Wetenschappers van de TU Delft zijn er in geslaagd om quantumbits, bouwstenen van quantumcomputers, met elektrische velden te manipuleren. Voorheen kon dat enkel met magnetische velden, maar die zijn op een chip moeilijk te genereren.
De wetenschappers deden hun ontdekkingen in het wetenschappelijke blad Science uit de doeken. Een quantumbit is voor een quantumcomputer wat een bit is voor een traditionele pc en wordt gebruikt om informatie in op te slaan. Quantumbits kunnen worden gemaakt door elektronen te vangen, en de draaiing van de elektronen om hun as te controleren.
Op basis van de draairichting kan de quantumbit een bepaalde waarde representeren, vergelijkbaar met de '1' en '0' van een 'normale' bit. Het grote verschil daarbij is dat quantumbits ook een bepaalde mate van 1 of 0 kunnen representeren.
Manipulatie van quantumbits gebeurde tot nu toe door de quantumbits aan magnetische velden te onderwerpen, maar die zijn op een chip lastig aan te roepen. De wetenschappers van de TU Delft slaagden er echter in om de draairichting aan te passen met een elektrisch veld. Ook konden ze de quantumbits insluiten in halfgeleidende nanodraden. Nanodraad-circuits kunnen worden vergeleken met de transistoren in chips van silicium.
Volgens professor Leo Kouwenhoven van de TU Delft combineert de ontdekking het beste van twee werelden: de mogelijkheden om elektronisch invloed uit te oefenen op quantumbits en de opslag van informatie in de draaiing van elektronen.
Quantumbits bieden een veel hogere informatiedichtheid dan traditionele opslagmethoden, maar wetenschappers slaagden er lange tijd niet in om ze betrouwbaar genoeg te krijgen om er daadwerkelijk informatie in op te slaan. Zo kunnen invloeden uit de omgeving nadelig zijn voor de precisie: de toestand waarin de draaiing van een elektron als quantumbit kan fungeren, is fragiel. Onderzoekers van hetzelfde instituut bij de TU Delft neutraliseerden omgevingsinvloeden grotendeels door de draairichting van elektronen met hoogfrequente pulsen miljarden keren per seconde om te klappen. Dat gebeurde met vaste tussenpozen, waardoor externe effecten wegvielen.