democratie dan heeft de burger ook niet meer het recht om te zeilen en zeuren over van alles (meestal zonder zichzelf in te lezen over wat er aan de gaande is als ik het erbij mag vermelden).

Jammer allemaal.

Wat ik dan verder opvallend vind aan je link (en ook typisch dat zoiets in de Britse media word gemeld) is dat er geen bron vermelding bij staat. Google zelf geeft geen informatie weg over de aanvragen en doet ook geen commentaar leveren op de uitspraak zelf. Hoe komen ze dan aan die informatie?

Wat zijn de randvoorwaarden? Klinkt zo erg, een pedofiel heeft gevraagd dat... Nou misschien is het iemand die zijn straf heeft uitgezeten, is behandeld in een kliniek en door experts is aangewezen als iemand die gewoon weer mee kan doen met de maatschappij. Ondanks dat die persoon veroordeeld is voor pedofilie heeft ook hij het recht op een tweede kans.

[Reactie gewijzigd door SizzLorr op 6 maart 2016 15:57]

Dat er godverdomme niet meer wordt gestemd in Nederland maar mensen wel haantje de eerste zijn om te klagen als ze het niet eens zijn met Den Haag of de EU. De opkomst in 2012 van iets minder dan 75%, je mist een kwart van je volk wat niet stemt, dus van iedere 4 mensen heeft er 1 niet gestemd.

Ik vind het juist heel logisch dat er niet veel gestemd wordt in Nederland. Waar stem je immers op? 1 maal in de 4 jaar op een partij die beloftes mag maken, waarvan je van te voren (op basis van de geschiedenis) zeker weet dat ze onzin zijn. Heb jij die 1000 EUR van Rutte al gekregen? Het kwartje van Kok? En als ze de verkiezingsbeloftes niet nakomen is daar voor de partij(en) geen enkele negatieve consequentie door, behalve misschien, wat minder stemmen in de volgende verkiezingen.

En dan zijn er nog de referenda, waarvan de uitkomst gewoon genegeerd wordt; zoals daar was het referendum over de EU-grondwet. Maar ook het aankomende referendum over het verdrag met Ukraine, waarover de EU reeds een wet heeft aangenomen om bij voorbaat de keuze van het Nederlandse volk te negeren (nog voordat er gestemd is).

Een volk gaat natuurlijk pas stemmen als ze het gevoel hebben dat het zin heeft om te stemmen. Het perfecte voorbeeld: Zwitserland met de vele politiek bindende volks-referendums.

Die krant heeft ook een zoekfunctie, en er zijn kranten zoekmachines,
Het vergeetrecht is dan ook een wassen neus, er zijn meer zoekmachines dan Google; en zolang de originele bron blijft bestaan is het prima te vinden, het duurt alleen iets langer. Iemand die echt info wil krijgt het gewoon boven water natuurlijk. Ook bij Google, je hoeft enkel maar te doen alsof je in de VS zit en voila...

Die hele EU wet is nutteloze symboolpolitiek en USA bedrijfje pesten, een functie heeft het niet.

[Reactie gewijzigd door WhatsappHack op 5 maart 2016 19:33]

Ik vind het tranentrekkend hoe de EU zich naast alle problematiek zich hier wel druk om kan maken. Naast de immigratieproblematiek, een Europa dat steeds minder competitief word en dat we na meer dan 2,5 decennia EU nog steeds niet in staat zijn om simpele wetgeving gelijk te trekken over lidstaten. Maar we kunnen ons wel druk maken over vergeetrecht en roaming binnen de EU.

Een veel groter bijdragend probleem is dat het in sommige Europese landen doodnormaal is om iedereen's persoonsgegevens + meer gewoon online te zetten en er geen wettelijke mogelijkheden zijn om daar iets aan te doen. Het zou zo fijn zijn als onze politiek eens zou beginnen met het aanpakken van het probleem ipv symptoombestreiding. Eerst op de proppen komen met strikte privacywetgeving, die invoeren over alle lidstaten zonder ruimte over te laten voor lokale/landelijke wetten en dan kijken wat er alsnog via Google te vinden is tegen de wens van de persoon in.

Ik vind het tranentrekkend hoe de EU zich naast alle problematiek zich hier wel druk om kan maken.

http://www.bbc.com/news/technology-27423527

Omdat politici zelf vergeten willen worden als er schandalen zijn.

Dacht je echt dat mensen die een paar jaar op een stoel zitten een gebied met 28 landen kunnen "sturen". Dat is onmogelijk en een illusie. Omdie illusie in stand te houden moeten schandalen onder controle worden gehouden.

Het feit dat Google dit moet doen geeft ook toe dat Google een Monopolie is en opgebroken moet worden. maar dat kunnen ze ook niet.

Ik vraag me af wat Europa gaat zeggen van sites zoals het webarchief. Deze sites kunnen pagina's die zogezegd vergeten moeten worden toch terug bekeken worden, ook al zijn deze in het echt verwijderd?

Dat geeft wel te denken, eigenlijk. Wat nu als er een website wordt opgericht die nauwkeurig bijhoudt welke pagina's er allemaal uit Google's zoekresultaten worden weggehaald? Dan zijn die pagina's daardoor extra makkelijk te vinden en dat geeft een "vergeetverzoek" dus een soort van Streisandeffect mee. Stiekem zou ik dat wel interessant vinden...

Dat geeft wel te denken, eigenlijk. Wat nu als er een website wordt opgericht die nauwkeurig bijhoudt welke pagina's er allemaal uit Google's zoekresultaten worden weggehaald?

Daarom is het ook handig als je zelf bijhoudt en opslaat wat je interessant lijkt. Het zou zomaar kunnen dat Google het op een later tijdstip verborgen houdt.

Het is exact wat voor script ik gebouwd had. Die nam dan google.com, google.co.jp, google.co.uk en google.nl en gaf de verschillen (en dan een "merged" set) maar nu doet die het dus niet meer. Misschien als ik weer wat tijd heb..

Als ik me niet vergis staat webarchive in de VS… hoeft zich dus weinig aan te trekken van EU wetgeving. Dat lijkt me ook verreweg het grootste project op dit gebied.

Vergeten is iets anders dan niet langer bestaand. Als ik vergeten ben dat er in 1992 een artikel in de krant heeft gestaan over het failliet gaan van een ondernemer bij de aanleg van een weg. Dan ligt die weg er nu wel nog steeds. Het artikel is in het archief van de krant nog terug te vinden. Maar als ik zoek met Google op de naam van de ondernemer dan hoeft dat faillissement natuurlijk niet meer op te duiken. Eigenlijk had Google dit niet op last van een rechter moeten doen, ze hadden dit op eigen beweging moeten doen. Het zorgt immers voor meer relevantie in die zoekresultaten.

Er zullen op deze manier vooral negatieve dingen gefilterd worden, als je in tweede kansen enz gelooft is dat hartstikke mooi. Ikzelf zie het meer als censuur.

En daarom moet Google dat zelf doen. Inderdaad hoeft de zilveren medaille die je op 12e bij handlopen gewonnen hebt ook niet meer op te duiken in de zoekresulaten als je op je 40e met licht overgewicht ergens gaat solliciteren. Het idee dat alles maar voor altijd bewaard en gemakkelijk via de zoekmachine terug te vinden zou moeten zijn is waanzin, dat maakt niet relevante dingen heel zichtbaar en zo het normale leven mogelijk heel ongemakkelijk.

Het idee dat alles maar voor altijd bewaard en gemakkelijk via de zoekmachine terug te vinden zou moeten zijn is waanzin.

Juist, dus gaan we enkel gefilterde resultaten geven. De holocaust is in de huidige tijd ook niet meer zo relevant. Ontkennen mag niet, dus laten we het maar gewoon 'vergeten', toch?

We stevenen met deze wetgeving enkel af op de bescherming van de elite. De bankier die vorig jaar het faillissement van Griekenland heeft veroorzaakt wenst niet gevonden te worden, de gegevens worden verwijderd en het 'feit' heeft niet bestaan.

Erg handig die 'vergeet' maatschappij...

Edit:

Een probleem is volgens Drummond dat sommige verwijderverzoeken komen van publieke personen, onder wie politici, criminelen en professionals, die negatieve journalistieke publicaties willen laten schrappen. Dat kan ingaan tegen het publiek belang, stelt de Google-manager.

Google maakt in dat soort gevallen een inschatting hoe betrouwbaar de bron van de publicatie is en 'de relevantie van de informatie voor de maatschappij'. Dat is uiteraard subjectief, maar dat kan niet anders. Het vonnis is nu eenmaal weinig concreet qua criteria.

(bron: bright.nl)

Maar ook:

Volgens critici kan het Europese vonnis leiden tot censuur en de inperking van de vrijheid van meningsuiting. Zo was er al een scheidsrechter die negatieve krantenartikelen uit de zoekindex verwijderd wilde hebben.

[Reactie gewijzigd door m4ikel op 5 maart 2016 14:02]

Juist, dus gaan we enkel gefilterde resultaten geven. De holocaust is in de huidige tijd ook niet meer zo relevant. Ontkennen mag niet, dus laten we het maar gewoon 'vergeten', toch?

En daarom zal Google op een dergelijk verzoek ook negatief antwoorden.

Waarom to elke keer weer die ronduit belachelijke overdrijvingen om argumentatie kracht bij te zetten? Omdat er altijd wel iemand is die op het plusje drukt? Of omdat je niet snapte hoe Google vergeet optie werkt?

Nee Google zal de Holocaust niet vergeten, maar als ik beweer dat m4ikel een kambewaarder was die Joden de gaskamer in drukte en vele anderen die nonsense bewering zouden overnemen zou jij, m4ikel, Google kunnen vragen om dat te vergeten. En jij vind dat bedenkelijk? Ik niet.

Google is to dusver zeer verantwoordelijk om gegaan met deze verzoeken en heeft duizenden mensen geholpen. Recentelijk had ik een applicant voor een baan waarbij de standaard Google search een aantal zeer bedenkelijke zaken naar boven bracht. Bij navraag bleek het hier te gaan om een wraakzuchtige ex die nonsense plaatste. Als ik er niet specifiek naar gevraagd had was deze prima jongedame nu niet in dienst. Ik heb haar geholpen met haar vergeet aanvraag bij Google, die vrijwel zeker geaccepteerd zal worden. Zeer terecht want ze was al bijna een jaar werkeloos door deze nonsense.

Ondertussen denkt die prima jongedame, die falconhunter kan je ook alles wijsmaken nu maar hopen dat Google ook in het ex-vriendje verhaal trapt.

Maar kan ze niet beter de sites contacteren waar die nonsens opstaan? Verdwijnen ze en uit Google en ook van de andere zoekmachines, lijkt mij fijner voor haar dan het idee dat ze nu uit 1 zoekmachine verwijderd is en dan nog niet eens helemaal. Als ik nu bv haar naam zou googlen krijg ik gewoon alles te zien.

Wat dat betreft is er verschil tussen een feit en tussen iets wat verzonnen is - of dus in jouw concreet voorbeeld: laster.

MIjn mening: feiten zoveel mogelijk laten bestaan (dus niet verwijderen in google), laster aanpakken bij de bron (dus niet verwijderen bij google, maar de website laten opdoeken)

Feiten verwijderen = censuur.

[Reactie gewijzigd door tc-t op 7 maart 2016 13:01]

Het gaat hier nog wel over personen, dingen als de holocaust worden niet door de wet gedekt, ik denk ook dat artikelen in de zin van "De eigenaar van bedrijf X", in plaats van een naam te noemen, niet onder de wet zal vallen. Daarnaast staat het punt dat het misbruikt kan worden natuurlijk nog wel.

Echter zie ik de wet wel als goed in, in de zin van dat het een stok achter de deur is om privacy te forceren. Sinds Facebook is het bij tech giganten heel populair geworden profielen van gebruikers aan te maken, dat gaat steeds beter en over een aantal jaar zal het mogelijk zijn om, dankzij alle data die nu wordt vergaard, het gedrag van mensen betrouwbaar te kunnen voorspellen. Dat gaat dan gebruikt worden om op een optimale manier mensen te verleiden en misleiden. Het recht om vergeten te worden geeft de mogelijkheid om hier niet aan mee te doen, om de data die in het verleden is weggegeven niet tegen je te laten gebruiken. Ik zou maar voorzichtig zijn zo fel tegen de wet in te gaan.

De holocaust niet maar Hitler zou zichzelf theoretisch gezien wel kunnen laten wissen uit de resultaten. Aangezien hij waarschijnlijk in elk artikel over de holocaust wel een keertje zal opduiken verdwijnt dus alle info over de holocaust.

Ok redelijk onwaarschijnlijk in dit geval maar de kans dat politici dit systeem gaan misbruiken in de toekomst is wel heel groot natuurlijk.

Niet. Want hij had een publieke functie. Daar zit al een uitzondering voor in deze wet. Hitler of Geert Wilders zal dus gewoon bot vangen.

Volgens critici kan het Europese vonnis leiden tot censuur en de inperking van de vrijheid van meningsuiting.

Censuur is een verbod vooraf door de overheid. Ook vrijheid van meningsuiting gaat over publicaties vooraf. Die hebben dus niks te maken met het verwijderen van een verwijzing naar een publicatie achteraf.

Onzin:

Censuur kan worden onderscheiden in preventieve censuur, waarbij toestemming nodig is eer er gepubliceerd mag worden, en repressieve censuur, waarbij na publicatie een verbod of andere maatregelen tegen de publicatie worden getroffen.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Godwin%27s_law

Niet helemaal, deze wet gaat namelijk over de vergelijking met Nazi Duitsland. In mijn argumentatie trek ik geen vergelijking. Maar gebruik ik een historische gebeurentis die nooit meer vergeten mag worden. De huidige wet is de deuropening naar het toestaan van censuur.

Ik vraag me af wanneer Enigma verbonden was met het internet in die tijd of de beveiliging zo sterk is als Denuvo

Behalve dan dat iemand een profiel wil opstellen over je prestaties.

Jij hebt een hele verknipte kijk op zaken en legt letterlijk millenia aan inzichten volledig naast je neer. Bibliotheken zijn in het leven geroepen om dingen nog heel lang vindbaar te maken.

Dit heeft een enorme impuls gebracht aan kennis en ook normen en waarden.

Kennisvernietiging, want daar praat je over, is vergelijkbaar met het verbranden van boeken.

Kennisvernietiging, want daar praat je over, is vergelijkbaar met het verbranden van boeken.

Dat is wat cru uitgedrukt. Boeken zijn in de regel met de hand samengesteld/geschreven, niet door middel van geavanceerde bots tot stand gekomen. De gegevens in die boeken is dan dus ook een stuk selectiever, een stuk specifieker.

Niet alles dat Google over iedere wereldburger probeert te verzamelen is de moeite van het verzamelen waard. Over 100 jaar maakt het niemand ook echt nog maar een ruk uit dat Pietje Puk op z'n 12de 2de werd bij de biatlon tijdens de sportdag op school. Echt niet.

Los daarvan heb je zondermeer ook wel het recht er bezwaar tegen aan te tekenen als mensen om wat voor reden dan ook boeken over je gaan zitten schrijven en daar je adres in vermelden, de naam van je huisdier, de namen van je familieleden, etc, etc, etc. Maar, als Google het maar zomaar doet vinden we het prima en moet het maar gewoon allemaal maar kunnen? Nee dus. Ik weiger geassocieerd te worden met mijn familie, als ik er daarom voor kies er niet met geassocieerd te kunnen worden via Google dan is dat mijn goed recht.

als pietje puk over 20 jaar als eerste uitgeweken immigrant president van de federatie voor atletiek is, kan die 'nutteloze informatie in het oneindige archief ' wellicht wel weer relevant worden...
Wie bepaald wat relevant is?

Wie bepaald wat relevant is?

Google in ieder geval niet.

Jij hebt een hele verknipte kijk op zaken en legt letterlijk millenia aan inzichten volledig naast je neer

De afgelopen millennia hadden de bibliotheken gelukkig wel het inzicht om niet alles te bewaren maar alleen de relevante zaken. Uit de middeleeuwen hebben we van doodgewone personen alleen nog de geboorte, trouw en sterfregisters. Maar van personen die uit de band sprongen zoals koningen of Maarten Luther weten we nog veel. Waarom moeten we dan nu opeens niet meer selecteren maar "gewoon" alles bewaren? Dat is juist het millennia oude inzicht van alleen het relevante bewaren en de rest weggooien overboord gooien. Het recht om vergeten te worden herstelt gelukkig die situatie.

Dan moet Google gaan kijken naar wat relevant is of niet,mdat is niet te doen. Om geschiedenis te bewaren is dat noodzakelijk. Jij noemt een medaille, en dat je vind dat dat vergeten moet worden. Ik vraag me af waarom, maar daarnaast: dat is jou persoonlijke keuze. Anderen willen wel herinnerd worden. En hoe weet Google of het historisch relevant is? Moet men resultaten van wetenschappers ook maar verwijderen, omdat het nu niet meer relevant is dat ze 30 jaar geleden een nobelprijs hebben gewonnen of een medische doorbraak hebben gerealiseerd? Of is dat opeens wél relevant om te bewaren? Dan is dat dus selectief en mogelijk discriminatoir, waarom?

Google kan lastig automatisch bepalen of iets relevant/"belangrijk" is of niet, en belangrijk is dan ook nog eens een relatief en redelijk persoonlijk begrip. Daarnaast kan jij dan bepalen of het relevant is voor anderen of niet.

Uit eigen bewging is dit onmogelijk te modereren en te realiseren, dat kan je niet van ze vragen. Dus is dit een compromis. Een belachelijk compromis wat mij betreft, ik vind niet dat dit censuur zou mogen bestaan op hele bijzondere uitzonderingen na, maar dat terzijde.

Moet men resultaten van wetenschappers ook maar verwijderen, omdat het nu niet meer relevant is dat ze 30 jaar geleden een nobelprijs hebben gewonnen

Je trekt het buiten proportie. De grote belangrijke dingen zoals Nobelprijzen, gevangenisstraffen blijven behouden, het klein grut zoals jeugdzonden niet. Daar heb je filtering voor nodig. Dat kan ons brein voortreffelijk, een databank als Google met wat slimme algoritmen eigenlijk ook.

Een wetenschapper publiceert zijn/haar verrichtingen. In die zin heeft de wetenschapper een publieke functie, en mensen met een publieke functie zijn bij voorbaat uitgesloten om het "recht op privacy" te doen gelden. Zeker als het gaat om gepubliceerde werken.

In de praktijk valt dat best wel mee. Je moet maar eens een oude lijst met bookmarks uit een backup van 10 jaar geleden uitproberen. Groot kans dat 90% van die links niet meer werkt en alle inhoud verdwenen is.

Waar jij echter mee aan komt zetten is een absoluut recht op de regie van je leven, waarbij onwelgevallige gebeurtenissen uit het verleden moeten kunnen worden weggepoetst. Goed voor je eigen belang, maar de rest van de samenleving kan daar veel nadeel van ondervinden. Bijvoorbeeld bij een oplichter die alle verwijzingen naar zijn criminele verleden laat verwijderen, zodat hij weer verder kan gaan met zijn praktijken. Iets als "niet relevant" bestempelen is dan ook wel erg subjectief.

Het hele recht om vergeten te worden is juist waanzin. Vroeger kwam er ook geen mannetje met een schaar bij een krantenarchief langs om "niet relevante" oude berichten weg te knippen. Ook foto's en herinneringen van familie, klasgenoten, etc. aan iemand verdwijnen niet zomaar. Het enige verschil met nu is dat het gemakkelijk is geworden om ze op te zoeken, zonder dat je honderden microfiches moet doorzoeken, of mensen moet gaan opbellen. Dat is dan ook uiteindelijk de hele rechtvaardiging van deze maatregel: het is zo makkelijk en dus moet het ingeperkt worden.

In Google zul je trouwens niet snel info over je hardloopmedaille van 30 jaar geleden terugvinden, want zo'n webarchief houden hardloopverenigingen niet bij over het algemeen. Zulke info zul je eerder vinden in http://www.delpher.nl/nl/kranten/ of LexisNexis. Wat als deze gespecialiseerde zoekmachines straks ook moeten voldoen aan vergeet-verzoeken? Een deprimerend idee IMO.

Iets als "niet relevant" bestempelen is dan ook wel erg subjectief.

Maar ons brein doet dat voortreffelijk. Ik zal eerlijk zijn, ik had 30 klasgenoten in de basisschool, ik weet niet meer van allemaal hun naam. Is dat erg, nee want ze zijn in mijn huidige leven niet meer relevant.

Het enige verschil met nu is dat het gemakkelijk is geworden om ze op te zoeken, zonder dat je honderden microfiches moet doorzoeken, of mensen moet gaan opbellen. Dat is dan ook uiteindelijk de hele rechtvaardiging van deze maatregel: het is zo makkelijk en dus moet het ingeperkt worden.

Precies. De natuurlijke proces van vergeten waarmee ook automatisch een selectie op relevantie plaats vind verdwijnt zo. Dat heeft maatschappelijke consequenties en ik ben bang geen enkele positieve.

Maar uiteindelijk is het niet google die het gestelde idee (mmx heeft op zijn 12e een zilveren medaille gewonnen) heeft bewaard maar iemand die aan de sport op zich een website gewijd heeft, meestal een fan of de organisator van de westrijd of het kampioenschap.

Fans van de sport of vand e persoon in kwestie (mmx in jouw voorbeeld) zijn wellicht net heel blij dat ze dat soort informatie kunnen vinden.

Ik vind helemaal niet dat google het maar niet moet tonen omdat het 20 jaar na de 'feiten' niet meer relevant zou zijn.

Je redenering raakt kant noch wal. Die weg ligt er wellicht wel of wellicht niet meer op het moment dat je er naar zoekt... Dat faillissement is echter een onuitwisbaar feit net als de aanleg v/d weg. Als er iets niet langer bestaand kan zijn is het wel een object zoals een weg, en natuurlijk nooit een gebeurtenis zoals een faillissement.

Het is nogal wat als je gewoon een faillissement even kan 'uitwissen'. Waarom zou dat niet op moeten duiken? Het zegt nogal wat over de betreffende ondernemer (in goede (doorzetter) of slechte zin (fraudeur), dat ligt er maar net aan). Het is een bijzonder relevant stukje informatie.

Het is een bijzonder relevant stukje informatie.

Het is het eerste jaar naar data een bijzonder relevant stuk informatie. Na 5 jaar misschien ook nog wel. Na 10 jaar amper meer en na 20 helemaal niet meer. Ons brein werkt zo. Onze samenleving werkt zo. Maar Google werkt niet zo en dat is eigenlijk gevaarlijk, op die manier ontstaan er ongewenste maatschappelijk consequenties. Omdat de zoekresultaten gepresenteerd worden als een kille lijst moet de gebruiker zelf de relevantie gaan aanbrengen. Dat kan er toe leiden dat een kleine misstap in het verleden jarenlang tot problemen lijkt. Op die manier wordt de progressie van de ontwikkeling van individuele personen en daarmee de hele maatschappij teniet gedaan.

Klopt. Gelukkig neemt Google ouderdom mee in het bepalen vd pagerank naar mijn weten. Het resultaat is een kille lijst uiteraard, maar er wordt toch een volgorde bepaald. Anders zou dat toch moeten. Na zoveel jaar is het idd niet meer relevant, en hoeft het niet meer zo direct op te duiken na een relevante zoekopdracht, maar het hoeft ook niet volledig ondergedoken te zijn. Een lastige lijn om te bewandelen.

Het is allemaal niet zo zwartwit:

Zowel het 'recht op informatie' als het 'recht om vergeten te worden' waarborgen een fundamenteel recht. De eerste strekt om de vrijheid van meningsuiting te waarborgen, de tweede om het recht op privacy te beschermen. Beide fundamenteel, doch staan deze vaak op gespannen voet met elkaar. Het recht van meningsuiting kan immers ook gebruikt (of misbruikt) worden om de privacy van een ander aan te tasten.

Stel dat iemand ten onrechte wordt verdacht van oplichting. Op het internet wordt zijn naam verspreid als zijnde een dader, maar later blijkt dat de fraudeur deze identiteit heeft aangenomen om zelf buiten schot te blijven. Wat weegt dan zwaarder, het algemene recht op informatie, of de bescherming van privacy van de betreffende persoon?

In een geval als bovenstaand is er niet sprake van smaad en/of laster; evenmin is dat het geval wanneer de pers bericht over een potentiële verdachte. Er bestaat immers een concrete verdenking. Bijgevolg is wél dat deze verdachte, mocht deze onschuldig blijken, in principe al een straf opgelegd heeft gekregen; namelijk een 'internetaantekening' voor de rest van zijn leven.

Bron

Er zijn ook legio voorbeelden te noemen waar je de het recht op privacy wel zou willen honoreren. Frappant btw. dat de stemming in het eerste artkiel hierover wel overwegend positief was, nu zie ik vooral negatieve commentaren.

Zelf ben ik blij dat er iets gebeurd aan het ongebreideld verzamelen en aanleggen van profielen van derde partijen, waar ik iig totaal niet om gevraagd heb.

Het lijkt erop dat vooral de kop van een artikel bepaald hoe er gereageerd word.

[Reactie gewijzigd door Madrox op 5 maart 2016 16:16]

Eigenlijk had Google dit niet op last van een rechter moeten doen, ze hadden dit op eigen beweging moeten doen.

Dat is nogal een uitspraak die je doet. Want op basis waarvan gaat Google bepalen wat wel en niet vergeten gaat worden? En wie bepaald wat relevante zoekresultaten voor diegene zijn?

Daarbij is actualiteit ook een factor waarop zoekresultaten worden gesorteerd. Zo zal een faillissement uit 1992 ook verder in zoekresultaten te vinden zijn wanneer je op het bedrijf zoekt (tenzij het weer actueel is). Dit lijkt me correct zo.

[Reactie gewijzigd door Leff op 5 maart 2016 12:50]

Want op basis waarvan gaat Google bepalen wat wel en niet vergeten gaat worden?

Dat mag Google helemaal zelf bepalen. Daar zijn geen regels voor. Net als er geen regel voor is dat Google alles wat op het internet staat maar voor eeuwig in hun zoekmachine zou moeten opnemen. Google denkt dat ze dat moeten doen, sommige Tweakers denken dat ze dat moeten doen (want anders is het "censuur") maar de EU rechter en ik denken dat zoiets zelfs onwenselijk is.

En omdat jij het onwenselijk is, moet het zo??????

Dat denkt de EU rechter helemaal niet, die vindt enkel dat je persoonlijke info uit het verleden mag laten vergeten... Je legt die rechter woorden en redenen in de mond die nooit genoemd zijn. Oo

Ach ja. Ik hanteer de regel dat meer dan de helft van wat op het internet staat niet waar is. (Jouw statements over Rutte, Oekraïne en het IMF plaats ik overigens ook in die helft).

Alle archieven die gebruik maken van Google zullen dus extra gefilterd worden.

Een archief dat voor indexatie van een 3e niet controleerbare partij (want dat is wat Google is) gebruik maakt kun je niet als archief toch al niet serieus nemen.

Jij hebt Google's nieuwe functie niet eens nodig, je hebt je eigen filter en zo te zien, mag jij die zonder meer aan anderen opleggen. Ik kan me best voorstellen dat jij erg voorstander bent en andere geluiden niet dult.

Alle door mij gemaakte statements zijn, nu nog, gewoon te vinden. Er wordt wel getracht dit zoveel mogelijk te verbergen.

Je kunt veel van Google vinden, maar ze hebben één van de beste zoekmachines die ook op niet Google sites goed draait.

Ik kan me best voorstellen dat jij erg voorstander bent en andere geluiden niet dult.

Ik sta in de top 10 van het aantal reacties op Tweakers. Op basis daarvan zou ik concluderen dat ik een discussie niet schuw. Discussies zijn eigenlijk alleen leuk en zinvol als er andere meningen zijn. Ik waardeer andere mening. Iedereen heeft het recht om ongelijk te hebben

Goede vorm van struisvogelpolitiek en leuke manier voor politici, graaiers en andere criminelen om hun straatje schoon te vegen.

En dat is ook één van de belangrijkste doelen: Dat een crimineel inderdaad zijn straatje weet schoon te vegen... als het maar oud genoeg is en niet meer maatschappelijk relevant. Dus dan ben je niet meer voor de rest van je leven een crimineel, maar heb je tenminste de kans om je leven te beteren. Doet het gros van de criminelen dat? Nee (6 uit de 8 komt weer de gevangenis in), maar voor die andere 1 a 2 uit de 8 (er van uit gaand dat sommige gewoon wegkomen ermee) is dat een wereld van verschil. En wie weet helpen juist dit soort dingen om dat cijfers wat omhoog te krijgen. Je zou je verbazen hoe moeilijk het is om gewoon te integreren weer zelfs als je dat oprecht wilt nadat je eenmaal een strafblad hebt.

En als ik de opzet goed begrijp hebben ze bij deze wet bewust gekozen dat het niet de overheid is die die blacklist beheerd, juist om te voorkomen dat andere dingen het voor overheids censuur zou kunnen worden gebruikt.

Als ik mezelf Google, krijg ik de melding

"Sommige resultaten zijn mogelijk verwijderd op grond van Europese wetgeving inzake gegevensbescherming."

Ik heb mezelf nooit laten verwijderen....

Ooit bedacht dat je naam mogelijk niet uniek is? Of dat hetgeen verwijderd is indirect met jou te maken heeft.

Ik heb over de jaren heen geen dubbele naam gevonden, maar wel mijn achternaam (met andere voornaam) in combinatie met mijn voornaam (met andere achternaam) vice versa. Daar kan het gezocht worden.

Dat kan leuk gaan worden als je gaat solliciteren. Veel succes met het overtuigen van werkgevers dat het een naamgenoot met een identieke zeldzame naam is. Misschien dat je google kan aanklagen zodat ze de censuur terugdraaien, google zal daar vast niet hard tegen vechten. De boodschap laten verbergen zal je vast niet gaan lukken tenzij je er eerst in slaagt de grondwet van de VS te veranderen. "Freedom of speech" is daar heiliger dan "Right to keep and bear arms".

Daarom staat er ook "mogelijk", niet dat het werkelijk zo is.

Ik heb een extreem unieke combinatie van voornaam en achternaam(waarvan ik 99% zeker weet dat niemand anders dezelfde naam heeft) en bij staat onderaan de pagina precies datzelfde bericht terwijl ik dit nooit heb aangevraagd.

[Reactie gewijzigd door PhillyD op 5 maart 2016 23:12]

Op basis van IP adres zal dit gedaan worden. Naamgenoten zijn weer uniek Olé!

En met Bing of een andere zoekmachine ?

Bij bing geen melding, bij duckduckgo geen melding.

Bij bing geen melding, bij duckduckgo geen melding.

Alleen bij pornhub.xxx en zwarte-lerenkapjes.com zie ik je naam verschijnen

do you like what you see?

Ja, alleen die rode plastic bal in je mond had voor mij niet gehoeven

wat? had je liever groen gezien?

Een van je naamgenoten wel.

Als ik mezelf Google, krijg ik de melding

"Sommige resultaten zijn mogelijk verwijderd op grond van Europese wetgeving inzake gegevensbescherming."

Ik heb mezelf nooit laten verwijderen....

Daar heb je je antwoord. Er staat niet dat ze zijn verwijderd. Maar dat de mogelijk er is

Daarom staat er "mogelijk"
Het staat onder alle zoekresultaten die op een naam lijken.

Als ik mezelf Google, krijg ik de melding

"Sommige resultaten zijn mogelijk verwijderd op grond van Europese wetgeving inzake gegevensbescherming."

Ik heb mezelf nooit laten verwijderen....

En waarom vraag je niet gewoon aan Google waarom dat is? Mijn ervaring is dat ik binnen een paar uur een prima antwoord heb van ze.

Dus als ik het goed begrijp kun je met gebruik vanuit tor verschillende zoekresultaten krijgen als je gaat googelen op iets dat eventueel gefilterd is.

Lijkt mee dat en vpn naar een niet eu server genoeg moet zijn.

Überhaupt was een search van de echt google.com al genoeg. Normaal linken ze je gelijk door google van je ip land. Maar er zijn ook google.com links die dat niet hebben.

Het wachten is op -als hij niet al bestaat - de google-blacklist-engine. Een site door iemand die niet google is waarin je puur kunt zoeken naar alle geblackliste items.
Think of it and it will be built.

Dit is lastiger dan je denkt. Het is heel lastig te besluiten wanneer een link verborgen is. Ik had het geprobeerd met google.com (toen dat nog werkte) maar dat was al bijna onmogelijk, de resultaten zijn sowieso al heel anders. En bing en duckduckgo hanteren nog weer hele andere resultaten dus wanneer is iets nou "weggelaten" door het normale algoritme of weggelaten door een vergeet verzoek.

Inderdaad. Zoekresultaten kunnen nogal verschillen per gebruiker maar afgezien daar van zou je met enige regelmaat kopieën van de hele Google database moeten maken en vergelijken. Wat niet alleen belachelijk veel data is, maar ook heel lastig is, want veel zal gewoon weggelaten zijn omdat het bijvoorbeeld niet meer online staat, afgezien dat het lastig is zonder de medewerking van Google om al die data te verkrijgen.

Dus als iemand uit Nederland wil dat een bepaalde pagina met privé dingen niet gevonden wordt via google dan kun je ze nog wel vinden vanuit bijvoorbeeld België of Duitsland...
Dat lijkt me toch een beetje een raar iets, Als het een EU regeling is, waarom geld het verwijderen van zo'n resultaat dan niet voor in de hele EU?
En "het recht om vergeten te worden" lijkt me toch iets heel anders dan gewoon "gefilterd" te worden!

[Reactie gewijzigd door Cowamundo op 5 maart 2016 13:20]

Sterker nog, wanneer je dezelfde zoekterm in bing invoert, dan krijg je die 'vergeten' resultaten wel.

Of je installeert Tor, of gebruikt een anonieme proxy of VPN service, zodat Google denkt dat je bijv. vanuit Canada zoekt en je krijgt die "vergeten" resultaten alsnog te zien. Eigenlijk zou je een site moeten hebben waarmee je zoekacties van binnen en buiten de EU automatisch vergelijkt zodat je te zien krijgt wat er verwijdert is.

http://webproxy.to/ says hi!

Politici begrijpen blijkbaar nog steeds niet hoe het werkt op het internet. Hoe lang voor er sites opduiken buiten de EU die je juist de links laten zien die gefilterd zijn?

Als ik naar google.com ga krijg ik gewoon onderaan de pagina dit te zien:"United States - From your Internet address - Use precise location
- Learn more"

Ja dat op ip filteren lijkt mij een goed plan, ik zit in Belgie, VPN is geconnecteerd met een NL server en Google denkt dat ik dan wel in de VS zal zitten.

Mensen die dit als censuur zien, weten helaas niet waar ze over praten.

Dit is geen censuur, dit is niet meer en minder dan het recht honoreren van burgers. Het recht op privacy.
Hiermee word de macht van de grote zoek giganten om alles wat los en vast zit te hamsteren, koppelen en verwerken in profielen, waar geen enkele burger zelf om gevraagd heeft; ingeperkt. Eindelijk hebben jij en ik, burgers, iets in de melk te brokkelen als het gaat om de datavraatzucht van zoekmachines.

En zie daar, om totaal verkeerde redenen word dit verguisd. Mensen, denk er nog eens goed over na. Dit is goed, echt!

Nu is het Google, het kan dan idd nog steeds met andere zoekmachines. Maar ook die zitten dan op de "schopplank". Zo werkt dat nu eenmaal. Eerst moet er een precedent geschapen worden. Dat gebeurt hier met Google. Als er een schaap over het hek is, volgt de rest. Zo werkt het en niet anders.

Lang leve het recht van een individu ! Als je ertegen bent, ben je duidelijk niet goed op de hoogte wat dit alles nu precies behelst.

Denk hier maar eens over na: "iedereen heeft recht op informatie; niemand heeft recht op informatie"

Zo ben je ook totaal niet verplicht op elke vraag antwoord te geven op straat; natuurlijk niet zul je meteen zeggen of anders "flikker toch op, dat gaat je geen moer aan". Omdat er toevallig een internet zoek machine is die alles van jou met een groot sleepnet hamstert en verwerkt, moet dat ineens wel mogen ?

[Reactie gewijzigd door Madrox op 6 maart 2016 00:55]

En langzaam wordt er steeds meer gefilterd let maar op.

Haha, capitan obvious.
Jazeker, langzaam komt er content bij dus langzaam zal er meer gefilterd worden.

Maar ik snap je punt: EU filtert, waarom dan USA niet? Waar trek je de lijn? Mag een politicus zich verwijderen uit slechte artikelen over hem? Mag die slechte dokter weer in een ander land aan het werk (binnen EU) gezien alle nieuwsbronnen gefilterd zijn?

Mensen zijn te dom om met internet om te gaan, daar kunnen we niets aan doen. Iedereen zal dus het recht om 'vergeten' te worden moeten hebben. Maar tegelijk scheppen we een enorm moeilijk probleem.

Al is het imho te sneu voor woorden dat Google is om bijvoorbeeld te voorkomen dat gesjeesde artsen elders gewoon weer aan de bak kunnen. Er zijn toch procedures met medische registers en bewijzen van goed gedrag en dergelijke?

Filteren op vergeten, filteren op naakt voor Amerikanen, filteren op homoseksuelen voor Rusland en de Islam, filteren op Brexit voor de EU, filteren op koningshuis, filteren op geloof voor de CU, filteren op VPN voor Netflix, enz.

Zoeken (in een index) is toch per definitie filteren?