We spelen bij Tweakers doorgaans meer dan dat we kwijt kunnen in reviews op de frontpage. Ook glipt er nog wel eens een titel voorbij, waar wij dan pas wat later aan toekomen. Normaal zou je die dan niet op Tweakers terugzien, maar dat vinden we ook weer zonde. Vandaar dat we periodiek een round-up publiceren waarin je kunt teruglezen wat we de afgelopen periode hebben gespeeld, buiten de games om die je al op de frontpage voorbij hebt kunnen zien komen.

Resident Evil 3

Voor wie thuis is in horrorgames en het prettig vindt om op een gemiddelde zaterdagmiddag lekker wat zombies over de kling te jagen, is Resident Evil een bijna heilige naam. De langlopende spelserie staat synoniem voor veel elementen die we door de jaren heen in allerlei enge games voorbij hebben zien komen. Veel van die games liggen echter al vrij ruim in het verleden en anno 2020 kan dat eigenlijk maar één ding betekenen: tijd voor een opgepoetste versie van Resident Evil 3: Nemesis, dat voor deze heruitgave simpelweg Resident Evil 3 is genoemd.


Titel	Resident Evil 3
Platform	Windows, PlayStation 4, Xbox One
Prijs	€ 59,99

Voor we op de inhoud ingaan, is een kleine ontboezeming op zijn plaats. Wij hadden Resident Evil 3: Nemesis nooit eerder gespeeld en beleefden dit avontuur in Raccoon City nu dus voor het eerst. Dat maakt voor ons de vergelijking met het in 1999 verschenen origineel natuurlijk lastig. Tegelijk is het ook wel weer mooi dat we deze game als een nieuw spel kunnen beoordelen, zonder enige voedingsbodem van nostalgie. Resident Evil 3 laat heus wel zien dat de basis verouderd is, maar het doet ook veel dingen behoorlijk goed. En dat maakt het al met al een heel lekkere zombie-survival-game, ook in 2020.

Jill en Carlos

De game draait om Jill Valentine, een voormalig agent van de Special Tactics And Rescue Service (STARS). Het gaat faliekant mis in Raccoon City als blijkt dat de geheimzinnige Umbrella Corporation een biologisch wapen heeft ontwikkeld. Dat wapen staat aan het begin van de game bij Jill voor de deur. Het is een flink uit de kluiten gewassen monster dat het om de een of andere reden voorzien heeft op Jill. Daarmee is de rode draad voor de game bepaald: Jill vlucht, en het monster - Jills nemesis dus - jaagt. Jill wordt geholpen door een aantal leden van de Umbrella Biohazard Countermeasure Service (UBCS), het team dat door Umbrella zelf wordt gestuurd als het misgaat met een van de biologische uitvindingen. Tikje aan de late kant misschien, maar goed: je kunt dat team er maar bij hebben. De leden ervan staan hun mannetje, zeker ook omdat jij als speler van tijd tot tijd een stuk van de game speelt met Carlos Oliveira, die onderdeel uitmaakt van de UBCS.

Al snel komen Jill en Carlos erachter dat Umbrella werkte aan een vaccin voor het T-virus dat verantwoordelijk is voor de zombie-uitbraak die Raccoon City teistert. Of dit ook de Nemesis gaat stoppen is niet duidelijk, maar dat veel mensen het vaccin kunnen gebruiken, is helder. Dat vaccin bemachtigen is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Jill en Carlos moeten in Umbrella zien te komen, wat behoorlijk lastig is bij een door zombies overlopen stad. Daar komt de Nemesis ook nog eens regelmatig bij om de hoek kijken, waar Jill aan moet zien te ontsnappen.

De aanwezigheid van de Nemesis zorgt voor een apart, maar lekker soort spanning. Op enkele veilige locaties na, waar je de game kunt opslaan en spullen in een krat kunt bewaren, ligt er in potentie altijd gevaar op de loer. Op elk moment kunnen er zombies tevoorschijn komen, overal kan de Nemesis ineens weer voor je staan of kan een ander weird monster je het leven zuur maken. We stellen ons zo voor dat dat effect een heel stuk minder is als je het origineel goed kent en de momenten niet als een verrassing komen, maar wij waren doorlopend op onze hoede. Dat is meteen ook het sterkste element van Resident Evil 3. De altijd aanwezige spanning is eigenlijk helemaal niet lekker, maar wel precies wat je zoekt in een game als deze.

Pittige game

Wat je ook zoekt, is actie. Die zombies gaan zichzelf niet uitschakelen, dat zul jij moeten doen. En mocht je in Resident Evil 3 een wat standaard moeilijkheidsgraad verwachten, dan kom je bedrogen uit. Dit is een behoorlijk pittige game. Jill en Carlos zijn bepaald niet onkwetsbaar. Met drie of vier happen van zombies lig je, en dan kun je terug naar je laatste save of het laatste auto-save-moment. De moeilijkheid zit hem mede in de beperkte voorraad kogels die je hebt. Je kunt her en der wel kogels vinden of ze maken met gunpowder, maar dat levert nog steeds geen grote voorraad op. Daar komt bij dat schoten met je normale pistool niet heel veel uithalen als je geen headshots maakt. Later krijg je andere wapens, die wat meer schade aanrichten en dus belangrijk zijn, maar ook daarvan is de ammo schaars. Overleven betekent dan ook lang niet altijd vechten. Soms is er geen andere optie dan rennen en hopen dat je ergens ammunitie vindt.

Als dat iets te intens klinkt, is er de optie om de game wat makkelijker te maken. Kies je voor deze optie - die overigens onomkeerbaar is en dus de rest van het spel in stand blijft - krijg je direct meer ruimte in je tas voor spullen, en een gratis machinegeweer. Bovendien zullen vijanden vanaf dan net wat sneller neergaan, terwijl jijzelf meer kunt hebben en ook automatisch ietsje herstelt van schade. Dit maakt het allemaal duidelijk makkelijker, en de stap is best groot. Jammer, want gevoelsmatig mist Resident Evil 3 een tussenstap tussen de best pittige normale moeilijkheidsgraad en de echt flink makkelijkere modus die daar onder zit.

Gelukkig is Resident Evil 3 ook in deze makkelijkere variant nog vermakelijk genoeg. Zeker als de monsters gekker en talrijker worden, prijs je jezelf misschien wel gelukkig dat je de switch hebt gemaakt - of je bent extra trots op jezelf als het niet nodig bleek. Hoe dan ook, ergens tussen de acht en veertien uur - afhankelijk van hoe vaak je doodgaat en hoe moeilijk je het jezelf maakt - komt het ritje in Raccoon City zo'n beetje op zijn einde. Wat tegen die tijd is opgevallen, zijn de prima snelheid in de actie en de her en der wisselvallige, maar toch vooral ook sterke graphics. Wie naar Resident Evil 3 kijkt, zal geen moment denken dat de basis van deze game meer dan twintig jaar oud is. Vooral de personages zien er prima uit. Voor de wereld om je heen geldt dat niet overal, maar over het algemeen is het niveau prima.

Leidt dat alles dan tot een volledig moderne game? Nee, dat niet. Dat is niet per se een groot minpunt, het is simpelweg de stijl die hoort bij een game van ruim twintig jaar terug. Het betekent wel dat sommige elementen, zoals de lineaire opbouw van de levels, wat verouderd aanvoelen. Ook de tijd die je met deze game bezig bent is ouderwets. Natuurlijk zijn er anno nu ook wel games die zo'n tien uur duren, maar moderne survival-horrorgames bieden toch al heel wat meer speeltijd. Het zijn kleine puntjes die we moeten aanstippen, maar ze doen slechts weinig afbreuk aan het feit dat Resident Evil 3 een prima game is.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

Resident Evil 3 (2020), PS4

Prijs bij publicatie: € 59,99

Vanaf € 16,99

Vergelijk prijzen

Bekijk alle uitvoeringen (2)

Bij Resident Evil 3 wordt ook de multiplayergame Resident Evil: Resistance geleverd. Dit is een multiplayermodus waarin vier spelers het tegen één speler opnemen. Die ene speler is het 'Mastermind' en stuurt de monsters in het spel aan, die de andere vier dan weer moeten verslaan. We hebben deze modus helaas te weinig gespeeld om mee te nemen in dit artikel, en hebben Resistance dus ook niet meegenomen in de beoordeling.

Interactieve films, zijn dat nou games of niet? Dat is een discussie op zich. Anders dan keuzes maken onder tijdsdruk en de consequenties van die keuzes ondervinden, zit er natuurlijk geen echte gameplay in een interactieve film. Toch vind je in het aanbod van bijvoorbeeld Steam en de PlayStation Store aardig wat van dit soort entertainmentproducten. Leuk genoeg om af en toe eens naar te kijken? Zeker wel, als The Complex een indicatie mag zijn.


Titel	The Complex
Platform	Windows, Xbox One, PlayStation 4, Nintendo Switch, Mac OS
Prijs	€ 12,99

The Complex is een sci-fi-thriller die draait om een biologisch wapen en het bedrijf dat verantwoordelijk is voor de ontwikkeling daarvan. Centraal staat dr. Amy Tenant, die namens het bedrijf de ontwikkeling in Nanocell Technology leidt. De game opent met een scène waarin is te zien hoe Amy, samen met een andere arts, in de totalitaire staat Kindar slachtoffers van een chemische aanval behandelt. In deze scène moet de speler een keuze maken. Amy heeft één antidote, maar in de tent waar ze werkt liggen twee slachtoffers. Wie red je? En waarom? En wat zeg je precies tegen je patiënten? Al deze elementen hebben invloed en kunnen leiden tot verschillende eindes van die scène.

Zoeken naar een oplossing

Dat effect wordt alleen maar groter en breder als het verhaal zich verplaatst naar Londen. Amy wordt gewaarschuwd als een meisje in de Britse hoofdstad plotseling bloed begint over te geven. Het meisje wordt in allerijl verplaatst naar het hoofdkwartier van Kensington, het bedrijf waar Amy voor werkt. Hier blijkt al snel dat de nanocellen waar Amy aan werkte op de een of andere manier in het lichaam van het meisje zijn beland. Samen met enkele andere onderzoekers en de leiding van Kensington zoekt Amy naar een oplossing, terwijl het complex ondertussen ook nog wordt aangevallen door gewapende lieden die ook zeer geïnteresseerd zijn in de nanocellen.

Te midden van dit alles is het aan de speler om allerlei keuzes te maken die het verhaal in meer of mindere mate beïnvloeden. Het leuke is dat de game op basis van die keuzes bijhoudt met wie Amy een sterke of minder sterke relatie opbouwt en wat voor persoonlijkheid de speler erop nahoudt. Dat maakt dat er andere variabelen zijn dan alleen maar wat je te zien krijgt in het verhaal. Het verloop van het verhaal hangt vaak mede af van bepaalde keuzes die groei in sommige relaties en een specifieke karakterbeoordeling als gevolg hebben. Helemaal losstaand is dat natuurlijk niet.

Bekende stukken doorspoelen

The Complex speel je in ongeveer anderhalf uur wel door, maar dan heb je nog maar een fractie gezien. De lol van een interactieve film is uiteraard dat het verhaal op allerlei manieren kan verlopen, met allerlei extra scènes die je pas na meerdere keren spelen weet te vinden. De game houdt precies bij welke stukjes je al dan niet gezien hebt. Het is handig dat je de stukken die je al gezien hebt met een druk op de knop kunt doorspoelen. Zo verlopen de speelsessies steeds sneller. Dat is fijn, want op een gegeven moment ken je de setting en het verhaal natuurlijk al vrij goed en wil je gewoon door naar wat je nog niet kent. Uiteindelijk wist dat spelletje ons niet lang genoeg te boeien om echt alle mogelijke scènes te vinden, maar we hadden op dat moment wel al vier verschillende eindes bekeken.

The Complex doet als interactieve film genoeg dingen goed om de best de moeite waard te zijn, maar heeft wel als probleem dat het louter als film niet geweldig is. De acteerprestaties van een deel van de cast laten te wensen over. Wel bevat het verhaal genoeg spanning, wat meer dan eens keuzestress oplevert, en dat is uiteraard precies de bedoeling. De spanning ebt wel weg naar mate je het verhaal vaker doorspeelt, maar dat is logisch. The Complex is daarom een leuk tussendoortje, zeker als je weleens anderen naast je op de bank hebt zitten die graag ook iets leuks willen bekijken.