Nee, ik richt me hier niet op een specifieke levensbeschouwing of religie. Niet alleen is dat niet gepast, maar het is ook te beperkt. Ik sta ook zeker geen intoleratie voor zoals kliksafe vanuit ideologisch perspectief. Ja, zo zie je hoe al te makkelijk het is om dat soort woorden ergens in te leggen zonder dat de persoon in kwestie het ook doet bezigen

Excuses voor die steek, maar intolerantie is juist een symptoom van een samenleving zonder kennis en communicatie.
Laten we eerlijk zijn, concepten van ideologie en levensbeschouwing zijn ruim genoeg om op te rekken tot het (extreme) voorbeeld van een Wilders Abonnement van een ISP die alles wat met Islam te maken heeft (en terzijde ook alles van negatieve nieuwsberichting

) als onderdeel van een blacklist heeft.
Ja, extreem theoretisch voorbeeld natuurlijk. Maar ik denk dat de strekking wel duidelijk is.
Wanneer we het hebben over de toegang tot informatie, moeten we ons vragen stellen over de consequenties van machtsgebruik over die toegang. Dat is ook wat deze wet doet, met beperkingen en natuurlijk als organisch voorbeeld van maatschappelijk functioneren.
Wat ik stel, is dat er punten van aandacht zijn die op maatschappelijk vlak consequenties kunnen hebben zoals we in het verleden reeds gekend hebben voorafgaand aan wat we tegenwoordig de verzuiling noemen. De mogelijkheden tot beperking van toegang tot informatie kunnen zowel positief uitwerken als negatief voor een maatschappelijke samenleving.
Dat is juist een concept van tolerantie, immers het zijn punten van aandacht die je samen dient te bespreken omdat je allemaal onderdeel bent van die samenleving. Je zit ongeacht in welke huiskamer je woont in het zelfde schip, dus je werkt ook allemaal samen. Je deelt. Net zoals we etiquette en beleefdheid hebben uitgevonden ter bescherming van eenieder, hoort overleg en eerlijkheid ook bij dat soort middelen.
Juist het opdringen van specifieke vormen van denken (of beperkingen daarin) is een gevaar voor het samen leven. Als mensen geen informatie over elkaar uitwisselen of delen, zorgt dat juist voor gelegenheid voor pogingen om vormen van denken op te leggen. Als je alleen maar in jouw huiskamer kijkt waar alles goed werkt, dan is het de menselijke neiging om dat ook in alle andere huiskamers te willen doen. Die in het dorp, maar ook vaak die in de stad elders. En als die stad te groot is, dan sluiten we de weg naar het dorp maar af. Het is altijd een mes wat aan twee kanten doet snijden.
Het geen toegang geven tot informatie die vanuit een enkel beeld ongewenst is, is hetzelfde als het opdringen van enkel dat beeld en vorm van denken. Dat is een risico, waar met name opgroeiende kinderen vaak de prijs van betalen. En ja, daar zeg ik dat het verstandig is om aan die uitdaging aandacht te besteden.
Ik ben het er mee eens, het is niet makkelijk. Zeker niet wat het internet aangaat, laten we eerlijk zijn het is al te vaak een beerput van zooi. Feit echter blijft dat het een instrument van toegang tot informatie is. En daar zeg ik dat we voorzichtig moeten zijn met wat we zo maar toepassen ter beperking daarvan.
Het is een balans tussen verantwoordelijkheid van individu, groep en samenleving. En absoluut is op het punt van kinderen heel veel voorzichtigheid geboden, maar ook daar geldt dat net iedereen een onderdeel van samenleving is.
Ik sta zeker geen intolerante samenleving voor. Absoluut niet. Het idee dat een groep op basis van enkel ideologische basis beslissingen zou kunnen nemen of zich af te sluiten van de samenleving op basis van verschillen met waardeoordeel is juist een voorbeeld van intolerant gedrag. Ja, ik begrijp dat het gezien kan worden als een vorm van beschermend gedrag. Dat is het echter helaas niet, het blijft beperkend gedrag en zelfs vanuit oprechte insteek tot bescherming van denken moet men zich realiseren dat het geen basis vormt voor continuiteit van een bepaald denkbeeld of overtuiging. Als dat zo was, dan zag de wereld er heel, heel anders uit. Zelfs in een perverse insteek resulteer beperking van informatie niet tot continuiteit van macht of denkbeeld.
Kennis is geen bedreiging voor levensbeschouwelijke overtuigingen. Integendeel. Kennis is wel een bedreiging voor het idee (maar niet de realiteit) van macht als onderdeel van gewende patronen. Maar dat is iets anders dan ideologie, levensbeschouwing of zelfs religie. Of, hoort het te zijn ..
Ik ben het er absoluut mee eens, dat de vrijheid moet bestaan voor mensen om zichzelf en hun kinderen te beschermen tegen gevaren. Maar kennis en kunde zijn daarin betere instrumenten (samen met juist die bescherming en verantwoordelijkheid van de ouders) dan alleen binnenskamers blijven. Zeker wanneer met name kinderen uiteindelijk toch die kamer uit moeten en in de samenleving dienen .. samen te leven ...
Daarom dat ik zeg dat het geen zwart/wit of binaire kwestie is.