Call of Duty Black Ops: Cold War

Vervolg op eerste Black Ops

Titel	Call of Duty Black Ops: Cold War
Platform	Windows, PlayStation 4, Xbox One, PlayStation 5, Xbox Series X
Ontwikkelaar	Treyarch & Raven
Uitgever	Activision
Releasedatum	13 november 2020

In de Call of Duty-reeks zijn Modern Warfare en Black Ops de bekendste titels. Vorig jaar boekten Infinity Ward, Sledgehammer en Activision succes met een reboot van Modern Warfare. Het duurt vervolgens altijd weer even voordat die studio’s met een nieuwe game komen, dus is het dit jaar weer de beurt aan Treyarch. Die studio is de ontwikkelaar van de Black Ops-serie en onlangs toonden de makers wat de plannen zijn voor de Call of Duty-game van dit jaar. Zoals al even werd voorspeld in het geruchtencircuit, duikt Black Ops inderdaad weer in het verleden. Call of Duty Black Ops: Cold War is een rechtstreeks vervolg op de eerste Black Ops-game. Dat spel speelde zich met name eind jaren zestig af, tijdens de Vietnamoorlog en in de aanloop naar de aanslag op President Kennedy, waar de hoofdrolspelers en hun vijanden op diverse manieren bij betrokken of in de buurt waren.

Black Ops: Cold War brengt in de eerste plaats een groot aantal van de hoofdrolspelers uit dat spel terug. Dat betekent dat Alex Woods, Jason Hudson en Frank Woods terugkeren. Daarnaast zullen we ook allerlei nieuwe personages zien, waar we zo op terugkomen. Het is namelijk goed om te weten dat je niet als een van deze personages speelt. Aan het begin van de campagne maak je je eigen soldaat aan, die je kunt vormgeven en waarvan je de naam en het geslacht (man, vrouw of classified) zelf kunt bepalen. Je beleeft het verhaal door de ogen van dit personage, al is bij Black Ops natuurlijk nooit uitgesloten dat je ook stukjes met andere soldaten zult spelen. Treyarch heeft duidelijk aangegeven de ‘magie’ van het eerste deel te willen laten herleven in Black Ops: Cold War. Wisselende perspectieven zou daar zeker bij passen, al duidt het feit dat je een eigen personage aanmaakt op het tegenovergestelde.

Op jacht naar Perseus

Toch zijn er zeker elementen uit de eerste game die terugkomen in de singeplayercampagne van dit nieuwe spel. De setting is daar uiteraard het meest prominente voorbeeld van. Black Ops speelde zich vroeg in de Koude Oorlog af, Black Ops: Cold War net wat later. Jaar van handeling is 1981 en de Amerikaanse inlichtingendiensten maken melding van het actief worden van een Russisch geheim agent met de codenaam Perseus. Er is niet veel bekend over deze agent en sommigen claimen zelfs dat hij een verzinsel zou zijn. Russell Adler, een van de nieuwe personages in het spel en tevens leider van de groep die wordt belast met het opsporen en uitschakelen van Perseus, is er zeker van dat de Russische agent wel bestaat. Sterker nog, in een kort filmpje zien we hoe Adler een groep adviseurs van president Ronald Reagan - en de commander in chief zelf - de optie geeft om niets te doen tegen dit nieuwe gevaar. Perseus kwam volgens Adler twee keer eerder in actie en in beide gevallen volgde een grote oorlog. Adler zegt het niet met zoveel woorden, maar Perseus zou ervoor kunnen zorgen dat de Verenigde Staten de Koude Oorlog verliest, zo proef je aan alles. Reagan: “Geef deze man alles waar hij om vraagt.”

Met Adler is een interessant personage genoemd, want de bikkelharde CIA-agent is allesbehalve een stereotype held. Hij wordt omgeschreven als ‘America’s Monster’ en heeft een donker charisma. Een slechterik die per ongeluk voor de goede kant vecht, als je ervoor kiest om Amerika zo te zien natuurlijk. Hoe de vork precies in de steel zit en hoe Woods, Mason en Hudson in het team zijn gekomen, weten we nog niet. Wat we wel weten is dat het team in 1981 op allerlei verschillende locaties in de wereld komt, maar ook af en toe in 1968 opduikt. Een deel van het verhaal wordt verteld via flashbacks uit de Vietnamoorlog, waar een geheim verscholen ligt dat een aanwijzing zou kunnen zijn voor de identiteit van Perseus.

Mindfuckery en paranoia

Daarmee wordt een belangrijk onderdeel van de eerste Black Ops-game genoemd: ‘mindfuckery and paranoia’, zoals de makers het zelf omschrijven. Dat grijpt terug naar sommige legendarische momenten en ingrediënten, zoals de nummers van Mason, personages die voor je ogen dood lijken te gaan maar dat niet zijn, momenten waarop personages gehersenspoeld lijken, en ga zo maar door. Het is onderdeel van Black Ops en het past goed bij de setting. Overigens zou het ook bij de game passen om een vertakkende verhaallijn te gebruiken, zoals bij Black Ops 2 het geval was. Dat spel had meerdere eindes, op basis van keuzes die de speler onderweg maakte. Daar is in Black Ops: Cold War geen sprake van, maar spelers zullen op bepaalde momenten wel keuzes moeten maken die consequenties hebben in het verhaal. Daar horen ook verschillende eindes bij. Black Ops 2 werkte echter met diverse vertakkingen, en dat is hier dus niet het geval.

KGB-hoofdkwartier, Vietnam en Amsterdam

De setting en de wil om Black Ops: Cold War meer op de eerste Black Ops te laten lijken zorgen er automatisch voor dat een ander sleutelelement terugkeert: ‘deniable ops’, oftewel: je team bestaat officieel niet en alles wat je doet is geheim. Natuurlijk zal de game genoeg spectaculaire momenten met veel vuurgevechten bevatten, maar zeker de helft van de missies zal ‘covert’ zijn. Een voorbeeld daarvan zien we als het team een geheime missie uitvoert op Oekraïens grondgebied. Er is informatie dat Red - koosnaampje voor de Russen - een geheime basis heeft en Woods en de zijnen moeten ernaartoe om foto’s van de basis te maken. Eenmaal aangekomen besluipt Woods de eerste bewaker die ze tegenkomen. Met speels gemak werkt de ervaren soldaat zijn slachtoffer tegen de grond. Beetje jammer is dat het geen soldaat, maar een paspop blijkt te zijn. We zijn in een soort verlaten arcadehal beland, waar slechts als soldaten geklede poppen staan. Waarom dat is, blijkt snel genoeg. Er klinkt een alarmbel en ineens bestormen bewapende Russische soldaten het pand. We hebben blijkbaar een trainingscentrum ontdekt. Tijd dus om die training iets realistischer te maken. Het vuurgevecht wordt daarbij begeleid door de klanken van ‘Hit Me with Your Best Shot’ van Pat Benatar, dat in 1980 een bescheiden hitje was. Dat laatste is niet belangrijk, maar wel van belang is dat het een fijne sfeer toevoegt en de ‘eighties-sfeer’ onderstreept die de makers in de game wilden verwerken.

Lichteffecten in Amsterdam

Dat is niet alleen te horen, maar ook te zien. Het ontwerpteam heeft zijn best gedaan de look van de jaren tachtig goed in de game te verwerken. Dat betekent onder andere ook dat het straatbeeld en de mode overeen moeten komen met het tijdsbeeld van toen. Adler draagt bijvoorbeeld een leren jack met een aviator-bril daarboven. En het straatbeeld? Dat wordt getoond aan de hand van beelden van een stad waarvan de naam niet in de presentatie werd genoemd, maar die voor Nederlanders makkelijk is te herkennen. Drie kruizen, grachtenpanden en neonverlichting? Welkom in het Amsterdam van de jaren tachtig! We zien beelden van een bar en hoe Adler iemand ondervraagt op het dak van een grachtenpand. Daarbij gaat het er niet zachtzinnig aan toe. Precies zoals je dat zou verwachten van een bikkelharde antiheld als Adler dus. Aan de hand van de Amsterdamse bar worden verschillende lichtsystemen gedemonstreerd. Black Ops: Cold War maakt gebruik van volumetric lighting en voxels, wat de makers in staat stelt sfeervolle omgevingen te creëren. In de wat donkere, ongure kroeg komt dit goed naar voren. Bovendien is het eenvoudig per omgeving en tijdsbeeld een ander lichtplan te maken, dat in realtime kan worden toegepast.

Dat blijkt als we naar een veel lichtere, meer helderde en killere setting gaan. Dit keer zien we hoe het team infiltreert in het Lubyanka-gebouw in Rusland. Dat was tot 1991 het hoofdkwartier van de KGB, oftewel de Russische geheime dienst. In het gebouw werden veel ‘vijanden van de staat’ gevangen gehouden, al zijn er ook bronnen die aangeven dat dit na 1953 niet meer gebeurde. Hoe dan ook, in Black Ops: Cold War krijgen gamers de kans het gebouw van binnen te zien - en daarna helemaal aan gort te knallen. De makers gebruiken deze missie namelijk als voorbeeld om te laten zien hoe de actie in Black Ops: Cold War soms ook wel momenten van oorlog met zich meebrengt. Wij vroegen ons alleen af of een Koude Oorlog niet pijlsnel verandert in een hete oorlog als blijkt dat een paar Amerikanen openlijk een stuk of vijftig Russische soldaten in hartje Moskou neerschieten. Hierop antwoordden de ontwikkelaars dat de gebeurtenissen in Black Ops: Cold War weliswaar voor een groot deel gebaseerd zijn op waargebeurde momenten uit de geschiedenis, maar dat het uiteindelijk wel een fictioneel verhaal is.

Interessant en weird: Vietnam

Bovenstaande scènes spelen zich allemaal af in 1981, maar zoals gezegd duikt Black Ops: Cold War af en toe ook verder het verleden in. Deze flashbacks naar Vietnam beloven een van de interessantste onderdelen van de game te worden. De stukjes in Vietnam zijn non-lineair. De speler onderzoekt daar als het ware de spelwereld, op zoek naar informatie over de geheimen. Het lijkt erop dat het hoofdpersonage in een soort trance verkeert, want in het fragment dat wij zagen werden commando’s gegeven door een andere stem, alsof die stem in ons hoofd zat. Dat is uiteraard vergelijkbaar met Black Ops, waarin Woods en Hudson proberen Mason te laten herinneren waar het ‘numbers station’ is. In Black Ops: Cold War zal de speler dus iets vergelijkbaar meemaken tijdens de flashbacks naar Vietnam. Tijdens zo’n sessie is de speler vrij om de omgeving te verkennen. Na elke sessie reset het Vietnamlevel zich weer, en in een volgende sessie kan een ander deel worden verkend. Dit is een vorm van non-lineaire gameplay die we niet eerder hebben gezien in Call of Duty. Hij belooft een leuke en soms wat freaky extra laag toe te voegen aan Black Ops: Cold War.

Voorlopige conclusie

Daarmee kwam er een eind aan de presentatie over de singleplayer-campagne, waarin de ontwikkelaars ook nog enkele details bespraken, zoals hoe belangrijk het is dat de pick-up truck van Woods qua uiterlijk een spiegel is van het karakter van Woods zelf, en hoe de kledingstijlen van Woods en Adler hun rol in de gameplay ondersteunen. Leuk natuurlijk, maar veel minder belangrijk dan onderdelen van de game die we later nog gaan zien. Zo maken Treyarch en Activision binnen enkele weken meer bekend over de multiplayer-modus van Call of Duty Black Ops: Cold War en werd er ook al wat geteased over de Zombies-modus, die dus ook terugkeert. Voor nu is duidelijk dat de campagne gamers die terug wilden naar de roots van de Black Ops-serie op hun wenken zal bedienen, terwijl het voor Nederlandse gamers extra leuk is dat minstens een van de missies zich in Amsterdam zal afspelen. Call of Duty Black Ops: Cold War verschijnt wereldwijd op 13 november.