Iedereen die weleens een game speelt, weet dat het spelgenot er duidelijk beter op wordt naarmate de framerate toeneemt, en dat een lage framerate het speelplezier volledig kan verpesten. Veel gamers geven dan ook flinke bedragen uit aan videokaarten, snelle processoren en monitoren die zoveel mogelijk beelden per seconde kunnen weergeven. Niets is immers zo vervelend als een inzakkende framerate op het moment dat er veel vijanden in beeld verschijnen. Hoe hoger het aantal plaatjes dat je per seconde te zien krijgt, hoe meer details je in de spelwereld kunt ontwaren.
Ook bij het kijken naar videobeelden hebben hoge framerates belangrijke voordelen; vooral bij het opnemen van objecten die snel bewegen, krijg je veel meer scherpte bij hogere framerates. Dat is goed te zien bij de slowmotionherhalingen die bij sport op tv worden getoond. De camera's draaien bij grote sportevenementen op een veelvoud van de normale framerate. Tijdens de herhaling worden de beelden op de normale snelheid, dus vertraagd, weergegeven. Daarbij zijn veel meer details te zien. Als je deze beelden met dezelfde snelheid zou afspelen als waarmee ze zijn opgenomen, dan krijg je deze details ook te zien, al is de actie dan natuurlijk wel lastiger te volgen dan bij slow motion.
/i/2003098672.jpeg?f=imagenormal)
Voor sport op tv zou het dan ook erg prettig zijn als de beelden niet met de gebruikelijke 50 of 60fps worden opgenomen en weergegeven, maar met 100 of 120fps. De belangrijkste reden waarom dit nog niet wordt gedaan, is de benodigde bandbreedte voor distributie naar de huiskamers, want zoals gezegd draaien de camera's bij alle grote sportevenementen nu al op een hogere framerate voor mooie herhalingen. Ook zijn, onder andere, de recente oledtelevisies van LG al geschikt om beelden tot 120fps weer te geven.
Met een hogere framerate krijg je duidelijk meer scherpte in bewegende beelden, zonder dat je daarvoor van een hogere resolutie gebruik hoeft te maken. Ondanks de duidelijke voordelen op het gebied van beeldkwaliteit wordt in de filmindustrie vrijwel uitsluitend gebruikgemaakt van de traditionele framerate van slechts 24 beelden per seconde. En dat terwijl de techniek om hogere framerates te gebruiken al sinds het prille begin van de cinema beschikbaar is.
Toen films nog daadwerkelijk op celluloid werden opgenomen was er een duidelijk argument om op 24fps te blijven filmen; een hogere framerate brengt namelijk hogere kosten met zich mee. Er moeten immers meer meters film worden aangeschaft. In het digitale tijdperk houdt dit argument geen stand; digitale opslag is in vergelijking met analoge film spotgoedkoop. Bovendien is zo goed als elke moderne digitale cinemacamera en -projector geschikt voor hogere framerates dan 24fps, maar desondanks wordt er geen of nauwelijks gebruik van gemaakt. Sterker nog, zelfs relatief goedkope producties zoals documentaires en series voor op televisie, die voorheen uitsluitend op 50 of 60fps werden gemaakt, worden tegenwoordig met een lage framerate opgenomen. Dit roept dan ook de vraag op: wat is er zo bijzonder aan 24fps?
:strip_icc():strip_exif()/i/2005262770.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2003110782.png?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2000968097.jpeg?f=fpa_thumb)
/i/2004674938.png?f=fpa)
:strip_exif()/i/1283366816.gif?f=fpa)
/i/2003176371.png?f=thumbs_video){kind=small}
:strip_exif()/i/2000929483.jpeg?f=thumbs_video){kind=small}
:strip_exif()/i/2000578321.jpeg?f=thumbs_video){kind=small}