Kunai
Guerrilla Games kennen we allemaal wel, maar er zijn in Nederland ook veel kleine studio's die aan minder grootschalige projecten dan Horizon: Zero Dawn werken. Waar Guerrilla de marketingkracht van Sony achter zich heeft, is het voor die kleine studio's vaak zoeken naar manieren om aandacht te trekken voor hun creaties. Dat lukt het kleine TurtleBlaze aardig. Kunai, de meest recente game van deze studio, is op behoorlijk wat sites besproken, ook in het buitenland. Niet gek, voor een indiegame die door drie man en wat hulp van een stagiair in elkaar is gezet.
 |
| Titel |
Kunai |
 |
| Platform |
Windows, Switch |
| Prijs |
€ 17,- |
Hoe zo'n klein team dat voor elkaar krijgt? Vooral door een game te maken die appelleert aan de goede herinneringen die veel gamers hebben aan vroeger. Kunai is een game die met een vette retrosaus is overgoten. Zowel in uiterlijk als gameplay doet hij denken aan oude tijden, toen we allemaal een Commodore 64 of Gameboy hadden. Op zich is dat natuurlijk niet genoeg. Er zijn immers veel nieuwe games in een oud jasje. Sterker nog, Kunai hoort bij de zogenaamde Metroidvania, een genre dat de laatste tijd weer behoorlijk populair is. Waarin onderscheidt Kunai zich dan van de rest? Dat doet de game vooral met de kunai waar hij zijn titel aan ontleent. Voor wie minder goed bekend is met Japanse vechtkunst: een kunai is een steekwapen zoals ninja's dat bij zich droegen. Een soort dolk, met aan het handvat vaak een ring waar een touw aan kan worden gebonden.
Aan de twee kunai die je vroeg in de game oppikt zit inderdaad een touw. Ze fungeren eigenlijk als grappling hook. Je hebt er dus twee, één in elke hand. Je gebruikt ze vooral om je snel te verplaatsen, zowel in horizontale als verticale richting. Als je tussen twee hoge muren staat kun je heel snel en makkelijk om beurten je linker- en rechter-kunai afschieten en jezelf zo omhoog trekken. Slingeren aan het touw van je kunai voelt bovendien goed aan. Het is een mechanisme dat wordt uitgebuit in de vele platformdelen van de game. Niet dat Kunai daarmee een volwaardige platformer is. In sommige delen van de game komen wat meer platformpuzzels voor, maar er zijn net zo goed delen waarin het meer op knokken aankomt. In het overgrote deel van de game draait het om het combineren van die twee. De nadruk verschilt per hoofdstuk van de game, en dat geldt overigens ook voor het uiterlijk.
Pastelkleuren
Dat uiterlijk is net zo goed een attractief onderdeel van de game. Kunai is kleurrijk, maar wel binnen een strak afgebakend en vrij beperkt palet dat veelal bestaat uit pastelkleuren. Alleen al aan het kleurgebruik is Kunai direct herkenbaar, al is de stijl van het tweedimensionale uiterlijk ook kenmerkend. De spelwereld lijkt volledig uit met pen getekende figuren en constructies te bestaan. Het oogt mooi, en straalt een duidelijke retro-look uit. Het is een stijl die past bij de oude Metroid-games, maar dan met een net iets modernere insteek en vooral moderner kleurgebruik. Ook knap is daarbij dat het beeld regelmatig wordt gevuld met rondvliegend puin, stof, rook, lichtflitsen en andere gevolgen van het geweld dat plaatsvindt. Dat ziet er indrukwekkend uit, maar het zit nooit in de weg. Het beeld blijft helder, zodat je altijd duidelijk blijft zien wat er zich afspeelt. De game draait ook soepel. Dat geldt voor zowel de Windows- als de Switch-versie. De Switch is bij deze game ons favoriete platform, omdat de gameplay zich uitstekend leent voor een draagbaar medium met fysieke knoppen. Ook het uiterlijk van de game komt op de Switch goed tot zijn recht.
De kunai zijn niet je enige uitrustingsstukken. Je begint met een katana die als prettige extra functie heeft dat je er kogels mee kunt afweren en zelfs terug kunt kaatsen naar de afzender. Je krijgt nog wel krachtiger wapens dan de katana, maar het zwaard blijft gedurende de hele game nuttig. Niet alleen omdat je er kogels mee af kunt weren, maar ook omdat je naar beneden kunt slaan. Je kunt dus op een tegenstander springen en bij de landing naar beneden uithalen zonder zelf geraakt te worden. Dat is leuk en nuttig tegelijk. Bovendien onttrekt de katana energie aan je tegenstanders. Als je een kill maakt met de katana, krijg je een klein beetje van je eigen gezondheid terug. Het is de enige manier om tijdens het vechten te herstellen. Verder kan het alleen bij de verschillende savepoints in de game.
Lekkere wapens
Later in de game kun je wapens bemachtigen zoals shuriken, een snel vurende SMG en een Rocket Launcher. Die hebben toffe extra's. De shuriken verlammen je tegenstanders kortstondig, zodat je tijd hebt om je katana tevoorschijn te halen. De SMG's zijn niet alleen krachtig, je kunt ze ook naar beneden richten waardoor je bij een salvo even boven de grond zweeft. De Rocket Launcher heeft geen extra's, maar is gewoon lekker krachtig. Al die wapens zijn dodelijker dan de katana, maar herstellen niet je gezondheid. Dat is precies wat vechten in Kunai leuk en spannend houdt: het herstellende vermogen maakt dat je terug blijft grijpen naar je zwaard. Daardoor blijft het knokken afwisselend en uitdagend.
De gevechten zijn prima, althans voor zover ze in een kleine arena plaatsvinden. Ze vragen dat je een bepaald patroon leert waarin het meest recent verkregen wapen doorgaans de hoofdrol speelt. Er zijn ook bossfights waarin de platformkant van de game centraal staat. Die zijn wat minder geslaagd.
Waar het knokken dus een sterk aspect van de game is, laat het leveldesign wat te wensen over. Kunai lijkt in eerste instantie een echte Metroidvania. Je verwacht dus dat het flink zoeken is naar de juiste route, dat er voorwerpen zijn die je daarbij kunnen helpen en dat er de nodige geheime doorgangen en shortcuts zijn te ontdekken. Dat is in Kunai echter nauwelijks het geval. De spelwereld is over het algemeen behoorlijk lineair en ook wat leeg. Je moet veel lopen en relatief weinig te knokken. Er zijn ook delen die minder lineair zijn, maar daar vind je altijd wel een personage dat vertelt waar je naartoe moet. Daarnaast zijn er geen sluiproutes en zijn er weinig geheimen te ontdekken. Voor zover dat al mogelijk is, heeft het dus weinig zin om nog eens terug te gaan op een afgelegde route. Dat is niet perse erg. Maar juist doordat Kunai zo nadrukkelijk lijkt op een Metroidvania en door de makers ook als zodanig wordt aangeprezen, zou je anders verwachten.
Samengevat
Kunai speelt op zich lekker weg, maar heeft als grootste nadeel dat het erg veel weg heeft van een Metroidvania terwijl het toch niet helemaal in dat genre past. Daarvoor zijn de levels te lineair en ook wat leeg. Dat maakt de game echter niet minder leuk om te spelen. Daar zorgt vooral de uitrusting voor. De twee kunai uit de titel maken dat je prettig beweeglijk bent. Het geeft het geheel iets van een platformgame. Verder word je op een slimme manier gestimuleerd om al je wapens te gebruiken, wat gevechten gevarieerd en spannend houdt. Kunai is niet heel lang, maar daar is de prijs ook naar. Leuk op Steam, en nog leuker op de Switch.
Eindoordeel
Temtem
Welke multimediale serie heeft het meeste geld in het laatje gebracht? Star Wars? Mis. Iets van Disney? Nope. Hello Kitty? Ook niet. En ook Mario niet, net zo min als Harry Potter, Toy Story, James Bond en Barbie. De serie waar het meeste geld mee is verdiend, draait om Pocket Monsters, beter bekend als Pokémon. Opvallend, want Pokémon Company, het bedrijf achter de serie, heeft niet direct een heel avontuurlijke insteek. De games die nu verschijnen, lijken sterk op Pokémon Red en Blue uit 1996, waar het allemaal mee begon. Ook Sword en Shield, de meest recente games, zijn nog steeds rpg's waarin de gevechten weer gewoon turnbased zijn. Van moderniteiten als internet moet de Pokémon Company weinig hebben, en buiten Pokémon Go verschijnen er nauwelijks games op andere platformen dan die van Nintendo. Wie bijvoorbeeld een Pokémon-game op een pc of console van een andere fabrikant zou willen spelen, heeft gewoon pech.
 |
| Titel |
Temtem |
 |
| Platform |
Windows, PS4, Xbox One, Switch |
| Prijs |
€ 31,- |
Gelukkig is er sinds kort een alternatief, in de vorm van Temtem. Deze game van het Spaanse Crema is sinds enkele weken via Steam in early access speelbaar. De makers doen weinig moeite om te verhullen dat Temtem een haast schaamteloze rip-off is van Pokémon, maar met een paar opvallende verschillen. Ten eerste is Temtem een online game, een soort mmo voor Trainers, al mogen die niet zo heten. Dat is een voorbode van meer. In Temtem kom je veel bekende zaken tegen, maar steeds onder een net iets andere naam. Zo ben je geen Trainer, maar een Tamer. En je vangt uiteraard geen Pokémon, maar Temtem, al is de manier waarop je dat doet wel erg vertrouwd.
Je begint in Temtem ook op vertrouwde wijze. Je bent een aspirant-Tamer en moet proberen de beste Tamer ter wereld te worden. Dat temmen van Temtem zul je eerst moeten leren. Als dat eenmaal is gelukt, is het zaak om een collectie Temtem te verzamelen die voor je kunnen vechten. Alles met als doel om de wereld te bevrijden van de kwaadaardige Belsoto-clan. Die probeert de macht te grijpen op de zes zwevende eilanden waar de Airbone Archipelago uit bestaat.
Goed gejat?
Dat klinkt behoorlijk universeel. Toch is de opzet van Temtem verre van universeeel, maar volledig afgeleid van Pokémon. Vergezeld door je favoriete Temtem loop je door een spelwereld,. Meestal loop je buiten, van dorp naar dorp. In die dorpen is het veilig, maar in de natuur tussen die dorpen niet. Die natuur is kleurrijk, maar ook cartoony. Hij bestaat uit horizontale en verticale gangen. Vaak gaat het om bospaadjes, maar je loopt net zo makkelijk tussen rotspartijen door. Leuk is dat er wat meer hoogteverschil is in het landschap dan je van het grote voorbeeld gewend bent, al blijft het verschil ook hier bescheiden.
Erg herkenbaar is dat het pad regelmatig is begroeid met behoorlijk hoog gras. Daar kun je doorheen lopen. Doorgaans gaat dat moeiteloos, maar het lukt niet altijd. Soms duikt er uit het gras opeens een Temtem op. Vaak zijn het er zelfs twee tegelijk. Als je ze tegenkomt, word je opeens verplaatst naar een arena waar je tegenover de Temtem komt te staan die je net heeft aangehouden. Wat volgt is een gevecht dat turnbased verloopt. Jij kunt twee Temtem tegelijk op het slagveld plaatsen en treft dus één of twee Temtem tegenover je. Vervolgens wordt het knokken, waarbij de actie dus om beurten plaatsvindt.
Ook dat knokken is herkenbaar. Uit een deck van maximaal zes Temtem stappen de eerste het slagveld op. Elke Temtem heeft vervolgens vier opties waar je uit kunt kiezen. Dat kunnen aanvallende, maar ook verdedigende of ondersteunende opties zijn. Vervolgens komt een groot verschil met Pokémon om de hoek kijken: je Temtem hebben stamina dat ze verbruiken als je een aanval uitvoert. Hoe sterker de aanval, hoe meer stamina ze verbruiken. Dat zorgt ervoor dat je niet beurt na beurt je sterkste aanval kunt inzetten. Doe je dat toch, dan raakt je Temtem oververmoeid. In plaats van de beoogde aanval wordt in dat geval een hap uit zijn gezondheid genomen. Het maakt dat gevechten in Temtem wat afwisselender en gevarieerder zijn dan in het grote voorbeeld - al blijft de gelijkenis tussen beide frappant.
Verder verloopt een gevecht zoals je gewend bent. Je kiest bij je eerste Temtem een aanval uit het kwartet opties en wijst de vijandige Temtem aan die het slachtoffer moet worden. Vervolgens doe je hetzelfde bij je tweede Temtem. Als de aanvallen zijn uitgevoerd, is de tegenpartij aan zet, met een vergelijkbaar arsenaal aan opties. Het geheel kan beïnvloed worden door buffs en debuffs, maar verder is het een herhaling van zetten.
Als je vecht met de Temtem die je treft in het gras, blijft het daarbij, maar je wordt ook vaak staande gehouden door npc's. Ook die willen knokken. Sterker nog, bij de Temtem in het gras kun je het gevecht negeren, bij de npc's kan dat niet. Je kunt pas verder als je ze hebt verslagen. Elke npc heeft net als jij een arsenaal van acht Temtem bij zich. Als je er daar een van verslagen hebt, zal een volgende de opengevallen plek innemen, net zolang tot ze alle acht zijn verslagen.
Spel der elementen
Uiteraard spelen de elementen daarbij een rol. Die hebben hier namen als Wind, Electric, Neutral, Melee en Nature, en ze spelen de gebruikelijke rol waarbij het ene element zwak is tegen een ander, maar sterk tegen het volgende. Het is dus zaak de juiste Temtem het slagveld op te sturen en vooral om een goed deck van acht Temtem te verzamelen waarin alle elementen vertegenwoordigd zijn en die ook allemaal op sterkte zijn. Dat laatste bereik je alleen door ze in te zetten tijdens een gevecht. Het is dus zaak niet steeds dezelfde twee Temtem naar voren te schuiven.
Eigenlijk is dat het grootste verschil met Pokémon. Verder zijn er vooral overeenkomsten, zij het dat alles dus een andere naam heeft. Zo is er in elk stadje dat je onderweg tegenkomt een Temporium waar je al je Temtem gratis kunt genezen. En mocht je ergens onderweg verslagen worden, dan duik je als vanzelf op in het laatste Temporium dat je hebt bezocht. Daar kun je ook je voorraden aanvullen: de drankjes waarmee je Temtem kunt genezen of een buff kunt geven. Je koopt er ook de spullen die je nodig hebt om Temtem te vangen, want dat kan uiteraard ook. Er is één voorwerp in je inventaris dat aparte vermelding verdient: de Temessence Phial, een flesje dat je al vroeg in de game bemachtigt en waarmee je onderweg al je Temtem kunt opwekken en genezen. Het is een soort draagbaar Temporium.
Verder heeft Temtem vooral iets dat veel Pokémon-fans missen: je speelt online. Je maakt eerst een kleurrijk personage aan, waarbij je prettig veel opties hebt en de makers weinig onderscheid maken tussen man en vrouw. Ongeacht het geslacht dat je kiest, kun je alle kapsels en kledingstukken selecteren die maar beschikbaar zijn, ongeacht of ze typisch mannelijk of vrouwelijk zijn. Het is een lekker inclusieve game dus. Dat Temtem zich volledig online afspeelt betekent vooral dat je steeds andere spelers om je heen ziet bewegen, net als in een mmog. Daar kun je tegen of mee vechten. Je kunt zelfs een medespeler uitnodigen om zo samen een duo te vormen dat het tegen een ander duo opneemt, wat tactische gevechten op kan leveren.
Hoe leuk ook, veel verder gaat het helaas niet. Je krijgt quests voorgeschoteld en dat zijn er wat meer dan je van Pokémon gewend bent, maar lang niet zoveel als in een mmog als World of Warcraft. Je kunt eigenlijk vooral vrienden worden met andere spelers en die uitnodigen voor een duel of een co-op-sessie. Je kunt ook voorwerpen uit je inventaris aan je vrienden verkopen. Maar veel van wat je van een mmog verwacht is juist niet aanwezig. Er zijn geen raids en ook geen guilds. Of die nog komen, is niet duidelijk. De game is nog in early access en Crema wil flink uitbreiden voor Temtem officieel wordt gereleased. Zo wil het huizen, bars en een arcadehal toevoegen, en nog veel meer Temtem. De studio heeft er 161 gepland. Vele daarvan zullen evoluties zijn van de Temtem die je in het begin van de game treft, want ook die eigenschap is overgewaaid van het grote voorbeeld. Het is een behoorlijk aantal, maar lang niet zoveel als de gemiddelde Pokémon-game er biedt - als je Pokémon Sword en Shield even buiten beschouwing laat.
Samengevat
Ook in deze vroege vorm is Temtem al een vrolijke mmog, waarbij Crema precies levert waar veel Pokémon-fans op hopen. Het is een online game waarin je andere fans tegen kunt komen en waarin je de krachten van je Temtem kunt meten met die van je vrienden. Een wereld waarin je competitie hebt en jaloerse blikken kunt werpen op de indrukwekkende verzameling Temtem van andere spelers. Een wereld waarin je op kunt trekken met een collega, om je zo samen een weg te banen langs alle wilde Temtem en npc's. En uiteraard een wereld waarin je alle 161 Temtem kunt vangen en trainen. Al is dat laatste woord uiteraard verboden. Wanneer Temtem zijn officiële start beleeft, is onbekend. De game is nu enkel speelbaar op pc, maar Crema wil hem ook uitbrengen voor PlayStation 4 en Xbox One, en zelfs voor de Switch. Dat laatste is opvallend, want op dat platform gaat het pas echt de concurrentie aan met Pokémon.
Eindoordeel
Commandos 2 HD Remaster
Anno 2020 zijn we er inmiddels aan gewend dat vrijwel elke game die er ooit een beetje toe deed, in opgepoetste vorm opnieuw wordt uitgebracht. Verschillende games hebben al bewezen dat gamers bereid zijn opnieuw te betalen voor games waar zij goede herinneringen aan hebben. Iedereen die nog rechten heeft op een oude classic probeert dus dat ogenschijnlijk makkelijk bereikbare extraatje binnen te hengelen. De game is toch al eens gemaakt, je hoeft hem alleen nog maar te moderniseren. Sommige ontwikkelaars nemen dat heel serieus en bouwen het origineel bijna om tot een heel nieuwe game, zoals bij Final Fantasy VII. Andere studio's doen wat minder moeite, en dat is die games dan ook aan te zien. Helaas valt Commandos 2 HD Remaster in die laatste categorie.
 |
| Titel |
Commandos 2 HD Remaster |
 |
| Platform |
Windows
(Overige platformen volgen later) |
| Prijs |
€ 19,99 |
Voor we verder gaan, eerst even terug naar de basis. Commandos is een game waarin je vanuit een topdown-view een groepje soldaten - de commando's dus - door levels moet leiden om opdrachten te voltooien en missies te volbrengen. Per missie heb je verschillende commando's tot je beschikking en elke soldaat heeft eigen sterke en zwakke kanten. Zo is de Sapper de enige die met explosieven kan omgaan en kan de Thief een basis infiltreren op een manier die alleen hij onder de knie heeft. Je volbrengt de steeds gecompliceerdere levels door die eigenschappen goed met elkaar te combineren. Daarbij kennen de missies steeds een op de realiteit gebaseerde setting, waardoor de games pakkend waren en tot de verbeelding spraken.
Klassieker
Als je de mislukte firstperson-versie Commandos: Strike Force even vergeet, heb je aan Commandos een gameserie die je rustig een klassieker mag noemen. Eind jaren negentig leverde ontwikkelstudio Pyro Studios al heerlijke games af, met Commandos: Behind Enemy Lines en Commandos: Beyond the Call of Duty, maar Commandos 2 was nog beter. Het is dan ook geen toeval dat juist dat spel door uitgever Kalypso is opgepikt voor een nieuwe uitgave. De uitgever beloofde daarbij de 'klassieke Commandos-gameplay', maar dan met vernieuwde controls en een moderne interface die beter zou passen bij het hier en nu.
Over die belofte kunnen we vrij kort zijn: dat is niet gelukt. Commandos 2 HD mag in een hogere resolutie draaien dan het vroeger deed, de game kan absoluut niet worden aangemerkt als een product dat lekker mee kan komen in 2020. Dan hebben we het deels over de graphics, maar op de eerste plaats ook gewoon over de besturing en de interface - precies de zaken die volgens Kalypso zouden zijn gemoderniseerd. Zo kun je het cameraperspectief met muisklikjes verplaatsen naar een van de vier aangezichten, terwijl je van strategiegames tegenwoordig een vrije, 360 graden draaiende camera mag verwachten. Daarnaast zijn de controls nodeloos ingewikkeld. Voor elk voorwerp dat je soldaten gebruiken, heb je een aparte knop nodig, terwijl veel meer van die acties contextueel zouden kunnen worden opgelost.
Tekenen van ouderdom
Bovenstaande tekenen van ouderdom leiden tot moeilijkheden in de gameplay. Om de haverklap klik je ergens op en doet je commando niet wat je wil omdat je niet in de juiste modus zat voordat je klikte. Ook simpele wetmatigheden die in de twee decennia sinds deze games zijn ontstaan, worden niet gevolgd. Soldaten selecteren doe je in deze game bijvoorbeeld met de rechtermuisknop, en acties starten doe je met links. Door de jaren heen is dat in strategiegames vrij standaard precies andersom geworden, en ook dat leidt tot frustratie. Commandos 2 HD Remaster is dus op meerdere manieren veel te weinig aangepast aan de huidige standaarden.
Dat hoef je natuurlijk niet per se erg te vinden. Na enkele uren spelen zitten de hotkeys aardig in je hoofd en ben je gewend aan de manier waarop je deze gerenoveerde versie van Commandos speelt. Dan nog kijk je tegen een game aan die er alleen acceptabel uitziet als je de camera volledig uitzoomt. Speel je met een wat lager perspectief, waar de standaardcamera zich ook bevindt, dan ziet de game er lelijk en te ouderwets uit. We zijn gewend dat bij HD-remakes over het algemeen alle assets flink worden opgepoetst of zelfs deels opnieuw worden gemaakt. Dat lijkt hier niet te zijn gebeurd. Dat zorgt ervoor dat je je af gaat vragen of de game überhaupt wel echt is opgepoetst. Dat is natuurlijk wel het geval, maar je kunt mensen die zich dat hardop afvragen eigenlijk niets verwijten.
Een ander element dat nog steeds aanwezig is na al die jaren is de moeilijkheidsgraad. Commandos 2 HD Remaster kun je op Normal, Hard of Very Hard spelen en we verklappen vast dat de normale moeilijkheidsgraad al behoorlijk pittig is. Het gebrek aan overzicht door de moeizame manier waarop de camera meedraait is daar mede debet aan, maar elke map biedt ook uit zichzelf al een uitdagende puzzel. Vaak is het zo dat je eigenlijk maar één succesvolle route hebt, al kun je jezelf soms ook op een andere manier een weg langs eventuele problemen schieten. Al te vaak leidt dat er echter toe dat een alarm af gaat, en dan komen ineens veel zwaarbewapende soldaten je kant op, dus meestal is dat een slecht idee.
Commandos 2 HD Remaster
Het pittige niveau van Commandos 2 HD Remaster herinnert ons er anno nu nog maar eens aan dat games vroeger toch echt een stuk moeilijker waren dan we nu gewend zijn. Dat is prima. Het zorgt dat je wel even zoet bent met Commandos 2 HD Remaster. Het is alleen jammer dat er zo veel andere elementen zijn die je eraan herinneren dat dit gewoon een heel oude game is. Er zal best het een en ander aan zijn opgepoetst en gemoderniseerd, maar dat is niet voldoende om te voorkomen dat Commandos 2 HD Remaster aanvoelt als een ouderwetse game. Dat hoeft een aantal uitdagende en nostalgische uurtjes gamen niet in de weg te staan, maar je oude herinneringen aan deze sterke serie gewoon met rust laten en je tijd besteden aan andere games is ook het overwegen waard.
Eindoordeel
Dr. Kawashima's Brain Training (Switch)
Dr. Kawashima's Brain Training is een game die om één vraag draait: kun je je hersencapaciteit en geheugen verbeteren door je brein dagelijks aan trainingen te onderwerpen? Het antwoord op die vraag is mogelijk 'ja', maar dan wel met de kanttekening dat deze game niet de manier is om dat te bereiken. Jaren geleden onderzocht de BBC via het programma 'Bang Goes The Theory' of het spel mensen slimmer maakte. De conclusie die op basis van meer dan 10.000 deelnemers werd getrokken, was dat men wel beter werd in de spelletjes en er hogere scores in haalde, maar dat die betere prestaties niet overdraagbaar waren naar andere tests. Er is dus geen bewijs dat het spelen van Dr. Kawashima's Brain Training leidt tot een beter brein.
 |
| Titel |
Dr. Kawashima's Brain Training |
 |
| Platform |
Nintendo Switch |
| Prijs |
€ 34,95 |
Dat is echter wel het idee waarmee je de game oppakt en waarmee het spel je aan je Switch gebonden hoopt te houden. Niet voor niets beloont Dr. Kawashima's Brain Training je als je de game dagelijks oppakt om wat oefeningen af te werken en zo voldoet aan je dagelijkse portie hersentraining. De trigger die je voelt om dagelijks stickers te krijgen, zorgt dat Dr. Kawashima's Brain Training het nog best een tijdje weet vol te houden als actieve game op je Switch. De spelletjes zijn over het algemeen namelijk best leuk om te spelen. Ze nemen toe in uitdaging, vragen soms echt wel wat inspanning en geven daardoor voldoening.
Kopie?
Toch zijn er, als je naar die spelletjes zelf gaat kijken, ook wel wat haken en ogen te vinden. In de eerste plaats is deze versie voor de Switch grotendeels een kopie van de oude DS-versie. Nu zal lang niet elke Switch-gamer een DS hebben gehad en Brain Training hebben gespeeld, maar toch: een tikkie makkelijk is het wel, zeker als je nagaat dat de originele Brain Training-games al vijftien jaar oud zijn. Je krijgt het idee dat de game grotendeels gekopieerd is, met wat kleine vernieuwingen om het geheel wat nieuwer aan te laten voelen.
Die vernieuwingen zijn echter wel de moeite waard. Ze maken in veel gevallen gebruik van de specifieke eigenschappen van de Nintendo Switch. Voor sommige spelletjes heb je de Joy-Cons nodig, op andere momenten maak je gebruik van het touchscreen. Daarbij is een stylus ook wel handig, zeker in de spelletjes waarbij je moet schrijven. Wie de game in de winkel koopt, krijgt die stylus erbij, maar als je Brain Training downloadt zul je het op een andere manier moeten oplossen. Een ander opvallend puntje is dat gamers die de nieuwe Switch Lite hebben gekocht, de minigames die losse Joy-Cons vereisen dus niet kunnen spelen. Dat is de hardware wellicht meer aan te rekenen dan de game zelf, maar het is iets om rekening mee te houden.
De te prefereren manier om Brain Training te spelen, is dus met de Joy-Cons losgekoppeld en het beeld gewoon op het scherm. Je kunt de game wel ook 'docked' spelen, wat uiteraard de handigste manier is om in multiplayer te spelen, maar eigenlijk heeft de game op dit vlak te weinig content. Er zijn maar zes spellen die in multiplayer speelbaar zijn, en niet alleen komen ze grotendeels op hetzelfde neer, de helft ervan was ook al gewoon onderdeel van de singleplayercontent.
Dr. Kawashima's Brain Training
Dr. Kawashima's Brain Training had anno 2020 op de Switch wat meer liefde kunnen gebruiken. Meer vernieuwing, meer variatie en vooral ook minder herhaling van al bekende spelletjes. De game beschikt zeker nog over dezelfde verslavingsfactor die de oude Brain Training-games ook hadden. Dat maakt het best aannemelijk dat je dit spel een hele tijd dagelijks zult oppakken en een aardige 'streak' opbouwt van dagen op rij waarop je hebt gespeeld. Zodra je de meeste spelletjes echter goed onder de knie hebt en je streak eenmaal gebroken is, verwachten we dat Dr. Kawashima's Brain Training, ironisch genoeg, snel vergeten zal zijn.
Eindoordeel
Hunt: Showdown
Toen we ons in de lente van vorig jaar voor het eerst over Hunt: Showdown bogen, leverde dat niet de gewenste spelervaring op. Wat bleek: we waren in de tijd dat we gespeeld hadden de Trainee-afdeling nooit ontgroeid en kwamen vooral daardoor weinig of geen spelers tegen. Dat haalde het idee van de game een beetje onderuit. Het ontbrak ons op dat moment aan tijd om er dieper in te duiken. De game was bovendien alleen in Early Access speelbaar, en dus nog niet officieel uit. Dat ligt nu anders. De battleroyale/survival-game van Crytek heeft een officiële release gekregen en is inmiddels ook speelbaar op de Xbox One en PlayStation 4. De hoogste tijd dus om opnieuw op jacht te gaan in Hunt: Showdown.
 |
| Titel |
Hunt: Showdown |
 |
| Platform |
Windows, Xbox One, PlayStation 4 |
| Prijs |
€ 39,99 |
Weet je nog dat we in het stuk van destijds schreven dat het zo frustreerde dat we geen andere menselijke spelers tegenkwamen? Laten we met de deur in huis vallen: al in ons eerste publieke potje werden we na enkele minuten kansloos afgeknald door een andere Hunter die net iets eerder dan wij had ontdekt waar we naartoe moesten en dus strategisch zijn positie had uitgekozen. Een welgemikt schot met zijn geweer later was ons potje voorbij ... Dat zegt meteen iets over de moeilijkheidsgraad van Hunt: Showdown. Laten we eerst echter even teruggaan naar de basis.
Hunt: Showdown is een game die eigenlijk best goed wordt uitgelegd door de titel. Je moet in de game op jacht naar allerlei monsters, verdient schatten door die monsters te verslaan en moet met je waardevolle spullen de map zien te ontvluchten. Tijdens dat proces kun je geconfronteerd worden met andere jagers die op dezelfde rijkdommen jagen als jij, waarbij er dus een showdown ontstaat. Het zwaartepunt in de gameplay ligt bij deze confrontaties. Ze zijn een stuk dodelijker dan je gemiddelde gevecht met de monsters en zombies in het spel en ze kunnen je je personage kosten. Jazeker: zodra je met je profiel - je algemene voortgang dus - boven level 10 komt, beleven je personages 'permadeath' als ze sneuvelen tijdens de jacht.
Quickplay
Voor je met jouw 19e eeuwse cowboy het horror-achtige strijdtoneel betreedt, kies je eerst voor een spelmodus. Hunt: Showdown draait om de Bounty Hunt-modus maar kent ook een minder tijdrovende spelvariant in Quickplay. Hier speel je solo tegen maximaal elf andere spelers, waarbij het erom draait om zo snel mogelijk vier rifts te sluiten. Wie dat het eerst lukt, krijgt de rest van de spelers achter zich aan, die je willen beroven van de verzamelde energie. De laatst overblijvende speler wint, en redt zo zijn ziel, wat betekent dat je de hunter waarmee je dat potje Quickplay begon mag behouden voor een volgend potje.
Quickplay is leuke en een snelle manier om het PvP-aspect van Hunt: Showdown te verkennen. Dat is op zichzelf handig, want vechten gaat in Hunt: Showdown op een heel specifieke manier. Dat begint al met het schietgerei, dat ouderwets is. Je hebt geweren, pistolen, shotguns en meer primitief ogende wapens, maar ook speciale voorwerpen en de mogelijkheid om valstrikken te plaatsen. Waar Hunt: Showdown voor beginners aanvoelt als een game waar je aardig 'run & gun' doorheen komt, leren meer ervaren spelers al snel dat rust en voorzichtigheid geboden is.
Gebrek aan informatie
Dat heeft uiteraard alles te maken met de aanwezigheid van andere spelers en normale vijanden, en de rol die geluid speelt in het spel. Meer dan in veel andere games is geluid in Hunt: Showdown een belangrijke bron van informatie. Goed, het is niet de belangrijkste informatiebron. In de Bounty Hunt ben je primair op zoek naar hints die je in de richting van een baasgevecht met een monster wijzen. Dat monster dien je te verslaan, te verbannen en met de loot dien je daarna te ontsnappen. Het probleem is echter dat je niet de enige bent. De kans is groot dat er andere jagers in de buurt zijn als je het monster bereikt. Dat breekt veel vragen met zich mee. Zijn ze er al? Zo niet, ga je dan zelf de strijd aan met het monster, met als risico verrast te worden door anderen? Leg je zelf een hinderlaag, die je wellicht pas activeert als andere spelers het baasgevecht voor je hebben voltooid? Veel vragen, veel opties.
Een extra moeilijkheid zit hem in de onzekerheid. De game hamert erop dat er gevechten zijn die het uitvechten niet waard zijn. 'Soms is het beter om je te verschuilen en de aftocht te blazen', lees je ergens in het spel. Dat komt mede voort uit het feit dat je niet alleen solospelers tegenkomt, maar ook teams van twee of drie. Daarnaast weet je ook niet of andere spelers daadwerkelijk in de buurt zijn of wellicht al het hazenpad gekozen hebben en de server hebben verlaten. De game vertelt je dat niet. Het enige dat je kunt doen, is opletten. Hoor je ergens kettingen rinkelen? Vliegen er ineens allemaal vogels omhoog uit de bosjes? Dan kan het zomaar zo zijn dat er gevaar op de loer ligt.
Wat Hunt: Showdown lastig maakt, is dat afrekenen met andere spelers maar een deel van het doel in de game is. De spelwereld zit ook vol met zombies en monsters die op je af komen als je de aandacht trekt. Versla je ze, dan levert je dat wel punten op, maar het weggeven van je positie kan je ook zomaar je Hunter kosten. Dat maakt Hunt: Showdown een ongelooflijk spannende game. Het besef dat je in een lege server kunt zitten maar dat niet zeker weet, maakt dat je de hele game onder hoogspanning speelt terwijl dat misschien niet nodig was. Zekerheid heb je echter nooit, en veel vaker kom je wel degelijk vijandelijke jagers tegen. Die onderlinge confrontaties hebben wij, tegen veelal meer ervaren spelers, nog niet al te vaak weten te winnen.
Sinistere sfeer
De spanning die hoort bij de gameplay komt bovenop de toch al sinistere sfeer die in Hunt: Showdown hangt. Want nee, een game waarin je een enge spelwereld vol monsters en zombies mag betreden en waarin andere spelers op elk moment een eind aan je leven kunnen maken, speel je niet om te relaxen. De soundtrack bouwt dat sfeertje nog verder op, terwijl de diverse geluidseffecten die je hoort regelrecht uit een horrorfilm lijken te komen. Wie een broertje dood heeft aan het horrorgenre, krijgt het in Hunt: Showdown behoorlijk voor de kiezen.
Hunt: Showdown
Zowel de sfeer als de moeilijkheidsgraad schreeuwen 'deze game is niet voor iedereen'. Na een paar potjes Hunt: Showdown zitten wij aardig op de limiet van hoeveel spanning we leuk vinden tijdens het gamen, terwijl het daarnaast ook wel even duurt voor je de 'flow' van de potjes zodanig leert te doorzien dat je mee kunt komen met de betere spelers die je tegenkomt. Het helpt dat je als beginnende speler nog steeds in bescherming wordt genomen en je Hunter niet kunt verliezen, maar ook als je uit die Trainee-periode komt, heb je nog veel te leren. We schatten dat er gamers zijn die weg zullen zijn van de sfeer en eigenzinnige gameplay van Hunt: Showdown, terwijl anderen er helemaal niets van zullen willen weten. Het onlangs verschenen Darwin Project is vooral leuk omdat het zo makkelijk is op te pikken en snel competitief lijkt te zijn, met daarbij een vrolijke sfeer. Hunt: Showdown vormt in elk aspect het andere uiterste van het spectrum in de wereld van survival-battleroyalespellen.
Eindoordeel
:strip_exif()/i/2003399118.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_exif()/i/2003387000.png?f=thumblarge)
/i/2003387004.png?f=imagegallery)
/i/2003387006.png?f=imagegallery)
/i/2003387008.png?f=imagegallery)
/i/2003387010.png?f=imagegallery)
/i/2003387012.png?f=imagegallery)
/i/2003387014.png?f=imagegallery)
/i/2003387016.png?f=imagegallery)
/i/2003387018.png?f=imagegallery)
:strip_exif()/i/2003387002.png?f=thumblarge)
/i/2003386928.png?f=imagegallery)
/i/2003386930.png?f=imagegallery)
/i/2003386932.png?f=imagegallery)
/i/2003386934.png?f=imagegallery)
/i/2003386936.png?f=imagegallery)
/i/2003386938.png?f=imagegallery)
/i/2003386940.png?f=imagegallery)
/i/2003386942.png?f=imagegallery)
/i/2003386944.png?f=imagegallery)
/i/2003386946.png?f=imagegallery)
/i/2003386948.png?f=imagegallery)
/i/2003386950.png?f=imagegallery)
:fill(white):strip_exif()/i/2002833140.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2003399158.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2003164586.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2003399106.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2003337806.jpeg?f=thumblarge)
:fill(white):strip_exif()/i/2003337802.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002833140.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2003247366.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2002975092.jpeg?f=fpa_thumb)
/u/629861/crop5baa390b9fff3.png?f=community)
:fill(white):strip_exif()/i/2003164586.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004344632.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2004344634.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2003387000.png?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/2003387002.png?f=thumbmedium)
/i/2003771082.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/291041/crop5ee311bbb4715_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
) alsof ze aan de LSD zijn (
:strip_icc():strip_exif()/u/374820/original-gangsta-shirt-tweakers-2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/63553/crop5702a8827f86e_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/46721/wolf-av.jpg?f=community){kind=small}
/u/334974/dislike.png?f=community){kind=small}
/u/99291/logo-square.png?f=community){kind=logo}
/u/32637/crop677ea9d840dae_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/3730/oddball.jpg?f=community){kind=small}
/u/46804/crop5f989efcbb253.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/76569/garfield14.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/114619/crop5ddcf611cf8f9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1196362/crop5cb2dd04ef96c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/533588/crop5c477836e5227_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/6764/cergorach.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/302435/crop5b5eb60dc153f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/657400/crop573db8c9de87a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/187197/BlaBlaBla-poppetje-GoT.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/173388/crop5dbbf7660b2c7_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/199591/crop67714e65d41e0_cropped.webp?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/413944/crop56e149ce8600c.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/561434/crop58a5e0b425093_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/342375/crop5e13205150e40_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}