Het benaderen van het geheugen door een kwantumcomputer stelt de wetenschap voor een probleem. Italiaanse en Amerikaanse natuurkundigen denken een oplossing gevonden te hebben.
Om ooit praktisch gebruik te kunnen maken de potentiële rekenkracht van kwantumcomputers, zal deze overweg moeten kunnen met werkgeheugen. Het probleem is dat de verstrengelde qubits, met hun superpositie van zowel 0 als 1 op het zelfde moment, de cellen van het geheugen op alle mogelijke manieren tegelijk adresseren. De wankele balans waarin het kwantumregister zich bevindt, heeft daarmee invloed op het geheugen, waardoor het zeer lastig is dit uit te lezen. Natuurkundigen uit Italië en de VS stellen nu een methode voor om de kwantuminformatie betrouwbaar te kunnen benaderen.
Het idee is om de qubits het adres op zo'n manier via de boomstructuur van het geheugen te laten sturen, dat er slechts één schakelaar tegelijk geactiveerd wordt. De eerste qubit zet een schakelaar op het snijpunt van rijen en kolommen op een bepaalde stand en geeft daarmee de richting aan van de schakelaar die de volgende qubit moet activeren, en zo verder. Het totale aantal verstrengelde systemen neemt daardoor af, waardoor de coherentie toeneemt, en het eenvoudiger wordt informatie uit het geheugen te halen. Critici wijzen er op dat de conventionele adresseringsmethoden niet vereisen dat de qubits invloed uitoefenen op alle schakelaars tegelijk en dat ook inactieve schakelaars kunnen bijdragen aan de instabiliteit van het kwantumgeheugen.