Fable 2

Vijfhonderd jaar later...

Normaal gesproken is de status van de mensen achter een game niet groter dan die van de game zelf. Er zijn echter ontwikkelaars die zichzelf zodanig hebben geprofileerd dat ze op het niveau komen dat internationale media melding maken van "de nieuwe game van...". Peter Molyneux, een oude rot in de gameswereld, zit zonder meer op dat niveau, maar is ook een treffend voorbeeld van hoe die status tegen je kan werken. Als al je uitspraken woord voor woord op een weegschaal worden gelegd, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijk door je eigen game de hemel in te prijzen - en er in een zelfgeschreven review zelfs een negen als score aan te hangen.

Getest op: Xbox 360 (exclusieve titel)

Sprookjesachtige sfeer

Het originele Fable ging onder de uitspraken van Molyneux gebukt. Het spel kon niet waarmaken wat de Britse ontwikkelaar allemaal had beloofd. Dat maakte Fable geen slecht spel, maar het liet wel een rare nasmaak achter bij gamers die zo lang op het nieuwe project van Molyneux hadden gewacht. Fans van role-playing games hebben zich sindsdien kunnen vermaken met onder meer The Elder Scrolls IV: Oblivion, waarvan zowel het thema als de setting niet zo heel veel verschillen met Fable. Wat Oblivion echter mist is een sprookjesachtige sfeer, die Fable wel heeft. Mede daardoor heeft Fable een eigen fanbase, waarvan de leden al sinds de release van Fable: The Lost Chapters uitkijken naar het vervolg.

Dat vervolg speelt zich 500 jaar na de gebeurtenissen in Fable en Fable: The Lost Chapters af. De tijd dat helden en het Gilde der Helden een begrip waren is verdwenen en de Will-users zijn nagenoeg verdwenen. 'Will' is het equivalent van magie en kan slechts door een select groepje mensen worden gebruikt. Die groep lijkt nagenoeg verdwenen, maar er zijn nog mensen die het verleden bestuderen om er van te leren, of om bovennatuurlijke kracht te verkrijgen. Lord Lucien, de eigenaar van het kasteel in Bowerstone, roept twee kinderen bij zich omdat hij vermoedt dat zij het in zich hebben een held te zijn, waardoor ze gebruik kunnen maken van Will-krachten. Zijn vermoeden blijkt juist, de kinderen zijn potentiële helden. Lucien rekent snel en koelbloedig met het tweetal af, bang als hij is dat ze zijn plannen kunnen verstoren.

Veel mogelijkheden

Zelfde aanpak

Weinig verrassend is dat een van beide overleeft. De jongste van de twee kinderen, waarvan je zelf bepaalt of dat een jongen of een meisje is, valt door het raam naar buiten en belandt in de rivier, maar wordt gered door een geheimzinnige vrouw. Met die scène eindigt het deel van het spel waarin je als kind speelt en dat vooral als prelude fungeert. Diezelfde aanpak zagen we in het originele Fable. Ook daarin speel je korte tijd als kind, waarna een ingrijpende gebeurtenis het spel naar een later moment in het leven van de jonge held verplaatst, als hij klaar is om wraak te nemen voor wat er in zijn jeugd is gebeurd.

Vanaf dat moment ontvouwt zich een verhaal dat de held steeds nieuwe gebieden instuurt, op zoek naar andere helden die kunnen helpen de plannen van Lucien te dwarsbomen. Uiteraard gaan we het verhaal hier niet weggeven, aangezien dat de ruggengraat van iedere role-playing game is. Het verhaal beschikt over alle nodige elementen die het de moeite waard maken. Ben je echt heel benieuwd, dan kun je het verhaal vrij rap doorspelen. Omdat wij het spel niet op deze manier hebben gespeeld is het lastig te voorspellen hoe lang je daar mee bezig zou zijn.

Gelukkig is dat nutteloze informatie. Het is namelijk doodzonde om Fable 2 zo overhaast door te spelen. Als je na het spelen van dit spel één ding bijblijft, dan is het wel het brede scala aan mogelijkheden dat Albion biedt. Je kunt je zonder probleem dagenlang vermaken zonder zelfs maar even aan het voortzetten van de hoofdquest te denken. In het kort zou je kunnen zeggen dat Fable 2 het spel is geworden dat Fable 1 had moeten zijn. De mogelijkheden die Molyneux in het origineel had willen hebben maar die door de beperkingen van de oude Xbox niet in het spel konden worden gestopt, zijn er nu allemaal wel.

Overweldigend

Fable 2 biedt de speler daardoor bij vlagen zoveel opties en verschillende paden om te bewandelen, dat het soms wat overweldigend aanvoelt. Wat ga je eerst doen? Even langs een dealer in Bowerstone die nog drie dagen lang vijftig procent korting geeft op zijn wapens? Dan kun je daar ook meteen even bijklussen bij de lokale smid, wat weer de nodige ervaring en goud oplevert. En dan zijn er links en rechts nog mensen die hulp nodig hebben bij de meest uiteenlopende problemen, waar je ook weer wat mee kunt verdienen en waarmee je je naam als held kunt vestigen.

Alle zaken die met geld hebben te maken zorgen voor een doorlopende minigame. Uiteraard heb je geld nodig om wapens, armour, potions en andere handige spullen te kunnen kopen. Dat geld kun je verdienen door quests uit te voeren of een baan te nemen, maar interessanter is het om een imperium in onroerend goed op te bouwen. Elk huis en elke winkel in Albion is te koop, dus het is in theorie mogelijk om alles te bezitten - zelfs het grote kasteel in Bowerstone. Het vastgoed is financieel erg aantrekkelijk. Winkels leveren winst op en huizen kun je verhuren. Het kost wat investeringen, maar als je eenmaal een aantal winkels en huizen hebt, stroomt het geld binnen. Bovendien verhoogt het hebben van veel huizen en winkels je status in Albion en het levert je de nodige bonussen op.

Meppen en toveren

Hoe leuk het bijklussen als houthakker of premiejager ook is, vroeg of laat ga je questen. Dat kan, net als in Fable, in de hoofdquest en in losse opdrachten. De inhoud van deze quests is gevarieerd en vraagt vaak meer dan alleen wat simpel hakwerk. Fable 2 maakt het de speler niet makkelijk. Het spel weet bij vlagen slim in te spelen op de morele waarden van de speler. Natuurlijk is het dan wel nodig om je een beetje in te leven in het spel - een 'ach, het is toch maar een spelletje'-houding bevordert de beleving uiteraard niet.

Vechten met één knop

Hoe gevarieerd de quests ook zijn, vechten speelt vaak toch een centrale rol. Het systeem is hierbij vrijwel identiek aan dat in de eerste Fable. Er is een knop om je wapen te gebruiken, een andere knop voor Will en een knop voor het gebruik van je boog of geweer. De meest interessante aanvallen zijn de standaardaanval en de Will-aanval. Het aparte aan de standaardaanvallen is dat je alles doet met één en dezelfde knop, terwijl er toch nog diepgang in zit. Naarmate je namelijk meer ervaringspunten verdient, speel je nieuwe technieken vrij. De aanvalsknop langer indrukken leidt dan ineens tot een niet te blokken, sterkere aanval, terwijl het aanhouden van een bepaalde ritme in de aanvallen kan leiden tot een kettingaanval waarbij de klappen steeds harder worden. Zo gebruik je maar één knop, maar de manier waarop je die gebruikt bepaalt hoe je je staande houdt in een gevecht.

Ook het systeem achter de Will-krachten is ingenieus en tactisch interessant. Elke aanval is in meerdere niveaus te koop, waarbij je voor elk volgend niveau meer ervaringspunten moet 'betalen'. Er is echter een bijkomend probleem: de sterkere aanvallen kosten meer tijd. Zodra je op de Will-knop drukt, vul je een balk met vijf niveaus. Heb je bijvoorbeeld de vuur-aanval Inferno level 4 geselecteerd in het vierde hokje, dan moet je de Will-knop inhouden tot de balk zich tot niveau vier heeft gevuld. Zo kan het dus zomaar gebeuren dat je zowel Inferno niveau 1 als Inferno niveau 4 in je lijstje hebt staan, zodat je een sterke aanval kunt uitvoeren maar ook snel een lichte aanval, als dat nodig is.

Happy hakken

Al met al zorgt het systeem ervoor dat je belangrijke keuzes moet maken in hoe je je Will-balk indeelt. Dit komt mede doordat niet alle aanvallen even goed werken tegen verschillende vijanden. Ook dit maakt het vechten in Fable een vermakelijke bezigheid. Vooral in 'The Crucible', een soort arena waarin je het in rondes tegen verschillende vijanden opneemt, merk je goed hoe verschillend vijanden kunnen zijn. Toch gaat dit punt maar ten dele op. Als je je er niks van aantrekt maar er gewoon op los hakt, red je het meestal ook wel. Nadeel is dan wel dat je heel veel ervaringspunten verdient in de Strength categorie, terwijl Skill en Will wat achter zullen blijven. Het overkoepelende punt is echter dat vechten in Fable 2 vooral heel leuk is. Of je nu veel Will gebruikt of je een slag in de rondte hakt: het actie-element in Fable 2 zorgt voor een hoop plezier.

Dynamische wereld met eigen look

Wat je ook aan het doen bent, er is één constante factor: je bent nooit alleen. Waar je ook heen gaat, je hond gaat met je mee. De hond, hoe nietszeggend het ook lijkt, is misschien wel het best ontwikkelde stukje kunstmatige intelligentie in het spel. Het beestje doet namelijk alles volgens zijn ingebouwde instinct. Zo zal hij blaffen om je ergens op te attenderen of grommen als er vijanden in de buurt zijn. Hoe gek het ook mag klinken, je gaat je aan het beestje hechten, al was het maar omdat hij altijd zo lief voor je uit rent.

Fable 2 meets GTST

Het was in Fable al mogelijk om te trouwen, maar in Fable 2 heeft dat aspect wat meer diepte gekregen. Zo kun je nu letterlijk met iedereen trouwen die interesse heeft, ongeacht het geslacht. In Albion is polygamie niet verboden, dus als je er een harem op na wil houden dan kan dat ook. Familie-uitbreiding behoort dan ook tot de mogelijkheden. Combineer dat alles, en je kunt er een aardige soapserie van maken. Ons personage had bijvoorbeeld twee vrouwen en bij elk van die vrouwen een kind. Bovendien hield onze held er nogal wat 'losse contacten' op na.

Het mooie van Fable 2 is dat het spel je helemaal vrij laat bij dat soort dingen. Wel is het zo dat je acties vrijwel altijd gevolgen hebben. Albion is een volledig dynamische wereld die zich doorontwikkelt. Als je als 'echtgenoot' ineens je gezicht thuis lange tijd niet laat zien, heb je kans dat je vrouw en kind er vandoor gaan. In een groter perspectief heb je zelf invloed op de ontwikkeling van dorpjes en nederzettingen. Besluit je alle bewoners van een boerderij uit te moorden, dan zal die boerderij niet meer verder groeien.

Behalve de 'techniek onder de motorkap', staat ook de 'buitenkant' van Fable 2 zijn mannetje. Het spel heeft een eigen 'look', het beschikt niet over realistische elementen, maar wordt in de greep gehouden van een sprookjesachtige sfeer. Of het nu de groen-bebladerde bossen zijn of een schilderachtig wijkje in Bowerstone is, het is precies wat je van Fable 2 zou verwachten; een middeleeuwse fantasie-rpg met een smaakvol Charles Dickens-sausje.

Klinkt goed

Dat laatste zit overigens maar voor een klein deel in het uiterlijk van het spel. Veel belangrijker is de humor die ontwikkelaar Lionhead in het spel heeft gestopt. Die humor is verwerkt in de vele uren aan gesproken dialogen in de game, uitgevoerd met een typisch Brits accent. De prima dialogen worden ondersteund door een al even sterke soundtrack - die destijds ook al een sterk punt van Fable was.

Multiplayer

Jump in, jump out

Dan blijft er nog één onderdeel van Fable 2 over, een onderdeel waar Molyneux op de E3-gamesbeurs van dit jaar groot mee uitpakte: de volledig geïntegreerde multiplayermodus. Tijdens het spelen zul je af en toe lichtbolletjes voorbij zien komen in jouw spelwereld. Zo'n bolletje geeft aan dat iemand in je Xbox Live vriendenlijst zich op dat moment toevallig op die plek bevindt in zijn spelwereld. Met één druk op de knop kan hij dan in jouw spelwereld komen, of jij in de zijne. Vervolgens kan het hele spel in co-op worden gespeeld.

Hoe aangenaam deze feature ook klinkt, we kunnen er nog weinig over zeggen. Het was al bekend dat Lionhead de functie maar nipt af heeft weten te krijgen. De feature zit zelfs niet verwerkt in het spel zelf, maar zal via een download alsnog in het spel worden gestopt. Die download staat, zo beloofde de ontwikkelaar onlangs, klaar wanneer het spel in de winkels ligt. Mede daardoor was het voor ons niet mogelijk om dit gedeelte van de gameplay uit te proberen, hoe jammer dat ook mag zijn.

Fortuin importeren

Iets dat niet zozeer met de multiplayer-modus heeft te maken, maar wel met connectiviteit, is de band die Fable 2 onderhoudt met Fable 2: Pub Games, dat al een tijd kan worden gedownload via de Xbox Live Marketplace. Fable 2 laat je de items die je in 'Pub Games' hebt verdiend importeren, alsmede je in dat spel opgebouwde fortuin. Het is een leuke feature, maar je kunt je afvragen hoe nuttig het is. Het is namelijk niet al te moeilijk om geld te verdienen in Fable 2, het is dus niet echt nodig om via Pub Games alvast een fortuin te verdienen, tenzij je per se als steenrijke held door het leven wilt gaan.

Conclusie

Met Fable 2 lost hoofdontwikkelaar Peter Molyneux een oude belofte alsnog in. Bovendien blijkt de Brit een prima inschatting te hebben gemaakt toen hij aangaf dat hij zijn eigen game zou belonen met een negen. Dit is het spel dat de fans voor ogen hadden toen Molyneux nog aan de eerste Fable werkte. De game beschikt over alle essentiële onderdelen, variërend van verslavende minigames tot een goed verhaal en van een lekker vechtsysteem tot een uitstekende sfeer. Het klinkt gek, maar Molyneux heeft zowaar geen woord teveel gezegd: Fable 2 levert een heerlijke spelervaring. Bovendien is de game toegankelijk voor beginners, terwijl ervaren gamers genoeg uitdaging zullen vinden in het uitbalanceren van hun personage.

En de minpunten? Die zijn er heus wel, in elke game, en die zou je kunnen gaan zoeken. Fable 2 is echter een ideaal spel om je vooral enorm in in te leven, zonder teveel te letten op de oneffenheden die erin zitten. Overigens belooft Peter Molyneux in een brief, gericht aan de reviewers die de reviewcode hebben gekregen, dat de laadtijden moeten zijn verkort in de versie die in de winkels ligt. Mogelijk is dat minpuntje dus al niet meer van toepassing in de uiteindelijke versie van het spel.