Onzin, de 2K series die op de Dreamcast uitkwamen waren van een dermate hoge kwaliteit dat ze de spellen van EA het nakijken gaven qua speelbaarheid en diepgang. Ook hadden ze allen volledige licenties, op Virtua Striker na. Een probleem in Europa was echter wel dat er geen degelijke voetbal game was uitgebracht, FIFA2KX noch Pro Evolution vonden de weg naar de Dreamcast. Uefa Striker kwam het dichtste bij en nog een andere game toen het systeem al in de eindfase zat.
Overigens meen ik me te herinneren dat het afhaken van EA, wat toendertijd toch wel de grootste uitgever was voor toegankelijke en flashy games, weigerde spellen uit te brengen wegens een soort van politiek conflict tussen de twee partijen. Het falen van de Saturn had een grotere invloed op de consumenten zelf, met name in Japan.
Het is waar dat het systeem zijn tijd ver vooruit was, echter was dit ook een achilleshiel. Breedband was in Nederland nog niet echt ingeburgerd, en standaard werd het systeem met een 56k modem geleverd. De service, die voor mij als een experiment voor Xbox live lijkt (Microsoft had nauwe contacten in de ontwikkelfase van de console), was dus gewoonweg niet voor iedereen bereikbaar. De Xbox en Live kwamen op een veel beter moment.
Toen het kopiëren begon was het hek van de dam. Mede door de misleidende marketing van Sony (Toy Story 2 die in realtime kon worden gerenderd

) gaf de doorslag, mede door het momentum verkregen door de PS1. Gamesbladen deden hier wonderbaarlijk aan mee. Ik heb reviews gelezen die te belachelijk zijn voor woorden. Spellen werden aangekondigd als verbeterde ports, terwijl effecten zijn weggelaten, er geen Full Screen AA in zat, en de framerate gehalveerd was naar 30 (Rayman 2). Sony had zijn zaakjes goed op orde en waarschijnlijk een dikke vinger in de pap bij die bladen d.m.v. advertentiegeld. Dezelfde strategie werd gebruikt met de PS3, echter liet Microsoft zich niet overbluffen. Mensen waren een stuk realistischer over de nieuwe wondermachine, eerst zien, dan geloven