Vijf games om de zomer door te komen

Zeg je zomersport, dan zeg je wielrennen, en meer specifiek: de Tour de France. Het jaarlijkse hoogtepunt van de wielerkalender wordt sinds jaar en dag voorzien van een officiële game die gemaakt wordt door de makers van wielermanagementgame Pro Cycling Manager, en ook die game verschijnt nog jaarlijks. Pro Cycling Manager hebben we al vaker besproken, maar de Tour de France-game sloegen we meestal over. Hij was steevast te slecht om überhaupt naar te kijken. Dit jaar blijkt echter alles anders en weet de game waarin het zelf 'fietsen' centraal staat ons op een positieve manier te verrassen.


Titel	Tour de France 2018
Platform	Windows
Prijs	€ 39,-

Vooropgesteld staat dat je van wielrennen moet houden, wil je deze game überhaupt kunnen waarderen. Ben jij niet het type dat uren voor de televisie hangt bij bergetappes in de Tour, of de hele Ronde van Vlaanderen live kijkt, dan is de missie van deze Tour de France-game bij voorbaat mislukt. Wieleretappes kosten immers tijd, ook in games. Het spel geeft spelers tijdens wedstrijden wel de mogelijkheid de tijd te versnellen, maar dan nog zul je per etappe en per wedstrijd wel even zoet zijn, en net als in het echte wielrennen gebeurt er in het grootste gedeelte van een race helemaal niets. Wielrennen is een sport van momenten, en dat geldt ook in deze Tour-game. Het gaat zelfs zo ver dat de commentator af en toe luid gaapt of opmerkt hoe saai etappes vaak zijn voor de finale begint.

De basis van de game is simpel. Je stuurt een ploeg aan, waarbij je steeds een renner zelf bestuurt en de rest via een simpel 'communicatiesysteem' orders kunt geven. In de praktijk betekent het dat je de keuze hebt tussen één renner volgen en zelf sturen, of de etappe op een 'Pro Cycling Manager-achtige' manier ondergaan. Je zult de saaie stukken dan ook grotendeels doorspoelen vanuit je management-aanblik. Op de beslissende moment neem je de controle over je favoriete of belangrijkste renner over, op zoek naar het beste resultaat.

Op de momenten waarop je een renner zelf bestuurt krijgt de game zijn eigen smoelwerk. Juist dit onderdeel viel ons in het verleden altijd enorm tegen. De opzet is niet eens zo heel erg veranderd, anders dan dat de etappes een geloofwaardiger verloop hebben en de balans tussen de verschillende renners een stuk beter is. Ook de wat opgekrikte grafische prestaties helpen mee, al zal Tour de France zich echt niet met de mooiste games van dit moment gaan meten. De omgevingen kunnen er mee door, maar het feit dat alle renners nog steeds hetzelfde gezicht hebben en los van hun lichaamsgrootte geen uiterlijke verschillen vertonen, is jammer.

Spannende finales

Gelukkig is dat ook niet waar Tour de France 2018 het van moet hebben. Wie door de nipt voldoende graphics, matige geluiden en saaie stukken van de race heen kan komen, wordt beloond met spannende finales. Het sprinten kan soms wat ongecontroleerd aanvoelen, maar in bergetappes is de game op zijn best. De speler wordt geconfronteerd met keuzes waar mensen als Tom Dumoulin de afgelopen weken vaak genoeg mee hadden te maken. Wanneer val je aan? Welke favoriet volg je, als hij aanvalt? Spring je mee, of rij je je eigen tempo? Elke uitslag is terug te leiden naar een juiste of verkeerde keuze, als je kopman tenminste goed genoeg was om überhaupt mee te komen in de finale.

Dat zou niet mogelijk zijn geweest zonder een goed werkend systeem in de besturing. Trappen doe je door - even uitgaande van de PlayStation 4-versie - R2 in te houden, waarbij je harder trapt naarmate je de trigger verder indrukt. Met R2 vol open kun je op kruisje drukken om nog verder te versnellen en een aanval te plaatsen of te sprinten. Die laatste actie verbruikt je rode 'aanvalsenergie' en je blauwe algemene energie. Die laatste energievorm is de belangrijkste. Niet meer kunnen aanvallen is één ding, maar is je blauwe meter leeg, dan stort je volledig in en verlies je flink veel tijd. Dat maakt de bergetappes altijd spannend. Vanaf waar kun je voluit naar de finish rijden, zonder halverwege in te storten? In menig etappe wisten we in de laatste kilometers veel renners voorbij te gaan die we aanvankelijk zagen wegfietsen, maar we verloren ook etappes door niet mee te springen op het juiste moment. Het is dus niet zo dat 'eigen tempo omhoog' altijd de winnende strategie is, zoals vroeger in Pro Cycling Manager vaak wel het geval was.

Een ander interessant stuk van de game betreft het dalen. Hier moet je, als je op dat moment zelf een renner controleert, zelf sturen en remmen, en een aerodynamische houding aannemen om snelheid te optimaliseren. Laten we vooropstellen dat dalen in Tour de France 2018 niet gemakkelijk is, maar het is wel leuk. Op hoge snelheid van een berg duiken voelt lekker. Het is wel jammer dat fouten niet echt afgestraft worden. Er zijn wel valpartijen mogelijk in Tour de France 2018, maar als je zelf uit de bocht vliegt, kom je gewoon tegen de boarding en kun je weer door. De enige straf is dat je je snelheid kwijt bent en dus wat seconden zult verliezen. Google op 'chute Gilbert Tour 2018' om uit te vinden wat er in het echt gebeurt als je een bocht in de afdaling mist.

Saaie carrièremodus

Naast dat soort valpartijen ontbreekt er nog wel meer in de game. Van sommige teams en renners ontbreekt de licentie, en de wielerkalender die je voor je kiezen krijgt als je voor een van de carrièremodi kiest, is een stuk uitgekleder dan wat je in Pro Cycling Manager tegenkomt. De wielerwereld in dat managementspel is een stuk completer, en dat is jammer want het betekent dat de carrièremodus in Tour de France 2018 vrij saai is. Of je nu een team of een eigen renner maakt, het duurt lang voor je met de beste renners kunt wedijveren. De kleine koersen ontbreken, dus het is een kwestie van grinden tot je betere renners in je team hebt, of tot je eigen renner op een wat hoger niveau komt. Dat gaat gepaard met veel wedstrijden waarin je niets kunt betekenen omdat je gewoon niet goed genoeg bent, en dat zorgt ervoor dat de lol er vrij snel af gaat.

Tour de France 2018 is wat ons betreft dan ook vooral leuk om zijn losse races. Een losse Ronde van Frankrijk rijden, alleen of met/tegen anderen, komt uitstekend uit de verf in deze game. Van het beschermen van je kopman en mee zitten in ontsnappingen, tot de grote finales in de bergen, met alle tactieken die daarbij komen kijken: dát is waar de game om draait. Dat Cyanide Studios heeft geprobeerd de game meer body te geven, is te waarderen, maar de overige spelmodi komen veel minder goed voor de dag. Dat kost de game wat van zijn levensduur, maar voor wielerfans is het nog steeds een redelijk vermakelijke game om een bloedhete sportzomer mee door te komen.