Assassin's Creed III: Remastered (Switch)
Het is merkwaardig hoe je herinnering aan een game soms kan verschillen van wat je er destijds van vond. Neem Assassin's Creed III. De game bracht op verschillende vlakken vernieuwing ten opzichte van de games in de serie die er vlak voor uitkwamen. Dat stemde ons destijds zeer positief. Inmiddels weten we echter dat de game rond Ratonhnhaké:ton, oftewel Connor, een van de minst memorabele edities in de langlopende serie was. Het ronddwalen in de bossen van The Frontier sprak te weinig tot de verbeelding, Connor was niet zo sexy als Ezio of de latere Edward Kenway, en het bootje varen zat nog niet zo goed in elkaar als in de games erna. Zo kwam Assassin's Creed III in een verdomhoekje terecht, als game die voor veel gamers de minste in de reeks is.
 |
| Titel |
Assassin's Creed III: Remastered |
| Platform |
Nintendo Switch (Eerder: Windows, Xbox One, PlayStation 4) |
| Ontwikkelaar |
Ubisoft Montreal |
Dat weerhield Ubisoft er echter niet van om de game die zich afspeelt in de 'Nieuwe Wereld' aan het einde van de achttiende eeuw opnieuw uit te geven, voor de jongste generatie consoles. Inmiddels heeft ook de Nintendo Switch een versie van de game, en die hebben wij de afgelopen periode uitgebreid gespeeld. Wat blijkt: de game bevalt prima. Er moeten weliswaar grote afstanden worden gelopen of gereden door de ook nu niet al te spannende Frontier, maar de lezing dat deze Assassin's Creed veel minder is dan zijn broertjes lijkt ons niet per definitie terecht.
In de eerste plaats blijkt dat de game de tand des tijds prima heeft doorstaan. Natuurlijk ziet het spel er niet zo mooi uit als meer recente games in de serie, maar het oogt allemaal mooi genoeg. We hebben alleen niet het idee dat deze Switch-versie echt het predicaat 'Remastered' mag dragen, want daar lijken de grafische verschillen met het origineel niet duidelijk genoeg voor. Er is ook weinig opvallends aan de manier waarop het spel zich laat spelen. Dat betekent bijvoorbeeld dat Ubisoft de zeemissies niet heeft geüpdatet op basis van lessen die uit latere games zijn geleerd. Niet per se erg, maar zo'n update was een leuke extra geweest.
Twee games voor de prijs van één
Die extra heeft deze game overigens wel op een andere manier. Wie Assassin's Creed III in huis haalt, krijgt daar namelijk ook meteen alle verschenen dlc en Assassin's Creed III: Liberation bij. Dat spel draait om Aveline de Grandpré, die in 2012 als eerste vrouwelijke Assassin een hoofdrol kreeg in een spel. Dat spel verscheen toen op de PlayStation Vita. Dat het nu op de Switch goed draait is dus niet verrassend, al draait deze game eerder op het niveau van de in 2013 uitgegeven hd-versie dan op het niveau van die oude handheldversie. Hoe dan ook, het uitstapje naar het New Orleans van eind 18e eeuw blijft sterk. Het zorgt ervoor dat deze Switch-uitgave in zijn geheel een behoorlijke lading content met zich meebrengt, voor de vier tientjes die je ervoor betaalt.
Dan blijft de vraag natuurlijk of het leuk is. Dat is het zeker, al kampt Assassin's Creed III ook met enkele problemen. Die horen deels gewoon bij het spel, maar zijn deels ook specifiek aan de Switch-versie gerelateerd. Feit blijft dat het gebied waar Connor vaak doorheen moet op weg naar nieuwe missies, The Frontier, op den duur een vervelende hindernis wordt in je voortgang. De irritatiefactor is minder groot dan verwacht, maar hij is er wel. Daarnaast valt op dat de Switch het op sommige momenten moeilijk heeft. De framerate komt dan wat onder druk te staan. Dit gebeurt niet al te vaak, maar het zorgt er op die momenten wel voor dat de game minder soepel speelt dan je zou verwachten.
Tikkie makkelijk
Toch is dat allerminst een groot probleem. Bovendien krijgt je er iets voor terug dat je nooit eerder bij Assassin's Creed had, namelijk de 'pick-up & play'-waarde van de Switch. Regelmatig pakten we de afgelopen tijd op ongeziene momentjes onze Switch er even bij om een stukje verder te spelen met deze game. Oude kritiekpunten, zoals het vechtsysteem dat helemaal draait om pareren en counteren en daardoor al snel een tikje makkelijk wordt, steken daarbij ook weer de kop op. Ook dat mocht de pret eigenlijk niet drukken. Het betekent vooral dat deze versies van de games niet per se beter zijn dan de originele spellen, en dat is ook helemaal niet nodig.
Assassin's Creed III: Remastered is een prima toevoeging voor je Switch-collectie. Met de aanwezigheid van de dlc en Liberation ben je direct van voldoende materiaal voorzien voor tientallen uren spelplezier. Voor de een zal het een feest der herkenning zijn, voor de ander is het wellicht een eerste kennismaking met Haytham Kenway, Connor en Aveline. In beide gevallen levert het pakket prima vermaak.
Eindoordeel
Pro Cycling Manager 2019
Als dit artikel online staat is allang duidelijk wie de Tour de France heeft gewonnen, maar op het moment dat we dit schreven was het peloton net op weg naar Gap en wachtten er nog de nodige zware bergetappes. Of Kruijswijk de Tour nu wel of niet wint, vast staat dat een aardig clubje mensen de verrichtingen van de renners dagelijks nauwgezet volgt. Het deel van die groep dat games leuk vindt, ziet beide hobby's al jaren samenkomen in Pro Cycling Manager. Het spel bestaat al sinds 2001 - toen nog onder de naam Cycling Manager - en verschijnt sindsdien jaarlijks.
 |
| Titel |
Pro Cycling Manager 2019 |
| Platform |
Windows |
| Ontwikkelaar |
Cyanide Studios |
Zo'n jaarlijks verschijnende game is leuk, maar we zien bij veel van dat soort games dat 'blijven vernieuwen' een uitdaging is. Reviews over Football Manager, FIFA en de F1-games veranderen dan ook meestal in een uiteenzetting over welke nieuwe elementen de makers hebben toegevoegd en op welke manier die wel of niet van meerwaarde zijn voor het spel. Vaak luidt de conclusie dat er aardig wat nieuwe toeters en bellen zijn, maar dat de basis van het spel - de gameplay dus - nagenoeg hetzelfde is als het jaar ervoor. Datzelfde geldt voor Pro Cycling Manager. De basis, de manier waarop je als virtuele ploegbaas je renners aanstuurt, is al jaren gelijk. De verbeteringen moeten dus worden gevonden in wat er om die gameplay heen is te vinden, en in hoe realistisch de wielerwedstrijden worden gesimuleerd.
Verbeteringen in Pro Cyclist
De verbeteringen om het fietsen heen zijn er ook wel, maar ze zijn met name te vinden in de modus waarin je zelf een carrière als wielrenner probeert op te zetten. De game begeleidt die modus dit jaar met een nieuw trait-systeem, waardoor je bepaalde bonussen kunt verdienen die handig zijn in wedstrijden. Daarnaast is de manier waarop je over je contract onderhandelt aangepast, wat ook positief aanvoelt. Opvallend is daarbij overigens wel dat je niet op al te veel interesse van andere ploegen lijkt te kunnen rekenen. Het kan zijn dat daar meer seizoenen voor nodig zijn, maar we hadden graag een iets levendigere markt gezien. Dat neemt niet weg dat Pro Cyclist als spelmodus een duidelijke stap vooruit zet.
Die stap vooruit missen we in de Carrièremodus, waarin je als ploegbaas de controle krijgt over een wielerteam en vanuit die rol verantwoordelijk bent voor het samenstellen van opstellingen, het materiaal en de sponsors moet regelen, en voor je renners een seizoensplanning moet maken. Afgezien van enkele details en een licht verbeterde interface is hierin niet veel verschil te vinden met Pro Cycling Manager 2018. Liefhebbers van deze spelmodus profiteren dus minder van een eventuele overstap naar de 2019-editie.
Betere performance
Er zijn echter ook elementen waar alle spelers van profiteren. In de eerste plaats lijken de makers een aardige stap te hebben gezet op het gebied van performance. De game ziet er met hoge specs iets mooier uit. Wat opvalt is bovendien dat de grafische concessies meevallen als je op een wat minder krachtige machine speelt. Helaas is die prestatie niet helemaal indicatief voor het hele spel. Zoals we helaas wel een beetje gewend zijn van Pro Cycling Manager kent het spel flink wat bugs. Die kunnen er in het ergste geval toe leiden dat opgeslagen spellen niet meer werken. Het is natuurlijk dodelijk voor een game als je je carrière na een of twee seizoenen kunt weggooien omdat je niet te back-uppen savegame niet meer kan laden. Wij kregen zelf niet met dit probleem te maken, maar helaas zijn er gamers geweest met minder geluk.
De bugs treffen de gameplay niet zozeer, al gebeuren er wel dingen waarbij je je kunt afvragen of ze zo bedoeld zijn. Vooropgesteld: de gameplay is dit jaar best pittig. Het is niet makkelijk om de kunstmatige intelligentie te verslaan. Zeker in bergetappes slaagden we er zelden in de potentie van onze renners optimaal te benutten. Wanneer het dan wél lukt, geeft dat extra voldoening. Daarnaast vertonen de uitslagen, zeker als je even de moeite neemt een custom database uit de Steam Workshop te halen, realistische uitslagen.
Geblokt bij de start
Dat is allemaal prima. Je loopt onderweg alleen wel vaak tegen rariteiten aan. Zo zie je groepjes vluchters sprinten voor tussensprints of bergprijzen waarbij ze in de klassementen geen rol van betekenis spelen. Een echte renner zou, tenzij hij voor kleine premies rijdt voor een kleine ploeg, nooit zo met energie smijten in een poging de vlucht tot een geslaagd einde te brengen. Dat laatste lukt in Pro Cycling Manager 2019 dan ook zelden. Ook vervelend is dat er vaak vanuit de start al meteen een vluchtpoging is. Je kunt dan eigenlijk alleen reageren met renners die bij de voorste 20 á 30 van het peloton zitten, want de rest doet er te lang over om eerst naar voren te rijden. Zo kan het gebeuren dat jouw favoriete renner voor een ontsnapping zich pas voorin meldt als het kopgroepje al een paar minuten is weggereden. Ja, jammer joh. Natuurlijk, het lukt niet altijd om mee te zitten in een ontsnapping, maar door deze opzet is het vaak onmogelijk om het überhaupt te proberen.
Ondanks die kritiekpuntjes is en blijft Pro Cycling Manager 2019 best vermakelijk. Het is dankzij de Steam Workshop makkelijk om alle niet kloppende namen en tricots aan te passen, zodat je ook echt met de juiste namen en shirts kunt rijden. Opvallend is trouwens wel dat het spel dit jaar geen editor bevat. Wel lijken enkele door de community gemaakte editors van voorgaande jaren te werken met de PCM19-databases, maar dat brengt uiteraard een hoger crashrisico met zich mee. Wellicht alleen interessant voor gamers die de verhoudingen in het peloton heel minutieus willen namaken, maar toch. Voor anderen is simpelweg de Tour de France of een seizoentje met Jumbo-Visma rijden wellicht al genoeg. Of je daar vier tientjes voor wilt neertellen, is echter de vraag, want met de bugs en de beperkte mate van vernieuwing in de game kun je je afvragen of je elders niet veel meer waar voor je geld krijgt.
Eindoordeel
Crash Team Racing: Nitro-Fueled
We leven in een tijd waarin het heruitgeven van oude games in een nieuw jasje populair is. Dat blijkt elders in deze round-up al met Assassin's Creed III, maar we hebben de laatste jaren natuurlijk meer bekende games gezien. Activision droeg daar met de opgepoetste versie van Call of Duty: Modern Warfare al aan bij, en de uitgever bracht ook de Spyro-games terug. De volgende titel in de rij kwam in juni op de markt en heet Crash Team Racing: Nitro-Fueled.
 |
| Titel |
Crash Team Racing: Nitro-Fueled |
| Platform |
Nintendo Switch, PlayStation 4, Xbox One |
| Ontwikkelaar |
Beenox |
De game is uiteraard gebaseerd op Crash Team Racing, een game die in 1999 verscheen voor de originele PlayStation. Het spel kon rekenen op goede waarderingen. De meeste reviewers wezen wel op het feit dat Crash Team Racing natuurlijk meer dan een beetje had afgekeken bij het populaire Mario Kart, maar dat betekende zeker niet dat het spel op zichzelf geen kwaliteiten had. De positieve beoordelingen werden gestaafd door puike gameplay, een bijbehorende besturing en een sterke audiovisuele presentatie. Later werden ook Crash Nitro Kart en Crash Tag Team Racing uitgebracht, maar die games boekten aanzienlijk minder succes.
Focus ligt op het eerste spel
Wellicht is dat laatste de reden waarom Activision zich bij deze nieuwe versie vooral op dat eerste deel heeft gericht. Dat merk je vooral als je de Adventure-modus speelt, want daarin vind je alleen de tracks uit het eerste spel, terwijl je op andere plaatsen in de game ook content uit de latere spellen tegenkomt. Heel erg is dat verder niet, al is het maar omdat het je al genoeg tijd kost om de tracks uit het origineel allemaal te bedwingen. De moeilijkheidsgraad in Crash Team Racing: Nitro-Fueled ligt namelijk hoog, en alleen een overwinning leidt naar het openen van de volgende baan. Het is zeker voor beginners dus bepaald niet vreemd om een tijdje vast te zitten op een bepaalde track.
Die moeilijkheidsgraad is onderwerp van discussie. Hij zorgt er namelijk voor dat de game, die toch oogt alsof iedereen hem zou moeten kunnen spelen, niet al te toegankelijk is. Sterker, voor nieuwkomers is Crash Team Racing: Nitro-Fueled bij tijd en wijlen een frustrerende aangelegenheid. Dat komt met name doordat snel zijn gewoon lastig is. Vooral het goed gebruiken van de nitroboosts, die je door goed te timen zodanig kunt rekken dat je drie boosts in één kunt stoppen, is cruciaal. Daarnaast moet je de juiste (snelste) routes door de tracks vinden en dan nog hopen dat je niet wordt afgestopt door de power-ups die de ai-coureurs hebben opgepikt. Een achterstand inlopen is in Crash Team Racing: Nitro-Fueled uitermate lastig.
Het mes snijdt echter wel aan twee kanten. Het feit dat de game niet heel toegankelijk is, betekent ook dat de gameplay zeer geschikt is voor spannende races tussen gamers die er wél goed in zijn. Natuurlijk spelen de power-ups, zoals een korte snelheidsboost of de mogelijkheid om een raket af te schieten op een tegenstander, ook een rol. Maar meer dan bij Mario Kart is skill duidelijk de beslissende factor. Een race die dankzij een grote voorsprong lijkt te worden gewonnen, leidt in Crash Team Racing ook vaak daadwerkelijk tot de overwinning.
Personages wisselen
Wat de game verder de moeite waard maakt, is dat je de Adventure-modus nu met wisselende personages kunt spelen. Voorheen moest je het hele verhaal spelen met Crash, maar nu dus niet meer. Dat is fijn, want per baan is vaak een ander personage het meest geschikt. Het ene karakter neemt scherpere bochten, het andere heeft meer topsnelheid. Kunnen wisselen kan dus een handig hulpmiddel zijn voor gamers die moeite hebben om verder te komen. Die gamers zullen zich waarschijnlijk niet snel online melden in de multiplayer. Maar mochten ze dat toch doen, dan maken ze daar een aardig soepele spelervaring mee. Een leuke extra, maar niet meer dan dat, want net als Mario Kart is Crash Team Racing met levensechte tegenstanders naast je op de bank natuurlijk het leukst.
Op audiovisueel gebied is er ook weinig te klagen. De game heeft duidelijk een flinke oppoetsbeurt gehad, terwijl de sterke audio, gemoderniseerd en wel, het nog steeds prima doet. Wat dat betreft levert Beenox prima werk af. Helemaal 'up-to-date' kun je de game ook weer niet noemen - de basis blijft nu eenmaal een behoorlijk oude game - maar het is zeker voldoende om het spelplezier niet in de weg te staan. Heel veel maakt het overigens niet uit. De afweging of je deze game wel of niet gaat spelen, vindt zijn antwoord waarschijnlijk in de vraag of je al eerder enige binding had met Crash Bandicoot en of je open staat voor een game die wat meer van je vraagt als het om moeilijkheidsgraad gaat. Leveren die vragen positieve antwoorden op, dan is Crash Team Racing: Nitro-Fueled een soms frustrerende, maar zeker ook leuke racegame om wat natgeregende zomerdagen mee door te brengen.
Update, 6 augustus, 16:25: het is de Tweakers-redactie onder de aandacht gebracht dat deze game, in de periode na de release en ook nadat Tweakers de game ter review speelde, gebruik is gaan maken van microtransacties. Deze zijn niet meegenomen in de review en dus is het voor de redactie lastig daar nu alsnog iets van te vinden. Meer informatie over de microtransacties is te vinden in de discussie in deze thread.
Eindoordeel
MotoGP 19
Als we het hebben over racegames, bespreken we natuurlijk vooral hoe fijn het rijden is in een game en of je echt het idee hebt een race te ervaren. Dat is het fundament onder elke vorm van spelplezier. Toch zijn de randzaken ook belangrijk. Zitten die niet goed in elkaar, dan levert dat teksten op als 'het verzamelen van auto's voelt als werk' of 'het afwerken van kampioenschappen in je carrière is te droog en mist opsmuk'. Racen is belangrijk, maar daar omheen mag een game ook wel van wat aankleding voorzien zijn.
 |
| Titel |
MotoGP 19 |
| Platform |
Windows, PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch |
| Ontwikkelaar |
Milestone |
Dat laatste is iets dat we bijvoorbeeld in de jaarlijks verschijnende F1-games steeds beter zien worden, maar tot nu toe ontbrak het nog volledig in motorracegames. De SBK-games en TT Isle of Man leverden op de circuits best prima prestaties, maar lieten het daar omheen volledig afweten. Je racet, je ziet de uitslag, keert terug naar de menu's en gaat naar een volgende race. Gelukkig is er nu een game die verandering brengt in deze trend. De Italiaanse ontwikkelstudio Milestone - bekend van diverse motorracegames, met Ride 3 als meest recente voorbeeld - laat met MotoGP 19 zien dat je een motorracegame ook kunt voorzien van de flair die hoort bij de meest prestigieuze motorraceklasse ter wereld.
Opsmuk
De MotoGP staat centraal in dit spel, zoveel is natuurlijk wel duidelijk. Milestone heeft alle rijders van dit seizoen nagemaakt, en ze komen ook herkenbaar in beeld voor de start van de race en na afloop, tijdens de podiumceremonie. Daarnaast zijn alle rijders natuurlijk voorzien van de voor hen kenmerkende kleuren op hun pak en motorfiets. Diezelfde rijders zie je nu ook af en toe in hun box in de pits, pratend met engineers. Het zijn precies de ingrediënten die zorgen dat de game een stuk meer leven ademt. Daarmee biedt MotoGP 19 dus wél dat extraatje in aankleding en beleving dat we tot nu toe steeds hebben gemist in motorracegames. De eerlijkheid gebiedt trouwens te zeggen dat niet alles van die 'tussenshots' rond de racers helemaal nieuw is. Ook in MotoGP 18 kon je de rijders al zien. De grafische kwaliteit is er echter wel op vooruit gegaan, en er zijn wat meer beelden dan voorheen. Dat maakt de presentatie overigens niet meteen perfect. Het commentaar is bijvoorbeeld heel summier, en je hoort steeds dezelfde zinnetjes. Er valt voor de komende edities dus nog genoeg te winnen.
Ook op het gebied van spelaanbod komen motorracegames lang niet altijd even goed uit de verf, en ook op dit vlak doet MotoGP 19 het meer dan prima. Je kunt kiezen voor losse kampioenschappen in de diverse raceklassen, of een carrière starten. Daarbij bepaal je zelf hoe laag je wilt beginnen. Daarnaast is er een serie speciale uitdagingen op basis van historische momenten uit de geschiedenis van de MotoGP. In die spelmodus kun je zelf de meest indrukwekkende momenten uit de historische carrières van bijvoorbeeld Valentino Rossi, Max Biaggi en Casey Stoner meemaken. Ook pak je de hoogtepunten uit de wat meer recente opkomst van Marc Marquez mee.
Mocht je aan dat aanbod nog niet genoeg hebben, dan beschikt MotoGP 19 uiteraard ook over een multiplayer-modus. Hierin valt op dat de nadruk behoorlijk op e-sports ligt. De game legt gamers precies uit wat ze moeten doen om in aanmerking te komen voor plekken in de meest prestigieuze competities, al zal dat niet zijn weggelegd voor het grote merendeel van de gamers. Toch profiteren ook zij van de nieuwe 'dedicated servers' die Milestone gebruikt voor multiplayer-potjes van MotoGP 19. Het maakt de online spelervaring stabieler en evenwichtiger, en dat is goed nieuws.
Toegankelijk en soepel
Toch is daarmee de wedstrijd nog niet gewonnen, want de beslissende strijd vindt natuurlijk plaats op het digitale asfalt. Daar profiteert MotoGP 19 van dezelfde features op het gebied van toegankelijkheid die we kennen uit Ride 3. Kort gezegd houdt dat in dat je veel controle hebt over hoe moeilijk je het rijden met de motoren wilt maken. Puristen zullen de voor- en achterrem los van elkaar willen bedienen, maar wij vonden het makkelijker om dat niet te doen. Voeg er dan nog wat rijhulpen aan toe, en MotoGP 19 wordt vrij snel een prima speelbare racegame, zeker als je start in de wat langzamere motorraceklassen die de game bevat, zodat je even aan de game kunt wennen.
Verbeterpuntjes zijn er zeker, maar MotoGP 19 is een van de beste racegames die we tot nu toe hebben gespeeld. Doordat de focus veel meer op de motorracesport ligt, is MotoGP 19 ook op een leuke manier complementair aan Ride 3, dat door dezelfde ontwikkelstudio is gemaakt. Dat is te merken, want in de besturing, en daarmee in de soepelheid van het racen, zijn de positieve overeenkomsten merkbaar. Tel daar de nieuwe dedicated servers en de Classic Challenges bij op en je weet dat MotoGP 19 een sterk product is geworden. De markt voor motorracegames mag kleiner zijn dan die voor autoracegames, maar gamers die tot die niche behoren hebben met Ride 3 en MotoGP 19 nu in elk geval twee games die de moeite waard zijn.
Eindoordeel
:strip_exif()/i/2002967998.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2002968040.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2002494958.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002542808.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002725880.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002974914.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003602502.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003398862.jpeg?f=fpa_thumb)
/u/466919/Tweakers_p9_v2.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/376389/Tick.jpg?f=community){kind=small}
/u/295372/crop62c2de4e919dd.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/265780/beaker.jpg?f=community){kind=small}
/u/576397/crop667b60a7d50ce.png?f=community){kind=small}
/u/654175/crop5628bfffe5fdf_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/338396/crop5aded93867e7a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/35680/crop59a884759c1cb_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/27216/bosmonster_dropdown.gif?f=community){kind=small}
.
:strip_exif()/u/1054665/crop5be31086906cf_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/299339/anonpict.jpg?f=community){kind=small}
/u/774397/crop577cb1757a85e_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/305231/crop5db483f8e5c32_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/79969/crop5dd9232d4f793_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/442768/crop5efddf1f0db4f_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/189401/crop5a5e7beb70a42_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/577526/crop6878e58ac1ddb_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/333510/crop5bbc68281b745_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/630253/4b8001781ceab258b7bf40f76426913e.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/284984/imagesCAEZ4QY8.jpg?f=community){kind=small}
.
/u/642159/crop5e948895f382b_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/661662/crop5d5b95b6da0d9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
Bedankt voor je link!
/u/472627/crop5c83fe498b36e_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/598892/crop5fbe1cc7c46d5_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/394109/crop5c5d6d2d76f2d.png?f=community){kind=small}
/u/67873/crop652ef71d3fd61_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/233767/crop5db03cbc075aa.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/277357/tweakersAvatar.jpg?f=community){kind=avatar}
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community){kind=small}
op een gegeven moment raak ik het overzicht kwijt waar ik nog heen moet / niet geweest ben.
:strip_icc():strip_exif()/u/432843/crop605df75c6a85c_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/513333/crop58b92df12af71_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
, Satisfactory heeft Update 2 uitgebracht. Satisfactory is een bouw/exploration game net als Factorio:/u/420938/Naamloos.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/136442/crop6198f3130240d.jpg?f=community){kind=small}