Normaal gesproken is de status van de mensen achter een game niet groter dan die van de game zelf. Er zijn echter ontwikkelaars die zichzelf zodanig hebben geprofileerd dat ze op het niveau komen dat internationale media melding maken van "de nieuwe game van...". Peter Molyneux, een oude rot in de gameswereld, zit zonder meer op dat niveau, maar is ook een treffend voorbeeld van hoe die status tegen je kan werken. Als al je uitspraken woord voor woord op een weegschaal worden gelegd, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijk door je eigen game de hemel in te prijzen - en er in een zelfgeschreven review zelfs een negen als score aan te hangen.
Getest op: Xbox 360 (exclusieve titel)

Sprookjesachtige sfeer
Het originele Fable ging onder de uitspraken van Molyneux gebukt. Het spel kon niet waarmaken wat de Britse ontwikkelaar allemaal had beloofd. Dat maakte Fable geen slecht spel, maar het liet wel een rare nasmaak achter bij gamers die zo lang op het nieuwe project van Molyneux hadden gewacht. Fans van role-playing games hebben zich sindsdien kunnen vermaken met onder meer The Elder Scrolls IV: Oblivion, waarvan zowel het thema als de setting niet zo heel veel verschillen met Fable. Wat Oblivion echter mist is een sprookjesachtige sfeer, die Fable wel heeft. Mede daardoor heeft Fable een eigen fanbase, waarvan de leden al sinds de release van Fable: The Lost Chapters uitkijken naar het vervolg.
Dat vervolg speelt zich 500 jaar na de gebeurtenissen in Fable en Fable: The Lost Chapters af. De tijd dat helden en het Gilde der Helden een begrip waren is verdwenen en de Will-users zijn nagenoeg verdwenen. 'Will' is het equivalent van magie en kan slechts door een select groepje mensen worden gebruikt. Die groep lijkt nagenoeg verdwenen, maar er zijn nog mensen die het verleden bestuderen om er van te leren, of om bovennatuurlijke kracht te verkrijgen. Lord Lucien, de eigenaar van het kasteel in Bowerstone, roept twee kinderen bij zich omdat hij vermoedt dat zij het in zich hebben een held te zijn, waardoor ze gebruik kunnen maken van Will-krachten. Zijn vermoeden blijkt juist, de kinderen zijn potentiële helden. Lucien rekent snel en koelbloedig met het tweetal af, bang als hij is dat ze zijn plannen kunnen verstoren.