ISS-astronauten wijken uit naar ontsnappingcapsule door ruimtepuin

De zes astronauten van ruimtestation ISS, waaronder de Nederlander André Kuipers, hebben zaterdagochtend hun toevlucht moeten zoeken bij ontsnappingscapsules, wegens voorbijscherend ruimtepuin van een oude satelliet.

Het is de derde keer in 12 jaar dat een dergelijke voorzorgsmaatregel genomen moet worden. Astronauten krijgen vaker te maken met ruimterommel, maar meestal kan een ruimtevaartuig in een andere baan gemanoeuvreerd worden om het te ontwijken.

Het brokstuk van een oude Russische Cosmos-satelliet, dat in de buurt van het ISS kwam, werd vrijdag echter te laat opgemerkt voor een dergelijke maatregel. Volgens Rob Navias, woordvoerder van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA vormt het brokstuk nauwelijks een bedreiging, door de relatief grote afstand waarop het langsscheert, maar moeten de twee Amerikanen, drie Russen en de Nederlander toch uit voorzorg naar de twee Soyuz-capsules uitwijken. Mocht het ISS onverhoeds toch geraakt worden, dan kunnen ze daarmee terug naar de aarde keren.

Het ruimtepuin is het ruimtestation zaterdagochtend zonder gevolgen gepasseerd en de astronauten hebben de Soyuz-capsules inmiddels weer verlaten om van hun vrije weekend te genieten, staat op de Facebook-pagina van het International Space Station. Rond de aarde zwerven tientallen miljoenen brokstukken van oude satellieten, die een steeds groter risico vormen bij ruimtemissies.

Reacties (101)

[Loller1]

Moet die laatste bokstukken niet brokstukken zijn?

Eigenlijk vind ik het erg dat men zoveel rommel laat zweven in de ruimte, is het zo moeilijk om dit terug mee te nemen naar aarde?

[roland83]

Voor die eerste opmerking: Geachte Redactie

Ontopic: Nee, zo makkelijk is dat niet. Er zijn geen internationale verdragen om alle satellieten verplicht te voorzien van een "self destruct" systeem: om bijvoorbeeld aan het einde van de levensduur een motortje aan te zetten zodat de satelliet naar de aarde terugkeert en in de dampkring verbrandt.

En wat dacht je van plotselinge uitval? Het gebeurt helaas wel eens dat een satelliet "kwijtraakt", gewoon doordat het ding opeens niet meer bereikbaar is. Dan blijft hij hulpeloos rondvliegen, zonder bijsturing. En dan wordt het dus vanzelf ruimteafval. Zeker als hij ook nog eens tegen een bestaand stuk ruimteafval aan botst (de snelheden zijn niet te overzien), dan ontstaan er gigantisch veel kleinere brokken, die zelf weer opnieuw elders schade kunnen aanrichten

[Anoniem: 126717]

En wat dacht je van plotselinge uitval?

Of nog erger, Asat raketten. De Chinezen hebben met succes een Asat gebruikt om een van hun eigen satellieten te vernietigen. Met duizenden brokstukken als gevolg.
Veel van het afval bestaat ook uit raket trappen, hitteschilden etc.
Er is al jaren klakkeloos van alles naar boven geschoten, zonder dat men zich zelfs maar realiseerden dat het daar ook bleef. Pas nu wordt er aandacht (en veel geld) besteed aan het opruimen, ook als de lancering niet helemaal lukt. Zie de recente pogingen van de Russen, die meerdere vaartuigen verloren hebben, zoals de Gnosta (?). Die is grotendeels opgebrand in de dampkring, zonder puin achter te laten.

[arjankoole]

Ook de Amerikanen hebben, na een opruim poging met een ASAT (de zotten), al een keer een defecte satelliet terug laten keren. Maar dan moet je wel de luxe hebben dat dat kan. Als om een of andere reden je sat 'dood' is, dan heb je wel een probleem.

Ook is het niet altijd alleen maar puin wat wij daar gedumpt hebben, en dat is zo mogelijk nog gevaarlijker, micro-meteoren, ter grote van een kleine kiezel, die met 100,000 km/u door de ruimte schiet, kan een behoorlijk gat maken in ISS, of erger nog, een astronaut die buiten bezig is. (die laatste heeft dan maar een kleine kans van overleven momenteel)

[Patrick_P]

Ik weet niet hoe exact de banen van rondvliegend ruimtepuin bekend is, maar heb begrepen dat de grotere stukken worden gevolgd. Feitelijk is dat ook de enige manier hoe men kan weten dat brokkstukken van een Russische raket in de nabijheid van het ISS zouden komen http://truthdive.com/2012...tional-space-station.html.

Ik kan me voorstellen dat een sterke kortepuls laser kan worden gebruikt die op dit soort brokstukken schiet in tegengestelde richting van het vliegpad om ze af te remmen (is in een lagere baan te dwingen). Dit zet dan de terugval in de atmosfeer versneld in werking.

De objecten zouden moeilijk te raken zijn, maar als je op een grote afstand schiet dan is de doorsnede van de laserbundel groter waardoor het richten minder kritisch wordt, helaas de effectiviteit idem, maar dat kan worden gecompenseerd door langere tijd op het doel te schieten. De uitdagingen liggen dan in het hebben van een laser in de juiste baan die sterk genoeg is om een schokgolf in het doelwit te veroorzaken. Daarvoor is veel energie nodig. Verder wil je niet dat er actieve satellieten in het pad van de laserbundel zijn.

[tijnvw]

Een laser gebruiken om te keren zal niet gaan werken; dusdanig verhitten zodat deze "verbrandt" is misschien wel een optie, maar weet niet bij welke temperatuur afval verbrandt zonder zuurstof durf ik niet te zeggen.

Wat ik me afvraag; op dit moment is afval te laten verbranden in de dampkring de ideale oplossing. Stel, over een jaar of 50 wordt er een veelvoud van het ruimteverkeer gerealiseerd ten opzichte van nu, met een veelvoud aan afval als gevolg.
Bij de verbranding in de dampkring zullen ontelbaar veel uiterst kleine deeltjes ontstaan, gemaakt van uiterst duurzame materialen (denk aan hitteschilden etc.).
Mocht er nou om de haverklap spul verbrand worden, wordt dit misschien wel het nieuwe gezondheidsrisico; immers: de deeltjes zullen vroeg of laat de luchtlaag bereiken waar ze ingeademd worden door mensen. Uiteraard zal het allemaal zo'n vaart niet lopen en gaat het om relatief minuscule hoeveelheden, maar dan wel minuscule hoeveelheden van uiterst toxische stoffen om in te ademen.

Eigenlijk zou er een echt duurzame oplossing moeten komen. Denk aan iets als een capsule die het ruimteafval "oppikt" en binnenboord mee terugneemt naar aarde, waar het aan de grond fatsoenlijk verwerkt kan worden.

[Aham brahmasmi]

Een laser gebruiken om te keren zal niet gaan werken; dusdanig verhitten zodat deze "verbrandt" is misschien wel een optie, maar weet niet bij welke temperatuur afval verbrandt zonder zuurstof durf ik niet te zeggen.

Dingen in de ruimte verbranden? Met welke zuurstof?

Bij de verbranding in de dampkring zullen ontelbaar veel uiterst kleine deeltjes ontstaan, gemaakt van uiterst duurzame materialen (denk aan hitteschilden etc.).
Mocht er nou om de haverklap spul verbrand worden, wordt dit misschien wel het nieuwe gezondheidsrisico; immers: de deeltjes zullen vroeg of laat de luchtlaag bereiken waar ze ingeademd worden door mensen. Uiteraard zal het allemaal zo'n vaart niet lopen en gaat het om relatief minuscule hoeveelheden, maar dan wel minuscule hoeveelheden van uiterst toxische stoffen om in te ademen.

Hoe weet jij dat het uiterst toxische stoffen zijn? De afgelopen 100+ jaar is er een ongelofelijke hoeveelheid toxische stoffen de atmosfeer in de lucht gegaan en dit gebeurt nog steeds in landen waar nog veel kolen e.d. gestookt wordt. Het verbranden van ruimteafval zal hier totaal bij in het niet vallen.

[ReDnAx1991]

Dat iets giftig is weet je door de regel van Paracelcus: " Everything is poision and there is poision in everything. It is the dose that makes a thing a poision"

Oftewel alles is giftig, de dosis is de factor waar het om draait.

sorry kon het niet laten.

Ontopic:

Beetje jammer dat het de mensheid weer is gelukt om ergens een zootje te maken, dan heb je een ruimte die is "oneindig" groot en dan krijg je het nog voor elkaar om een zootje te maken.

[rjhe]

Dingen in de ruimte verbranden? Met welke zuurstof?

tijnvw bedoelt thermolyseren.

[Patrick_P]

Er zijn een aantal manieren waarop je weldegelijk een laser kunt gebruiken om de snelheid van een object in de ruimte te beinvloeden, zie: http://en.wikipedia.org/wiki/Laser_propulsion

Je hoeft het ruimteschroot niet heel veel te beïnvloeden. De hoogte van een baan om de aarde hangt direct samen met de snelheid van de satelliet. Met een beetje afremmen zou je opbjecten die al in een lage baan zitten dus aanzienlijk sneller in de greep van de atmosfeer kunnen krijgen. Objecten die daarvoor (veel) te hoog zitten zou je kunnen concentreren in banen waar ze het minste kwaad kunnen en waar rekening mee gehouden kan worden.

[mekkieboek]

Dat laatste gaat niet zomaar lukken. Als je een object in een cirkelvormige baan vertraagt met laser of wat dan ook, dan wordt de baan elipsvormig met als apogee het punt waar je 'm zojuist hebt vertraagd. Daardoor zal dat object voordurend allerlei andere banen gaan doorkruisen.
Ofwel het laagste punt vd baan (perigee) moet binnen de invloed vd atmosfeer vd aarde vallen (dan doet de aarde de rest) of je moet op het laagste punt de snelheid van het object nogmaals vertragen om de baan weer cirkelvormig te maken.

[gp500]

Er zijn heel wat manieren om ruimtepuin te verminderen, maar allemaal lastig.

In deze audioblog wordt er veel aangehaald.
http://audioboo.fm/boos/6...boffins-podcast-7#t=0m26s


Met een laser is best mogelijk, maar vooral vanuit een militaire hoek zijn er een paar angstig.

[Anoniem: 201824]

Dat kan ook vast wel vanuit het ISS gedaan worden wat je voorstelt, maar dan moeten ze misschien inderdaad wat zonnepaneeltjes erbij plaatsen

[Liquid_Bisquit]

geen 100.000km/u, wel 20.000 km/u

[AmigaWolf]

33.000 objecten groter dan een tennisbal draaien om de aarde.

110.000 objecten, kleiner dan een tennisbal maar groter dan een knikker, draaien om de aarde.

35 miljoen objecten draaien om de aarde heen die kleiner zijn dan een knikker.

5 miljoen kilo schroot draaien om de aarde heen.

http://wetenschap.infonu.nl/sterrenkunde/49502-ruimtepuin-afval-en-rommel-in-de-ruimte.html

[Sircuri]

Of zorg ervoor dat de rotzooi binnen de zwaartekracht van de aarde gebracht worst zodat het de dampkring kan verbranden.

[Sissors]

Dit puin is binnen de zwaartekracht van de Aarde. Belangrijker, het is ook dicht genoeg bij Aarde om vertraagd te worden door de dampkring, de ISS zit niet zo heel hoog. Oftewel deze brokstukken zullen uiteindelijk wel terugvallen en verbranden.

[lukjah]

Dus het ISS zal uiteindelijk ook terugvallen en verbranden? Dat denk ik niet.

[Herko_ter_Horst]

Eh, jazeker wel.

Het ISS "valt" ongeveer 160m per dag. De het station moet regelmatig een boost krijgen om te voorkomen dat die val doorzet. Dit kan het station zelf regelen of het kan gebruik maken van de bevoorradingsschepen die langskomen.

Bron: o.a. http://www.astrium.eads.n...pace-station-reboost.html

[Reactie gewijzigd door Herko_ter_Horst op 23 juli 2024 00:40]

[flippy]

zolang ze niet om de zoveel tijd weer wat "gas bijgeven" zal dat wel gaan gebeuren, alle sattelieten hebben een grote brandstofvoorraad aan boord voor kleine stuurraketten om de satteliet op de plaats te houden, als de brandstof op is (meestal is het uitgerekend dat het gelijkvalt met de economische levensduur van de satteliet) kan de satteliet zijn baan niet mee houden en stort hij uiteindelijk naar benenden. objecten in de ruimte zoals het ISS en sattelieten doen eigenlijk het aloude "vallen en de grond missen".

[Ook al Bezet]

Dus het ISS zal uiteindelijk ook terugvallen en verbranden? Dat denk ik niet.

Als het niet af en toe een zetje omhoog zou krijgen zou dat inderdaad gebeuren ja.

[VNA9216]

En vroeg of laat gaat het ook gebeuren. iirc hebben ze al besloten het ISS gewoon maar te laten vallen zodat het over een x aantal jaren verbrand. Dan gaan ze weer wat nieuws bouwen.

[Damic]

Ze gaan dat niet in 1 stuk laten vallen want dan heb je nog en heel groot stuk dat niet opgebrand is. Ze gaan dat wrs laten gebeuren zoals met het vorige station, in delen.

[dmantione]

Dat is onjuist. Zeker is dat het station na gebruik naar beneden zal vallen. Maar daar is niets over besloten. In de oorspronkelijke planning zou het station tot 2020 operationeel zijn. Tot 2020 hebben de deelnemende ruimtevaartagentschappen dan ook toezeggingen gedaan voor budget. Het langer operationeel houden van het ruimtestation heeft dus een financiële kant, maar ook een technische kant. Ik denk dat het feit dat er activiteiten zijn gestart om componenten te certificeren voor gebruik na 2020 het één en ander zegt over welke kant men op wil.

[Nardon]

In 2025, wanneer de ISS afgeschreven word zal het ruimtestation op een gecontroleerde manier weer terug op aarde vallen. Het ruimtestation zakt in de tussentijd inderdaad weer terug naar de aarde, maar word bijgestuurd om hem in een goede baan rond de aarde te houden.

[arjankoole]

Of zorg ervoor dat de rotzooi binnen de zwaartekracht van de aarde gebracht worst zodat het de dampkring kan verbranden.

Hoe ga je dat doen met een satelliet die door een een meteoor compleet tot schroot is gedegradeerd? Er hangen veel satellieten die compleet dood zijn, onder andere door botsingen met ruimte-steen of andere satellieten.

ook zijn er sats als de russische rorstats waar mee je dat niet kan doen. Die hebben een kernreactor aan boord. Wil jij dat dat opbrand in onze atmosfeer? Ik niet.

[Wulfklaue]

rorstats?

Je bedoelt zeker RORSAT's? Zoals de Kosmos 954: http://en.wikipedia.org/wiki/Kosmos_954

[Damic]

Richting de zon sturen is dan een andere optie

[Anoniem: 288526]

Nope, dat reisje is net ff te ver. Anders hadden ze dat allang een keer uitgevoerd.

[Anoniem: 163856]

Sturen lijkt me in die situatie geen mogelijkheid meer?

[mad_max234]

[...]


Hoe ga je dat doen met een satelliet die door een een meteoor compleet tot schroot is gedegradeerd? Er hangen veel satellieten die compleet dood zijn, onder andere door botsingen met ruimte-steen of andere satellieten.

ook zijn er sats als de russische rorstats waar mee je dat niet kan doen. Die hebben een kernreactor aan boord. Wil jij dat dat opbrand in onze atmosfeer? Ik niet.

Sats vliegen veel al op relatief lage hoogste nog heel ruim binnen de zwaartekracht veld van de aarde. Communicatie sats zitten maar op hoogte van 36Km, dat is nog geen eens de ruimte want die begint bij 118km. Enige wat ze daarboven houden is de snelheid. Stat vallen altijd in een vrije val naar de aarde, maar door de snelheid vallen ze dus niet op de aarde maar er steeds naast en blijven ze dus naast de aarde vallen. Klein beetje afremmen met een booster en ze vallen wel weer op de aarde.

Zover ik weet is er pas ooit 1 keer een sat gebotst en dat is net zoiets al lot uit de loterij winnen, gebeurt bijna nooit,.

[Rapier]

ik denk dat je 36.000 kilometer bedoelt, dat is een populaire hoogte voor communicatie satalieten. (want geostationair)

300km word een beetje gezien als het laagst "bruikbare" baan. (daaronder kom je al teveel lucht tegen).

[Wildfire]

"... om van hun vrije weekend te genieten". Ik dacht het niet, ruimtemissies zijn te duur om de astronauten twee dagen lang niets te laten doen.

[arjankoole]

"... om van hun vrije weekend te genieten". Ik dacht het niet, ruimtemissies zijn te duur om de astronauten twee dagen lang niets te laten doen.

Ook astronauten, zeker astronauten, hebben rust nodig. Het rooster van vandaag bevat geen wetenschappelijke experimenten, wel sport en contact met familie, en wat routine dagelijkse controles die iedere dag sowieso moeten worden uitgevoerd.

je kan het allemaal nalezen op de NASA website onder Crew Timelines

[Reactie gewijzigd door arjankoole op 23 juli 2024 00:40]

[Herko_ter_Horst]

Ook astronauten kunnen geen maanden achter elkaar werken zonder enige downtime.

[Wildfire]

Ok, het is natuurlijk wel zo dat dit een missie is die ruim een half jaar duurt. Dan moet er natuurlijk wel meer vrije tijd zijn, maar dan nog een heel weekend vrij lijkt me toch redelijk apart gezien de kosten.

[Anoniem: 201824]

Is het niet zo dat de tijd in de ruimte ongelijk is aan de tijd op aarde? Ik dacht dat ruimtetijd langzamer ging. Wat voor hen betekent dat ze eigenlijk minder dan een half jaar weg zijn (al klinkt dat raar).

[Pure_evil]

Het zal op die (fictieve doch wel representatief voor het verschil) halve seconde nu ook weer nie zoveel uitmaken

[.oisyn]

Ze zijn verder van de aarde verwijderd en het zwaartekrachtpotentiaal is daardoor minder (generale relativiteitstheorie). Hierdoor verloopt hun tijd iets sneller dan dat van ons (of eigenlijk, wij zijn vertraagd tov hen). Daarentegen hebben zij wel weer een grotere snelheid dan wij, en daardoor worden ze weer vertraagd (speciale relativiteitstheorie). Wat het netto resultaat is kun je uitrekenen, maar het zal iig sowieso verwaarloosbaar zijn

[Reactie gewijzigd door .oisyn op 23 juli 2024 00:40]

[VSA100_victim]

Opruimen van ruimte-afval is ondoenlijk. Het is praktisch onmogelijk, omdat ze allemaal een andere baan om de aarde beschrijven. Dan zou er voor elke "ophaaldienst" een nieuwe lancering nodig zijn. Veel te duur.

Op dit moment is dit de enige methode; wachten tot de brokstukken door de natuurlijke luchtweerstand vanzelf terugkeren in de atmosfeer. Helaas duurt dat in de meeste gevallen nog honderden, duizenden en zelfs miljoenen jaren voordat dat zal gebeuren...

Eigenlijk is het wachten op een echt serieus ongeluk, voordat ze er "iets" aan gaan doen.

[Anoniem: 288526]

"de natuurlijke luchtweerstand vanzelf terugkeren in de atmosfeer"

In de ruimte is geen luchtweerstand want er is geen atmosfeer. De buitenste laag van de aardatmosfeer (exosfeer) reikt van 500-1000 tot 10.000km maar is zo ijl dat er geen sprake meer is van enige luchtweerstand en daarbij reikt het ruimtevafval tot veel verder dan 10.000km. Er zijn geostationaire satellieten die draaien op een afstand van 35.786km boven zeeniveau of 42.164km boven het middelpunt van de aarde.

bron: http://nl.wikipedia.org/wiki/Exosfeer en http://nl.wikipedia.org/wiki/Geostationaire_baan

[VSA100_victim]

Er is op die hoogte inderdaad geen "atmosfeer", maar er zijn nog genoeg atomen aanwezig om satellieten langzaam af te laten remmen: http://en.wikipedia.org/wiki/Orbital_decay

Op 200-300 km hoogte duurt het zelfs maar een paar weken voordat de satelliet in de aftmosfeer afdaalt.
Op 500 km hoogte duurt het zo'n 10-20 jaar.
Op 800 km hoogte zo'n 100-300 jaar.
Op 1000 km hoogte zo'n 1000-2000 jaar.
Op 1500 km hoogte zo'n 10000 jaar.
En op 35800 km (communicatie-satellieten) duurt het zo lang (miljoenen jaren), dat ze waarschijnlijk vermalen zijn door micro-meteorieten voordat het zover komt.

[Reactie gewijzigd door VSA100_victim op 23 juli 2024 00:40]

[Toff]

In de ruimte is geen luchtweerstand want er is geen atmosfeer. De buitenste laag van de aardatmosfeer (exosfeer) reikt van 500-1000 tot 10.000km maar is zo ijl dat er geen sprake meer is van enige luchtweerstand en daarbij reikt het ruimtevafval tot veel verder dan 10.000km.

Je vergeet hier dat het ISS zich slechts op ongeveer 400km hoogte bevindt (maximaal).

Er zijn geostationaire satellieten die draaien op een afstand van 35.786km boven zeeniveau of 42.164km boven het middelpunt van de aarde.

Het kenmerk van geostationaire satellieten is nu juist dat ze niet draaien. Iig niet tov de aarde...

[Aham brahmasmi]

[...]

Je vergeet hier dat het ISS zich slechts op ongeveer 400km hoogte bevindt (maximaal).

Minder dan 380km op het moment: http://www.isstracker.com/
(rechtsonder units op metric zetten).

[Cave_Boy]

Grappig je ziet hem stijgen. Gaat best hard dat stijgen.

[pakka680]

Gezien de schaal van het probleem (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimteschroot) verbaasd het me dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd. Er zal toch zoiets als een laser(kanon) nodig moeten zijn om de schier oneindige hoeveel afval op te ruimen.

[Herko_ter_Horst]

Met een laser maak je alleen maar kleinere stukjes afval (die mogelijk nog gevaarlijker zijn ook). Je hebt een stofzuiger nodig.

[Wildfire]

Idd. Kleine stukjes afval, zoals bv. flinters verf, zijn gevaarlijker omdat je ze niet ziet. En een flintertje verf dat met duizenden kilometers per uur op je afkomt is een groot probleem, want zelfs zo'n flintertje verf heeft dan flink wat kinetische energie.

[Ook al Bezet]

Gezien de schaal van het probleem (http://nl.wikipedia.org/wiki/Ruimteschroot) verbaasd het me dat er nog geen ongelukken zijn gebeurd.

Die zijn er wel, als ik het me goed herinner is de Mir een keer doorboord door een, extreem klein, stukje ruimteafval waardoor lucht langzaam begon te ontsnappen en één van de modules een tijd lang niet gebruikt kon worden.

[VSA100_victim]

Je bent denk ik in de war met de botsing van een Progress vrachtschip met de Spektr-module van de Mir. Deze module was daarna lek en kon nooit meer gebruikt worden.
Maar dat vrachtschip was geen ruimteaval.

[Ook al Bezet]

hm, je zou best eens gelijk kunnen hebben.

[strompf]

In een uitgave van tijdschrift Kijk uit de jaren 80 stond een foto van een raam van een Space Shuttle met een flinke ster, veroorzaakt door een flinter verf. Ongelofelijk, want een kinetische energie je kunt hebben, als iets maar hard genoeg gaat

[Anoniem: 442878]

Volgens Teletext en de NOS vloog het puin op 15km afstand van ISS. Het puin werd te laat opgemerkt om het ISS nog te verplaatsen. Vandaar dat de astronauten naar de ontsnappingscapsules zijn gaan.
http://nos.nl/artikel/355...cheert-langs-kuipers.html

[supersnathan94]

moet je nagaan wat een afstand dat is. 15 KM is twee keer de mount everest. in de ruimte is dat natuurlijk een kleine afstand, want met de behaalde snelheden is 15 KM echt peanuts, maar toch.

[tweaker2010]

Het is de derde keer in 12 jaar dat een dergelijke voorzorgsmaatregel genomen moet worden.

Valt nog wel mee dan, zeker als je nagaat dat er tientallen miljoenen brokstukken van oude satellieten als ruimteafval rondzwerven. Ik vraag me af of zo'n ontsnappingcapsule bij eventuele inslag nog wel nut heeft. Explodeert die ook niet door de kracht van de inpact?

[Permutor]

De kans dat die geraakt wordt is veel kleiner.
Het blootgestelde oppervlak waar iets doorheen zou kunnen dringen is minder groot. En er zijn voorzieningen voor overleven als de druk wegvalt.
En explosie zal niet zo maar gebeuren. Het is geen Amerikaanse bioscoop film. Altijd prachtig om te zien dat in ruimtefilms in de ruimte altijd (nou ja, bijna altijd) geluid is en atmosferische explosies plaatsvinden. Het is niet zo dat grote hoeveelheden explosieven meegenomen worden die zonder atmosfeer kunnen detoneren.

[Niekleair]

Kan er niet een soort satteliet gebouwd worden die rondom de aarde zweeft, een soort vangbal gaat spelen met het ruimtepuin, z'n vrachtruim vollaad en dan richting de zon wegvliegt, of juist richting dampkring en desintegreert net voor de dampkring geraakt wordt, zodat er allemaal kleine stukjes in de dampkring komen die stuk voor stuk opbranden?

[blobber]

Daar zijn idd diverse plannen voor, maar zelfs dan is het een druppel op een gloeiende plaat.De hoeveelheid ruimte waarin dit puin rondzweeft is echt enorm groot en de kans dat je iets oppikt is klein.Zoals je ziet vliegt dit stuk puin op 15km langs.Je zal dan dus actief moeten gaan bijsturen om het op te vangen en dat voor ieder brokje.

[roland83]

Het wordt tijd dat er een internationale opruimactie wordt gehouden voor al die oude rommel. Er zijn al genoeg plannen voor, helaas lang niet allemaal geschikt voor de praktijk. Of gewoon veel te duur. Dit incident bewijst maar weer de noodzaak daarvan!

Gelukkig zijn er geen ongelukken gebeurd.

[Defspace]

De Zwitsers wachten niet langer op de internationale gemeenschap en geven het goede voorbeeld.
http://www.nu.nl/buitenla...ruimteafval-opruimen.html

[Anoniem: 83718]

En anders roepen we http://www.bookcaseangel.com/images/mega-maid.jpg

[IStealYourGun]

Waarom, het probleem lost zichzelf op doordat het ruimteafval naar beneden valt.
Het probleem is dat er de laatste tijd zoveel naar boven is geschoten, dat het daar een beetje verzadigd raakt.

[Nemesh]

Wordt het niet eens tijd om die zooi op te ruimen dan ?

[arjankoole]

Wordt het niet eens tijd om die zooi op te ruimen dan ?

en hoe exact had je dat in gedachten? Het spul is onbestuurbaar ( geen brandstof, electronica dood, geen stroom ) en vaak tot kleine stukje schroot vermalen door botsingen met andere brokstukken of meteoren. (vooral de micro-variant van meteoren maken van een satelliet uiteindelijk een gatenkaas)

[Realtec]

Misschien met een grote magneet langs het puin gaan en zo de baan van de deeltjes naar de dampkring buigen zodat het verbrand word.

Weet alleen niet of de grote magneten die wij hebben sterk genoeg zijn hiervoor.

[Permutor]

Het lijkt mij dat er niet bijzonder veel ferromagnetisch materialen in de ruimte gebruikt worden, vanwege het gewicht er van. IJzer, nikkel, kobalt en gadolineum, maar ook de ferromagnische legeringen zijn nogal zwaar. Daarnaast veronderstel je dat alle loszwevende componenten iets ferromagnetisch dragen, anders heeft een magneet sowieso weinig effect. En last-but-not-least, is de kracht uitgevoerd door magnetisme omgekeerd evenredig met het kwadraat van de afstand. Wil je invloed uitoefenen, dan moet je dichtbij zijn.

Stel dat je echt sterke magneten kunt maken, dan komt wellicht de aantrekkende kracht van paramagneten in aanmerking. Of zul je juist gebruik willen maken van de afstotende kracht van diamagnetisch materialen.

En dan kom je tot ontdekking dat er veel ruimte is om de aarde. Je bent dus wel een tijdje aan het magneet-vegen.

[Aham brahmasmi]

Kortom: tijd dat de tractor beam wordt uitgevonden.

[remy007]

Daar is men al een tijdje mee bezig: http://en.wikipedia.org/wiki/Tractor_beam weliswaar op microscopisch niveau.

[Soldaatje]

Ja, maar hoe wil je dat doen?
Miljoenen stukjes puin met duizenden km per uur vang je niet zomaar.
Hier staat er wat meer over: http://en.wikipedia.org/wiki/Space_debris#External_removal

[Reactie gewijzigd door Soldaatje op 23 juli 2024 00:40]

[VSA100_victim]

Voor wie geinteresseerd is; dit is een catalogus met alle geregistreerde (>10cm) objecten die ooit in een baan om de Aarde zijn gebracht. Zijn er bijna 40000:
http://planet4589.org/space/log/satcat.txt