Microsoft heeft vorige week het patent verkregen op de techniek om watermerken aan te brengen binnen geluidsbestanden. Dit watermerk zou volgens de bedenkers ontraceerbaar zijn en ongevoelig voor hercoderingen.
Dit type drm heeft een ander doel dan de conventionele variant, die gebruikt wordt om het afspelen van een geluidsfragment voor de gebruiker te limiteren. Het aanbrengen van een watermerk wordt gedaan om de originele eigenaren vast te leggen in het bestand, om zo bijvoorbeeld makkelijker te kunnen achterhalen wie het bestand naar de warez-community heeft gelekt.
Het watermerk wordt verborgen in de ruis van de zogenoemde voor- en na-echo's binnen het fragment. Deze echo's verschijnen voor en na een piek in het geluidspectrum en zijn vrijwel onhoorbaar voor het menselijk oor. Wanneer het verschil tussen de bits van het watermerk klein genoeg is, zal de gebruiker geen verschil horen tussen een gewatermerkt bestand en een normaal bestand.
Doordat de data deel uitmaakt van de de muziek zelf, zal het voor aanvallers een stuk uitdagender worden om geluid te ontdoen van deze drm-informatie. De echo's voor en na de geluidspieken zullen altijd mee worden genomen bij encoderingen en doordat de informatie door de hele muziek verspreid kan zitten, geeft het wegknippen van de echo's alleen maar onnodig extra werk, met een lagere kwaliteit tot gevolg.
Hoewel een watermerk op zich geen belemmering vormt om een liedje of film te kunnen afspelen, kan afspeelapparatuur beslissen om een bestand te weigeren als een bepaald watermerk ontbreekt.

