. M.a.w. is er nog geen enkele 100% implementatie van ODF beschikbaar
Dat komt door de opdracht die het standaardisatieorgaan kreeg.
ODF was bedoeld als zijnde bestandsformaat voor meerdere office-suites.
Als je met meerdere groeperingen een standaard gaat maken hebben al hun kantoor-applicaties unieke eigenschappen. Als die allemaal in de standaard terechtkomen is het logisch dat het even duurt voordat alle 'deelnemers' die eigenschappen hebben geïmplementeerd.
In het geval van OOXML was Microsoft door derden gevraagd haar bestandsformaat te standaardiseren zodat het voor andere derden open was. Daarom vroeg Microsoft aan ECMA een standaard te schrijven die 100% compatibel was met de
bestaande formaat-versie van Microsoft office. Daarom zijn er in OOXML geen features opgenomen die niet door Microsoft Office ondersteund worden.
Een zelfde probleem heeft Microsoft ook met ODF. Hoe sla je iets op wat nog niet beschreven is in een specificatie?
Zelfde als voor OOXML: In een extensie; een mogelijkheid die zowel ODF als OOXML ondersteunen. Of opslaan in een andere standaard en daarnaar verwijzen zou ik zo gokken.
Zo werken ISO/CEN-normen normaal: Wie bijv. in EN-755 van maatafwijkingen van profielen zoekt naar chemische samenstelling van
diezelfde profielen wordt doorverwezen naar EN-573, en wie iets wil weten over de leveringsvoorwaarden naar EN 12020. Niet moeilijk, werkt al jaren prima zo.
Denk bijvoorbeeld eens aan een macro.
Er zou voor macro's een aparte ISO-standaard moeten zijn. De standaard voor ISO-standaard voor moertjes is tenslotte ook niet aan de standaard voor boutjes toegevoegd. Zelfde voor 'formules', plaatjes e.d.
Verwijst een document naar een macro, zou ik zelf zeggen: ISO norm maken voor die macro, macro zippen en aan de XML-'container' toevoegen, en document laten verwijzen naar het macro-bestand.
Heeft een bepaalde applicatie geen ondersteuning voor dat formaat, zoekt de klant een applicatie die dat wel heeft of de klant leert ermee te leven.
Dat is ook zo als je een leverancier hebt die profielen levert volgens EN-755 maar niet volgens EN-12020.
Daarnaast worden op de interop website juist de 'undocumented' features beschreven
Dat is een interne tegenstelling: Hoe kan je iets dat niet uitgelegd is beschrijven?
Afgezien van die opmerkingen: Is het erg dat iemand niet 100% van een standaard implementeert? Natuurlijk niet, zou ik zelf zeggen. Want dat is het doel niet van een standaard.
In DIN 1 staan vele formaten conische pennen. Wil dat zeggen dat een fabrikant ze allemaal moet leveren? Natuurlijk niet, dat was nooit het doel van DIN. Idee is dat als iemand één formaat levert alle andere mensen 'gaten' kunnen leveren waar deze pen inpast.
Idee van een standaard voor Office-formaten is dat als programma A een textbestand met opmaak opslaat, dat programma B dat kan lezen. Dat A ook spreadsheets kan opslaan en B deze niet kan lezen is niet relevant. Feit is dat A en B zich aan de standaard houden.
Daarin ligt ook het antwoord op de vraag: Wat als je iets toevoegt dat niet in de standaard staat? Als een leverancier een maat conische pennen wil leveren die niet in DIN 1 staat, doet hij of zijn best die toe te voegen aan DIN1, of hij gaat zelf zijn eigen standaard vrijgeven onder bruikbare voorwaarden. Zijn die voorwaarden niet bruikbaar, dan zal niemand die standaard gebruiken. Althans, zolang die markt is gevrijwaard van misbruik door bedrijven met een economische machtspositie. Dat laatste geld helaas niet voor de kantoor-applicatie markt; maar zo zou het moeten werken in een vrije markt.
Wil Microsoft de mogelijkheid bieden dingen op te slaan in ODF die niet in ODF gespecificeerd zijn, is het Microsofts taak binnen OASIS te zorgen dat ODF hier ondersteuning voor gaat bieden. Dat kan, want Microsoft is OASIS-lid.
Wil het KOffice team dat OOXML ook ondersteuning biedt voor frame-based formaten, is het zaak dat ze lid worden van ECMA en hiervoor hun best gaan doen.
Dat kan, want KDE kan theoretisch lid worden van ECMA; al hebben ze hier waarschijnlijk te weinig geld voor. Helaas kunnen alleen de gevestigde bedrijven er vervolgens over stemmen (en bestuursleden voor ECMA aanwijzen etc.); maar zo zit ECMA nou eenmaal in elkaar (het heeft geen maatschappelijke doelstelling zoals ISO, maar is een bedrijven-belangenorganisatie).
Het voornaamste probleem met de Office-bestandsformaatstandaarden is dus dat ze te groot en niet atomair genoeg zijn.