Na de inleiding springt de tijd twee jaar vooruit, is Ethan gescheiden en woont in een krot. Hij is duidelijk aan lager wal geraakt en heeft steeds vaker black-outs, een verschijnsel dat al begon tijdens de proloog. De kranten staan vol met berichten over de Origami Killer, die al zeven moorden op zijn geweten heeft. De zoektocht naar deze Origami Killer vormt de hoofdmoot van het spel, ook voor de andere hoofdpersonen in het spel.
Vierspan
Na in die van architect Ethan Mars stap je nog in de schoenen van privédetective Scott Shelby, FBI-agent Norman Jayden en journaliste Madison Paige. Alle drie onderzoeken ze de moorden van de Origami Killer. Shelby is ingehuurd door de ouders van de vermoorde kinderen, want daar heeft de Killer het op voorzien. Paige wil een verhaal over de zaak schrijven en Jayden is namens de FBI belast met het onderzoek. Je speelt afwisselend als een van de vier, en de verhaallijnen lopen flink door elkaar. Na een korte sequentie met Mars, volgt een kort stukje met Shelby, om weer terug te gaan naar Mars en vandaar naar Jayden. Het ritme daarbij is door de makers vastgelegd, dat wel: daarin valt niets te kiezen.
Wat opvalt is dat alle vier ergens last van hebben, waardoor ze korte tijd de controle over zichzelf kwijt zijn. Mars heeft last van black-outs. Shelby is astmatisch, waardoor hij af en toe in paniek naar zijn inhalator moet grijpen. Jayden heeft altijd een buisje met een verdachte blauwe vloeistof bij zich, en Paige ten slotte lijdt aan slapeloosheid. De momenten waarop de hoofdpersoon van dienst last krijgt van 'zijn' klacht zijn ook de momenten waarop het spel je naar een andere hoofdpersoon laat overstappen.
/i/1263824904.jpeg?f=imagenormal)
Dure bril
Het interessantst is daarbij de rol van FBI-agent Jayden. Die heeft namelijk een hippe zonnebril die, in combinatie met de bijbehorende en al even hippe leren handschoen, zeer verhelderend werkt. Als je Jayden zijn bril opzet en je op een knopje drukt, geef je een signaal af dat de directe omgeving afspeurt naar sporen. Je kunt opeens van alles zien, van voetafdrukken en bandensporen tot de kleinste dna- en bloedsporen. Bloed en dna worden ter plekke keurig voor je geanalyseerd, zodat je gelijk ziet aan wie het toebehoort. Je kunt nog memo's opnemen met de bril ook. De andere drie moeten het doen met minder aanwijzingen.
/i/1263824907.jpeg?f=imagenormal)
Wat denk je?
Het leuke daarbij is dat je niet alleen kunt handelen: je kunt ook de gedachtes van de vier hoofdpersonen oproepen. Druk op een knop en er verschijnen er vier in beeld die, als je er een selecteert, meestal een suggestie voor een volgende handeling geven. Het is ook de manier waarop je dialogen kunt voeren; je krijgt vier opties voorgelegd waaruit je kunt kiezen. Het spelen van Heavy Rain is... anders, en je zult er waarschijnlijk even aan moeten wennen. Het is echter ook intrigerend. Het begin, met Ethan Mars in de hoofdrol, lijkt misschien saai, maar zodra de anderen opduiken, buitelen de aanwijzingen over je heen en is het opletten om de draad te volgen.