Aarde lijkt tijdelijke 'mini-maan' te hebben

De aarde lijkt een tijdelijke 'mini-maan' te hebben. Een vermoedelijke asteroïde met een diameter van enkele meters zit al drie jaar vast in een baan rond de aarde. Het lijkt erop dat het object binnen twee maanden weer zal ontsnappen aan de zwaartekracht van onze planeet.

Bij het horen over een object ter grootte van ongeveer een auto zou je misschien denken dat het de Tesla Roadster is die SpaceX een paar jaar geleden de lucht inschoot met een Falcon Heavy, maar die is inmiddels al een tijdje Mars voorbij. Bovendien is er geen link gevonden met een kunstmatig object, meldt het Minor Planet Center. Het gaat dus vermoedelijk om een asteroïde. Hij heet 2020 CD3.

Astronoom Kacper Wierzchos ontdekte het object. Het heeft een elliptische baan ruim rond de aarde en vliegt buiten de baan van de maan om. De asteroïde zit vermoedelijk al een jaar of drie vast in een baan rond de aarde, al lijken voorspellingen erop te wijzen dat hij in april zal ontsnappen.

Het is niet voor het eerst dat aarde een tijdelijke 'mini-maan' heeft; dat gebeurde in 2006 ook al eens. De vermoedelijke asteroïde heeft een diameter tussen 1,9 en 3,5 meter. De maan die permanent rond de aarde draait, heeft een diameter van 3474,2km.

Door Arnoud Wokke

Redacteur Tweakers

26-02-2020 • 19:35

69

Reacties (69)

69
68
38
4
0
21
Wijzig sortering
Een leken vraag: hoe kan het ontsnappen na 3 jaar in een baan?
Een leken vraag: hoe kan het ontsnappen na 3 jaar in een baan?
Niet alle omloop banen zijn stabiel. Een instabiele baan houdt in dat na enige tijd het object ofwel botst op het object waar het omheen draait, ofwel ontsnapt. De Maan zal een relatief grote invloed hebben op een klein object in een baan rond de Aarde zoals deze asteroïde.

[Reactie gewijzigd door BadRespawn op 22 juli 2024 15:23]

Hij word wel laat opgemerkt als hij al 3 jaar lang rondjes om ons maakt, zou eigenlijk wel cool zijn als we hem proberen te vangen en in een stabiele baan om de aarde gaan brengen, een hoop wetenschappers zullen dan staan te springen om monsters er van te onderzoeken. Bij het formaat van een auto moet dat toch nog wel mogelijk zijn.
Als hij buiten de baan van de maan komt, zit hij ruim 300000km van ons vandaan. Een bol met een straal van 300000km heeft een oppervlak van pi*r^2 pakweg 2,8x10^17 vierkante meter. Je zoekt dus naar een object van 10 vierkante meter op 2,8e17 vierkante meter. Een speld in een hooiberg is makkelijker...
Anoniem: 219080 @bamboe26 februari 2020 21:53
Hij word wel laat opgemerkt
" ...De vermoedelijke asteroïde heeft een diameter tussen 1,9 en 3,5 meter. " en "... een elliptische baan ...buiten de baan van de maan om.", dat lijkt me geen koud kunstje om te detecteren.
Ze kunnen toch ook de locatie en banen van de kleinste stukken space debris bijhouden dmv radar? Dan moet een rotsblok van meters juist wel een koud kunstje zijn lijkt me.
Vergis je niet in de afstanden in de ruimte: het meeste space debris bevindt zich op zo'n 800 kilometer afstand van de aarde. De afstande tot 2020 CD3 is gemiddeld 400.000 kilometer. Dat is zo'n beetje de ratio tussen Amsterdam Centraal Station <-> de Dam en Amsterdam <-> Parijs.

Ik vind het bewonderenswaardig dat ze dit stukje rots toch hebben kunnen spotten op dezelfde afstand als dat de maan staat. Helemaal als je bedenkt dat we zelfs geen objecten op de maan kunnen zien met dezelfde grootte die we daar hebben achtergelaten zoals het lanceerplatform van de lunar lander.
Het kan goed zijn dat deze maar enkele uren per week of maand te detecteren is, en daarbij weinig opvalt door de afstand en geen waarschuwingssystemen triggert door de berekende baan.

Het zal niet zozeer gaan om het niet detecteren, maar het moet je toevallig opvallen dat dit specifiek stukje steen al enkele jaren rondzweeft tussen alle belangrijkere data in
Ruimtepuin bevindt zich een stuk dichterbij. Dit object bevindt zich in een grotere baan dan die van de maan, die zich op een afstand van zo'n 363000km tot 405000km tot de aarde bevindt (elliptische baan). Een object van een paar meter is dan ook vrij lastig te detecteren op een nog grotere afstand.
@AutCha en @mjz2cool hebben een punt.
Daar komt bij dat het 'ruimtepuin' waar jij het over hebt voor het grootste deel uit metaal bestsst, wat een betere reflectie van radarsignalen geeft dan ruw gesteente.
En al krijg je een waarneembaar signaal, dan moet het nog door de filters en signaal processors komen. Een minimaan zo ver weg zal heel langzaam bewegen. Een systeem dat gemaakt is om puin in een veel lagere baan om de aarde te detecteren en te volgen zal de minimaan waarschijnlijk als een artefact wegfilteren.
Dat zou inderdaad cool zijn, maar ik denk niet dat we dat al binnen drie jaar hadden kunnen bouwen al hadden we hem meteen ontdekt.
Wel hadden i. we een (cube)sat kunnen sturen, en mogelijk kan dat nog steeds. De bouwtijden van cubesats uit losse onderdelen en sensors is enorm afgenomen, en de besteltijden voor lanceringen ook. Helaas zullen de beslissing, financiering en test periodes te lang duren om er nu nog wat aan te hebben.

ESA werkt overigens aan een project dat stand-by moet hangen om binnenkomende objecten van buiten ons zonnestelsell te observeren als die voorbijkomen.
https://www.esa.int/Scien...sion_to_intercept_a_comet
Waarschijnlijk snelheid een object kan zelf versneld worden door zwaarte kracht. NASA gebruikt dit ook vaak om grote afstanden af te leggen. Dit heet een gravity assist of boost of slingshot.
Maar na 3 jaar en meerdere keren om de aarde?
Met iedere draai krijgt de asteroide meer snelheid. Is simpelweg een kwestie van wachten tot de snelheid hoger is dan de aantrekkingskracht van de zwaartekracht van de aarde. Door de afstand, de snelheid van het object toen het gevangen werd door de Aarde, en de massa van de Aarde is het niet per se nodig dat de link tussen beiden langdurig is, zoals bij de Maan het geval is.

-edit: De maan is overigens ook nog steeds bezig om verder van de Aarde weg te drijven (met enkele cm per jaar). Al zal deze daar over enkele tientallen miljarden jaren daarmee ophouden een stabiele baan om de Aarde innemen. Helaas bestaan tegen die tijd beiden niet meer vanwege de zon.

[Reactie gewijzigd door Aiii op 22 juli 2024 15:23]

Welnee, de maan heeft al tientallen miljarden rondjes gedraaid.

Het grote verschil is dat dit voorwerp een gravity assist van de maan kan krijgen. Dat is lang niet bij elke draai, alleen als ze bij elkaar in de buurt zijn.
Dat is knap. Dan draaide hij dus al rondjes rond de aarde voordat het heelal bestond.
Anoniem: 696166 @gday27 februari 2020 09:58
Aarde en maan zijn 4,5 miljard jaar oud. De maan draait ongeveer 12 keer per jaar rond de aarde, dus heeft ze inderdaad in grootte orde van 50 miljard keer rond de aarde gedraaid
Ik dacht gelezen te hebben dat hij ‘tientallen miljarden jaren’ bedoelde. En gezien z’n reactie om 8:40 klopt dat ook. ;)
Dat was mijn reactie niet; maar rodolvo heeft gelijk. Ik wist niet zeker of het vroeger ook 12/jaar was, maar het was wel ongeveer zoveel - ergens tussen de 1010 en 1011
Inderdaad, dat zie ik nu ook pas. Excuus. :Y)
Valt wel mee hoor. Het heelal is zo'n 13000 miljard jaar oud. De aarde en maan ongeveer 1/3e van dat.

Edit : correctie 1/1000ste van dat dus je hebt gelijk :) billion million trillion het blijft lastig.

Overiges wat leuk is, het helaal zelf is pas net begonnen met z'n leven. Ik heb laatst een heel gaaf filmpje gezien van nu tot het einde van het helaal. Echt ontzettend mooi gemaakt. https://youtu.be/uD4izuDMUQA

[Reactie gewijzigd door tormentor1985 op 22 juli 2024 15:23]

What!? 13000 miljard jaar?
Je bedoelt denk ik 13,8 miljard jaar :-) Scheelt nogal wat jaartjes!
Jaaa had al een correctie gemaakt :) Maar wees nooit bang om je failures toe te geven heh :Y)
Welnee, de maan heeft al tientallen miljarden rondjes gedraaid.
Is dit een reactie op Aiii's claim dat de Maan van de Aarde wegdrijft? Want daar heeft hij wel gelijk in namelijk ;)
The result is a further tidal effect of the Moon on the Earth that causes a bulge of the solid portion of the Earth nearest the Moon that acts as a torque in opposition to the Earth's rotation. This "drains" angular momentum and rotational kinetic energy from Earth's spin, slowing the Earth's rotation. That angular momentum, lost from the Earth, is transferred to the Moon in a process (confusingly known as tidal acceleration), which lifts the Moon into a higher orbit and results in its lower orbital speed about the Earth. Thus the distance between Earth and Moon is increasing, and the Earth's spin is slowing in reaction.

Measurements from laser reflectors left during the Apollo missions (lunar ranging experiments) have found that the Moon's distance increases by 38 mm (1.5 in) per year (roughly the rate at which human fingernails grow).
Dus de Maan "drijft" wel degelijk weg van de Aarde.

Overigens is de huidige voorspelling dat zou eindigen in een wederzijdse synchrone rotatie (waarbij de maan altijd boven dezelfde plek op aarde staat) in een hogere stabiele baan. Ik meen me te herinneren dat de voorspelling vroeger wel was dat we hem kwijt zouden raken.

Maarja, de zon eet het toch allemaal op voordat het zover is :P
Aiii's claim was dat er elk rondje er een versnelling plaats vind, maar zoals je hier aangeeft vertraagt de Maan zelfs.
Anoniem: 696166 @Aiii27 februari 2020 10:00
Met iedere draai krijgt de asteroide meer snelheid.
Volgens welke fysische wetten zou dit dan gebeuren? Een object in een stabiele baan blijft aan constante snelheid voortbewegen
Het is dan ook geen stabiele baan, zoals men al aangeeft.
Maar dit object zit niet in een stabiele baan.
Nee, dat weten we al sinds Kepler. In een elipsvormige baan is de snelheid bij de periapsis hoger dan bij de apoapsis. (laagste/hoogste punt in baan).
Dat klopt niet helemaal, het is een elliptische baan, dus het object zal versnellen, maar ook weer vertragen. Maar inderdaad zal de snelheid gemiddeld steeds hoger moeten worden om uit de baan te ontsnappen.

[Reactie gewijzigd door mjz2cool op 22 juli 2024 15:23]

Onze maan verlaat ons ook ooit . Er komt ooit een tijd dat we geen 100% zons-verduistering meer hebben
Dat wilde ik dus ook delen, maar je was me voor. Dan post ik 't maar als reactie onder jouw bericht.

https://www.startpagina.n...37/verwijderd-maan-aarde/

De maan zorgt voor eb en vloed, maar ik vraag me af of de maan er ook voor zorgt dat de aarde om haar as draait. Als dat namelijk zo is, dan verdwijnt de dag/nacht-cyclus. Dan leeft een helft van de aarde volledig in het donker en de andere helft volledig in het licht en rest degradaties daarvan. Dat moet vast zijn impact hebben op de vatbaarheid van leven op de aarde....
Zoals hier al benoemd, de maan is niet de oorzaak van de rotatie van de aarde om haar eigen as. Wat de maan wel doet, is het stabiliseren van de axiale precessie van de aarde. Als de maan weg vliegt destabiliseert deze precessie, wat er weer voor zorgt dat de verschillen tussen onze seizoenen steeds groter zullen worden.
Andersom gaat het wel op: de zwaartekracht van de aarde bepaald de draaisnelheid van de maan om zijn as. Daarom zien we altijd dezelfde kant van de maan vanaf aarde :)
er is weinig tot niets dat de rotatie van de aarde afremt. En het voornaamste daarbij is de maan. Geen maan is nog steeds rotatie van aarde.
Tegen de tijd dat de maan de Aarde zou verlaten (wat overigens niet daadwerkelijk zou gebeuren daar deze over zo'n vijftig miljard jaar in een permanente vaste baan om de Aarde zou komen te zitten, compleet met tidal lock), is de zon al een hele tijd opgebrand.

Maar aangezien we over een vijf miljard jaar eerst worden opgeslokt door de Zon als het zijn rode gigant levensfase inzet, is het sowieso een beetje een non-issue.
De maan zorgt voor eb en vloed, maar ik vraag me af of de maan er ook voor zorgt dat de aarde om haar as draait.
Als de aarde niet zou draaien, dan zou de maan dat doen. Omdat de aarder sneller draait dan de maan, zorgt de maan er nu juist voor dat de draaiing van de aarde om haar as afneemt. Uitendelijk zou dat betekenen dat een dag even lang wordt als een maand, die dan ook langer zal zijn, omdat de maan dan verder weg staat.

De zon vermindert trouwens ook de draaiing van de aarde. Alleen is die invloed veel kleiner dan die van de maan.
Als dat namelijk zo is, dan verdwijnt de dag/nacht-cyclus. Dan leeft een helft van de aarde volledig in het donker en de andere helft volledig in het licht en rest degradaties daarvan. Dat moet vast zijn impact hebben op de vatbaarheid van leven op de aarde....
De dag-nachtcyclus verdwijnt niet. Dat doet ie in principe wel voor venus, en dat is al zo voor mercurius, beiden vanwege de invloed van de zon. Bij de aarde is de invloed van de maan dus groter, dus blijft er een veel langzamere dag-nacht cyclus.

Overigens gebeurt dat alles waarschijnlijk pas als de zon al een witte dwerg is geworden; aangenomen dat de aarde en venus op dat moment nog bestaan (wat best mogelijk is).

Nu ik er over nadenk, zou door de invloed van de zon, de draaiing van de aarde ook verder af moeten nemen. Wellicht dat daardoor de maan ook steeds verder van de aarde verwijderd moet raken, zodat ie uiteindelijk zou ontsnappen. Dat duurt dan wel heeeel eeeerg lang
De maan zorgt niet voor de rotatie van de aarde, maar beïnvloed wel de snelheid en de axiale precessie van de aarde.
Dan gaat er heel wat veranderen op aarde ivm het getij..
Kan zijn dat de baan steeds wijder wordt.
het kan best zijn dat de maan 'm een gravity assist geeft.

Als de banen precies goed uitkomen yeet de maan dit object met haar zwaartekracht zo weg!

De hoeveelheid energie die dit kost moet natuurlijk ergens vandaan komen, in dit geval van de maan. De maan is in verhouding alleen zoveel zwaarder dat het insignificant is en deze dus niet meetbaar vertraagt. Hetzelfde geldt voor andere objecten die gebruik maken van een gravity assist, zoals de apparatuur die NASA de ruimte in slingert.

[Reactie gewijzigd door Rickkamminga op 22 juli 2024 15:23]

Dat kan inderdaad. Eigenlijk is een 100% stabiele baan onmogelijk. Dat komt door de maan, maar ook door de rest van het zonnestelsel. Op dezelfde manier bestaat 100% gewichtloosheid ook niet, er is altijd wel een object dat invloed uitoefent.

Zo wordt de baan van de maan om de aarde gemiddeld steeds groter, en hoe groter de baan, hoe minder energie het kost om nog sneller te gaan en de baan dus nog groter te maken. Volgens mij gebeurt dit bij de maan zelfs met zo'n 15cm per jaar.
Op dezelfde wijze dat we onze maan ooit een keer gaan kwijt raken, de aarde ook heel langzaam bij de zon wegkruipt (net als alle andere planeten), dat Mercurius mogelijk in de -verre- toekomst door Jupiter uit zijn baan gerukt kan worden. De meeste banen in de ruimte zijn niet zo heel erg stabiel en veranderen constant.

We hebben -bijna- elke paar jaar een extra maan, of soms zelfs meerdere. Is als strikvraag ook al een paar keer voorbij gekomen in QI :)
Nou, waarschijnlijk niet op dezelfde manier. De baan van de maan wordt ieder jaar een paar centimeter groter door getijdenwerking (en dat kwijtraken zal waarschijnlijk ook niet zo'n vaart lopen, want het effect veranderd door allerlei factoren).

Het lijkt me sterk dat getijdenwerking bij deze mini-maan ook een rol speelt. Waarschijnlijker is dat de maan 'm uit z'n baan trekt. Want een zwaartekrachteffect zal natuurlijk uiteindelijk de oorzaak zijn.

[Reactie gewijzigd door StefanDingenout op 22 juli 2024 15:23]

Misschien invloeden van andere planeten/ objecten in ons zonnestelsel?
Waarschijnlijk komt de asteroïde precies in een gravity-pull van de maan terecht waardoor hij van snelheid en richting verandert. De snelheid zal dan toenemen tot boven de ontsnappingssnelheid van de aarde
Dat kan als andere planeten en de zon meer aan één kant van de mini-maan komen te staan en dus gezamenlijk zwaartekracht uitoefenen tegen die van de aarde in. De aarde is dan niet meer sterk genoeg om de mini-maan in een baan te houden, waarna de mini-maan in een baan om de zon zal komen.
Een stabiele baan rond een planeet (of ster, of zwarte gat, etc) bestaat eigenlijk niet. Zelfs onze maan drijft met ~15cm per jaar steeds verder van ons weg. Tegenwoordig staat de maan 384 duizend kilometer van de Aarde, maar toen de maan 4 miljard jaar geleden net nieuw was was dat maar 25 duizend kilometer.

En dat moet een spectaculair uitzicht zijn geweest.
Volgens mij zorgt de zwaartekracht van de zon ervoor dat de kans op het natuurlijk inzetten van een gebalanceerde baan erg klein is. Het relatieve momentum en de richting t.o.v. de aardbol blijven nog door veranderen omdat die ook een lange bocht om de zon heen maakt.

Er was een object dat tussen aard-baan en zon-baan in zat, dus een worst-vormige baan. Ben alleen de naam vergeten. Ze wilden daar geloof ik nog iets naar toe sturen...

[Reactie gewijzigd door blorf op 22 juli 2024 15:23]

Het is uiteraard geen vaste baan. Je moet het zien als "de asteroide draait rondjes om de aarde". En dat doet ie in een steeds wisselende baan die uiteindelijk leidt tot het verlaten van het zwaartekrachtsveld van de aarde.
Ik dacht dat dit soort grote objecten veel eerder gedetecteerd werden en niet per toeval.
Meteorieten van 2-4 meter branden op in de atmosfeer voor ze schade aan richten. Dit komt maandelijks voor.
Meteorieten van 4-8 meter kunnen een behoorlijke knal veroorzaken en wat schade aanrichten door de schokgolf. Dit komt elke paar jaar voor. De meeste zijn boven de oceaan of dun bevolkt gebied en horen we dus niets van.
Meteorieten van 8-20 meter zorgen voor een serieuze impact. Een voorbeeld is de 2013 Chelyabinsk meteor. ATLAS is een detectie systeem wat naar dit soort objecten zoekt, maar helaas werd deze gemist. De dekking is niet 100%.
Meteorieten van 20-50 meter kunnen een aantal kilometers met de grond gelijk maken en vanaf 100 meter is de impact globaal merkbaar door stofdeeltjes die het weer beïnvloeden.

De invalshoek, massa, stelling en impact site maken een groot verschil. De schattingen hierboven zijn voor solide/rotsachtige meteorieten. De meeste meteorieten zijn van ijs en richten minder schade aan of/of landen in de oceaan.
... heeft een diameter tussen 1,9 en 3,5 meter.
Dat is toch geen groot object dan?

Dat zou volgens mij zelfs geen felle vallende ster zijn.
Deze is klein, en op meer dan 300,000 km afstand. Bovendien komt hij niet op ons af, maar houdt ie z’n afstand.

En zelfs als ie naar ons toe zou komen, fikt ie waarschijnlijk totaal weg in de dampkring.
Zien we er wat van bij het verlaten van het zwaartekrachtveld? Als bij een vallende ster, bijvoorbeeld..
Nee een vallende ster zou betekenen dat hij niet ontsnapt maar juist meer naar de aarde komt en op brand in de atmosfeer.
Doet me aan deze, low budget, maar goede film denken: https://zooqle.com/movie/cosmos-7mga.html
Ik vind het een beetje een ongelukkige keuze om een filmpje van 2 seconden te pakken waarbij het omcirkelde object precies achter de bedieningsbalk van de player verstopt zit. Is een foto (framegrab?) niet voorhanden?
Wie wil weten waar Elon Musk's originele Roadster met zijn Starman passager zijn kijkt overigens gewoon even op https://www.whereisroadster.com/
In de roman 1q84 van Haruki Murakami komt inderdaad een tweede maan voor, maar de gevonden minimaan lijkt niet op de maan in het boek.
Ik moest er ook meteen aan denken :)
De vermoedelijke asteroïde heeft een diameter tussen 1,9 en 3,5 meter. De maan die permanent rond de Aarde draait heeft diameter van 3474,2km.
Meer een micromaan dan een minimaan dan dus :+
Chef: "Potvetdomme Kuus, wat een flutcode heb je ge-commit. Gast, loop naar de maan!"

Kuus: "Welke?"
Ik ben een absolute leek op dit gebied, maar kunnen we nog geen HD beelden maken van iets wat relatief gezien dichtbij rond onze planeet vliegt?
Na een hoop uurtjes Kerbal space program, kan ik niet anders zeggen dan dat dit een tijdelijke minmus is :P

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.