Goed voorbeeld doet goed volgen
Samengevat
In Immortals Fenyx Rising duik je in een heerlijk uitgebreide spelwereld waarin de Griekse mythologie op grappige wijze door de mangel wordt gehaald. Het is een wereld die in veel lijkt op die uit The Legend of Zelda: Breath of the Wild, maar toch genoeg eigen smoel heeft. Vechten is vrij eenvoudig en de skill tree niet echt diepgaand. Daar staat echter een heel andere kant in de game tegenover, en die vind je terug in de vele dungeons waarin puzzelen en platformen centraal staan. Immortals is misschien niet hoogstaand, maar biedt prima vermaak om een lockdown mee door te komen.
Eindoordeel
Net als alle andere grote uitgevers ken je het Franse Ubisoft vooral van series, zoals Assassin's Creed, Far Cry, Anno, The Settlers, Just Dance, de vele Tom Clancy-games, Prince of Persia en Rayman. Gelukkig probeert de uitgever ook regelmatig iets nieuws. Denk aan Watch Dogs, The Crew, For Honor, Starlink: Battle for Atlas en de South Park-games, om maar wat recente voorbeelden te noemen. In die categorie past ook Immortals Fenyx Rising, een nieuwe game van de studio achter Assassin's Creed Odyssey. De ontwikkelaars kregen van Ubisoft de kans eens iets heel anders te doen.
We konden al eerder een uur in de game rondlopen en moesten toen constateren dat het lastig is om iets over Immortals te schrijven zonder daarbij The Legend of Zelda: Breath of the Wild aan te halen. Die game van Nintendo uit 2017 heeft overduidelijk model gestaan voor Fenyx Rising. Dat is natuurlijk niet per se erg. Beter goed gejat dan slecht verzonnen, stelden we al in de preview.
:strip_exif()/i/2004068900.jpeg?f=imagenormal)
Grieks drama
Bij die vergelijking gaat het vooral om de gameplay. Het verhaal staat gelukkig volledig op zichzelf. In dat verhaal speel jij Fenyx, een jongen of meisje - jij mag kiezen - dat uit zal groeien tot de held van een waar klassiek Grieks drama. De studio uit Quebec had zich voor Assassin's Creed Odyssey al flink verdiept in de vele Griekse verhalen. In Odyssey bleven de ontwikkelaars daarbij redelijk trouw aan de oorspronkelijke lijnen, maar nu gunnen ze zichzelf beduidend meer vrijheid.
Speels met mythologie
Dat laatste pakt goed uit. Het verhaal rond Fenyx is veel speelser van opzet, en dat is prettig. De makers geven een fijne draai aan de vele Griekse mythen en sagen. Zo wordt Zeus opgevoerd als een ijdele knorrepot die constant bakkeleit met Prometheus, een andere Griekse god. De twee dienen als vertellers. Ze zijn niet in beeld, maar fungeren als een soort voice-over die meer vertelt over het verhaal waar je als Fenyx in terecht bent gekomen. Het werkt erg goed, doordat het gekissebis van de twee over het algemeen erg grappig is.
:strip_exif()/i/2004068912.jpeg?f=imagenormal)
De twee hebben genoeg te klagen, want het verhaal wil dat alle Griekse goden hun goddelijke krachten zijn kwijtgeraakt door toedoen van een zekere Typhon, een monster van goddelijke statuur dat je wellicht kent uit de God of War-serie. Typhon wil niet alleen de goden uitschakelen, maar ook de mensheid uitroeien. Hij is aardig op weg, want aan het begin van de game lijken vrijwel alle mensen veranderd in steen. Uiteraard niet alle mensen, want om de een of andere reden blijft Fenyx dat lot bespaard. Het is dan ook zijn taak om de mensheid te redden door Typhon te verslaan. En daarbij lukt het en passant misschien ook nog om de goden weer in ere te herstellen.
Soms flauw, maar vooral grappig
De rol van verschillende personages in de game en de dialogen die ze onderling en met Fenyx voeren zijn dus een sterke kant van de game. De teksten zijn hier en daar wat flauw, maar over het algemeen knap geschreven en grappig. Ze geven het geheel een lekker lichte toon. Er dreigt hel en verdoemenis, maar ondertussen valt er genoeg te lachen. De goden hebben allemaal zeer menselijke trekjes en kampen met hun dagelijkse problemen. Ze hebben voortdurend onderlinge ruzie, op een haast kleinzielige manier. Niet alleen Zeus en Prometheus komen voorbij, ook goden als Hermes, Ares, Hephaistos, Athena en Aphrodite spelen een voorname rol.
:strip_exif()/i/2004068908.jpeg?f=imagenormal)
Golden Isle
De game speelt zich af op het Golden Isle, dat in werkelijkheid bestaat uit één groter eiland en verschillende kleinere die er dicht tegenaan liggen. Een van die kleinere eilanden is een startzone waar je met Fenyx om leert gaan. Op het grootste eiland vind je zones die gewijd zijn aan Ares, Hephaistos, Athena en Aphrodite, met in het midden de regio waar Typhon huist. Na het doorlopen van de startzone krijg je enige vrijheid. Je kunt de zones van de vier goden in redelijk willekeurige volgorde afwerken. Je bent sowieso vrij om te gaan en staan waar je wilt, al is het verstandig om met de zone van Aphrodite te beginnen en met die van Hephaistos te eindigen. Toch ben je nog lang niet klaar als je de belangrijkste quests in deze zones hebt volbracht.
:strip_exif()/i/2004068930.jpeg?f=imagenormal)
In elke zone staat dus een god centraal en is er rondom die god een klein verhaaltje dat in een aantal quests wordt vormgegeven. Die verhaaltjes en quests zorgen ervoor dat Fenyx langzaam maar zeker wat handige - want goddelijke - krachten krijgt. Dat begint met een simpele dodge en parry, maar gaat al snel naar een jump en double jump. Daarna wordt het pas echt leuk, als blijkt dat je tegen de steilste rotsen kunt klimmen en je een paar vleugels krijgt waarmee je flinke einden kunt zweven. Dan komt Breath of the Wild nadrukkelijk in beeld, zeker als je ook nog leert hoe je paarden en andere dieren kunt temmen om als mount te dienen.
Goddelijke krachten
Gaandeweg krijg je daar dus nog wat goddelijke krachten bij. Van Athena leer je een dash om tegenstanders omver te kegelen. Van Apollo krijg je een boog waarvan je de pijlen leert besturen. Herakles leert je hoe je zware voorwerpen van afstand naar je toe kunt trekken en manipuleren. Leuker zijn Ares's Wrath en Hephaistos's Hammer. Met die eerste komt een hele verzameling speren uit de grond die tegenstanders niet alleen behoorlijk pijn doen, maar ze ook in de lucht gooien. Met de enorme Hammer deel je harde klappen uit. Ares's Wrath en Hephaistos's Hammer kun je niet zomaar inzetten: je laadt ze op met de normale klappen die je uitdeelt met je zwaard of bijl. Want dat is het overzichtelijke wapentuig van Fenyx: een licht en zeer snel zwaard, een trage, maar krachtige bijl, en pijl en boog.
Het maakt Immortals tot een niet al te diepgaande game als het om knokken gaat. Daarmee is de game zeker niet makkelijk, maar tijdens het vechten zijn er niet veel zaken waar je aan hoeft te denken of waar je uit kunt kiezen. Er zijn wat combo's die je kunt leren, maar die bestaan vooral uit het herhalen van dezelfde handeling.
:strip_exif()/i/2004068926.jpeg?f=imagenormal)
Twee speelstijlen
Het geheel vertaalt zich in ruwweg twee speelstijlen. Je gaat voor de combinatie van dash, dodge en zwaard die maakt dat je snel en ongrijpbaar bent, of je gaat voor de wat langzamer tactiek van parry en bijl, waarbij vooral de stun die de bijl uitdeelt maakt dat je het initiatief kunt houden tijdens gevechten. Ares's Wrath past wat meer bij de eerste tactiek, Hephaistos' Hammer wat meer bij de tweede, al kun je natuurlijk naar hartenlust afwisselen. Heel diepgaand is het dus allemaal niet, maar we hebben ons er zeer mee vermaakt, zeker doordat je met je double jump wat in de lucht kunt blijven hangen, om niet alleen vliegende tegenstanders uit te schakelen, maar ook de klappen van grondtroepen te ontwijken. Dat springen is gelukkig wel gekoppeld aan een vrij snel leeglopende stamina-bar, zodat het gebruik daarvan beperkt is. Diezelfde stamina-bar maakt ook dat het beklimmen van rotsen spannend blijft. Inderdaad, net als in Breath of the Wild.
:strip_exif()/i/2004068928.jpeg?f=imagenormal)
Er is ook net iets meer diepgang dan hierboven geschetst. De parry werkt erg goed, zeker omdat alle vijanden die zich over de grond bewegen duidelijk aangeven wanneer hun aanval komt. Als je dan een parry op precies het juiste moment plaatst, wordt de aanval teruggekaatst naar je belager, wat zeker bij de sterkere tegenstanders een erg nuttig middel is. Maar bij de echt zware jongens, de mini-bosses die van de makers een naam en een grotere health bar hebben meegekregen, werkt je parry niet. Dat is natuurlijk jammer, maar het houdt de game wel spannend. De boss fights zouden te makkelijk worden als je parry wel kon gebruiken.
Er is gelukkig een alternatief. Van Herakles heb je de optie geërfd om zware voorwerpen op te tillen en weg te werpen. Je kunt daarbij vrij goed mikken en een goed gemikt rotsblok of een welgemikte boomstam is juist tegen de grotere en daardoor vaak wat tragere reuzen erg effectief. Dat optillen en weggooien van voorwerpen gebruik je eigenlijk vooral tijdens het puzzelen. En je hebt nog zo'n optie die er misschien niet direct voor bedoeld is, maar wel erg handig kan zijn. Met je boog kun je in slow motion een pijl afschieten die je onderweg kunt sturen. Tijdens gevechten is dat een mooi middel om vliegende tegenstanders een headshot uit te delen.
Weinig opwaarderen
De grootste tegenvaller van het hele vechtsysteem is wellicht de zeer beperkte skill tree. Die is wel breed, maar niet diep. Er zijn veel skills die je op kunt waarderen, maar allemaal slechts zeer minimaal. Zo kun je zwemmen en het verzamelen van ingrediënten voor Potions opwaarderen, maar beide met slechts één, behoorlijk overbodige stap. Bij de skills die je hebt met je zwaard en bijl is het echter nauwelijks meer, en vooral dat is jammer. Zelfs Ares's Wrath en Hephaistos' Hammer zijn maar in drie stappen op te waarderen. Jammer, want als je jezelf in een van die twee speelstijlen wilt specialiseren, heb je daar weinig opties voor. Overigens kun je de wapens wel krachtiger maken.
Dat Ubisoft de diepgang van het vechten beperkt heeft gehouden, is niet onlogisch. Ten eerste past dat bij het stramien van Breath of the Wild, maar wat ook meespeelt is dat knokken, net als in Breath of the Wild, lang niet het enige is dat je in de game krijgt voorgeschoteld. Ja, je komt in veel vechtpartijen terecht. Maar dat is lang niet alles. Je kunt ook tegen de vele steile rotsen opklauteren. Dat doe je voornamelijk om zeldzame grondstoffen te verzamelen waarmee je je maximale gezondheid en uithoudingsvermogen op kunt schroeven. Het is vaak een hele uitdaging om een route vinden met de juiste tussenstops.
:strip_exif()/i/2004068916.jpeg?f=imagenormal)
Van vault naar vault
Het zijn echter vooral de vele vaults die voor afwisseling zorgen. Het zijn de dungeons van de game, waar een heel andere uitdaging wacht. In de vaults - de game heeft er tientallen - komt een heel andere kant van de game naar voren. Daar is het opeens puzzelen en platformen geblazen. Je zult er ook de nodige gevechten leveren, maar de nadruk ligt toch vooral bij puzzelen, bij uitvinden hoe dingen werken en hoe je van A naar B komt. Ook hier heeft Ubisoft weer goed gekeken naar het grote voorbeeld, maar niet op een vervelende manier. Net als Nintendo introduceert Ubisoft in veel gevallen een eenvoudig principe, om daar gaandeweg steeds ingewikkelder puzzels mee te maken. Zo zijn er zware voorwerpen die je kunt verschuiven of tillen, drukplaten die als schakelaar fungeren zodra je er een bepaald gewicht op plaatst, en er is wind die je kunt manipuleren. Daar komen uiteraard de nodige bewegende plateaus, scherpe voorwerpen die je kunnen doorklieven en andere ongemakken nog bij.
:strip_exif()/i/2004068924.jpeg?f=imagenormal)
Ook in de verhaallijn tref je met regelmaat een vault, en zeker die kunnen behoorlijk uitgebreid zijn. Het is zeker geen uitzondering als je twee uur met een dergelijke vault zoet bent. Een tweede doorloop kan vaak veel sneller verlopen, als je eenmaal weet wat je moet doen. Maar de eerste keer kun je flink moeten zoeken. Gelukkig legt de game je voortgang in een dungeon veelvuldig vast, zodat het nooit frustrerend wordt. Je kunt je voortgang in een dungeon echter niet handmatig opslaan, en als je de dungeon halverwege verlaat, zul je een volgende keer weer van voren af aan moeten beginnen. Toch vormen de vele vaults een mooie aanvulling op de uitdagingen die bovengronds op je wachten.
Verschillende uitdagingen
Die bovengrondse uitdagingen zijn er in verschillende soorten en maten. Zo zijn er uiteraard de gevechten met de troepen van Typhon, die de ingang van de vele vaults bijvoorbeeld bewaken. En er is het klimmen en klauteren naar de vele Chests met waardevolle spullen. Maar er zijn ook bovengronds de nodige puzzels te vinden. Zo zijn er Constellation Challenges, Odysseus Challenges, Lyre Challenges, Fresco Challenges en Navigation Challenges. Klinkt mooi, maar het houdt niet veel meer in dan dat je een pijl uit je boog een bepaalde route moet laten volgen, een schuifpuzzel op moet lossen of korte melodietjes moet onthouden. Constellation Challenges zijn het meest uitgebreid; daarbij moet je flink in je omgeving zoeken.
:strip_exif()/i/2004068906.jpeg?f=imagenormal)
Conclusie
Hoewel de challenges misschien niet allemaal even spannend zijn, dragen ze wel bij aan het gevoel dat Immortals Fenyx Rising een heerlijk uitgebreide spelwereld biedt waarin van alles is te beleven. De zones zijn groot en uitgebreid en hoewel er in elke zone een duidelijke verhaallijn zit, is het moeilijk om direct naar een volgende opdracht te gaan zonder je onderweg af te laten leiden. Er is altijd wel een chest, een challenge, een vault of een stuk Ambrosia dat net buiten de route ligt en dat om aandacht schreeuwt.
Het is leuk dat de kaart van elke zone eerst in mist gehuld is en dat je een torenhoog beeld moet beklimmen om die mist te verdrijven. Het is ook leuk dat je al die challenges, vaults en chests pas op de kaart ziet als je ze middels Far Sight vanaf een hoog standpunt hebt ontdekt. Dat versterkt het gevoel dat er in elke zone heel veel te ontdekken valt.
Dat het vechten misschien niet zo heel diepgaand is en vooral de skill tree wel wat uitgebreider had mogen zijn, wordt goed gecompenseerd doordat er verder heel veel te doen is. De vele vaults zijn in dat opzicht een tegenhanger waarbij heel andere vaardigheden van je worden gevraagd.
De game heeft echter ook wat overbodige onderdelen. Er is een dag-en-nacht-cyclus en bepaalde chests zijn alleen 's nachts te openen. Je kunt echter de tijd naar believen vooruit spoelen naar een ander dagdeel, dus dat is makkelijk te omzeilen. De mount in de game hebben we erg weinig gebruikt omdat er een erg prettig fast travel-systeem is, wat maakt dat er altijd wel een hoog punt in de buurt is waar je naartoe kunt zappen om van daaraf naar je bestemming te zweven. Dat is leuker dan het gebruik van een mount.
De makers hebben voor de belangrijkste personages prima stemacteurs ingehuurd. Een aantal acteurs heeft echter de opdracht gekregen om met een wat merkwaardig gekunsteld accent te praten, wat afleidt. Dat neemt niet weg dat de dialogen in de game grappig en onderhoudend zijn, waarbij je op een zeer speelse manier toch veel van de Griekse mythologie meekrijgt. Overigens zijn we ook over het uiterlijk van de game zeer te spreken. Je moet een beetje houden van de kleurrijke en vrolijke stijl die zelfs nog een tandje vrolijker is dan in het grote voorbeeld, maar wij kunnen het zeer waarderen.
Dat laatste - de waardering - gaat eigenlijk voor de hele game op. Hij lijkt sterk op Breath of the Wild, dat is absoluut waar, maar wat ons betreft is er sprake van goed jatwerk. Breath of the Wild is bovendien alweer bijna vier jaar oud en enkel speelbaar op Nintendo-systemen. En belangrijker: Immortals Fenyx Rising heeft genoeg eigen smoel om te overtuigen. Het biedt heerlijk vermaak om een lockdown mee door te komen.
Eindoordeel