Samsung ontwikkelt oprolbare 'iris'-sluiter

Samsung is bezig een sluiter te ontwikkelen voor kleine camera's waarbij gebruik wordt gemaakt van mems-technologie. De sluiter is cirkelvormig en is onderverdeeld in 36 opgekrulde 'taartpunten' die zich onder spanning uitstrekken.

De huidige cameramobieltjes en compactcamera's zijn, een uitzondering daargelaten, uitgerust met een elektronische sluiter. Dit betekent dat de beeldgegevens snel van de sensor naar beeldprocessor worden getransporteerd. Hier zijn echter wel nadelen aan verbonden. Hoe meer megapixels, hoe langer het duurt voordat dit proces voltooid is. Niet alleen beperkt dit de burstrate van de camera, maar ook is het mogelijk dat onderwerpen in een foto vervormen. Een mechanische sluiter, zoals gebruikt in dslr's, is dan eigenlijk nodig, maar daar is niet altijd plaats voor.

Samsung denkt een oplossing voor dit probleem te hebben gevonden. Onderzoekers van het Koreaanse bedrijf hebben een cirkelvormige sluiter, met een doorsnede van 2,3mm, ontwikkeld op basis van mems-technologie. De sluiter bestaat uit 36 banen van een dunne film die op een transparante laag van indium-tinoxide zijn afgezet. Deze laatste fungeert als elektrode en is op zijn beurt gevormd op een glazen substraat. In de ruststand zijn de banen, aan de randen van de sluiter, omgekruld, maar zodra er een spanning van 30V op wordt gezet, strekken de banen zich uit naar het midden van de sluiter, waardoor het licht geblokkeerd wordt.

De filmkrul wordt gerealiseerd doordat deze is opgebouwd uit twee filmlagen van verschillend materiaal, bijvoorbeeld aluminium en siliciumnitraat. Door de verschillende interne spanningen krullen de sluiterbanen om. De mate waarin de banen krullen is te variëren door de dikte van de twee lagen en de interne spanningen in de materialen aan te passen.

Met deze technologie is het mogelijk om kleine afmetingen te combineren met de voordelen van een mechanische sluiter. Samsung verwacht pas in 2010 meer te kunnen vertellen over de mems-sluiter.

Reacties (55)

Hmmmm... dus de sluiter opent zich van middenuit en vervolgens weer naar het midden toe sluit. Dit betekend dat de middelste pixels langer belicht worden dan de buitenste pixels, waardoor je bij korte sluitertijden een soort vignettering gaat krijgen vrees ik.
Bij een slr opent de sluiter van boven en sluit ook weer vanuitboven.
Leuk slowmo filmpje van de sluiter van een Nikon D3: http://regex.info/blog/2008-09-04/925

Desondanks jwbagger hierboven zijn heldere uitleg, vind ik ook nog steeds belachelijk dat digitale fotocamera's met mechanische sluiters werken. Zet desnood achter elke pixel een bufferbyte dat na een elektronisch signaal de huidige waarde van elke pixel vast zet. Lijkt mij eenvoudiger dan een minuscuul mechanisch mechanismetje te bouwen.

[Reactie gewijzigd door satoer op 16 mei 2009 18:40]

dat is volgens mij hoe het bijde goedkope cams nu net werkt ... door dus de buffers uit te lezen... en dat resultaat is niet echt je van het..

het heeft allemaal met dimensies te maken waarom er een sluiter nodig is...

de camera neemt een CONTINUE beeld waar, en wij willen daar een momentopname uit halen... we moeten daarom de tijd even stilzetten , en dit doen we door even het licht eraf te halen en dan de laatste waarden uit te lezen..

voor Video zou door jouw omschreven type camerasensor het perfecte werk doen, maar voor een foto-still heb je echt een 'donkere kamer' nodig ... als hij goed scherp wil zijn tenminste...

probeer anders maar eens met je videocamera foto's te trekken, dat doet hij zeker wel, maar het resultaat zal niet veel beter zijn als je foto's op de gsm... dat ligt puur aan het type beeldsensor dat gebruikt wordt...

"achter" een pixel is fysiek niet mogelijk, dus zou zo'n buffer (en alle logica om dit aan te sturen) ruimte naast je pixels innemen, en daarmee het effectief fotogevoelige oppervlak van de chip verkleinen. Niet doenbaar dus... of voor zo'n (trouwens erg complex) buffersysteem te werken zou een volledig ander beeldchip-systeem moeten worden ontworpen. Niets 'belachelijks' aan de huidige werking van CCD en CCD chips dus

Trouwens, dat is al een verschil tussen CCD's en CMOS chips: bij CCD's wordt de inhoud van de "buckets" doorgegeven aan elkaar, en alle pixels aan de rand van de chip een-voor-een als een rijtje uitgelezen, dus de meeste logica zit aan de rand, lichtgevoeligheid van een CCD is dus vrij hoog omdat iedere cel gewoon wat energie opslaat en door hoeft te geven. Bijna geen logica op het beeldoppervlak aanwezig dus. Bij CMOS kan iedere pixel apart worden uitgelezen, en wordt vanaf iedere pixel het signaal versterkt met een transistortje, en een lijntje naar de buitenrand. Die transistor plus lijntjes naar buiten nemen ook weer ruimte in, en ziedaar: CMOS is inderdaad iets minder lichtgevoelig dan een CCD.

En om dan weer op jouw idee terug te komen: als een enkel transistortje plus wat lijnen naar buiten al impact maken op de lichtgevoeligheid van de chip, wat verwacht je dat een buffermechanisme plus geheugen per cel wel niet aan oppervlak in zal nemen? Meer dan de helft van de chip is dan uiteindelijk logica, terwijl je juist zou willen proberen het meerendeel uit fotodiodes te laten bestaan. Kortom, helaas niet haalbaar...

[Reactie gewijzigd door jwbagger op 16 mei 2009 19:13]

Daardoor is een CCD helaas ook iets meer ruisgevoelig.

Oh en wel haalbaar.. zodra de technieken voor 3d chips klaar zijn dan kan je alles achter alles plakken en kan je de baantjes superkort maken terwijl je geen oppervlakteverlies lijdt!

De sluiter hoeft niet perse voor de sensor te zitten. Sterker, dit type sluiter zul je juist in de lens zetten, en wel precies naast het diafragma.

Op die positie in de lens, maakt het niet uit of het centrum langer licht doorlaat dan de rand. Immers, de totale opppervlakte van het diafragma wordt gebruikt voor het belichting van een enkele pixel. (Anders gezegd, de pixel is 100% uit focus, en uitgesmeerd over het hele diafragma).

Daarom ook dat je het diafragma dicht kan draaien, zonder dat de randen niet meer belicht worden.

Waarom belachelijk? De sensoren in die camera's werken niet heel anders dan filmrolletjes heur.
Daarnaast moet je geen dingen in/op die sensor frotten want het zou de lichtsterkte en uiteindelijk fotokwaliteit niet ten goed komen.

Als er een beter alternatief was voor de sluiter neem ik aan dat ze dit zo langzamerhand wel inbouwen in de camera.
Je gaat niet een camera kopen van enkele duizenden euro's op vervolgens met achterhaalde systemen te zitten. Dat moet het beste van het beste wezen op apparatuur gebied uiteraard.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 80487 op 17 mei 2009 01:13]

wow... is het mogelijk om dit soort techniek ook toe te passen binnen de dslr's, maar dan om te diafragmeren in plaats van als sluiter? dat zou gave bokeh op kunnen leveren

Of dat mooi wordt is nog maar de vraag, omdat de opening stervormig is. Het verschil tussen lenzen met mooie en minder mooie onscherpte zit hem vooral in het aantal lamellen (bij klassieke iris diafragma's). Meer lamellen levert een betere benadering van een cirkel, en blijkt mooier. Ik zou eerder verwachten dat zo'n ding als diafragma gebruikt uitgesproken lelijke onscherpte zou gaan lleveren.

Gezien de diameter zal zo'n sluiter wel in de lens gestopt moeten worden, en het klassieke probleem van centraalsluiters tegenkomen: duidelijk verschil in belichting tussen randen en centrum bij korte sluitertijden. Bij de mechanische centraalsuiter (die je in middenformaat en hoger nog veel ziet) viel dat niet zo op omdat ze domweg geen korte tijden konden produceren, maar met een minimale sluitertijd van 1/400 s hoef je tegenwoordig niet meer aan te komen.

Het zit niet alleen in het aantal diafragmabladen of de afronding daarvan maar ook in het lensontwerp. Een Nikon 180mm f2.8 of een Tamron 90 hebben een veel fraaier bokeh dan menig zoomlens.

volgens mij is de opening niet stervormig hoor, maar simuleer je hier gewoon 36 lamellen mee, een zeer nette benadering van een cirkel, en daarmee dus ook een mooiere bokeh. Naarmate de banen verder worden 'afgerold' wordt het doorlatend gedeelte gewoon verkleind, net zoals bij een normaal diafragma, maar ik zie niet hoe je er dan een ster mee krijgt... je rolt ze gewoon af, en de delen sluiten gewoon tegen elkaar aan...

Die baantjes lopen rond. Als de sluiter bezig is te openen of sluiten steekt er dus een stukje van die krul in het 'open' gedeelte van het lichtpad. Bij gebruik als diafragma gaat dan ook nog meespelen dat die krul reflecteert, op ongeveer de meest beroerde plek die je vinden kan.

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 16 mei 2009 20:46]

"bezig" met sluiten bedoelde ik niet eens, ik dacht dat je 'm gewoon in meerdere standen open en dicht kon zetten...
maar je hebt inderdaad gelijk, een diafragma moet wel vlak zijn vanwege schuine lichtstralen... Ook al zou het reflecteren van de krul door een of andere coating misschien wel opgelost moeten kunnen worden, dan hou je nog steeds een niet homogene (overigens niet stervormig, maar gewoon "raar" gevormde) sluiting voor erg schuin invallende lichtstralen. Inderdaad, my bad...

[Reactie gewijzigd door jwbagger op 16 mei 2009 19:21]

het zal er een beetje uit zien als een tandwiel denk ik, maar de lamellen zouden dan wel een niet reflecterende laag moeten hebben wil dit het juiste effect hebben, als de lamellen reflecteren dan krijg je allemaal distortion in je foto.
een diafragma met meer lamellen op de ouderwetse manier is naar mijn mening mooier, maargoed als sluiter voor een slr zou dit ook niet ongunstig zijn, het lijkt me wat duurzamer, en sneller (wel kwetsbaarder bij het schoonmaken van de sensor enz denk ik)

[Reactie gewijzigd door HKS-Skyline op 16 mei 2009 19:19]

Als jij dan nog even een niet-reflecterende coating voor me uitvindt, worden wij samen onfatsoenlijk rijk.
Het dingetje is maar 2,3 milimeter. Dat betekent dat je hem maar op één plaats kan gebruiken: in de lens, en wel vlakbij het diafragma. Dat is de enige plek waar de lichtbundel zo smal is

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 16 mei 2009 22:05]

hmm... ik weet wel iets denk ik, valt wel mee als ik er nu bij na denk, zelfs op zo'n klein oppervlak werkt de coating die ik nu net bedacht heb. Zo ingewikkeld is het niet.
Bedenk maar simpelweg wat de eigenschappen zijn van oppervlakten die je kent die niet of nauwelijks reflecteren, en vervolgens voeg je daar eigenschappen als buigzaamheid enzo aan toe. Kom je vanzelf op een lijstje die je naar een simpele oplossing wijzen.

zou lastig kunnen zijn omdat dit niet in een plat flak zit en je dus weerspiegeling krijgt van de zijkant van de iris naar je sensor toe.

Waarop bazeer je dat dit een mooier bokeh zal opleveren?

Op het feit dat een lens met meer diafragmabladen vaak (niet altijd dus) een duidelijk zachtere bokeh geeft. Lensen met slechts enkele bladen geven regelmatig een hoekige bokeh wat vaak minder aangenaam is.

Hoekige bokeh.

Zachte bokeh.

Sterker nog, de bokeh krijgt de vorm van je diafragma: voorbeeldje

Zou je misschien willen toelichten wat je bedoelt met deze foto? Ik zie namelijk niet waar ik de vrm aan zou herkennen. En de kans dat je diafragma de vorm een hartje heeft lijkt me klein.

Waarom zou die kans klein zijn?

http://www.diyphotography.net/diy_create_your_own_bokeh

En de kans dat je diafragma de vorm een hartje heeft lijkt me klein.

De gebruikte lens is een Lensbaby 2.0 met creative aperture kit.
Die lens heeft zelf geen diafragma en dus moet je zelf al metaal-achtige schijfjes voor in de lens plaatsen. (side-note: doordat die gaten echt rond zijn, krijg je dus ook een mooiere bokeh, al is het best wel lastig om dat precies zo te krijgen als je zou willen, met die lens)
Een van die voorzet stukjes die ik heb, is een hartje, maar als ik het Tweakers-logo uit zou snijden, zou de bokeh dus de vorm van de contouren van dat logo krijgen.

[Reactie gewijzigd door TD-er op 17 mei 2009 11:33]

Daar heb je geen lensbaby voor nodig.
Met een beetje knutselwerk zet je dit zelf ook in elkaar.

Soortgelijk knutselwerk had ik daarvoor ook al gedaan.

nog een voorbeeld
Hier heb ik de zwarte plastic inlay van een oud CD-doosje voor de lens gehouden

[Reactie gewijzigd door ikmattie op 17 mei 2009 14:00]

Voor de onwetenden:

http://nl.wikipedia.org/wiki/Bokeh

De diafragma opening is veel te groot bij een DSLR. De opening is namelijk je brandpuntsafstand gedeeld door de diafragmawaarde. Dus als je een mooie telelens hebt van 300mm en een diafragmawaarde van 4 (de lens is dan een 300mm f/4), dan is je diafragma 7,5cm en dat is ongeveer 30x zo groot als deze sluiter.

Dat zou zo zijn als het diafragma voor in de lens zou zitten. In de praktijk zit-ie ergens in het midden, waar het licht veel meer gebundeld is. Het f-getal drukt dan ook de effectieve opening van het hele systeem uit, niet de grootte van het gaatje.

[Reactie gewijzigd door TheekAzzaBreek op 16 mei 2009 22:06]

Nu ben ik een fotografie-n00b, maar ik begrijp echt niet waarom je met een mechanische sluiter opeens niet meer de beeldgegevens snel van de sensor naar de beeldprocessor hoeft te brengen. Het zal zonder twijfel kloppen maar ik snap niet hoe/wat/waarom dit een voordeel heeft.

edit: @jwbagger: thx, helemaal duidelijk, nu snap ik 'm ook.

[Reactie gewijzigd door Mentalist op 16 mei 2009 18:43]

omdat de beeldchip "buckets" bevat die vollopen zolang er licht op straalt. Dat proces valt op twee manieren te stoppen: of het licht weghalen, of de stroom eraf. Stroom eraf betekent dat je 't beeld kwijtraakt en niet meer uit kan lezen, dus moet je of héél snel alles uitlezen terwijl de buckets volstromen, of het licht even weghalen. Dan staat de beelchip als het ware op 'pauze' en kan je hem rustig uitlezen.

Zou zo'n sluiter niet gwoon veel sneller sluiten dan een "ouderwets" diafragma? Gezien die krullen waarschijnlijk zeer dun zijn.

Haal je hier niet 2 termen door elkaar?

Verder betwijfel ik of zo'n ding 1/4000 sec. gaat halen, lijkt me haast niet... Veel sneller dus ook niet denk ik dan.

[Reactie gewijzigd door Anoniem: 156876 op 16 mei 2009 23:43]

Maar die 1/4000 sec haal je alleen maar omdat de twee sluiter gordijnen een spleet vormen, en dan over je sensor schuiven.
De snelheid waarmee de sluiter over je sensor schuift is veeeeel kleiner. Flits synchronisatie is meestal iets als 1/250 Dat betekent dat de tijd die nodig is om het gordijn van links naar rechts te bewegen ongeveer 1/800 zal zijn.

In theorie is een moderne DSLR flitssynchroon bij 1/200s-1/250s. Als je echter een beetje krachtige opsteekflitser gebruikt dan heeft die langer dan dat nodig om de flits te produceren - Als mijn Metz 58 een volle flits moet geven dan duurt dat 1/125s, dus de camera moet al op 1/60-1/80 staan om die volle flits te kunnen "zien". Bij studio flitsers speelt dit nog meer.

Daarbuiten kunnen ook sommige DSLR's een kortere flitssynchroon tijd bereiken dan het gordijn toelaat. Dat wordt dan langs electronische weg bereikt. De Nikon D40 is daar een voorbeeld van, maar bij de D40x hadden ze het er alweer uitgehaald.

Dat vraag ik me af. Zo'n razendnelle oprolbeweging levert toch het een en ander aan buigmoment op, ook al is de massa waarschijnlijk zeer klein. Ik vraag me ook af hoe het zit met de levensduur. Materiaalmoeheid en zo...

In de ruststand zijn de banen, aan de randen van de sluiter, omgekruld, maar zodra er een spanning van 30V op wordt gezet, strekken de banen zich uit naar het midden van de sluiter, waardoor het licht geblokkeerd wordt.

Er moet dus spanning opstaan om 't gesloten te houden?
Niet echt praktisch voor een toestel op batterijen dan...

Opzich hoeft het alleen even te sluiten als een foto gemaakt wordt. Aangezien veel telefooncamera's helemaal geen sluiter hebben zal het wel niet erg zijn dat er altijd licht op de sensor valt.

Bijna goed. De sluiter gaat juist open op het moment dat er een foto gemaakt wordt. Het gaat er nu juist om dat hij hem écht sluit dmv een mechanische sluiter, ipv de elektronische die nu vaak gebruikt wordt.

Het probleem met de electronische sluiter is dat het beeld van de sensor naar de verwerkingseenheid wordt gestuurt, terwijl er ondertussen een nieuw beeld op valt, als ik het artikel goed interpreteer.

Een effect wat je daardoor wel ziet bij telefooncamera's, is dat (bijvoorbeeld) het bovenste deel van de foto merkbaar eerder is verwerkt dan het onderste deel wat bijvoorbeeld resulteert in scheve langsrijdende auto's (de bovenkant van de auto is eerder verwerkt dan de onderkant, dus in de onderste beeldlijnen is de auto verder doorgereden dan in de bovenste: de auto helt naar links).

De sluiter hoef je (lijkt me) alleen te sluiten ná het nemen van de foto: op het moment dat 'de tijd ingaat' (sluiter open) reset je de sensor, en daarna sluit je de sluiter. Vervolgens kan het beeld in alle rust van de sensor worden afgehaald, waarna de sluiter weer kan worden geopend.

Eventueel zou je ook eerst de sluiter dicht kunnen doen en de sensor resetten; ik heb eigenlijk geen idee wat de gemiddelde compact doet maar uiteindelijk kan je van hetzelfde principe gebruik maken (of van dat van een dSLR met live view).

Je hoeft in ieder geval nietde sluiter de hele tijd dicht te hebben voor je de foto neemt, dus zo'n battery drain zal het niet zijn.

De tijd dat een normale camera licht opvangt, is vanaf dat de sluiter geopend is, totdat hij gesloten is. Als hij alleen gebruikt zou worden als hij klaar is met het maken van de foto, dan is het begin van de sluitertijd alsnog elektronisch?

Verder is een dSLR met Live View niet echt te vergelijken met een compacte camera. De spiegel klapt op het moment dat je in Live View gaat omhoog, dus dan zie je niks meer door de zoeker. Op het moment dat je dan een foto maakt, gaat eerst de spiegel terug en maakt ie de foto op dezelfde manier als dat ie altijd doet.
net getest met m'n 450D

zie reactie van jwbagger. Het is niet nodig om de sluiter constant dicht te houden, alleen direct na het moment van de foto nemen

Hangt er voor een groot deel vanaf op wat voor soort component het het meeste lijkt. Als het (electrisch gezien) net een weerstand is, ja, dan gaat het accu vreten. Als de iris juist heel veel lijkt op een condensator (met een kleine capaciteit en weinig weglekkende lading als het even kan), dan is er geen enkel probleem.

ps. Lees ook de post van jwbagger van 18:22 hieronder. Een andere oplossing zou dan namelijk zijn om de iris kort te sluiten (terwijl de data "langzaam" wordt uitgelezen) waarna de iris meteen weer open kan.

Hij hoeft alleen maar gesloten te zijn wanneer de sensor wordt uitgelezen, dus in de praktijk valt het wel mee.

Spanning is geen stroom. Hoeft niet perse meteen een accuvretertje te worden.

Dat wordt dus mijn volgende camera ^^

Ik wil neits anders dan een compactcamera, maar de lange sluitertijd is echt wel storend. ik heb dus al overwogen een DSLR te nemen, maar (ookal was de prijs van geen belang) die dingen vind ik echt te log. Momenteel heb ik een Nikon Coolpix S210, en groter dan dat wil ik mijn camera gewoon niet hebben.

Het is maar net waar je de camera voor gaat en wil gebruiken. Ga je voor plaatjes ter herinnering van je vakantie, dan is een pocketcamera goed genoeg. Een echte sluiter kan dan heel nuttig zijn.

Maar de kwaliteit en mogelijkheden van een spiegelreflex zul je nooit en te nimmer halen met een compact camera. Behalve de manier belichting (zoals hier met een mechanische sluiter) heeft een spiegelreflex nog veel meer mogelijkheden. Je kunt instellen hoe ver hij moet sluiten en hoe lang (maar dat laatste zal met deze camera vast ook kunnen).

Het formaat van een DSLR is inderdaad een nadeel, maar het feit dat je er verschillende lenzen op kan zetten en veel meer instelbare mogelijkheden hebt weegt daar wat mij betreft tegen op. Wel hebben we er een compacte camera bijgehaald om in de zak mee te kunnen nemen.

*kuch* Leica M8 *kuch*

Sorry hoor, maar wat bedoel je met:

*kuch* Leica M8 *kuch*

Je hebt gelijk dat het geen spiegelreflex is, maar wel een camera met een fantastische kwaliteit. Maar dan houdt het wel op. De M8 is qua grootte en gewicht beter te vergelijken met een DSLR dan met een compactcamera. Zijn sluiter werkt dan niet met een spiegeltje, maar met zijn metal blade sluiter lijkt hij meer op een SLR dan een compact camera.

Hij staat ook niet voor niets in de pricewatch bij de DSLRs..

Even een paar cijfers op een rijtje:
Leica M8 591 g - 139 x 80 x 37 mm
EOS450D 524 g - 129 x 98 x 62 mm
NikonD60 522 g - 126 x 94 x 64 mm
Coolpix 140 g - 90 x 55.5 x 18 mm

En dan laten we het andere argument van kiang (het prijskaartje) maar even achterwege.

Zou een leuke toevoeging kunnen worden in de mobiele sector. Misschien toch goede foto's kunnen maken met je mobieltje? Al vraag ik me af wanneer zoiets op de markt gebracht kan worden, dat zal wel nog enige jaren duren. En vooral de prijs zal dan denk ik omhoog schieten van mobieltjes.

imho moet het silicium nitride zijn ipv silicium nitraat...

t is altijd een beetje opletten bij het vertalen van chemische termen uit het engels

silicon dat silicone wordt, is ook zo'n voorbeeld dat je hier en daar wel eens tegenkomt

Eum, siliciumnitraat is wel degelijk de juiste Nederlandse benaming voor Si(NO3)4.

en waar heb jij Si(NO3)4 gezien??

silicium nitraat (als het in realiteit al bestaat) lijkt mij een redelijk exotische verbinding...

bovendien staat in het oorspronkelijke artikel SiN, chemisch gezien misschien niet helemaal correct maar in de microelektronica bedoelt men hiermee het niet ongewone silicium nitride.

Leuk allemaal, maar ik zie het nut niet zo.
Het uitlezen van de sensor zou onscherpte opleveren, dat klopt, natuurlijk is dit zo.
Maar bij een SLR of DSLR met een gordijnsluiter is dit ook zo.
Hier gaat het onderste gordijn naar beneden en een bepaalde tijd (sluitertijd) later gaat het bovenste gordijn naar beneden.
Hier zit dus een "sleuf" tussen en in de tijd dat beide gordijnen beneden zijn kan er ook iets in de compositie gebeurt zijn.
Ook de burstmode zal denk ik niet omhoog gaan, want de sensor zal ten alle tijden uitgelezen moeten worden, of sit nu direct gebuert of nadat de sluiter is opengeweest.

Ook het hele Bokeh verhaal klinkt heel leuk hier, maar het diafragma van een lens is echt niet het enige wat een goede bokeh oplevert. Dit heeft ook met de kwaliteit van je glas te maken en met de gebruikte elementen.

Dit is allemaal gebaseerd op het steeds meer megapixels proppen op een te kleine CCD of Cmos. Die megapixels zijn helemaal niet belangrijk. Hoe meer punten er op zon klein oppervlak zitten hoe minder licht er op valt en hoe meer er versterkt moet worden om er nog een beetje foto van te maken, dus meer ruis.
En de meestal plastic lensjes in een telefoon zijn ook al niet van de beste kwaliteit.

Een camera phone is best leuk als je niets anders bij je hebt en je wilt een fototje maken, maar hoogwaardige kwaliteit gaan ze niet leveren, ook niet met een sluiter.

Ben benieuwd of ze die spanning nog verder naar beneden krijgen: 5V DC->AC->30V switchen om alleen een foto te maken lijkt me niet wenselijk, veel te complex.
Verder wel leuke optie. Toch lijkt het me allemaal veel makkelijker om een telefoon te integreren in een dSLR, als je toch graag goeie foto's wil maken.
Een telefoon past tegenwoordig immers in een horloge

Hoe denk je dat je flitser werkt