Sony stelt dat ook de geluidskwaliteit van de WH-1000XM6 is verbeterd ten opzichte van de voorganger. Ook hierbij spelen de QN3-processor en nieuwe 30mm-drivers uiteraard een rol. Dankzij verbeterde digital-to-analog conversion en een verbeterd signaalpad moet de vervorming afnemen, wat zou resulteren in een rijker geluid met een brede soundstage.
De XM6 klinkt wat mij betreft inderdaad een stukje beter dan zijn twee voorgangers, waarbij Sony een paar goede punten van de XM4 en XM5 heeft weten te combineren. De XM5 had bijvoorbeeld een strakkere laagweergave dan de XM4, die voor de XM6 is behouden of zelfs nog wat verbeterd. Bij de XM5 was de balans in de hoge tonen echter een beetje zoekgeraakt. Met name de allerhoogste tonen blijven daarbij nogal op de achtergrond, waardoor het geluid wat aan finesse mist. Je ziet dat ook terug in de meting hieronder. Overdreven gezegd, kan de XM5 een beetje 'telefoongesprekachtig' klinken als je direct daarvoor de XM6 hebt opgehad. Die geeft dat deel van het bereik beter weer en klinkt daardoor realistischer.
Via de equalizer in de Sound Connect-app kun je bij de XM5 ook wel wat meer hoge tonen instellen, waarmee het geluid van het oude model in de buurt kan komen van hoe de XM6 klinkt. Bij de XM6 is de equalizerfunctie ook weer beschikbaar, nu met tien in plaats van vijf banden voor meer controle. Net als bij de XM5 en voorgangers wordt de preset opgeslagen in de hoofdtelefoon, zodat je hem met alle geluidsbronnen kunt gebruiken.
Allicht kan de XM6 in pure geluidskwaliteit niet opboksen tegen de wat betere hifikoptelefoons. Dat wordt snel duidelijk als we hem beluisteren naast het referentiemodel dat we voor de luistertests hebben gebruikt, de Sennheiser HD 650. De Sennheiser-hoofdtelefoon biedt een nog vlakkere frequentierespons, waardoor instrumenten en stemmen natuurlijker klinken. Kleine details in de muziek zijn met de HD 650 duidelijker te horen, het geluid is een stuk gelaagder, waarmee individuele partijen beter van elkaar zijn te onderscheiden, en het geluidsbeeld is breder dan bij de XM6.
De HD 650 is natuurlijk een heel ander soort koptelefoon voor een heel ander publiek, die met zijn open constructie niet echt geschikt is voor onderweg. Bovendien kon Sennheiser de hele bill of materials steken in de beste drivers en een uitgekiend akoestisch ontwerp, terwijl de XM6 vol zit met allerlei processors, microfoontjes en ander grut dat kosten toevoegt. Zo bezien is het logisch dat de XM6 lang niet zo goed klinkt.
Een interessantere vraag is of het geluid van de XM6 kan meekomen met dat van de luxere noisecancellingkoptelefoons van andere merken. Dat is wat mij betreft het geval: van de modellen die ik voor de luistertest beschikbaar had, valt de XM6 met name op door zijn relatief neutrale weergave. Dat blijkt ook uit de meting die we gedaan hebben. In de grafiek hieronder zie je het verschil tussen de gemeten frequentierespons van de koptelefoon, versus de Harman OE 2018-curve die we als 'richtlijn' gebruiken. We hebben dat voor ieder bereik (lage tonen, middentonen en hoge tonen) uitgedrukt als één getal, door de gemiddelde kwadratische afwijking (rms) te berekenen tussen de grafiek van de hoofdtelefoon en de Harman-curve. Klinkt ingewikkeld, maar de uitwerking is simpel: hoe hoger het getal, hoe meer de frequentierespons verschilt van de Harman-curve.
Zoals je ziet aan de grafieken komt de WH-1000XM6 voor ieder bereik net wat dichter in de buurt van de Harman-curve dan concurrerende modellen. Koptelefoons zoals de Bowers & Wilkins PX7 S3 en Bose QuietComfort Ultra geven de bas bijvoorbeeld wat extra pit mee en versterken ook de hoge tonen. Dat is hartstikke leuk voor veel moderne muziek, maar kan soms wat boemerig worden bij nummers die van zichzelf al veel bas hebben.
Zoals gezegd kun je als gebruiker de frequentierespons aanpassen door wat te spelen met de equalizer. Dat kan op veel andere modellen ook. Niet alle eigenschappen van een koptelefoon laten zich zo makkelijk aanpassen. Een daarvan is het geluidsbeeld, een eigenschap die helaas juist wat minder goed uit de verf komt bij de XM6. Ondanks de belofte van Sony vind ik dat niet wezenlijk verbeterd ten opzichte van de XM5 en XM4. Sterker nog: de soundstage voelt zelfs iets krapper aan dan bij die twee voorgangers; de muziek lijkt nu nóg meer vanuit het midden van je hoofd te komen.
Met de dynamiek gaat de XM6 wel een stap vooruit ten opzichte van de wat vlakker klinkende XM5. Sony’s nieuwe model streeft hiermee zelfs de dynamisch sterke XM4 voorbij en dit is dan ook een van de grootste pluspunten van de XM6, als we inzoomen op de audiokwaliteit. Dat geldt niet voor de scheiding in het geluid: die klinkt bij koptelefoons van sommige andere merken beter dan bij de nieuwe Sony. Op bijvoorbeeld de genoemde PX7 S3 en JBL Tour Pro M3 treedt de artiest duidelijker op de voorgrond, terwijl die op de XM6 wat kan blijven hangen in de mix. Ook de Apple AirPods Max en Sennheiser Momentum 4 Wireless geven een gelaagder geluidsbeeld met een betere scheiding van instrumenten.
Op de smalle soundstage heeft Sony een softwarematig trucje paraat in de Sound Connect-app. Via de optie 'Luistermodus', vrij prominent aanwezig onder de instelling voor noisecancellation of ambientmodus, kun je het geluid laten klinken alsof je in een bioscoopzaal zit of doet de koptelefoon alsof je muziek op de achtergrond in een café speelt. Dat soort equalizertrucjes zijn leuk en aardig, maar daarmee boet de geluidskwaliteit in, vooral voor hogere tonen. Het is daarmee geen vervanging voor een echt ruimtelijk klinkend geluid.
Accuduur en opladen
We hebben de accuduur van de XM6 en een aantal andere high-end noisecancellinghoofdtelefoons gemeten. Zoals gebruikelijk spelen we daarvoor muziek af met een volume van 80dB. Dat doen we over een draadloze verbinding en voor de onderstaande test is noisecancellation ook ingeschakeld. De tweede test met noisecancellation uitgeschakeld houd je van ons tegoed.
Accutest - anc | |
---|---|
Hoofdtelefoon | Gemiddelde tijd in uren en minuten (hoger is beter) |
Sennheiser Momentum 4 Wireless | 1d23u26m |
Sony WH-1000XM6 | 1d18u32m |
JBL Tour One M3 | 1d13u3m |
Sony WH-1000XM4 | 1d8u37m |
Sonos Ace | 1d8u13m |
Bose QuietComfort Ultra | 1d7u13m |
Sony WH-1000XM5 | 1d6u28m |
Bowers & Wilkins Px7 s3 | 1d5u49m |
Shure AONIC 50 GEN 2 | 1d5u38m |
Apple AirPods Max USB-C | 19u38m |
Hoewel Sony belooft dat de XM6 een accuduur van zo'n dertig uur biedt, ongeveer even lang dus als de XM5, zien we in onze test juist dat het nieuwe model een beduidend langere accuduur noteert. Het grote verschil met de XM5 zou wel deels kunnen worden veroorzaakt doordat het testsample van de XM5 inmiddels al zo'n twee jaar oud is, terwijl de XM6 natuurlijk net nieuw is. Van de andere geteste hoofdtelefoons is de Shure AONIC 50 Gen 2 ook een ouder sample; de rest hebben we recent gekocht of aangevraagd bij de verschillende fabrikanten.
Met dit resultaat doet de XM6 het veel beter dan de meeste concurrerende hoofdtelefoons; de Apple AirPods Max geven zelfs binnen de helft van de tijd de geest. Alleen de Sennheiser Momentum 4 Wireless houdt het een paar uur langer vol dan de XM6.
Opladen duurt bij de XM6 een uur en twintig minuten wanneer je een geschikte USB-PD-lader aansluit met een vermogen van minstens 21W. Die lader zit niet in de doos. De XM5 is met dezelfde lader binnen het uur opgeladen, waarmee de laadsnelheid dus iets omlaag is gegaan. Anderzijds zit ook de XM6 nog altijd sneller vol dan concurrerende koptelefoons van andere merken. Het verschil in laadsnelheid tussen de XM6 en Sony's oudere hoofdtelefoons is ook groot: de XM4 en voorgangers laadden nog met maximaal 7,5W, wat in vergelijking tergend traag gaat.
Een praktische verbetering die de XM6 heeft ten opzichte van de XM5 en alle voorgaande modellen, is dat je nu gelijktijdig kunt opladen en luisteren. Wanneer je naar de koptelefoon luistert met de kabel erin, wordt de accu opgeladen tot maximaal 80 procent om de levensduur van de accu te bewaken.