Veel ervaring
Anderhalve week geleden hebben we de singleplayer-modus van Medal of Honor besproken, en vandaag is het de beurt aan de multiplayer. De reden voor het later verschijnen van dit artikel is simpel: voordat het spel in de winkels lag, waren de servers nog leeg en dan is het lastig om een multiplayer-spel te reviewen. Inmiddels is het ruim een week na de release en hebben we ruim de tijd gehad om ons te verdiepen in de multiplayer-modus van de game.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PC, PlayStation 3
/i/1283513581.jpeg?f=imagenormal)
Zoals de meeste bezoekers van Tweakers.net inmiddels zullen weten, is de multiplayer-modus van Medal of Honor ontwikkeld door DICE, de Zweedse ontwikkelaar achter de Battlefield-franchise. EA was van mening dat het spel beter tot zijn recht zou komen als de multiplayer werd ontwikkeld door een ander team dan het team dat de singleplayer ontwikkelde, en dan natuurlijk het liefst door een studio met veel multiplayer-ervaring. DICE is wat dat betreft een uitstekende keuze; de studio heeft meerdere succesvolle multiplayer-games op zijn naam en kan putten uit meer dan tien jaar ervaring met het ontwikkelen van shooters.
Aparte games
De multiplayer van Medal of Honor verschilt desondanks niet op alle fronten van de singleplayer. Zo zijn de maps gebaseerd op omgevingen uit de singleplayer en is de aanwezigheid van Tier 1-soldaten verwerkt in het ranking-systeem van de multiplayer. Daar houden de grote gelijkenissen echter op. DICE ontwikkelde 'zijn' stuk van de game min of meer apart van Danger Close, dat het singleplayer-gedeelte voor zijn rekening nam, en dat wordt al meteen duidelijk als je het spel opstart. Nog voor je in een menu komt, dien je te kiezen of je multiplayer of de campaign wilt spelen, kortom: of je het door DICE ontwikkelde spel wilt spelen, of de voorkeur geeft aan het spel dat Danger Close heeft gemaakt.
Vier spelvormen
Wanneer je voor het eerst aan de slag gaat met de multiplayer-modus word je - op de console in elk geval - eerst geconfronteerd met de betaalde 'Online Pass'-service van EA. Als je het spel niet tweedehands hebt gekocht, kun je je Online Pass activeren met de code die bij het spel zit. Dat activatieproces is niet nodig om online te gamen, maar bijvoorbeeld wel als je begin november de gratis dlc wilt kunnen downloaden. Wanneer je je code activeert krijg je enkele 'rewards', maar op wat filmpjes na hebben we daar niets interessants aan kunnen ontdekken.
/i/1283513575.jpeg?f=imagenormal)
Na het doorklikken van deze onderbreking gaan we snel verder met waar het echt om gaat: actie. Die actie is in Medal of Honor onder te verdelen in vier spelvormen. De meest voor de hand liggende spelmodus is Team Assault, wat feitelijk gewoon een andere naam is voor Team Deathmatch. Deze spelmodus behoeft weinig uitleg. Dat geldt ook voor Sector Control, zeker als je ooit Battlefield hebt gespeeld: het is het aloude systeem waarbij je met je team zoveel mogelijk vlaggen moet veroveren en ze vervolgens moet behouden om punten te scoren.
Snel voorbij
De derde spelvorm, Objective Raid, klinkt interessanter en brengt de noodzaak tot wat meer samenwerking met zich mee. De aanvallende partij moet twee objecten opblazen, terwijl de verdedigers dat moeten voorkomen. Is hun bom eenmaal geplaatst, dan moeten de aanvallers zorgen dat de verdedigers niet de kans krijgen om hem weer onschadelijk te maken. Aardig is wel dat deze potjes in Medal of Honor soms heel snel voorbij zijn; niet zelden zagen we een Objective Raid-gevecht binnen een minuut aflopen.
/i/1283513576.jpeg?f=imagenormal)
De leukste spelmodus van de vier is zonder twijfel Combat Mission, hoewel we ons realiseren dat 'leukste' een erg subjectief begrip is en er vast ook wel gamers zijn die een van de overige spelmodi prefereren. Combat Mission zorgt in elk geval duidelijk voor de langste potjes. De aanvallers dienen een serie van vijf doelen te veroveren om te winnen, terwijl de verdediging er uiteraard voor moet zorgen dat die opzet niet slaagt. De limiet voor de aanvallers wordt bepaald door het aantal deaths; als ze al hun 'levens' hebben verbruikt, hebben ze verloren.
Niet vernieuwend
In de praktijk leidt Combat Mission tot de meest interessante gevechten. Dat komt in de eerste plaats doordat het speelveld steeds opschuift. In de praktijk betekent het dat we op elk speelveld wel een paar favoriete plekjes hebben, of een favoriete fase in de missie. Ook voor Combat Mission geldt echter wel dat het nauwelijks vernieuwend kan worden genoemd. In Battlefield: Bad Company 2 zagen we eenzelfde missie-opzet en ook Halo: Reach beschikt met Invasion over een soortgelijke spelmodus.
Vijftien levels
Wat voor de spelmodi geldt, kun je in feite ook over de klassen zeggen, al biedt Medal of Honor wel een carrière-opbouw die anders is dan in de meeste andere shooters. Je kiest altijd voor een van de drie klassen, te weten Soldier, Special Ops en Sniper. De ervaringspunten die je verdient tellen alleen mee in de gekozen klasse, dus als je punten scoort met je Soldier, blijven je Special Ops en Sniper stilstaan. In de praktijk heb je daarom niet één, maar drie online soldaten.
Drie keer vijftien
Elke klasse kun je tot level 15 ontwikkelen, wat gepaard gaat met rangen, en daarin komt Tier 1 terug. Op level 8 word je Tier 1 Recruit en op level 15 ben je uiteindelijk Tier 1 Warfighter. Het naampje heeft ook nog een functie in de gameplay; een kill op een Tier 1-speler levert je namelijk vijf extra ervaringspunten op. Hoewel het best een klus zal zijn om alle drie de soldaten naar level 15 te krijgen, klinkt de level cap toch als 'vrij laag'. Als je niet geïnteresseerd bent in twee van de drie klassen, zit je met je personage relatief snel op het maximum level.
/i/1283513577.jpeg?f=imagenormal)
Terwijl je stijgt in level, speel je uiteraard ook nieuwe wapens en add-ons voor die wapens vrij. Dit is aardig en het levert je een voordeeltje op, maar het is lang niet zo uitgebreid als bijvoorbeeld in Call of Duty: Modern Warfare 2. Of dat goed of slecht is, hangt van je eigen mening af. De een zal het vrijspelen van meer wapens en andere dingen aanmoedigen, de ander vindt dat teveel verschil in beschikbare wapens oneerlijk is voor spelers die minder tijd hebben om te spelen.
Beperkt
Zelf vinden we het vooral karig. Natuurlijk, het is een keuze van een ontwikkelaar, en een spel beoordelen op wat er níet in zit is uitermate flauw. Bedenk alleen wel dat als je je focust op één klasse, je maar tot level vijftien kunt stijgen, een beperkt aantal wapens en add-ons kunt vrijspelen en van perks of andere zaken vrijspelen is geen sprake. Het enige dat je nog kunt verzamelen zijn medailles en emblemen, maar die hebben verder geen functie in de gameplay en zijn dus in feite nutteloos.
Gameplay en maps
Buiten de gameplay om overtuigt Medal of Honor dus niet. Gelukkig blijkt al snel dat de poespas er omheen niet nodig is om een plezierige spelervaring af te kunnen leveren. Als je dacht dat Modern Warfare 2 intens was, moet je Medal of Honor eventjes spelen. Natuurlijk hangt je beleving voor een deel af van de klasse die je kiest, maar eenmaal aan het front kom je in hevige vuurgevechten terecht en schiet je hartslag regelmatig omhoog.
/i/1283513578.jpeg?f=imagenormal)
Daarbij maakt het weinig uit op welk speelveld je speelt. Toegegeven: de grote maps die worden gebruikt voor Combat Mission maken dat de gameplay zich in een wat lager tempo afspeelt, maar dat komt het gevoel van oorlogsvoering in Afghanistan alleen maar ten goede. In een basis rondrennen op zoek naar vijanden lijkt ons namelijk een stuk minder representatief voor 'the real thing'. Medal of Honor is dan ook zeker geen 'run & gun'-game. Het spel eist van je dat je zorgvuldig te werk gaat. Doe je dat niet, dan zul je regelmatig een flits in de verte zien, waarna je soldaat een fractie van een seconde later tegen de grond slaat, met de nodige kogels in zijn lijf.
Nieuwe spelmodus
Natuurlijk is het risico dat je vanuit een ongezien hoekje wordt neergeschoten op de ene map wat groter dan op de andere map. In totaal kent Medal of Honor acht speelvelden, waarvan er drie zijn voorbehouden aan Combat Mission. Een tamelijk karig aantal maps dus, maar inmiddels weten we dat Electronic Arts begin november een nieuwe spelmodus met twee nieuwe en twee bewerkte maps zal uitbrengen. We hebben dan ook goede hoop dat het totaal aantal maps de komende maanden nog wel verder zal worden opgekrikt.
/i/1283513579.jpeg?f=imagenormal)
Voor de vijf speelvelden die in Team Assault, Sector Control en Objective Raid worden gebruikt, geldt grotendeels dat ze compact zijn en dat het tempo vaak vrij hoog ligt. Diwagal Camp kenmerkt zich door de weg die midden op het speelveld voor een open gebied zorgt waar je overheen moet om aan de andere kant te komen. Ook Garmzir Town kent een open gebied in het midden. Zowel Diwagal als Garmzir lenen zich goed voor sniper-battles; wij maakten vaak mee dat delen van beide teams zich aan weerskanten van de weg in de heuvels verschansten, om elkaar van afstand te beschieten.
Compact
Kabul City Ruins, Kandahar Marketplace en Kunar Base zijn een stuk compacter. Snipers hebben hier veel minder vrijheid en snelle spelers die handig zijn met een machinegeweer zijn er in het voordeel. Toch is het niet zo dat deze maps zich lenen voor wild rond rennende sprayers; zij zullen binnen de kortste keren door hun geduldige tegenstanders worden omgelegd. Elke map in Medal of Honor barst van de hoekjes en gaatjes waar je doorheen kunt schieten en een salvo is genoeg om je tegenstander neer te halen. Voorzichtigheid troef dus, temeer omdat de uit Call of Duty bekende 'killcam', die laat zien vanaf waar je tegenstander je neerschoot, niet aanwezig is.
Meer gameplay, meer maps
De overige drie speelvelden zijn dus alleen speelbaar in Combat Mission. Shahikot Mountain is de map die het meest doet denken aan de singleplayer. Op dezelfde besneeuwde berg speelde je immers een aantal missies met de Tier 1-soldaten. Helmand Valley is een woestijnachtige vallei waarbij de aanvallers bergop moeten, waardoor de verdedigers altijd betere posities in kunnen nemen. Mazar-I-Sharif Airfield is daarentegen volledig plat en speelt zich af op een vliegveld. Zo heeft elke map in Combat Mission een eigen karakter.
Killchains
Hoewel altijd duidelijk is wat je moet doen, is Combat Mission niet gemakkelijk. Zeker als je tegen een goed samenwerkend team speelt, is het lastig om steeds het volgende doel te bereiken. Op dat soort momenten komen killchains en de rewards die daar aan vastzitten goed van pas. Het is een systeem dat goed is te vergelijken met de killstreak rewards van Call of Duty, maar Medal of Honor doet een paar dingen anders. Ten eerste hoef je geen rewards te kiezen; wat je krijgt per puntenaantal staat vooraf vast. Er zijn in totaal zeven niveaus waarop je een reward krijgt, variërend van de eerste beloning voor 50 punten tot de zevende beloning voor 450 punten. Ook kun je per keer kiezen of je een aanvallende of een verdedigende reward krijgt. Op het eerste niveau kun je bijvoorbeeld kiezen voor een mortieraanval op een door jou aangewezen positie, of voor een UAV-scan.
/i/1283513574.jpeg?f=imagenormal)
Voor ons gevoel is de multiplayer van Medal of Honor redelijk goed in balans. Wel valt op dat de sniper op bepaalde speelvelden wel erg populair is. Op die velden kun je letterlijk je hoofd niet boven een steen uit steken, omdat er zeven snipers op je zitten te loeren. Snipen doen we andersom echter net zo goed en het blijft een goed gevoel om iemand van grote afstand achter zijn dekking vandaan te schieten. Een leuk wapen is de Battle Rifle, die het midden houdt tussen een sniper rifle en een assault rifle. Het geweer heeft een flink bereik en een bescheiden scope, maar het schiet veel sneller dan een normale sniper rifle. Absoluut een fan favorite, mede getuige het aantal malen dat we zelf met dat wapen zijn neergeschoten.
Audiovisueel
Tot slot nog een opvallend pluspuntje voor de multiplayer. Schreven we over de singleplayer nog dat we af en toe objecten tegenkwamen waarvan het onlogisch is dat ze niet kapot kunnen, in de multiplayer speelt dat probleem volstrekt niet. Houten stellages worden binnen de kortste keren met de grond gelijk gemaakt en ook allerlei gebouwen kunnen volledig worden opgeblazen. Dit zorgt er mede voor dat de multiplayer van Medal of Honor zich in audiovisueel opzicht prima staande houdt.
Conclusie
Medal of Honor zet geen nieuwe standaard in het fps-genre, maar nodigt desondanks uit tot de nodige uurtjes vermaak. De actie is over het algemeen goed in balans en bij vlagen behoorlijk intens. De gameplay vereist bovendien iets meer tactiek dan die in Modern Warfare 2, doordat een raak salvo over het algemeen meteen einde oefening betekent. Toch is het jammer dat Medal of Honor op een paar details na nauwelijks iets toevoegt aan het al bestaande aanbod in het fps-genre. De mogelijkheid om je personages te ontwikkelen is vrij beperkt en in vergelijking met andere shooters valt er ook niet al teveel aan te passen aan je wapens en je uitrusting. De vier spelmodi kennen we allemaal al, en datzelfde geldt ook voor de klassen, terwijl er best ruimte was om wat origineler uit de hoek te komen door iets meer met Tier 1 te doen. Een goede multiplayer-modus dus, maar er had veel meer in gezeten.
Op de Xbox 360 hebben we weinig tot geen connectiviteitsproblemen ondervonden. Doordat we de overige versies niet hebben gespeeld, kunnen we daarover niet oordelen. Voor uw informatie: toen we donderdagochtend de pc-versie even wilden proberen, bleken we de EA-servers niet te kunnen bereiken, al durven we niet te zeggen of dat een groot probleem is of een incident.
Pluspunten
+ Intens
+ Combat Mission
+ Vereist tactiek
+ Rushen en sprayen werkt niet
Minpunten
- Gebrek aan originaliteit
- Vijftien levels is niet veel
- Relatief weinig aan te passen in wapens en uitrusting
Cijfer: 8
Titel |
Medal of Honor
|

|
Platform |
PC, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
EA Digital Illusions CE |
Uitgever |
Electronic Arts |
Releasedatum |
15 oktober 2010 |