Toen elektrische auto's nog relatief nieuw waren, hadden de meeste modellen, zoals de Nissan Leaf, een kleine accu en een beperkt bereik. Als gevolg daarvan moesten ze iedere dag aan de lader, thuis of op straat. Dat vergde na het parkeren een extra handeling waaraan autorijders nog niet gewend waren: uitstappen, de achterklap openen, de laadkabel eruit halen, de kabel in de auto stoppen, de andere kant van de kabel in de laadpaal stoppen en een pasje bij de lader houden. Een laadpaal thuis met vaste kabel was iets makkelijker, omdat er dan niet met kabels hoefde worden gesleept en de duur van de handeling teruggebracht kon worden tot een seconde of vier. Hoewel deze stappen niet bijster tijdrovend of ingewikkeld waren, wekte het weerstand op. Dat was vooral zo bij mensen die nog niet elektrisch reden en hierin een extra drempel zagen, bovenop de vele andere drempels, zoals range anxiety en de beoogde levensduur van de accu. Ook gemeenten stonden voor een uitdaging. In een straat enkele laadpunten aanwijzen was nog wel te doen, maar wat als in de toekomst alle auto's een kabel zouden hebben. Een straatbeeld vol laadpalen?
:strip_exif()/i/2002373649.jpeg?f=imagenormal)
Gemak
Het grootste voordeel is het gemak. Net als bij smartphones is het makkelijker om je telefoon simpelweg op een bepaald oppervlak neer te leggen dan om een kabel aan te sluiten, en al rijdend in een auto is dat ook een stuk veiliger. Bij een laadpaal moet je met een kabel in de weer. Dat is geen enorm probleem, maar met een draadloos laadpunt win je toch weer wat tijd en in bepaalde gevallen, zoals tijdens een flinke regenbui, is het extra fijn. Afhankelijk van het gekozen communicatieprotocol hoef je ook geen laadpas meer te gebruiken, maar start de communicatie tussen auto en laadpunt automatisch. Je kunt dus gewoon weglopen. Voor mensen met een eigen oprit is het ook een stukje gemak; je parkeert op het juiste punt en je bent klaar. Draadloos laden biedt gemak, maar het is de vraag hoe belangrijk dit echt is als er een aanzienlijke prijs tegenover staat.
Minder vol straatbeeld
In het straatbeeld verschijnen steeds meer laadpalen. Nu zijn het vaak specifieke plekken, maar naarmate het aantal elektrische rijders toeneemt, worden het er meer. Betekent dit een straat vol palen? Vooral voor historische binnensteden is dit niet wenselijk. Draadloze oplaadpunten worden grotendeels onder de grond geplaatst en zijn daardoor minder storend voor het straatbeeld. Dat gezegd hebbende: niet alle elektronica kan onder de grond geplaatst worden. Omvormers worden bovendien best warm en vereisen soms koeling. Er moet dus alsnog ergens een kastje of kleine paal geplaatst worden waarin deze elektronica is verwerkt. Daarvandaan kunnen wel verscheidene ondergrondse laadpunten worden aangestuurd.
Veiligheid
Bij draadloos laden is geen sprake van contacten. De kans op een elektrische schok is daardoor kleiner dan bij een bedraad systeem. Niet dat de kans daarop momenteel aanzienlijk is; vergrendelingen, speciale connectoren en aardlekschakelaars minimaliseren dit risico al bij bekabelde laders. Ook is een ondergronds systeem minder gevoelig voor vandalisme. Wel is er sprake van straling; zie de knelpunten.
Slim laden
Vanuit de gedachte van 'slim laden' is inductieladen een enorm voordeel, niet zozeer technisch, maar praktisch. Als een EV slim wordt geladen, krijgt hij niet continu het maximale vermogen, maar wordt dit afgestemd op de vraag en het aanbod op de elektriciteitsmarkt. Dit wordt steeds belangrijker in de toekomst. Slim laden voorkomt overbelasting en zorgt er tegelijkertijd voor dat EV's dynamisch als opslagbron kunnen worden gebruikt. De laadpaalleverancier, vaak een energiebedrijf, kan met een poule aangesloten auto's meedoen met biedingen op de energiemarkt. Wanneer tijdens pieken de stroomvraag hoog is, kan worden voorkomen dat een gas- of kolencentrale moet opschalen door het laden van de poule tijdelijk te reduceren of stil te zetten. Voor particulieren met een eigen laadpaal levert dit geld op.
Om dit concept te laten werken, moeten zoveel mogelijk auto's aangesloten zijn. We constateerden eerder al dat mensen hun EV's nu, dankzij de grotere accu's, niet meer dagelijks aan de lader hangen. Met een draadloze lader zouden auto's in principe altijd beschikbaar zijn voor slim laden. Ook voor vehicle-to-grid, waarbij de energie van EV's tijdelijk voor het net of het eigen huis kan worden gebruikt, zou dit een groot voordeel zijn.
/i/2004115260.png?f=imagenormal)
Laadpunten in de weg
Inductielaadpunten kunnen ook in de weg worden geïntegreerd. Daarmee kunnen voertuigen dan tijdens het rijden worden opgeladen. De TU Delft heeft hier enkele jaren geleden onderzoek naar gedaan. Er werd toen gedacht aan speciale rijbanen voor elektrische voertuigen. Los van personenwagens werd vooral gedacht aan vrachtwagens. Het zou een grotere accu overbodig maken, terwijl toch grotere afstanden kunnen worden afgelegd. Bovendien rijden vrachtwagens toch meestal op de rechterbaan.
Ook chipfabrikant Qualcomm is ermee bezig. Het bedrijf legde in 2018 twee testbanen aan, een nabij Parijs en een in Susa, Italië. Op deze banen is het mogelijk een Renault Kangoo met een laadvermogen van 22kW op te laden bij een snelheid van 100km per uur. Er kunnen bovendien verschillende auto's tegelijk worden opgeladen en het maakt ook niet uit in welke richting gereden wordt.
Het zou overigens wel een kostbare oplossing zijn; de TU Delft schatte de kosten per kilometer op 1,2 miljoen euro. Dat is duurder dan het aanleggen van een bovenleiding, wat een technisch alternatief is en onder andere gebruikt wordt voor de trolleybussen in Arnhem, maar zoiets vergt weer meer onderhoud en is niet mooi voor het straatbeeld.
Ander vervoer
Voor ander vervoer kan draadloos laden eveneens interessant zijn. Zo wordt er geëxperimenteerd met inductielaadpunten bij bushaltes en zoals we hebben gezien, zijn er experimenten met taxi's die automatisch worden bijgeladen terwijl ze in de rij staan voor nieuwe klanten. Voor werkvoertuigen als heftrucks kan het een oplossing zijn; die hoeven dan alleen geparkeerd te worden of doen dat zelf, waarna ze opgeladen worden. Datzelfde geldt voor autonome voertuigen.