Ik zit een beetje in dubio. De mocap + stemmen in een supergame als Baldurs Gate III (waar je echt karakters ook met hun hele lichaam ook het non-verbale aspect van communicatie ziet toepassen, tegenover enkel het verbale van een starfield) geven een verhaal zó veel diepgang, en is enorm de moeite waard.
Ook zie je in games als Satisfactory dat het hebben van een hand-gemaakte niet-procedurele wereld enorm vet is, en zelfs op m'n vierde playthrough vindt ik nog nieuwigheidjes op de map waarvan je gewoonweg merkt: daar heeft iemand met passie aan gewerkt.
Creatief AI is daar nog niet, en ik snap de acteurs wel.
Maar dan zie je ook een reddit post als dit:
https://www.reddit.com/r/..._ai_that_you_can_talk_to/
En met iets als een MSTY (
https://msty.app/) is het ook heel toegankelijk om LLM's (enkel één variant van creatief AI, en de acteurs/creatieven vallen over creatief AI, er is geen enkele datamedewerker ooit gaan staken voor mijn gevoel over deep learning AI) lokaal te draaien, en begin je een goed "gevoel" te krijgen van de performance/competentie die je lokaal, zonder internet kan krijgen.
En dat schept mij hoopvol. Baldurs Gate III zit ik op het niveau dat ik zoiets heb van: "ik heb nu alles wel gezien". Gek genoeg. Het genre ben ik nog niet zat, maar ik merk wel dat daardoor een game als Dragon Age: Origins (waarvoor je zelfs met een legale steam purchase praktisch een hack moet toepassen om het nog te KUNNEN spelen, als in, je moet de executable decrypten om DRM ongedaan te maken, en dan een >4gb patch toepassen zodat het kan launchen op moderne hardware) ineens heel oubollig en oud aanvoelt. Sterker nog: zelfs juweeltjes als Chrono Trigger en Final Fantasy 6 voelen "oud" en "ben er minder bij betrokken" dan bij een Baldurs Gate 3 (nog steeds juweeltjes, ik ben gewoon niet zo gevoelig voor nostalgie).
Betrek erbij dat ik zelf een Dungeons & Dragons speler (en soms: Dungeon Master) ben, en ook wel eens generatieve AI gebruik om speler beslissingen die niet voorbereid zijn, of karakters verder uit te werken, en ik begin de waarde te zien...
Als je generatief een game als Baldurs Gate III groter zou kunnen maken, ook maps zou kunnen maken, en hele campaigns door de hele forgotten realms heen zou kunnen maken... dan zou ik mogelijk nooit meer iets anders spelen...
We zijn er nog niet, maar ik snap wel dat voor dat soort potentie AI en LLM's met voice models erg gewenst zijn. Al was het maar dat je in een bestaande wereld met elke boerenkinkel zou kunnen praten en hem evt. zou kunnen helpen met de ratten in zijn nog-wel-procedurele kelder om z'n uien te oogsten zal al vet zijn. Want dat is, ondanks de diepgang van een Baldurs Gate III, nog steeds wel een dingetje: het spel heeft een hoog "spot the main character"-gehalte: zeker in Act III zijn er een hoop (ondanks dat het de stad levend maakt) filler karakters. Voor mij dus allemaal potentie. Neem wat van m'n extra VRAM, en gebruik een stuk of wat CUDA cores, en laat ze me quests geven.