Het aantal uur dat muziek geluisterd kan worden zonder de accu opnieuw op te laden is voor veel mensen een belangrijke factor bij het uitkiezen van een mp3-speler. De fabrikanten ervan zetten dan ook bijna altijd hun beste beentje voor in de specificaties: ze gaan van de meest optimale omstandigheden uit, waarin bijvoorbeeld het scherm zo veel mogelijk uit staat, er zo min mogelijk tracks geskipt worden en de muziek van gemiddelde kwaliteit is (128 kbps zonder equalizer of andere nabewerking). Volgens een bericht op Cnet is er echter nog een factor die ervoor kan zorgen dat het luisterplezier eerder ophoudt dan volgens de verpakking zou moeten: DRM. Het controleren van de licentie en vervolgens decoderen van de beveiligde muziekdata zou het aantal luisteruren meetbaar in kunnen korten. Afhankelijk van het merk en type speler zouden er tussen 1 en 5 uur verloren gaan.
De testmethode die gebruikt werd door Cnet is helaas niet 100% eerlijk: voor onbeveiligde nummers werd standaard mp3 gekozen, terwijl andere formaten als WMA en AAC werden getest om de accuduur met DRM te meten. Het verschil in codering alleen kan echter al voldoende zijn om de afwijkingen in accuduur te verklaren. De andere (nieuwere) codecs zouden bijvoorbeeld per definitie al meer rekenkracht nodig kunnen hebben, of in mindere mate geoptimaliseerd kunnen zijn. In beide gevallen is de vergelijking niet eerlijk, en daarom kan er dus ook nog niets definitiefs gezegd worden over de invloed van DRM in het algemeen op het uithoudingsvermogen van de accu. Aan de andere kant geldt wel dat mp3 helemaal geen beveiliging kent, dus dat beveiligde nummers altijd in de vorm van een ander (en dus mogelijk zwaarder) codec zullen komen. Hierdoor blijft het kernpunt van de auteur wel staan: de opgegeven accuduur is lang niet altijd betrouwbaar, en het zou de fabrikanten sieren als ze naast de best mogelijke tijd ook een aantal realistischere scenario's zouden specificeren.