Onderzoekers van de Universiteit Twente hebben een continue laser en de snelste camera ter wereld, die 25 miljoen afbeeldingen per seconde kan schieten, gebruikt om het vrijkomen van medicijnen in een cel in beeld vast te leggen.
De medische wetenschap heeft hoge verwachtingen van het toedienen van medicijnen op zeer kleine schaal en op uiterst specifieke plekken in het lichaam. Dit moet voorkomen dat stoffen via de bloedbaan op andere plekken komen en daar schade aanrichten, zoals het geval is met chemotherapie, dat ook gezonde cellen aantast. Bij de Universiteit Twente experimenteren ze onder andere met microscopisch kleine belletjes met daarin het medicijn, dat met behulp van ultrageluid nauwkeurig op bepaalde plekken in het lichaam geactiveerd kan worden. De trillende belletjes zorgen er ook voor dat het afgegeven medicijn makkelijk door de cellen wordt opgenomen, omdat ze kleine gaatjes in de cellen schieten.
Het toedienen en de opname kunnen echter maar lastig in de gaten gehouden worden. De methode gaat te snel en de belletjes zijn te klein om met normale microscopie te worden bestudeerd, beschrijft de universiteit. "De tijdschaal van de beloscillaties met een trilfrequentie van een megahertz is in de orde van nanoseconden, waardoor het gebruik van een ultrahogesnelheidscamera noodzakelijk is", luidt het in de woorden van Erik Gelderblom van de faculteit Technische Natuurwetenschappen. Hij schreef een proefschrift over het onderwerp.
Om de methode in beeld te kunnen vangen, paste hij samen met onderzoekers van de vakgroep Physics of Fluids van de UT en het Erasmus MC, de Brandaris 128 aan. Deze aan de UT ontwikkelde camera kan filmen met 25 miljoen beelden per seconde en zou daarmee de snelste camera ter wereld zijn. Na de aanpassingen zou het ook een van de gevoeligste camera's zijn.
De onderzoekers noemen hun methode ultra-hogesnelheids-fluorescentiemicroscopie. Ze koppelden een continue laser, met een vermogen van 5W, aan de Brandaris 128, zodat het laserlicht door het microscoopobjectief een focus krijgt en een extreem hoge lichtintensiteit gegenereerd wordt. Hierdoor kunnen fluorescente deeltjes, die aan de medicijnen gekoppeld zijn, voldoende zichtbaar gemaakt worden. Zo was een grote hobbel genomen voor het in beeld vastleggen van de effecten van de medicijntoediening aan de microscopisch kleine belletjes.
:fill(white)/i/1334815347.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1334815349.jpeg?f=thumb)