Deur open voor Cities: Skylines
Samengevat
Doordat SimCity tegenviel zette Paradox Entertainment de deur open voor een 'SimCity-achtige' game, en dat werd Cities: Skylines. De game lijkt inderdaad in veel op de simulatiegame van EA, maar op diverse punten wint Cities de strijd. Spelers hebben veel meer vrijheid, meer opties en daardoor uiteindelijk meer plezier in het opbouwen van een stad. De game kampt wel met wat kleine slordigheidsfoutjes, zowel grafisch als in de AI, en ook was iets meer uitdaging welkom geweest, vooral omdat het speltempo in de loop van de ontwikkeling van je stad wat wegzakt. Toch is dit een game die zich leent voor vele uren spelplezier, mede dankzij de community, die dankzij de editor en Steamworks eenvoudig voor een stroom nieuwe onderdelen voor je steden kan zorgen.
Eindoordeel
We herinneren het ons nog als de dag van gisteren. Begin 2012 bezochten we de studio van EA Maxis in Emeryville, nabij San Francisco. De studio, die ooit werd opgericht door Will Wright, werkte destijds volop aan een nieuw SimCity-spel. Op dat moment was er nog geen vuiltje aan de lucht. We waren onder de indruk van de systemen en de grafische stijl van het spel. Toen de game een jaar later gereed was voor release, bleken er echter grote problemen te zijn. De servers werkten matig, maar ook met de game zelf was het een en ander mis. Al met al was SimCity niet de game waar menig gamer op had gehoopt.
Dat merkte men ook bij uitgever Paradox Interactive. Het bedrijf had met de Finse ontwikkelstudio Colossal Order een studio in huis die dolgraag een 'stadssimulatie' wilde maken, nadat het eerder al twee delen van de meer op transport gerichte game Cities in Motion had gemaakt. Het falen van SimCity opende zodoende letterlijk de deur voor een soortgelijke game van Finse makelij, en die game is inmiddels verkrijgbaar. Cities: Skylines is een game die in veel opzichten lijkt op SimCity, maar op een aantal belangrijke punten de dingen net even anders aanpakt. Dat werd al duidelijk tijdens de Gamescom van afgelopen jaar, toen bij de aankondiging fijntjes werd opgemerkt dat Cities: Skylines in zijn volledigheid offline te spelen zou zijn. Een rechtstreekse aanval aan het adres van SimCity, dat veel kritiek kreeg doordat het spel aanvankelijk alleen maar te spelen was als de speler verbinding hield met de servers van Electronic Arts.
Dat sentiment lijkt ook nu, enkele weken na de release van het spel, nog duidelijk aanwezig. Diverse media en gamers omschreven Cities: Skylines inmiddels al als 'SimCity zoals Simcity had moeten zijn'. De populariteit van de game onder gamers blijkt wel uit het feit dat de Tweakers-redactie door de community werd gewezen op de kwaliteit van het spel, waarbij er werd aangedrongen op een review. Nu hebben we 2015 niet voor niets omgedoopt tot 'het jaar van de community', dus in dit geval geldt: u vraagt, wij draaien.
Editor en Steamworks
In alles doet Cities: Skylines denken aan SimCity. Ook hier krijg je een startgebied dat je naar hartenlust mag vullen met een stad zoals jij die voor je ziet. Dat begint met het aanleggen van wegen en het intekenen van specifieke zones voor huizen, commerciële gebouwen en industrie. Daarbij dien je natuurlijk rekening te houden met de effecten die die gebouwen hebben. Mensen willen niet naast zware industrie wonen, en met drukbevolkte gebieden die ontsloten worden door een dun weggetje met één rijbaan vraag je om problemen, zeker als je stad groter en groter begint te worden. De manier waarop je je stad vormgeeft heb je zelf in de hand, maar wordt natuurlijk mede bepaald door het startgebied dat je hebt gekozen. Door elementen als heuvels en water is het ene gebied geschikter dan het andere, wat verschillende uitdagingen met zich meebrengt.
Zwembad op het dak
Nu zouden we de beginfase kunnen beschrijven, maar eigenlijk begint Cities: Skylines al voordat je überhaupt een stad begint te bouwen. Een van de belangrijkste elementen die dit spel onderscheidt van SimCity is de mate van support die er is voor mods. Via Steamworks is het namelijk doodeenvoudig om allerlei door andere mensen gemaakte elementen toe te voegen aan je game. Die elementen zijn in elkaar gezet met de in-game editor, die spelers niet alleen toestaat om nieuwe gebieden te ontwerpen, maar ook om alle gebouwen in het spel aan te passen. Zin om de brandweerkazerne te voorzien van een zwembad op het dak? Oh, jazeker!
Een briljante zet natuurlijk. Een bouwspel is leuk zolang er nieuwe dingen te bouwen zijn, en dankzij de in-game editors en Steamworks heb je in Cities: Skylines een schier onuitputtelijke stroom aan nieuwe gebouwen om je stad mee te perfectioneren. Daarbij valt op dat er veel functionele gebouwen bij de creaties zitten. Zo kun je standaard maar één type treinstation voor passagiers bouwen. Via Steamworks kun je heel makkelijk een kleiner station downloaden: leuk voor in de kleinere buitenwijkjes van je stad, waar een groter station er gewoon een beetje raar uitziet. Cities: Skylines laat zich op die manier steeds verder verbeteren door de community. Daarnaast is het ook aardig om al gebouwde steden van andere mensen te downloaden. Wij hebben bijvoorbeeld al even rondgekeken in de 'Los Santos'-map die onlangs de revue passeerde op diverse gamesites.
Andere steden uitproberen
De mogelijkheid om maps en steden van andere mensen te downloaden voegt trouwens nog een andere laag toe aan Cities: Skylines. Het spel beschikt namelijk zelf niet over specifieke scenario's of zelfs over al te veel uitdaging. Via Steamworks kun je echter volledige steden downloaden. Doe dat een paar keer, en je merkt vanzelf dat er een aantal steden bij zit waar alles redelijk in de soep loopt. Slechte infrastructuur, lekker veel verlies, en ga zo maar door. Dat soort steden weer rechttrekken kan de speelduur van Cities: Skylines behoorlijk verlengen.
Beter goed gejat ...
De community draagt dus zijn steentje bij, als het gaat om wat er allemaal te bouwen is in Cities: Skylines. Al die bouwwerken vallen natuurlijk wel in het door de ontwikkelstudio geleverde raamwerk. Die basis lijkt, zoals inmiddels vaker opgemerkt, erg op die van SimCity. Dat begint dus met het aanwijzen van zones binnen je steden en het aanleggen van basisbehoeften. Anders dan in SimCity zijn waterleidingen bijvoorbeeld niet automatisch in je wegennetwerk verwerkt; de waterleidingen zul je dus handmatig moeten aanleggen. Geen enkel probleem, want dit werkt allemaal vrij eenvoudig en het is zo gepiept.
Verwarrend
Wel verwarrend is dat je waterleidingen dus handmatig moet aanleggen, maar dat elektra automatisch wordt geregeld. Wij dachten aanvankelijk nog dat we elk gebouw apart moesten bereiken met hoogspanningskabels. Pas later kregen we door dat de stroomkabels automatisch worden verlengd op plaatsen waar gebouwen naast elkaar staan. In de praktijk betekent dit dat je een hoogspanningskabel moet spannen tussen de plaats waar je je stroom opwekt en de stad, maar binnen de stad wordt het elektranet vervolgens automatisch aangelegd. Dat hadden wij aanvankelijk niet door, dus keken we na een uur of twee spelen aan tegen een stad die gekenmerkt werd door een wirwar van hoogspanningskabels in de lucht.
/i/2000593342.jpeg?f=imagenormal)
Toen we dat eenmaal door hadden, werd de stad een stuk mooier en het bouwen een stuk overzichtelijker. Binnen een paar uur groeide onze locatie uit van een uit de hand gelopen dorp naar een aardige stad, met meerdere buslijnen, metrolijnen, treinstations en allerlei voorzieningen op het gebied van gezondheidszorg, brandweer, politie, afvalverwerking, en ga zo maar door. De manier waarop die zaken stukken van je stad 'dekken' doet trouwens ook weer enorm denken aan SimCity. Gejat? Uiteraard. Maar beter goed gejat dan slecht verzonnen natuurlijk, want eerlijk is eerlijk: het werkt prima.
Vrijheid
Naarmate onze stad groter en gecompliceerder werd, dienden andere voor- en nadelen van Cities: Skylines zich aan. Zo is het erg fijn dat je je stad al vrij snel kunt uitbreiden met extra gebieden, tegen een relatief laag bedrag. Tegen de tijd dat je er aan toe bent om je stad uit te breiden, stroomt het geld vermoedelijk al aardig snel binnen, dus een paar duizend euro neertellen voor een extra stuk grond is dan totaal geen probleem. We kunnen ons nog levendig herinneren hoe krap onze niet uit te breiden SimCity-stad aanvoelde, dus die vrijheid is lekker.
/i/2000593360.jpeg?f=imagenormal)
Met het gecompliceerder worden van je stad gaan er echter ook dingen fout. Veel daarvan hebben te maken met je eigen planning en infrastructuur. Zo kun je wegen upgraden en verbreden. De gebouwen daar omheen worden dan automatisch herbouwd. Dat werkt echter niet als het om specifieke belangrijke gebouwen gaat, zoals een ziekenhuis of een afvalverwerkingsbedrijf. Die zul je dan eerst moeten verplaatsen voordat je de weg kunt verbreden. Dat is niet altijd makkelijk te realiseren, en het leidde bij ons tot een aantal bottle necks in het wegennetwerk.
Vertraging ...
Een ander probleem ontstond bij de treinen. We hadden een spoorwegennet om onze stad gebouwd, met stations aan elke zijde van de stad, waar de bebouwing dan langzaam omheen kon groeien. Hartstikke leuk, ware het niet dat de regionale treinen, die het spel automatisch laat rijden tussen jouw stations en fictieve steden, de boel danig in de war stuurden. Keer op keer ontstonden er opstoppingen op het spoor, ondanks dat wij een wirwar aan alternatieve routes hadden aangelegd. Helaas bleven de treinen steeds de snelste route kiezen, ook als een gigantische opstopping die route versperde en een altenatieve route volledig open was. Daar gaat de AI achter Cities: Skylines dus een beetje de mist in. Zoiets komt de geloofwaardigheid van een game niet ten goede, zeker niet omdat het spel af en toe twee treinen door elkaar heen stuurde. Datzelfde zagen we trouwens bij de verkeersopstoppingen op de weg: auto's die af en toe dwars door andere auto's reden. Geen ramp, wel slordig.
Overeenkomsten, maar ook verschillen
Met de visuele kant van Cities: Skylines zit het, buiten die kleine glitches waarbij voertuigen dwars door elkaar rijden, wel goed. Het is vooral leuk om te spelen met de vele grafische instellingen die het spel rijk is. Ook hier geldt weer dat dit netjes is afgekeken van SimCity, waar je ook al allerlei grafische filters kon gebruiken. In Cities: Skylines kun je de mate van tilt shift instellen, en de kleuren veranderen door te wisselen van filter. Opvallend is trouwens wel dat het spel standaard niet draait in wat wij de mooiste instelling vonden. Toen we tilt shift uitschakelden en de kleuren warmer maakten, zag Cities: Skylines er wat ons betreft op zijn best uit.
Herkenbaar uiterlijk
Hoe goed is dat 'best' dan? Moeilijk te zeggen, gezien het beperkte vergelijkingsmateriaal dat voorhanden is binnen dit genre, maar in elk geval goed genoeg. Een niet al te goed ingevoerde persoon zal niet zomaar het verschil tussen Cities: Skylines en SimCity kunnen zien. Sommige gebouwen lijken een exacte kopie van gebouwen uit SimCity, en de manier waarop je de water- en stroomvoorzieningen regelt - compleet met de wit wordende map waarop je de leidingen goed kunt zien lopen - is helemaal hetzelfde. Zelfs de boze of blije smileys die verschijnen boven huizen als je iets goeds of slechts in de buurt aanlegt komen rechtstreeks uit de simulatiegame van Electronic Arts.
/i/2000593338.jpeg?f=imagenormal)
Toch zijn er ook elementen die je niet in beide games gaat terugvinden. Een handige feature van Cities: Skylines is bijvoorbeeld dat je voor alle afdelingen van je stad met budgetten kunt werken. Heb je bijvoorbeeld net te weinig water, dan kun je het budget voor je water iets verhogen, waardoor er net iets meer van beschikbaar is. Verhoog je het budget op je gezondheidszorg, dan rijden er meer ambulances rond, en ga zo maar door. Andersom kan ook: heb je veel te veel productiecapaciteit voor stroom of rijden er overal lege bussen rond, dan kun je het budget voor die afdelingen verlagen, en geef je dus niet langer nutteloos geld uit aan stroom en bussen die je niet nodig hebt.
Parks & Recreation
Ook leuk is dat je je stad in Cities: Skylines kunt onderverdelen in wijken, waar je specifieke instructies of regels aan mee kunt geven. Zo kun je een bepaalde zone een 'parks & recreation'-status meegeven, waardoor er meer focus komt op groen en op mensen die er willen gaan wandelen. Daarnaast kun je regels instellen over het recyclen van afval en over het al dan niet toestaan van zware voertuigen in de zone. In het begin is dat allemaal nog niet zo nodig, maar als je stad eenmaal rijke, hoogopgeleide mensen weet te trekken, is een villawijk waar geen vrachtwagens of bussen mogen rijden nog niet zo'n gek idee.
Zo heeft Cities: Skylines veel kleine extra's die SimCity mist. Het omgekeerde geldt echter voor andere dingen. We noemden al even het ontbreken van specifieke scenario's en uitdagingen, maar er is meer. Zo confronteert SimCity spelers af en toe ook met verhaallijntjes of problemen die worden veroorzaakt door externe factoren. Denk daarbij met name aan de natuurrampen die je management-skills soms flink op de proef stellen. Die zitten niet in Cities: Skylines, en mede daardoor kan de game, zeker als je stad al flink groot is, wat uitdaging gaan missen, en daarmee entertainmentwaarde. Uitdaging is er overigens best wel: het is niet makkelijk een goed werkende stad te bouwen die in staat is om het maximum van één miljoen inwoners te bereiken. Probleem is meer dat het tempo in het spel na de beginfase wat wegzakt. Op weg naar de honderdduizenden inwoners valt er op een gegeven moment niet zo veel meer te doen, anders dan afwachten en je stad gestaag zien groeien, met hier en daar wat micromanagement. Vooral in die fase had de game wat extra's kunnen gebruiken die voor verfrissing zorgen.
Conclusie
Eindoordeel
Het zijn uiteindelijk vooral details die Cities: Skylines een betere game maken dan SimCity, maar juist die details zijn bepalend voor het spelplezier. Niet alleen kun je in dit spel grotere en gecompliceerdere steden maken, je kunt ook langer doorbouwen. De community levert via Steamworks doorlopend nieuwe gebouwen aan. Mede daardoor is Cities: Skylines inderdaad de game die SimCity twee jaar geleden al had moeten zijn. Wel hadden specifieke scenario's of extra uitdagingen terwijl je aan het bouwen bent voor wat meer spelplezier kunnen zorgen. De basisgameplay is echter dik in orde. Waarom? Dat merk je vanzelf als je aan je derde stad bent begonnen en nog steeds geen enkel probleem ziet in het opnieuw uitstippelen van wegen, buslijnen, waterleidingen, metro's enzovoort, en wanneer je door begint te krijgen hoeveel kanten je eigenlijk op kunt met je stad. Cities: Skylines is zo verslavend als een simulatiegame binnen dit genre hoort te zijn, en dan weten SimCity-fans van het eerste uur waarschijnlijk al hoe laat het is.
De in de scorekaart opgegeven prijs bij publicatie is de prijs die momenteel via Steam betaald moet worden voor de normale versie van het spel. Voor 36,99 is de Deluxe-editie te koop, met daarin een aantal speciale, bekende bouwwerken die niet in de normale versie zitten.