Je haalt een paar interessante punten aan, vind ik. Ik vind het ook fijn dat er een professional z'n visie her in geeft.
Ik ben zelf erg fan van Fantasy (games) in de breedste zin. Ik houd heel erg van het genre. En binnen het genre: Hoe diverser de karakters hoe beter. Ik vind het fijn dat de karakters, weet ik veel welke geaardheid en genderidentiteit hebben. Helemaal top. Hoe meer diverser, hoe beter. Dit maakt het interessanter. Net zoals het echte leven.
Echter:
Dit fantasy spel is er een uit velen: Het gaat over een incident waardoor de wereld naar de klote gaat en er is een klein groepje dat een groter groepje verzameld om de wereld te redden. Een zeer klassiek basisplot. Binnen het groepje heb je diversiteit van kundes nodig (Magiërs, vechters, dolers, enzovoorts) om het beoogde doel makkelijker te bereiken. Net zoals alle andere spellen binnen het genre.
Wat mij betreft moet daar dan ook de focus op liggen. Diversiteit van karakters die samen de wereld redden. Ze hebben allemaal hun eigen verhaal en geschiedenis en hoe ze zo gekomen zijn. Het is leuk dat dit langzaam ontplooit.
Dit laatste is in dit spel echter compleet misgegaan. En zelfs zo erg dat het afleidt aan het spel en de beleving ervan. Het non-binaire karakter is aan het begin heel grappig. Je merkt dat er een soort jeugdtrauma is ("Vertel me niet wie ik ben! Vertel me niet hoe ik m'n leven moet leiden." (richting de moeder)). Ik zat echt te hopen op een soort openbaring kwam van het karakter. Maar nee. "Ik ben non-binair". Einde plot.
Dat is wel heel, maar dan ook heel summier.
Maar goed: Dat is op zich nog tot daar aan toe. Maar als we kijken in wat voor tijd we leven, en dat alles, maar continu door je strot gedauwd moet worden, dan kan dit al snel in het verkeerde keelgat schieten bij mensen. En je ziet aan veel reacties hierboven dit dan ook terugkomen. Vrijwel niemand met een gezond verstand heeft ook maar enig probleem met een niet-wit of niet-hetero-cisgender persoon, maar het maar continu benadrukken wordt ondertussen door velen als irritant gevonden. Mensen zitten hoog in hun emotie op het onderwerp. En als het dan al slap geschreven is, is dit al irritant en dan triggered de frustratie van deze tijd natuurlijk extra mee.
Developers maken ook graag iets waar ze in zelf geloven
En dit maakt iedere vorm van kunst/artistiek werk lastig. Een artiest/kunstenaar heeft uiteraard een bepaalde visie en overtuiging (het is net een mens

). Maar die persoon moet wel z'n spul aan de man krijgen. Als niemand zit te wachten op dienst kunst, dan moet die persoon wel tegen kritiek kunnen en accepteren dat het grote publiek, of (nog) niet klaar is voor diens kunst, of accepteren dat diens visie anders is dan die van de menigte.
Al met al is deze Dragon Age, met pijn in mijn hart, op z'n best middelmatig. Dat is mijn persoonlijke mening en het is ook wel de consensus hoe blijkbaar de meeste mensen het lijken te ervaren. (ik kijk niet naar de zeur-reviewers en zo. Die zoeken het maar uit.)
Niet 'omdat het DEI' is, zelfs niet omdat DEI het doel van het spel lijkt te zijn op sommige momenten. Ze zoeken het maar uit met de DEI-factor.
Maar gewoon omdat de karakters zowel visueel als narratief heel, heel slecht gemaakt zijn. Alle karakters zijn net-niet masculiene of feminiene gemaakt, maar dan ook echt 'allemaal'. Alle gezichten kunnen in meer of mindere mate twee kanten op. Qua persoonlijkheid zijn ze allemaal oppervlakkig. (zelfs Varric is niet meer 'echt cynisch!!' - Kom op!! ) Ze hebben geen van allen een uitgesproken mening over zaken of karaktertrekken. De een is wat knorrig, de ander is wat mallotig of zuur, maar niemand het is allemaal 'mwah'. En met een Dragon Age spel, dat klassiek gezien, juist om de personages gaat, maakt dat deze Dragon Age op z'n best middelmatig is.
Dit gezegd hebbende heb ik het met m'n playthrough prima naar m'n zin. Alleen de karakters halen wel echt de spelbeleving onderuit. En dat is jammer.