Mission to Mars: de Curiosity-rover

Leven op Mars?

In kinderverhalen heten aliens veelal Marsmannetjes. Dat heeft een reden: het was enkele eeuwen geleden onder intellectuelen normaal om aan te nemen dat er leven was op Mars. Dat idee, dat Mars leven zou herbergen, heeft zich in ons cultureel erfgoed genesteld en geleid tot tal van films, ufo-verhalen en vermeende observaties van door intelligente wezens gemaakte structuren op het oppervlak van de planeet. Geen wonder dat de drang om de planeet van dichtbij te bekijken altijd groot was, en in juli van 1965 vloog de Mariner 4 van Nasa voor het eerst in een baan om Mars.

De ruimtevoertuigen die in de loop der jaren naar de planeet werden gestuurd, gaven gestaag een duidelijker beeld van Mars: zo bleken de 'kanalen' die eerder met telescopen gezien werden een illusie en ook het bekende 'gezicht' in de regio van Cydonia bleek een hersenspinsel. Wel werd duidelijk dat Mars ooit een dynamische planeet was, met vulkanisme met als toppunt Olympus Mons, de grootste vulkaan in ons zonnestelsel. Nog een enorme structuur, de Valles Marineris, is een kloof die bijna tien maal zo groot is als de Grand Canyon. Deze kloof zou op tekenen van een waterverleden op Mars duiden, net als legio andere geologische structuren.

In recentere jaren werden steeds meer aanwijzingen voor de aanwezigheid van water, al dan niet in het verleden, aangetroffen en waar water is, kan leven zijn. Dat zou het beeld dat Mars niet alleen een rode, maar ook een dode planeet zou zijn, kunnen veranderen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Maandagochtend landde de Curiosity op Mars, de meest geavanceerde rover die de mensheid ooit naar de buurplaneet stuurde. Inmiddels is het duidelijk dat Marsmannetjes niet bestaan, maar Curiosity moet wel helpen om antwoord te geven op twee vragen: kunnen we ooit met een bemande missie naar Mars en is er ooit leven op de rode planeet geweest?

Missies

Het Mars Science Laboratory

Op 26 november 2011 werd het Mars Science Laboratory met aan boord de Curiosity-rover met een Atlas V-raket gelanceerd. De landing vond maandagochtend vroeg plaats, om 7.34 lokale Nederlandse tijd.

De landing bestond uit een aantal stappen, waarbij eerst een groot deel van de snelheid werd gedissipeerd door middel van een hitteschild. De snelheid van de rover en landingshardware werd daarbij gereduceerd van zo'n 5,9km/s tot 470m/s, waarbij kleine aanpassingen aan de koers kunnen worden doorgevoerd met kleine raketjes.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Een parachute deed daarna de snelheid verder afnemen: op een hoogte van ongeveer tien kilometer werd de parachute van 16 meter doorsnede geactiveerd. De parachute bleef het grootste deel van de afdaling actief. De parachute moest de lander tot ongeveer 100m/s afremmen.

Vervolgens werden op een hoogte van ongeveer 1,8 kilometer raketten ontstoken die zorgden voor een gecontroleerde afdaling. Tijdens dit stadium 'ontwaakte' de rover uit zijn vervoerspositie en nam Curiosity zijn landingsconfiguratie aan, waarbij de wielen en wielophanging uitklapten.

In het laatste stadium werd de zogeheten 'sky crane' ingezet: de Curiosity-rover werd, terwijl hij aan een raketplatform hing met een 7,6 meter lange kabel, langzaam op het oppervlak gezet. De sky crane zelf moest ten minste honderdvijftig meter verderop landen om geen schade toe te brengen aan de rover, die nu geheel functioneel zonder verdere verpakking op het oppervlak moet staan.

De landingsplaats is uitgezocht om zo veilig mogelijk te landen en uiteraard een interessant onderzoeksgebied te vormen. Curiosity heeft daartoe een flinke verzameling instrumenten aan boord.

Missies tot nu toe

Het is uiteraard niet de eerste missie naar Mars. Diverse satellieten en Mars-landers zijn tot nu toe naar de planeet gestuurd, om atmosferisch onderzoek te doen, op het oppervlak te landen en zelfs rond te rijden en onderzoek te doen. De Mariner 'orbiters' waren vrij succesvol in de jaren zestig en zeventig. Ze werden gevolgd door de Vikings, gecombineerde orbiters en landers, rond 1975. Ook de Pathfinder-missie, met de rover Sojourner in 1997, was succesvol.

Enkele mislukkingen zouden volgen: de Mars Polar Lander faalde en ook de Russische poging Mars 96 was onsuccesvol. De Beagle 2 van de ESA was deels een teleurstelling: met de lander kon geen contact worden gemaakt, maar het ruimtevoertuig dat Beagle naar Mars bracht bevestigde de aanwezigheid van waterijs in de poolkap.

Nasa stuurde in 2003 vervolgens MER-A en MER-B naar Mars, die begin 2004 landden. Deze rovers zouden bekend worden als Spirit en Opportunity en de meest succesvolle Mars-missie tot dusver vormen. De rovers werden ontworpen om gesteente en grond op water te onderzoeken en zouden drie maanden operationeel zijn. Spirit hield het echter ruim zes jaar uit en Opportunity is nog altijd operationeel.

De Mars Exploration Rovers Spirit en Opportunity, werden gevolgd door de Phoenix Lander, waarmee na een succesvolle missie in november 2008 geen contact meer kon worden gelegd.

Curiosity: de hardware

De Curiosity-rover heeft een massa van negenhonderd kilo, net zo veel als een kleine auto dus. Dat is de Curiosity dan ook zo ongeveer: de rover is drie meter lang, 2,7 meter breed en 2,2 meter hoog. Een robotarm aan de voorkant heeft ook nog eens een lengte van 2,2 meter. De arm, met drie scharnierpunten, wordt gebruikt om het instrumentarium in de 'hand' naar interessante grondsamples brengen.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De wielen, zes stuks met een diameter van vijftig centimeter, zijn individueel van motoren voorzien en zorgen voor een topsnelheid van 144 meter per uur. In de praktijk, met autonome navigatie, zal dit echter ongeveer 90 meter per uur zijn en met obstakels meegerekend niet meer dan 30 meter per uur. Obstakels kunnen dankzij de vier stuurwielen, twee voor en achter, en variabele hoogte van de ophanging, bedwongen worden.

Hardware

De belangrijkste hardware aan boord van de Curiosity-rover is uiteraard zijn computer. De rover moet immers grotendeels zelfstandig zijn werk doen, simpelweg omdat de afstand tot Mars te groot is om de robot aan te sturen.

De Rover Compute Element, of RCE, bestaat uit redundant uitgevoerde computers die tegen straling zijn beschermd. De hardware is opgebouwd uit een RAD750-cpu, die is gebaseerd op een IBM PowerPC-processor. De 10,4 miljoen transistors worden op maximaal 150nm geproduceerd. De cpu heeft een kloksnelheid tot 200MHz en kan 400mips halen. Beide RCE's hebben 256KB eeprom, 256MB ram en 2GB flashgeheugen aan boord.

Voor de communicatie met de Aarde heeft Curiosity een x-band-zender aan boord en voor kortere afstanden, om met de verschillende satellieten die in een baan om Mars bewegen te communiceren, is een uhf-zender aan boord.

De energie om alle hardware aan te drijven wordt geleverd door een rtg, of radio-isotoop thermo-elektrische generator. De warmte die bij het verval van het radioactieve plutonium vrijkomt, wordt omgezet in elektriciteit. De door Boeing gemaakte MMRTG zou ten minste veertien jaar mee moeten gaan en zou 2,5kWh per dag produceren.

Missie

Nu de rover eenmaal is geland, moet Curiosity doen waar de rover voor naar Mars is gestuurd: onderzoek.

Instrumentarium

Hiertoe heeft Curiosity een 'payload' aan boord van zo'n tachtig kilogram aan wetenschappelijke analyse-apparatuur. Drie camera's leggen de omgeving vast, met alle drie een op de KAI-2020 beeldsensor gebaseerde ccd. De sensors hebben 1600 bij 1200 beeldpunten met een pixelgrootte van 7,4µm.

De MSL Mars Descent Imager, of MARDI, legt de afdaling en landing van de lander vast en moet vijf frames per seconde halen, waarbij de details op een pixel worden vastgelegd met anderhalve meter per pixel op een afstand van twee kilometer en 1,5mm per pixel op afstanden van twee meter.

De MastCam is de belangrijkste 'surround'-camera die op een verhoogd statief is geplaatst. In de MastCam zijn twee camera's, een Medium Angle Camera met 34mm brandpuntsafstand en een Narrow Angle Camera met 100mm brandpuntsafstand. Deze camera's kunnen niet alleen foto's nemen met een resolutie van 1600x1200 pixels in 'true color', maar kunnen ook 6fps-video met 1280x720 pixels opnemen.

De MAHLI of Mars Hand Lens Imager zit logischerwijs op het uiteinde van de beweegbare arm en neemt extreme close-up foto's in 1600x1200 pixels. Verschillende filters en verlichting zorgen voor microscopische foto's van bodemsamples.

Curiosity heeft verder tal van sensors en apparatuur aan boord om gedetailleerde analyse van de omgeving mogelijk te maken. Zo zijn er vier spectrometers die bodem- en gas-samples op samenstelling kunnen analyseren. De CheMin bestudeert bodemmonsters met röntgen-apparatuur en SAM kan zowel bodem- als gasmonsters met een massaspectrometer en gaschromatograaf en laser-spectrometer analyseren. Nummer vier, de APXS of alpha-particle X-ray spectrometer, gebruikt radioactieve deeltjes om de chemische samenstelling van samples te bepalen.

Water wordt geïdentificeerd met de 'dynamic albedo of neutrons' of DAN en verder zijn onder meer stralings-detectors, een weerstation en verschillende eenvoudiger sensors aan boord. Simpele camera's zorgen voor detectie van objecten die in het pad van Curiosity liggen en vormen met zes stuks een stereoscopisch beeld van de omgeving voor en achter de rover.

Missie

Curiosity moet onder meer het klimaat van Mars in kaart brengen, maar veel belangrijker is het beantwoorden van de vraag: is er leven op Mars geweest? Daartoe gaat Curiosity op zoek naar sporen van leven, waarbij zowel chemische indicators daarvan als sporen in de bodem worden gezocht.

Ook de zoektocht naar de aanwezigheid van water zal hoge prioriteit krijgen, om zo te helpen plannen voor een eventuele bemande missie naar Mars.

Reacties (81)

[John Stopman]

Hot:

Replay: Mars Express tracking NASA Mars landing

http://www.esa.int/SPECIALS/Mars_Express/

Meer: http://www.space.com/1693...gery-from-mars-video.html


Edit:

Curiosity is door een orbiter (MRO) op de kiek gezet tijdens diens afdaling naar het Martiaanse oppervlak:

http://photojournal.jpl.nasa.gov/jpeg/PIA15978.jpg

http://photojournal.jpl.nasa.gov/jpeg/PIA15983.jpg

quote: NASA

Curiosity Spotted on Parachute by Orbiter (MRO)

NASA's Curiosity rover and its parachute were spotted by NASA's Mars Reconnaissance Orbiter as Curiosity descended to the surface on Aug. 5 PDT (Aug. 6 EDT). The High-Resolution Imaging Science Experiment (HiRISE) camera captured this image of Curiosity while the orbiter was listening to transmissions from the rover. Curiosity and its parachute are in the center of the white box; the inset image is a cutout of the rover stretched to avoid saturation. The rover is descending toward the etched plains just north of the sand dunes that fringe "Mt. Sharp." From the perspective of the orbiter, the parachute and Curiosity are flying at an angle relative to the surface, so the landing site does not appear directly below the rover.

The parachute appears fully inflated and performing perfectly. Details in the parachute, such as the band gap at the edges and the central hole, are clearly seen. The cords connecting the parachute to the back shell cannot be seen, although they were seen in the image of NASA's Phoenix lander descending, perhaps due to the difference in lighting angles. The bright spot on the back shell containing Curiosity might be a specular reflection off of a shiny area. Curiosity was released from the back shell sometime after this image was acquired.

This view is one product from an observation made by HiRISE targeted to the expected location of Curiosity about one minute prior to landing. It was captured in HiRISE CCD RED1, near the eastern edge of the swath width (there is a RED0 at the very edge). This means that the rover was a bit further east or downrange than predicted.

The image scale is 13.2 inches (33.6 centimeters) per pixel.

Bron

Meer foto's: http://www.uahirise.org/releases/msl-descent.php

[Reactie gewijzigd door John Stopman op 23 juli 2024 10:05]

[flippy]

filmpje van NASA waar ze het landingsysteem met de kabels/kraan testen:

http://www.youtube.com/watch?v=YasCQRAWRwU

persoonlijk vind ik het landingsysteem stukken mooier dan de rover, enorm gewaagd stukje techniek en ik hoop dat het systeem goed werkt.

[Reactie gewijzigd door flippy op 23 juli 2024 10:05]

[AugmentoR]

Dit is ook een leuke, 13min.
http://www.youtube.com/watch?v=d1coV7XqE1M

En voor de echte liefhebber hier nog eentje, geen ingesproken commentaar, de beelden spreken voor zichzelf: http://www.youtube.com/watch?v=FZYnIsLNz3c

[Reactie gewijzigd door AugmentoR op 23 juli 2024 10:05]

[PjotrStroganov]

Check trouwens deze link om de baan van de lander live te volgen.
http://eyes.jpl.nasa.gov/...ent/documents/msl/edl.xml

[Emgeebee]

Dit voegt gelijk een hoop toe aan de beleving zeg. Mooi gedaan.

NASA is zich maar al te bewust van het belang van de publieke opinie, dus dit soort sites en mooie filmpjes krijgen we alleen maar meer te zien.

[jeroen94704]

Correctie:

De Phoenix lander is wel degelijk normaal geland, en heeft zijn missie voltooid. Ook was dit geen rover, maar een statische lander die na de landing niet meer van zijn plaats is geweest.

Omdat Phoenix op de noordpool van Mars landde, werd het invallende zonlicht na een aantal maanden (geheel volgens verwachting!) zo zwak dat de zonnepanelen niet meer voldoende stroom konden opwekken om de lander te laten werken. Er was nog een kleine hoop dat de lander na de Mars winter weer tot leven zou komen, maar dit is niet gebeurt.

[Freakster86]

En geland!

http://eyes.jpl.nasa.gov/exit.html

Mooi om te zien.

[Reactie gewijzigd door Freakster86 op 23 juli 2024 10:05]

[John Stopman]

quote: NASA

Mount Sharp

http://photojournal.jpl.nasa.gov/jpeg/PIA15986.jpg

This image taken by NASA's Curiosity shows what lies ahead for the rover -- its main science target, informally called Mount Sharp. The rover's shadow can be seen in the foreground, and the dark bands beyond are dunes. Rising up in the distance is the highest peak Mount Sharp at a height of about 3.4 miles (5.5 kilometers), taller than Mt. Whitney in California. The Curiosity team hopes to drive the rover to the mountain to investigate its lower layers, which scientists think hold clues to past environmental change.

This image was captured by the rover's front left Hazard-Avoidance camera at full resolution shortly after it landed. It has been linearized to remove the distorted appearance that results from its fisheye lens.

Bron

[Reactie gewijzigd door John Stopman op 23 juli 2024 10:05]

[Mocro_Pimp®]

wat ik me afvraag is hoeveel dat 900 kg (op aarde) weegend ding op mars zou wegen voor die vliegende kraan. De zwaartekracht is daar een stuk minder dacht ik. Weet iemand dat misschien?

[M-Opensource]

900 kg x 0.376 = 338,4 kg

The scale height of the atmosphere is about 10.8 km,[108] which is higher than Earth's (6 km) because the surface gravity of Mars is only about 38% of Earth's, an effect offset by both the lower temperature and 50% higher average molecular weight of the atmosphere of Mars.

[Anoniem: 80466]

0,376g

[Hmmbob]

Wat een leuk stuk! Grappig om iets meer te lezen over o.a. de hardware in het apparaat. Is dit een nieuwe weg die ingeslagen is, qua artikelen? Kan het in ieder geval erg waarderen!

[Reactie gewijzigd door Hmmbob op 23 juli 2024 10:05]

[Playa del C.]

Dit artikel is niet een review van de marslander, het is slechts een beschrijving. Past natuurlijk perfekt bij Tweakers.net, waar de nadruk op computers en techniek ligt.

Interessant om te zien dat er geen zonnepanelen worden gebruikt en dat een mini-kerncentrale nodig is om grensverleggend onderzoek te doen.

http://www.csmonitor.com/...y-fueled-by-nuclear-power

[Reactie gewijzigd door Playa del C. op 23 juli 2024 10:05]

[Devata]

De zonnepanelen hebben in het verleden, bij eerdere missies voor wat problemen gezorgd doordat er zand (Mars stof) op kwam en daardoor minder energie leverde. Dat is een van de redenen waarom ze nu voor zo'n mini-kerncentrale zijn gegaan.

[jeroen94704]

Het is niet echt een kerncentrale zoals we hier op aarde in het groot hebben hoor. Deze compacte stroombron maakt gebruik van de warmte die op natuurlijke wijze vrijkomt bij het radioactief verval van bepaalde stoffen. Deze reactie wordt verder niet gestuurd of beperkt, en zal nooit uit de hand lopen. Het betreft hier ook maar mild radio-actieve stoffen.

Bij een echte kerncentrale wordt de reactie super-kritisch geregeld door middel van beweegbare staven die tussen de hoog-radioactieve splijtstof zitten. Deze reactie kan wel uit de hand lopen (Zie chernobyl en fukushima).

Dus behalve dat in beide systemen radioactief materiaal gebruikt wordt om warmte op te wekken zijn er verder weinig overeenkomsten.

[Anoniem: 114616]

Nee, dat is niet de reden. MSL gebruikt zoveel energie dat de zonnepanelen te groot moesten worden om de MSL van stroom te kunnen voorzien. Er was geen andere oplossing dan hoe ze het nu opgelost hebben.

[Pjerry]

Ja zoals hier mooi te zien is.
Een vrije download van een 360 graden view, opgebouwd uit 817 foto's (die zo slecht gelast zijn, dat ze allemaal afzonderlijk zijn te zien ). De foto's zijn gemaakt door de marsrover Opportunity van de Endeavour-krater.

Ik neem aan dat de gaschromatograaf niet voor het analyseren gebruikt wordt. Dan gaat er niet veel uit deze missie komen. Net zo min als dat je een monster rechtstreeks in een massa-spectrometer gooit, dan valt er ook echt niets te analyseren. Daarentegen het monster in een gaschromatograaf gooien en daarachter een massaspectrometer koppelen, kan wel eens goede resultaten opleveren . Ik vraag me af of de analyse van de data door het apparaatje gebeurd, of dat het overgepiept wordt naar de aarde. Meestal is menselijke interpretatie van dat soort dingen toch nog steeds erg belangrijk.

[Reactie gewijzigd door Pjerry op 23 juli 2024 10:05]

[Mejust]

Als de rover de spectra al kon interpreteren, dan hadden we dat in de labs op aarde al lang kunnen doen. Het is (denk ik) niet alsof je een computer vraagt om de data van een paar simpele QC samples te interpreteren.

[Emgeebee]

Zou wel leuk zijn, een scorekaart erbij. "Qua bang-for-buck zit het wel goed met de Curiosity, je krijgt veel waar voor je geld! Concurrentie van ESA en Roscosmos blijft tot dusverre uit."

Interessant artikel en misschien zet ik morgenochtend wel even de live-stream aan. Ik lees veel reacties van mensen die dit soort prestige-projecten pure geldverspilling vinden, maar als we al niet benieuwd zijn naar onze dichtstbijzijnde buurman dan kan je net zo goed de mensheid gelijk opdoeken.

Maar ligt het aan mij, of vallen die sensoren van de camera's een tikkeltje tegen? Uiteraard niet te vergelijken met m'n huis-tuin-en-keuken camera, maar ik krijg altijd bizar scherpe en mooie foto's te zien van Mars. Of plakken ze het gewoon aan elkaar?

[QErikNL]

Denk dat je de satelliet foto's bedoeld?

[IStealYourGun]

Kernenergie is niet nieuw in de ruimtevaart en in het begin één van de voornaamste energiebronnen voor satellieten.

[Amanoo]

Ik wil eigenlijk ook wel een review zien. Kan ik kijken of ik er zelf een wil kopen

[Fjerpje]

Ik snap die mars voertuigen nooit. Hier op aarde is gebleken dat je met een stel rupsbanden veel verder komt dan met een stel wielen. De vraag is: Waarom hebben die mars landers dan wielen? Verder is het mars oppervlak behoorlijke zandering en is het bekend dat er zand stormen voorkomen. Waarom lijkt het dan alsof alle mars landers zo ontzettend mechanisch aan de buitenkant zijn en met een flinke storm de hele bende om zeep kunnen helpen dus zand tussen bewegende delen?

Ik bedoel voor 2,5 miljard dollar mag je toch hopen dat een beetje zand of een lullig steentje niet de hele meuk aan gort helpt? Ik kon me namelijk herinneren dat het bij de vorige rover nog wel eens voorkwam dat die nog wel eens vast kwam te zitten in het zand.

[Reactie gewijzigd door Fjerpje op 23 juli 2024 10:05]

[PjotrStroganov]

Ik ben geen expert, dus ik probeer mijn gezond verstant te gebruiken.

Dit zijn punten die ik net heb bedacht tegen het gebruik van rupsbanden:
- Omgevingfactoren hebben teveel invloed op de stabiliteit van het voertuig. Het huidige systeem zorgt ervoor dat het voertuig grotendeels waterpas kan blijven. Rupsen niet.
- De kans dat er iets vast blijft zitten in het mechanisme is groter.
- Meer bewegende onderdelen, dus meer kan kapot gaan.
- Meer onderdelen dus meer gewicht.

En er zullen vast andere redenen zijn die bij gedragen hebben aan de huidige keuze.

[Fjerpje]

Je zegt wel dat het zo is maar toon het eens aan? Waarom gebruikt de EOD van het leger dan robots met rubsbanden en waarom hebben tanks dan niet gewoon lompe wielen? Bij NASA zijn ze absoluut geen domme jongens maar ik vind het raar en vroeg het me af.

[Parody]

Als een EOD robot kapot gaat stuur je een andere en je hoeft niet op een grammetje meer of minder te kijken. Vergis je trouwens niet in het aantal bewegende onderdelen dat zo'n band bevat! Kijk maar eens naar een fietsketting, da's redelijk vergelijkbaar. En elk scharniertje in zo'n band moet je afschermen tegen zand, want vervangen is op Mars geen optie (duh!). Een rupsvoertuig is een vrij goedkope manier om over onherbergzaam terrein te komen. Je sleept de "ondergrond" voor je wielen (de band dus) gewoon overal heen. Punt blijft dat die banden relatief zwaar zijn, veel onderdelen bevatten en stuk kunnen. Anders zou je ook wel terreinauto's vinden met rupsbanden, maar die zijn vooralsnog vrij zeldzaam. Juist daar gebruiken ze lomp grote wielen (Hummers en consorten).

Tanks zijn nog een stuk zwaarder en hebben gewoon meer oppervlak nodig om niet overal doorheen te zakken en een rupsband geeft gewoon die betere drukverdeling. Daarnaast wil je ook dat ze zich met enig tempo voort kunnen bewegen. Beide eisen gelden nauwelijks voor een Mars-voertuig.

[Anoniem: 114616]

Daarnaast kan je met rupsbanden gewoon niet over een rots komen. Met 6 onafhankelijke wielen kan je de voorste 2 op de rots tillen om er zo overheen te komen.

[Parody]

Omdat je met rupsbanden een single point of failure introduceert. Rupsbanden gaan op den duur ook stuk, en met één kapotte rupsband is het afgelopen. Het grote voordeel van dit ontwerp is dat het voertuig ook met één of twee kapotte motoren en/of wielen gewoon door kan rijden. Eigenlijk zouden ze moeten lopen, maar dat lukt nog niet betrouwbaar: zo ver zijn we gewoon nog niet.

De delen die zand voor hun kiezen krijgen zijn er op ontworpen, de delen die daar niet tegen kunnen afgeschermd. Dit soort apparaten overleeft een aardse zandstorm probleemloos. De MERs hebben het veel langer uitgehouden dan spec (3 maanden werd dik 6 jaar), dus ik heb wel het vermoeden dat ze weten wat ze doen. Die apparaten zijn eerder over-engineered...

[Fjerpje]

Ja klopt, maar kon me herinneren uit een documentaire op discovery channel dat tijdens de vorige missie met die 2 MER's er eentje behoorlijk lang vast zat in het zand. Die afweging zullen ze bij NASA ongetwijfeld wel hebben gemaakt maar toch..

[Parody]

Klopt, het blijft gemeen spul, dat zand. Het is gewoon een hele vervelende ondergrond om je op voort te moeten bewegen. Eén van de MERs was door een dunne korst heen gezakt en daar hebben ze behoorlijk wat problemen mee gehad. Als een voertuig met wielen te ver in de ondergrond zakt heb je gewoon een probleem... Geldt overigens voor rupsvoertuigen ook, al heb je daar wel wat minder druk per cm².

[Anoniem: 114616]

Vergeet niet dat er toen al 1 wiel kapot was, misschien zelfs 2.

[ZpAz]

Deze banden kunnen onafhankelijk van elkaar (ook in hoogte volgens mij) bewegen. Ik denk dat deze het wel beter doen dan een paar rupsbanden.

[blobber]

Simpel: rupsbanden kosten enorm veel energie, daarom gebruiken ze ze niet voor een mars rover waarbij elke milli joule telt

[Reactie gewijzigd door blobber op 23 juli 2024 10:05]

[Fermion]

Heeft alles met gewicht te maken.

Ik denk eerder hier op aarde dat rupsbanden juist wordt gebruikt voor het dragen van al dat gewicht IPV dat het goed ver komt. Met vier willen kom je ook ver. Je laat een zware tank liever op rupsbanden rijden dan op wielen, het gewicht wordt beter verdeeld. Er zijn natuurlijk meer factoren waarom een tank op rupsbanden rijdt.

[Mirved]

Rupsbanden gaan in praktijk sneller kapot of lopen vast. Gebeurt vaak genoeg bij tanks. De crew van een tank is daar ook in getrained en kan dat makkelijk fixen. Echter op mars heb je geen crew die een link in de rupsband kan repareren. Als een van de 6 banden kapot gaat bij dit model kan die toch nog door rijden.

[Anoniem: 237962]

De resoluties van de camera's zijn zo op het oog niet bepaald indrukwekkend te noemen, of zie ik iets over het hoofd?

[vleesjus]

Dat heeft vooral te maken met de opslagcapaciteit van de rover en de bandbreedte die je hebt naar aarde. Dit zal niet veel zijn.

[brama]

Hij schijnt per ongeluk over z'n maandelijkse datalimiet gekomen te zijn, en wordt nu door M-Mobile gethrottled op 32/32kbps. NASA wilde niet direct reageren, maar een betrokkene liet desgewenst weten dat er door budget-problemen helaas niet genoeg geld overgebleven was om een onbeperkt abonnement te kunnen bekostigen.

[Mathijs]

Genoeg is genoeg, de data dient ook nog verstuurd te worden.

[Playa del C.]

De meeste van die camera's hebben geen 'onderzoekende' functie en dienen gewoon ter ondersteuning voor het bewegen van de rover. Die ene camera waarmee de grond kan worden bekeken is bijvoorbeeld wel een speciaal dingetje. De keuzes die gemaakt worden voor dit soort projecten hebben veel meer met energie te maken. Een grotere en vaak betere camera heeft ook meer stroom nodig. Daarnaast kost het meer rekentijd om grotere resoluties te verwerken, enz.

[Origin64]

Die camera's moeten wel maandenlang en over miljoenen kilometers door de vrieskou en enorme straling van de interplanetaire ruimte getransporteerd worden, een landing op Mars overleven en dan vervolgens jarenlang in het niet bepaald vriendelijke klimaat op Mars (weer koud en veel straling) hun werk doen. Ook mag de kans dat er iets kapot gaat niet veel groter dan microscopisch zijn. Het meeste geld wordt door NASA dus gestoken in het robuuster maken van de onderdelen, bij een specs-oorlog met 40MP-camera's hebben ze niet veel baat. Dus ja, de resolutie is niet indrukwekkend, wat wel indrukwekkend is is dat die camera straks op Mars staat. En het daar een paar jaar gaat doen.

[Martinspire]

De normale camera's zullen volgens mij meer als doel hebben om iets voor de promotie te kunnen doen. Laten zien hoe het eruit ziet en minder een wetenschappelijke waarde. Tuurlijk, hoge resoluties e.d. zijn altijd welkom, maar met satellieten kun je eigenlijk al net zoveel data verkrijgen op dat gebied. Dan is een infrarood kijker of andere methodes al een stuk zinvoller omdat je dan onder de atmosfeer zit.

[Rey Nemaattori]

De resoluties van de camera's zijn zo op het oog niet bepaald indrukwekkend te noemen, of zie ik iets over het hoofd?

Vind maar eens een HR camera met IPx8 bescherming, een temperatuur range van -100 tot +30, bestand tegen schokken van enkele tientallen G's, komische stralen én zonnewind....

De reden voor het gebruik van over het algemeen 'primitive'en 'grote' microschakelingen is dat ze veel beter bestand zijn tegen omstandigheden in de ruimte buiten de bescherming van 't aard magnetisch veld.