Rechter wijst class-actionzaak van Europeanen tegen Facebook af

De rechtbank van Wenen heeft een class-actionzaak tegen Facebook verworpen op procedurele gronden. De zaak werd namens meer dan 25.000 Europeanen aangespannen door een Oostenrijker, die schadevergoedingen eiste wegens privacyschending.

De 27-jarige Max Schrems, die de zaak in gang zette, heeft aan Reuters laten weten in beroep te gaan tegen de beslissing. De rechtbank van Wenen liet de deur openstaan voor een behandeling, met de mededeling dat een beroepshof anders zou kunnen beslissen. De reden dat de zaak niet in behandeling is genomen, is dat Schrems Facebook ook commercieel gebruikte, voor promotie van zijn publicaties. De Oostenrijker is rechtenstudent en privacyvoorvechter.

De rechtbank vond dat de klagende partij als Facebook-gebruiker daarom niet als consument te beschouwen was. Om deze reden zou hij Facebook in Dublin moeten aanklagen, waar het Europese hoofdkantoor van Facebook gevestigd is. De rechtbank weersprak verder rechtsmacht te hebben omdat de privacyschendingen in meerdere lidstaten plaatsgevonden zouden hebben. De advocaat van Schrems noemt de uitkomst 'heel raar'.

De Oostenrijker begon zijn zaak in augustus vorig jaar met de claim dat Facebook zijn privacy schond, onder andere dankzij medewerking aan de NSA, de zoekdienst Graph Search, en tracking via like- en share-knoppen op andere websites. Hij hoopte een schadevergoeding van 500 euro per persoon af te dwingen en wist meer dan 25.000 handtekeningen van Europeanen te vergaren die zich bij de zaak aansloten, waaronder 2500 Nederlanders.

Wat vind je van dit artikel?

Geef je mening in het Geachte Redactie-forum.

Reacties (15)

Vreemd.... dit klinkt net als gebruikers van Windows of Softwaremakers voor Windows mogen geen anti thrust zaak tegen Microsoft beginnen.

Zo vreemd is het uitspraak niet.
Je kan niet een privacy gerichte aanklacht indienen tegen iets wat je voor commerciële doeleinden heb gebruikt waar de privacy wetgeving waar jij je aanklacht op baseert niet van toepassing zijn.
Het aanklacht is niet in zijn geheel afgeschoten maar min of meer gewoon verwezen naar het juiste adres.

waarom zou de richtlijn 95/46/EG van 24 oktober 1995 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens en betreffende het vrije verkeer van die gegevens
of haar omzetting in nationaal recht niet toepasselijk zijn?

Deze richtlijn maakt geen onderscheid tussen "natuurlijke personen die commerciele doeleinden nastreven" versus "natuurlijke personen die dat niet doen".
De lat ligt precies even hoog in beide gevallen.

Wat mijns inziens wel aan de orde is is een bepaling van het internationaal privaatrecht die een verschillende rechter bevoegd maakt om de zaak te aanhoren voor de onderscheiden categorieën.

Je kan niet een privacy gerichte aanklacht indienen tegen iets wat je voor commerciële doeleinden heb gebruikt waar de privacy wetgeving waar jij je aanklacht op baseert niet van toepassing zijn.

Dat kan wel, als er óók (/tegelijkertijd) sprake is van niet-commerciële doeleinden.
En als jij een willekeurige website bezoekt waardoor Facebook weet dat je daar geweest bent omdat daar een like-knop op staat, dan heeft dat gedeelte niks te maken met commerciële doeleinden (aan de kant van de gebruiker).

Het is veel te moeilijk om een onderscheid te maken tussen privé en commercieel als ze op het zelfde platform gebruikt worden.
Daarom is in de ogen van de wet iets wat ook maar gedeelte gebruikt wordt voor een commercieel doeleind ook gelijk in zijn geheel commercieel tenzij jij contractuele onderscheid heb gemaakt om mee te beginnen waar de lijn ligt.
Iedereen die zich verder aangesloten hebben bij zijn rechtszaak hebben dus pech ook als zij zelf geen commerciële zaken hebben gedaan op het platform.
Dat is juist het nadeel van een class-action rechtszaak.

Het verschil tussen prive en zeg zakelijk zit hem puur hoe je het account gebruikt. Dat verschil tussen prive en zakelijk is er trouwens ook voor webshops. Als prive persoon heb je veel meer rechten dan zakelijk.
Sterker nog heb je een webshop en biedt je in land x aan prive personen aan moet je gewoon voldoen aan de rechten van prive personen in dat land. Verkoop je zakelijk hoeft dat weer niet.
Hetzelfde is dan ook bij facebook van toepassing. Neem natuurlijk niet weg dat er genoeg prive personen zijn die kunnen klagen over facebook.

Vermoed dat de hete aardappel gewoon snel doorgegeven wordt.

Voor zover ik het internationale recht begrijp, kan hij toch beter een via de Europese weg een aanklacht in dienen? Dan zit je ook niet met verschillende rechtspraken van de landen aangezien Europees recht boven dat van de lidstaten staat.

Er is geen (primaire) Europese weg die hij kan bewandelen; privacy is aan de lidstaten zelf om te handhaven en beschermen. In Nederland door het College Bescherming Persoonsgegevens bijvoorbeeld en rechters. Europa heeft hiervoor wel de regels voorgeschreven/opgelegd die de lidstaten moeten implementeren en nationale toezichthouders/rechters hanteren. Als de rechtsgang in de lidstaat is bewandeld en uitgeput, pas dan zou hij Europees kunnen gaan bij het Europese Hof voor de rechten van de mens.

Gek dat hij alleen maar een schadevergoeding (en nog een lage ook, per persoon) vraagt als zgn. een privacyvoorvechter is. Dan wil je toch principieel gezien veel verder gaan.

Ach...als het toegekend wordt kan iedereen daar waarschijnlijk aanspraak op maken, en wordt het voor sites als Facebook een hele dure grap.

Waarom doen de privacy waakhonden van de respectievelijke deelstaten niets?
België uitgezonderd, waar het blijkbaar menens is, durft geen enkel land zijn verantwoordelijkheid te nemen. Nochtans valt er zeker iets te zeggen over de 'validiteit' van de aanklacht van de heer Schrems. Het lijkt er toch een beetje op alsof de rechtbank liever de hete appel doorschuift, al begrijp ik wel hun standpunt over het behandelen van klachten van buitenlandse burgers. Het punt over de commerciële activiteit verandert weinig aan het al of niet gegrond zijn van de klachten, op zijn minst niet voor Oostenrijkse inwoners. De rechter heeft duidelijk geen zin om zich met een 'heet hangijzer' bezig te houden.

Tot zover weer het falen van een Europese wetgeving.

Indien hij de claimers beperkt had tot Oostenrijkers alleen en zijn promotie niet via FB had gedaan, had hij een zaak tegen FB gehad.

Als Europeaan sta je in een Europese rechtzaak dus weer eens nergens.

Jawel, maar dan moet je het ook op de goeie plek doen. In dit geval Belfast dus. Aangezien hij het in Oostenrijk probeert zal hij alleen een vonnis kunnen krijgen in Oostenrijk, voor Oostenrijkers. Daarmee is het wel makkelijker om in andere staten je recht te halen, maar toch...

Daarnaast beroept hij zich blijkbaar op het consumentenrecht, terwijl hij (ook) commercieel actief is, en dat verwarde de rechtbank. Zal hij dus netter moeten onderbouwen waarom dat geen bezwaar is. De rechtbank wijst uitdrukkelijk de claim niet af, ze vertellen hem alleen dat ie nu incorrect geformuleerd is... Garbage in - garbage out.

Je bedoelt Dublin. Belfast is de hoofdstad van Noord-Ierland.