Kwart van 0- tot 1-jarigen kijkt minstens twee uur per dag naar beeldscherm

Een kwart van de 0- tot 1-jarigen in Nederland besteedt minstens twee uur per dag achter een beeldscherm. Gemiddeld genomen besteden kinderen tot zes jaar oud honderd minuten per dag achter een beeldscherm. Dat laatste is een toename van zeven minuten ten opzichte van vorig jaar.

Dat 25 procent van de 0- tot 1-jarigen in Nederland minstens twee uur per dag achter beeldschermen als televisies, smartphones, tablets en laptops besteedt, blijkt uit het jaarlijkse Iene Miene Media-onderzoek van Netwerk Mediawijsheid in samenwerking met hogeschool Windesheim en het Trimbos-instituut. De jongsten zijn gemiddeld bijna één uur per dag met media bezig. Op basis van het bevragen van 1076 ouders kwam Netwerk Mediawijsheid tot de resultaten. Het onderzoek richtte zich op kinderen met een leeftijd van nul tot en met zes jaar.

Uit het onderzoek blijkt dat gemiddeld 14 procent van de kinderen van negen maanden tot en met zes jaar beeldschermen niet of nauwelijks gebruikt. Bij kinderen vanaf negen maanden tot twee jaar gaat het om 28 procent, waar dat bij kleuters van vier jaar en ouder 9 procent is. Van alle digitalemedia-activiteiten zijn kinderen het meest bezig met televisie kijken via streamingdiensten als Netflix of Disney+. YouTube is ook populair, maar dat komt na Netflix. De tijd die besteed wordt aan gamen, neemt sterk toe naarmate kinderen ouder worden.

De cijfers van 2023 tonen aan dat kinderen relatief vaak alleen naar media kijken op smartphones of televisies, en in iets mindere mate samen met broertjes of zusjes. Vooral kinderen van twee jaar en ouder gebruiken beeldschermen relatief vaak alleen. Iets minder dan 10 procent van de ouders geeft aan hun kind een telefoon of tablet mee in bed. Een deel daarvan zet de digitale media in om hun kind beter te laten slapen.

Drie op de vier ouders die aan het onderzoek meededen, gaven aan dat ze grenzen stellen aan beeldschermgebruik door het scherm uit te zetten. Ook houdt drie op de vier ouders een oogje in het zeil als hun kind zelfstandig een beeldscherm gebruikt. Driekwart van de ouders zegt ook media te gebruiken samen met het kind. Het onderzoek laat zien dat ruim de helft van de ouders zich bewust is van de invloed van hun digitalemediagebruik op dat van hun kind. Dit geldt meer voor ouders met een hoog opleidingsniveau, dan voor ouders met een lager opleidingsniveau. De helft van de ouders geeft aan bewust zijn of haar kind een beeldscherm te geven om zelf tot rust te komen.

Jonge kinderen gebruiken momenteel meer media dan de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie adviseren. De gezondheidsorganisatie raadt af dat kinderen onder de twee jaar, tijd achter een beeldscherm besteden. Bij kinderen tot vijf jaar raadt de WHO maximaal één uur schermtijd per dag aan. Netwerk Mediawijsheid uit daarom bezorgdheid over de cijfers uit zijn onderzoek.

Bron: Netwerk Mediawijsheid

Reacties (279)

Verschrikkelijk. Ik was laatst ergens op visite waar een peuter van 2 jaar oud, niet omkeek naar de visite, andere kinderen of het eten op tafel. Zat alleen maar op de tablet te vegen en wilde niets anders.

Het is een makkelijke manier om je kind stil te houden. Nu kun je discussies houden of, als het je insteek als ouder is om kinderen makkelijk rustig te houden, je überhaupt kinderen moet nemen. Maar daarnaast is het gewoon slecht voor de ontwikkeling van de kinderen. Die moeten spelen en bewegen.

Mijn tenniscoach klaagt er over dat kinderen (ook al wat oudere kinderen) totaal geen fysieke inspanning kunnen leveren. Coördinatie is slecht, mentaal kunnen ze niet meer tegen een stootje of tegenslag, motivatie ontbreekt. Ik vind het een slechte ontwikkeling.

Onze kleine (2 jaar oud) mag afentoe op een schermpje. Maar dat is iets dat we samen doen, en ik denk nog geen kwartier per week. Hij weet niet beter en vraagt er ook niet om. Voor de rest speelt hij lekker met autootje, treintje of pakt er een boekje bij. Het liefst samen met mijn vriendin of met mij samen.

Ja, het kost wat moeite, zeker als hij zich verveelt (met slecht weer bijvoorbeeld) om hem bezig te houden. Maar wat mij betreft is het de investering waard, en deel van een gezonde opvoeding om ze afentoe ook met verveling om te leren gaan en zelf iets te bedenken, i.t.t. ze maar een schermpje in de hand te duwen om ze stil te houden.

[Reactie gewijzigd door CykoByte op 24 maart 2023 13:18]

Kunnen ze vast oefenen voor hun kantoorbaantje.

Maar even op wat serieuzere noot vraag ik me wel af of het wel weer echt zo anders is dan vroeger. Een neef van ons zat 18 jaar geleden altijd in de Donald Duck gedoken als we langs kwamen. Was ook niet aanspreekbaar en verre van actief. En als je de foto's ziet van vroeger dan zaten mensen in de trein/bus met hun neuzen in de krant gedoken. Ik vraag me wel eens af of er werkelijk zo'n groot verschil is met vroeger.

Onze kinderen zijn ook behoorlijk gefocust op schermpjes. Het liefst zitten ze de hele dag op de iPad, Switch, Laptop... Maar wat zien ze van ons? Als ik thuis werk dan zit ik ook de hele tijd achter een beeldscherm en 's avonds gaat vaak de TV aan of zitten we 'even' op de telefoon. We gaan eigenlijk nooit meer een stuk wandelen of even een balletje trappen na het eten.

Maar even op wat serieuzere noot vraag ik me wel af of het wel weer echt zo anders is dan vroeger. Een neef van ons zat 18 jaar geleden altijd in de Donald Duck gedoken als we langs kwamen. Was ook niet aanspreekbaar en verre van actief. En als je de foto's ziet van vroeger dan zaten mensen in de trein/bus met hun neuzen in de krant gedoken. Ik vraag me wel eens af of er werkelijk zo'n groot verschil is met vroeger.

Het verschil met de krant / Donald Duck is m.i. dat zodra je die gelezen hebt, je er ook klaar mee bent. Dat je soms een bubbel wilt creëren is menselijk en normaal, dat mogen kleintjes van mij ook prima doen.

Het probleem ontstaat bij mij dat veel apps/sites zodanig ontwikkeld zijn om je aandacht zo lang mogelijk vast te houden. Er is altijd een volgende pagina/level/video om te bekijken en er zitten algoritmes aan vast die zodanig geconstrueerd zijn om je op de juiste manier te prikkelen.

Het verschil met de krant / Donald Duck is m.i. dat zodra je die gelezen hebt, je er ook klaar mee bent.

Dat is niet de ervaring die ik van vroeger heb en zie bij familie ook kinderen die uren achter elkaar lezen. Boekje uit? Word de volgende uit de kast gepakt.

Dat kan niet goed zijn voor de ontwikkeling, al dat lezen op korte afstand. /s

Hier kijkt de jongste die bijna twee is denk een kwartier tot een uur TV per dag. Maar dan staat ze wel mee te dansen op de kindermuziek. Of ze is woordjes aan het meedoen. Is dat slecht voor de ontwikkeling? We zien juist dat ze er van leert want ze doet vanalles na.

[Reactie gewijzigd door barbarbar op 24 maart 2023 14:29]

Er is een reden dat tegenwoordig zo'n beetje iedereen bijziend is, en ja dat komt inderdaad grotendeels door lezen op korte afstand.

https://www.ntvg.nl/artik...eid-een-groeiend-probleem

Leefstijlfactoren in de jeugd, zoals weinig buiten zijn en veel bezigheden waarbij het kind kijkt naar een punt dichtbij de ogen – bijvoorbeeld lezen, op een smartphone kijken – zijn belangrijke risicofactoren.

Interessant genoeg is het niet eens het focussen op objecten dichtbij, maar komt er uit onderzoek naar voren dat in de groeifase van de ogen de lichtinval bijzonder belangrijk is voor signaleren wanneer de groei moet stoppen. Als kinderen meer tijd binnen doorbrengen (in een donkerder omgeving) groeien de ogen langer door, wat tot bijziendheid lijdt.
Vox heeft hier recent een mooi filmpje over gepubliceerd: https://youtu.be/LAkFtka3UFw

Ik lees altijd op korte afstand.. Of het nou een boek is of een scherm...
Een boek op drie meter afstand plaatsen leest wat lastig.

Maar waarschijnlijk lees je geen 8 uur per dag. Ik zou prima meer dan 6 uur op een dag naar een beeldscherm kijken op mijn kantoorbaan. Ik denk dat er wel een dag voorbij is gekomen waar ik in totaal tien uur of meer op een beeldscherm heb gekeken.

Je zou dus(...) peuters, eigenlijk iedereen met ogen die nog in de groei zijn, een leesbril moeten geven tijdens beeldschermwerk. Dan focussen de ogen netjes op 'oneindig' tijdens het lezen.

Ik was al bijna bang dat ik de enige was die z'n kindje dagelijks TV laat kijken. Ook ik vind dat het minder kan maar ik zit ook gemiddeld 9 a 10 uur per dag naar een scherm te kijken. Wel vind ik de tv programma's van kinderen een stuk educatiever dan vroeger.

Door ons kindje voor de TV te zetten 'kopen' we even wat tijd om het ontbijt/avondeten klaar te maken of wat andere huishoudelijke taken te doen. Hij helpt vaak genoeg mee en we betrekken hem waar dat kan in het huishouden, maar soms heb je niet de tijd om dat te doen.

Ik weet vrij zeker dat vroeger kinderen van 2 jaar niet de hele dag in Donald Duckjes zaten. Misschien met 3D blokken aan het spelen.

Daar heb je, denk ik, helemaal gelijk in.

Om nog maar van free2play mobile games te zwijgen. Daar worden legers aan psychologen ingezet om de "gamers" op etisch onverantwoorde wijze te beinvloeden zo veel mogelijk geld uit te geven.

Zelf ben ik geboren in 88' en heb dus de jaren 90 mogen doormaken, veel voetballen buiten maar ook veel (Super) Nintendo, Sega en uiteindelijk PC-games met o.a.
Constructor
Dungeon Keeper
Unreal (Tournament)
Escape from Monkey Island
Sim City
Oddworld: Abe's Oddysee
Pokemon
Rollercoaster Tycoon
Red Alert
Zelda

Dus persoonlijk zat ik ook al veel aan de beeld gekluisterd ondanks dat ik daarnaast twee sporten beoefende namelijk voetbal en worstelen. Dat waren wel gouden tijden, het is tegenwoordig heel lastig om datzelfde gevoel te krijgen bij spellen als toen.

Dat de grens nu lager ligt is het grote verschil denk ik. Ik kom uit '86 en thuis een game opstarten op de pc duurde sowieso al even toen. Je moest er ook voor gaan zitten ipv op de bank liggen met een mobiel apparaat in je handen. Zo was er ook meer controle door de ouders want die wisten precies waar we waren, achter de pc. Tuurlijk konden wij dat ook met een gameboy (al was ik toen allang al 10), maar die had niet iedereen, zoals een mobiel nu.
De meiden hier (4 en 6 jaar oud) hebben dit jaar voor het eerst een tablet vastgehouden en op de NES mogen spelen. Ze vragen het nu elke dag ongeveer, maar er wordt alleen gegamed in het weekend of de vakantie. En dan nog niet langer dan 2 uurtjes (vind ik soms wel jammer want Mario Bros 2 blijft te leuk). Ze zeuren of huilen er verder niet om, die gaan gewoon weer iets knutselen of tekenen.

kinderen hier zijn 6 en 8. wij ouders zijn beiden bril dragend dus kans is groot dat de kinderen er ook aan komen. dagelijks zijn ze wel buiten om minimaal een uur in de verte te kunnen kijken. volgens mij zijn de "enige" nadelen bijziendheid en verslavings kans op de beeldschermen. Maar aan de andere kant zijn het ook geweldige tools. Na een uur game tijd en/of uur youtube tijd gaat de tablet op slot en moeten ze iets andere doen voordat ze nog een uur krijgen. Zoon wilde duolingo engels op de tablet dus hij doet een aantal lesjes engels want als hij goed engels kan wil hij netzoals zijn vader ook japans via duolingo leren. of hij gaat een half uurtje met simply piano achter de piano etc. educatieve apps zijn unlocked op de tablet en mogen ze langer doen. spelletjes zijn ook goed voor de hersenontwikkeling. als het uitdagend blijft tenminste.

Ik ben iets ouder, dus ik stapte er ook iets eerder in. Mijn ouders vonden het allemaal maar nieuw en spannend, ze wisten er zelf helemaal niets vanaf, dus alles bleef in de woonkamer en we hadden een redelijk strak schema. We hadden dan ook één computer, één TV en een stapel van die suffe spelcomputertjes waar je net niks mee kon. We moeten het dus delen met z'n allen en we zaten constant bij elkaar op schoot (en in de haren)

Ik was groot Prince of Persia, Commander Keen en Skunny Kart fan en stiekem deden we Wolfenstein 3D... Maar we speelden veel fikkie steken, verstoppertje en soldaatje buiten. Ik had ooit op een rommelmarkt een onklaargemaakt geweer gekocht en geregeld oom Agent achter me aan gehad. Ach ja, veel van wat we toen buiten deden kun je nu ook niet meer doen.

Prince of Persia, Commander Keen, Wolfenstein 3D en Doom 1 heb ik ook veel gespeeld, maar ik voetbalde ook veel buiten.

Tijden veranderen maar ik vraag me inderdaad ook af wat tegenwoordig de balans is? En vermoed ook dat de jeugd tegenwoordig te weinig beweegt icm/vanwege te lang naar schermpjes te zitten staren...

Ooit in all-inclusive hotel 's morgens tijdens ontbijt gezien hoe een moeder een (naar schatting) 7-8 jarige eten aan het voeren was terwijl het jongetje verder ging met zijn tablet. Dat was voor mij n duidelijk voorbeeld van hoe doorgeslagen we kunnen zijn om 'onze' kinderen bezig te houden....

Quiet quitting, werkweken van 24-32uur, concentratiespanne van n goudvis etc van huidige jeugd/generatie verbaast mij niets.

[Reactie gewijzigd door Ruben26 op 24 maart 2023 16:43]

Goed betoog hoor, maar wat is er mis met een werkweek van 32 uur als dat beter bij je past?

Een kortere werkweek is niet zo veel mis mee en hoeft ook niet bestreden te worden, want het is één symptoom van het hoofdprobleem. Bij problemen moeten de symptomen niet bestreden worden maar het hoofdprobleem.

PS: T.z.t. als ik huis vrij heb, wil ik ook minder gaan werken (wil niet in pensioengat terecht komen en dan dood neervallen bv.). We werken om te leven en niet andersom.

Dat waren wel gouden tijden, het is tegenwoordig heel lastig om datzelfde gevoel te krijgen bij spellen als toen.

Ik ben ouder (begonnen met een Atari 2600 en een C64) en ik kan je vertellen dat dat merendeel de memeberberries zijn die praten. Er zijn tegenwoordig meer games te verkrijgen die minstens even goed zijn qua gameplay (er is ook meer shovelware). Die AAA van toen zijn nu Indie games. Om over de graphics nog maar te zwijgen. En dan zaken als VR nog. Nee 10 jaar oude ikke zou de NES en de Gameboy direct in de hoek gooien als hij een Steam Deck in handen zou krijgen.

[Reactie gewijzigd door dezwarteziel op 25 maart 2023 00:29]

Ik doelde dan meer op het persoonlijke gevoel bij spellen, er zijn gerust voldoende spellen en technieken die beter zijn dan wat je destijds had, maar ik ervaar helaas niet meer dat gevoel van bewondering die ik destijds wel ervoer.

Ik merk op dat ik tegenwoordig heel snel verveel met een spel, dat ik weinig enthousiasme heb voor (nieuwe) spellen en met name minder tijd gemiddeld spendeer aan een spel, dat terwijl ik nu zelf mijn tijd kan indelen vergeleken met toen.

Heeft natuurlijk ook een beetje met ouder worden te maken, anderzijds kan ik wel enorm enthousiast raken van een TV-serie, Anime of Muziek, wellicht dat ik veeleisender ben geworden?

Ik denk dat dat is omdat als kind alles nieuw voor je was. Gebeurtenissen waren veel intenser. Alles had een soort glans, en nostalgie doet er nog een schepje bovenop.

De dagen gingen toen ook veel langzamer. Mijn theorie is dat tijdsperceptie vooral te maken heeft met het aantal nieuwe gebeurtenissen per tijdseenheid.

Off topic: ik kan je paddo’s aanraden om dat gevoel weer terug te krijgen. Doe dit wel met beleid en informeer je goed.

Kunnen ze vast oefenen voor hun kantoorbaantje.

Gelukkig zijn de kantoorbanen waar je de hele dag naar een scherm staart de eerste die worden weggevaagd door AI tools. De wat complexere functies hebben nog altijd een hoop menselijke intereactie nodig. En als je zo dicht op andere mensen zit dat het slecht is voor je ogen dan krijg je weer commentaar dat dat ongepast is... ;-)

Welnee, ze riepen ook dat schoonmakers, buschauffeurs, vuilnismannen en verpleegkundigen op 'korte termijn' vervangen zouden worden door robots en AI, maar zoverre hebben ze daar alleen maar meer mensen nodig.

Je hebt gelijk dat veel van dat werk geautomatiseerd kan worden. We hebben nu ook geen mensen meer rondlopen met stapels mappen van het ene bureau naar het andere... Er is veel werk wat prima 'weggevaagd' kan en mag worden. Repetitief, hersendodend saai werk... liever vandaag dan morgen! Iedereen een basisinkomen en doen wat je leuk of nuttig vindt om te doen.

Als je advocaat van de duivel wil spelen, kan je ook aanhalen dat het nu beter is omdat een smartphone of tablet veel interactiever is dan een boek of krant.

Maar als je gewoon eerlijk bent, is het gewoon heel ongezond. Je beweegt niet, je zit te staren op iets veel te dichtbij en een scherm is aantoonbaar slecht voor je ogen en je slaapritme.
Het stond recent zelfs nog in de media: alsmaar meer kinderen worden alsmaar sneller bijziend. Het gegeven advies? BUITEN SPELEN

Ik merk aan mezelf al, dat veel achter een scherm zitten je gezichtsvermogen negatief beïnvloed. Mijn oogarts en huisarts zeiden dat je echt elke dag wel een tijdje naar buiten moet om je ogen in conditie te houden. Het focussen op dingen in de verte tov dingen op een beeldscherm.

Buiten lopen/zijn zorgt ervoor dat je ogen goed kunnen blijven focussen. Ik grapte zelf destijds al dat door evolutie, over 100 jaar, een berg gebochelde mensjes rond zullen lopen, en dan ook nog eens allemaal bijziend... Er is al een tijdje geleden een grap over gemaakt

Ik kijk om die reden af en toe tijdens het werk het raam uit.

Maar je ziet steeds meer hoofden die voor de schouders zitten dan erop. Werk het ook bij mijzelf het soms lastig is om niet mijn hoofd naar voren te gooien. Het voelt dan heel stijf en geforceerd als ik mijn nek recht trek.

Nah, niet helemaal, het blijkt dat als je aan het lezen bent je aanzienlijk meer hersenactiviteit hebt dan wanneer je naar een filmpje zit te kijken. Dus, tenzij het een interactief spelletje betreft, heeft lezen toch nog de voorkeur.

Hoe dan ook heb je natuurlijk gelijk dat bewegen en buiten spelen beter is. Het is natuurlijk wel de vraag of het in de plaats van spelen en bewegen komt. Ik denk ik veel gevallen wel en dat geldt niet alleen voor de kinderen

Ze kunnen ook in de achtertuin wat tikkertje spelen
Ik denk dat zelfs de ervaringen die je noemt heel vormend werken.

Buiten komen is gewoon beter dan binnen zitten, en dat geldt niet alleen voor kinderen!

Probleem is denk ik vooral dat diegene achter de iPad een grotere achterstand heeft in lezen en taal dan die achter de Donald Ducks.

En ik vermoed ook wel een beetje dat het gebrek aan concentratie en motivatie hierdoor komt. Imo.

[Reactie gewijzigd door SoloH op 27 maart 2023 08:15]

Nog los van het feit dat zulke ouders zorgen voor een algehele negatieve spiraal. Mijn kinderen kregen 'pas' een telefoon toen ze naar het voortgezet onderwijs gingen. Maar die drempel wordt steeds lager.

En je moet als ouder best stevig in je schoenen staan als tig procent van de kinderen in de klas al een telefoon heeft.

Blijkbaar is nadenken over wat het met/in de toekomst met je kind doet (bv. ogen) blijkbaar minder belangrijk dan nu rust hebben...

Onze kinderen gaan ook gewoon pas een telefoon krijgen als ze naar de middelbare school gaan (of in groep 8, dat vind ik nog wel te overwegen), maar er zijn bij onze oudste in groep 5-6 al kinderen die met een smartwatch op school rondlopen en thuis een eigen tablet én smartphone hebben

Bij mijn zoontje in de klas (groep 5) zijn er inderdaad ook al kinderen met een smartphone. Aan de ene kant snap ik het (ze zijn bereikbaar en je kan hun locatie opvragen) aan de andere kant lijkt mij het niet goed om op de leeftijd al daarmee rond te lopen. Nu heeft mijn zoontje ook een eigen iPad, maar met ouderlijk toezicht stel je daar dus wel een tijdslimiet op in en beperking in wat voor apps er op staan/gebruikt mogen worden. Dit zou je natuurlijk ook bij een smartphone kunnen doen door bijvoorbeeld alleen 'Find my phone, Facetime, iMessage' beschikbaar te stellen en dan wordt het natuurlijk al minder 'erg'

Op een gegeven moment krijgen ze vrijheid (ongeveer groep 5) kunnen ze ook eens een uurtje alleen thuis zijn, of direct met vriendjes mee. Dan is eigenlijk een telefoon onontbeerlijk, of wat je ook vaak ziet, zijn de bel- en gpshorloges.

Ik heb ze een oude android telefoon gegeven, eigen google account met familiy link dichtgetimmerd. Hij kan alleen bellen/gebeld worden, locatie gedeeld op googlemaps, whatsapp, spotify etc. Geen youtube, geen browser, playstore alleen met bevestiging van ons.

Werkt prima als een stuk gereedschap, niet om de hele dag voor je gezicht te houden.

precies het zelfde hier, alleenstaande vader met een zoontje van 10.
Hij heeft mijn oude telefoon met family link en redelijk dicht getimmerd.
Hij belt mij om te vragen of er een vriendje langs mag komen of als hij ergens mag gaan spelen.
als er echt wat aan de hand is kan hij ook bellen.
Telefoon wordt uiteraard ook gebruikt voor youtube en soms een game(die ik goedgekeurd heb).

Ik kreeg toen ik in groep 7 zat de oude telefoon van mijn vader (iphone 4) deze mocht ik alleen gebruiken als ik naar buiten ging zodat ik gebeld kon worden als ik naar huis moest komen. Als ik mijn best deed op school en huiswerk maakte mocht ik eventjes op de PlayStation 2, en uiteindelijk werd dat de PS3. Niet langer als een uur per dag.

Ik durfde het niet in mijn hoofd te halen om langer door te spelen of wat anders op de telefoon te doen zoals bedoeld, dan werd de in mijn ogen 'heilige' PlayStation afgepakt. Tegenwoordig zijn kinderen een stuk eigenwijzer en komen er van zoveel kanten prikkels en bijvoorbeeld TikTok wat letterlijk eindeloos doorgaat en uitdagend is voor microtransacties, snap ik wel dat steeds meer ouders voorzichtig zijn.

Ik voel me oud, toen ik de telefoon van mijn vader kreeg (ook rond groep 7), bestond er nog geen smartphone

Broekie. Toen ik mijn eerste telefoon kreeg (2e klas middelbare) was de Nokia 3310 net uit

Toen stond ik al in de kroeg. Als ik de maten wilde spreken voor een avondje hangjeugd dan moest je huisnummers bellen of rondfietsen totdat je iemand tegenkwam.

Ik weet dat er zat nog ouder zijn (wilde je dat horen? ) , daarom liet ik het vrij open

hahaha ik wist dat deze ging vallen.. +1

Same, ik kreeg rond groep 7 een Pocketline Swing van mijn broer(die 6 jaar ouder is, dus elk jaar toen een nieuwe telefoon kocht/nam)

Zie het tegenwoordig inderdaad steeds vaker dat kinderen worden opgevoed met de tablet/telefoon, maar ook dat de ouders dat voorbeeld geven.

Ouders bij de speelplaats? Veel drukker met de telefoon dan met zoon/dochter.
Moeder met kinderwagen? Kind begint te huilen en de tablet wordt in de handjes gedrukt om er van af te zijn.
Kind doet iets bijzonders? Direct de telefoon er bij en opnieuw doen zodat het op instagram/facebook kan worden gezet.

Het is op het punt gekomen dat een kind dat aandacht vraagt wordt gezien als een last terwijl het opvoeden wordt gedaan door Tiktok en Youtube met alle gevolgen van dien.

Het is zeker ook gekopiëerd gedrag, en vaak ook hypocriet (en dat zeg ik ook van mezelf trouwens); ouders die hun kind proberen te beperken in beeldschermgebruik maar dat zelf niet doen.

Tja, zoiets heet opvoeden. Dat ouders meer 'mogen' dan kinderen, lijk mij logisch.

Immers beperk je het alcohol gebruik ook bij kinderen, of je beperkt hoelang kinderen op mogen blijven op een schooldag.

Maar omdat je kinderen geen alcohol mogen drinken, moet je als ouder daar maar mee stoppen?
Of als je kinderen op een schooldag rond 8 uur gaan slapen, moet je als ouder ook om 8 uur naar bed?

[Reactie gewijzigd door DiaZ_1986 op 24 maart 2023 16:02]

Dat een kind minder mag, tuurlijk.

Maar kan je van een kind verwachten dat ze, zeker als ze ouder zijn, veel beeldschermgebruik abnormaal vinden terwijl de ouders na het eten de TV aanzetten en deze pas bij bedtijd uit gaat? Terwijl ze tegelijk op de telefoon zitten?

Een kind leert wat normaal is van de ouders. En dat is niet enkel op hoe je ze "opvoed" en zegt wat ze wel en niet mogen.... Maar voornamelijk wat je als voorbeeld geeft.

Die van ons zit best wel eens achter de tablet, de TV of de console. Misschien meer dan we zouden willen. Maar dat gezegd hebbende: zelf heb ik ook altijd al affiniteit gehad met computers en games. Heb er uiteindelijk mijn werk in gemaakt. Motorisch is die uitstekend in orde en zelfs bovengemiddeld (net als zijn vader), en doet ook gewoon 2 sporten. Uiteindelijk komt uit zulke onderzoeken een gemiddelde en algemene problematiek, maar of dat ook tot uiting komt hangt erg af van het kind....

Dus ik moet als ouder dan ook maar om 20.00 naar bed, naar school, max 15 minuten tv per dag kijken, geen taart eten, geen messen gebruiken, niet aan de schoonmaak kast zitten etc etc.

We moeten eens ophouden met gelijkheid boven alles. Niemand word daar gelukkig van, en je kind al helemaal niet.

Mijn kind is geen gelijke, mijn kind is mijn kind. Het is haar taak om lekker kind te zijn en de regels uit te dagen, en het is mijn taak om haar de regels zodanig te leren dat ze goed kan meekomen met de maatschappij, zonder dat het haar creativiteit en blijheid schaad.

Yopy zegt helemaal niets over gelijkheid. Hij heeft het over het kopieren van gedrag. Daar bewust van zijn, hoort ook gewoon bij opvoeden. En daarom rook je bv ook niet bij kinderen, probeer je het goede voorbeeld te geven in een winkel etc. En logisch dat je kinderen het overnemen als je veel op je telefoon zit.
Je rant over (on)gelijkheid van kinderen is ietwat misplaatst.

Jij gaat er vanuit dat yopy iets bedoeld, ik ga er vanuit dat Yopy iets anders bedoeld.

Lekker Yopy zelf antwoord laten geven in plaats van jouw rant(die daadwerkelijk volledig misplaatst is).

Juist niet, je moet kinderen leren dat als een ander iets heeft of mag dat niet per definitie wil zeggen dat zij dat ook mogen. Het goede voorbeeld geven heeft zijn grenzen.

Dat ze niet mentaal tegen een stootje kunnen is ook iets van modern Nederlands ouderschap, ik zie in het wild ouders die hele gesprekken tegen hun kind houden over waarom ze geen snoepje mogen of wat dan ook in de winkel. ipv gewoon een "nee" is het een "Nou dat vind mama eigenlijk niet zo'n heel goed idee he?" in zo'n overdreven vriendelijk stemmetje.

Je ziet het soms ook als ze fietsen, kind lekker enthousiast op de fiets, helmpje op etc, een ouder er achteraan die continu instructies roept.

Dat is heel iets anders als mentaal niet ergens tegen kunnen. Dat mensen nergens meer tegen kunnen heeft eerder te maken dat ouders niet uit hebben gelegd hoe de wereld werkt, wat de plaats van alles is en dat ze zelf niet het middelpunt van alles zijn.

Nee met of zonder uitleg, das afhankelijk van je eigen stijl en van je kind en van de fase waarin ze zich bevinden. Soms is een harde nee wat ze nodig hebben en soms moet je ze uitleggen waarom het niet altijd feest is.

Zelfde als met kinderen op een fiets. Toen die van mij 4 werden, helm op, zijwieltjes eraf en gaan met die banaan. En ja, dan rij je er achteraan instructies roepend, met dat is vooral omdat een kind van 4 nog niet echt alles overziet. Je kan ook wachten totdat ze 5 of 6 zijn, dan is het een stuk makkelijker, maar dat zijn keuzes.

Ik deel je zorgen tot op zekere hoogte, maar bedenk ook dat dit in de jaren 80 en 90 ook gezegd werd over kinderen die voor het eerst de hele dag kinderprogramma's op TV konden kijken, op de eerste consoles aan het gamen waren (ik kan me de strenge toespraak in 1996 van mijn juf op de basisschool over de "Nintenduim" nog herinneren), voor het eerst het internet opgingen of een Nokia 3310 hadden om mee te sms-en. Het is over het algemeen toch allemaal redelijk goed gekomen met die generaties. En nu gaat de tablet mee naar familie- of restaurantbezoek, vroeger nam ik een stapel stripboeken mee en hield ik me ook de hele avond stil.

Er zal altijd nieuwe technologie zijn, en die zal altijd voor- en nadelen met zich meebrengen. Die nadelen moeten we zeker serieus nemen, maar is dan maatschappelijke discussie over, en daar vindt men dan een balans in. Bedenk ook dat vooral de excessen breed worden uitgemeten in de media en dat de meeste ouders (zoals jezelf in dit geval) echt wel weten dat ze het technologie/mediagebruik van hun kinderen moeten doseren.

Precies hetzelfde werd in de jaren 60 en 70 ook gezegd van stripboeken

Mijn tenniscoach klaagt er over dat kinderen (ook al wat oudere kinderen) totaal geen fysieke inspanning kunnen leveren. Coördinatie is slecht, mentaal kunnen ze niet meer tegen een stootje of tegenslag, motivatie ontbreekt. Ik vind het een slechte ontwikkeling.

Puur en alleen gebaseerd op? Ben het met je eens dat het een kwalijke zaak is. Maar moet eerlijk zeggen dat al die punten niet echt relevant lijken, of althans niet per definitie gevolg zijn van.

Regelmatig zie ik moeders met kinderwagens en kinderen naast zich lopend, alleen maar starend naar de telefoon in hand. Echt, we krijgen een generatie met serieuze sociale ontwikkelingsproblemen. Ik weet dat elke generatie kritisch is op volgende generaties, maar de enorme overgang naar grotendeels leven in een virtuele wereld gaat serieus impact hebben. Dat merken we nu al.

Mijn tenniscoach klaagt er over dat kinderen (ook al wat oudere kinderen) totaal geen fysieke inspanning kunnen leveren. Coördinatie is slecht, mentaal kunnen ze niet meer tegen een stootje of tegenslag, motivatie ontbreekt.

Wat is het referentiekader van je tenniscoach? Wat maakt die een autoriteit op dit gebied?

Ik vind het een slechte ontwikkeling.

Wat boeit het jou wat je tenniscoach vindt?

Iets te kort door de bocht. Het gaat me niet om de tenniscoach, die is inderdaad niet relevant. Het is voor mij gewoon een anekdote die vers in mijn geheugen zit, die ik aanhaal om aan te stippen wat we zien gebeuren om ons heen.

Nu heb ik zelf jarenlang getennist met veel plezier en daarom durf ik dit te zeggen; tennis is bij uitstek niet de sport om als graadmeter te gebruiken voor het doen van een algemene uitspraak over de ontwikkeling van kinderen.

Sowieso is tennis ook geen sport. Tenminste ik ken geen één enkel andere sport waar er zoveel pauzes ingelast worden als Tennis. Er zijn ook onderzoeken die aantonen dat Tennis één van de spellen is waarbij de effectieve tijd van het spelen van dit spel het minst is van alle spellen.

Bij Cricket is het al niet veel beter :-)

En bij schaken dan?

Ik kan je vertellen dat een lange driesetter echt wel wat conditie vergt. Constant sprintjes trekken en zware topspinballen diep achterin rammen, dat ga je je een tijdje toch wel merken.

Honkbal?

En wie zegt dat dat niet goed is dan?

Er zijn basisscholen waarin het smartphone gebruik wordt gestimuleerd. En de kinderen van ouders met belangrijke banen lopen allemaal met smartphones vanaf groep vier. De directie is zeer tolerant en als kinderen hierdoor in de knoop komen is dat het probleem van die lager in de rang zitten. klassenjustitie is het en je doet er niets aan. Dat is nu eenmaal het leersysteem, en dat is het al zeker een halve eeuw al dan niet nog langer.

[Reactie gewijzigd door DefaultError op 24 maart 2023 14:42]

Één kind is peanuts ;-)

Wacht maar tot ze wel gaan - en je ziet hoe slécht de content is... Ik kan je wdb Bluey (Australisch) wel aanraden, leuke ideeën voor met kind

In theorie heb je gelijk. In de praktijk is het m.i. toch wat anders, zeker als je meer dan 1 kind hebt.

Overigens is gamen ook bevorderlijk voor de oog-hand-coördinatie dus misschien goede tip voor je tenniscoach

En dat is het he? Zonder discipline mee te hebben gekregen of in zelfredzaamheid (in de breedste zin) opgebrachte ouders kunnen dat vaak ook minder makkelijk naar hun kinderen toe brengen. De weg van de minste weerstand.

Maar, wat weet ik ervan? Ik heb geen koters, dit is slechts een observatie van wat ik veel zie. Ondertussen zie ik een jonge moeder met een kinderwagen meer met haar mobiel bezig zijn dan te genieten van haar wandeling met haar kindje en daar tegen te praten.

Bij ons was het geen eens een issue op die leeftijd. Ze keek wel tv volgens mij maar kon dat geen uur volhouden. Bizar dat dit artikel over 0 tot 1 jarige gaat, vraag me ook echt af of dat klopt.

Ik begreep dat ook al niet helemaal. Een 0 tot 1 jarige gebruikt een tablet of smartphone toch gewoon als een soort rammelaar? Nou ja, nooit geprobeerd toen mijn kinderen die leeftijd hadden.

Ik wel. Ook wel eens een telefoon gegeven of tablet (of ze krijgen er eentje te pakken).

Maar ze kunnen er niets mee. Drukken per ongeluk op van alles. Een filmpje geven betekent binnen 20 seconden het beeld weg of ze veranderen alle settings van je device

Misschien dat die van ons heel dom waren met 0-1 jaar

Volhouden, ik heb 3 Kindern van 4 tot 9 jaar. Kijken bijna geen tv, vragen er amper om. Spelen graag buiten. De interesse begint nu wat te komen bij die van 9. En dat zogenaamde zeurderige wat tv "oplost" is er bij ons niet meer. Ik merk zelf eerder dat als ze tv kijken dat ze daarna niet te harden zijn.
Plan je huishouden er ook naar, als het lukt is het eten praktisch klaar, zodat ze vlak ervoor aandacht kunnen krijgen

Toen die van ons nog niet naar school gingen was het heel makkelijk hanteerbaar. Wacht maar tot de jouwe naar school gaat. Meeste les gaat tegenwoordig via schermpjes. Dat is niet meer tegen te houden

Maar daarnaast is het gewoon slecht voor de ontwikkeling van de kinderen. Die moeten spelen en bewegen.

Dit is nogal makkelijk gezegd. Onze oudste zoon van 4 leert superveel van wat hij op z'n tablet ziet en doet. Natuurlijk zou je dat ook uit een boekje kunnen leren, maar hij vindt het natuurlijk veel leuker om dingen te doen op een tablet. In de tijd dat hij daar spelenderwijs leert, kunnen wij ook nog eens wat nuttigs doen. Win-win!

Hoe vaak ik ouders met hun kinderen in een restaurant zie met een tablet voorgeschoteld, alles om je eigen kind geen aandacht te hoeven geven wanneer ze een beetje lastig beginnen te doen..

Hoe vaak ik ouders met hun kinderen in een restaurant zie met een tablet voorgeschoteld, alles om je eigen kind geen aandacht te hoeven geven wanneer ze een beetje lastig beginnen te doen..

Ik gok dat je zelf geen kinderen hebt. Anders zou je dit niet zeggen.
Een kind moet vermaakt worden. En ik keur een tablet zeker niet altijd goed, maar in een restaurant is het zeker wel een oplossing om je kind stil te houden. Als je maar thuis en ergens anders het gebruik van schermpjes maar tot een uiterste minimum beperkt. Een kind moet immers met speelgoed en andere kinderen om kunnen gaan, en niet met een tablet.

Nu heb ik wel kinderen en mijn kinderen heb ik nog nooit een tablet gegeven in een restaurant.

Ik vind ook niet dat een kind vermaakt moet worden. Mijn taak is niet om mijn kinderen te vermaken, maar om ze op te voeden. Daar valt ook onder welk gedrag in een restaurant acceptabel is en waarom dat zo is.

Dit is natuurlijk een slecht voorbeeld. Je zet een kind in een van de meeste saaie omgevingen en bent dan verbaast dat ze wat entertainment nodig hebben buiten het zitten aan een tafel achter een bord?

Nee, dit is nu juist een situatie waar tablet gebruik prima acceptabel is. De reden voor het beperken van schermtijd is voornamelijk omdat de WHO wil dat kinderen vaker fysiek actief zijn, dat heeft dus niet veel te maken met het zitten in een restaurant.

Op vakantie ook veel gezien, bij het buffet. Overal kinderen met een tablet voor hun snufferd. Ik verbaasde me daar enorm over. Wij deden dat niet en hadden nooit problemen hoor het was juist veel gezelliger aan tafel. Dus ik ben het totaal niet met je eens.

Maar ik zag laatst ook een vader lopen met een kinderwagen die oortjes in had, of mensen op een bakfiets vol kinderen die met hun telefoon bezig zijn ipv met hun kinderen. Behoorlijk triest als je het mij vraagt. Het doel is tegenwoordig om de kinderen maar stil te krijgen dan kun je lekker iets voor jezelf doen.

Waarom neem je dan kinderen?

Waarom neem je dan kinderen?

Voornamelijk een sociaal iets denk ik. Het wordt in mijn ervaring soms als een verplichte achievement gezien om een gezin te stichten. Ouders die blijven vragen waarom je nog geen vriend/vriendin hebt of drammen dat ze kleinkinderen willen. Realityshows/social media die pushen hoe mooi en fantastisch het allemaal wel niet is. M'n zus vertelde dat veel van haar oud-klasgenoten van de middelbare op 18/19 met kinderen begonnen en als ze op visite is doodnormaal de vraag krijgt "of zij daar ook niet maar eens mee moet beginnen."

Alsof je het over een cavia in huis nemen hebt; ik denk dat het ook de voornaamste reden is van de problemen met opvoeding. Er wordt heel luchtig over gedaan, ouders komen er achter dat een kind opvoeden echt een fulltime iets is en geven hun kinderen het minimum aan aandacht of een telefoon omdat ze weigeren hun oude routine van uitgaan/afspreken los te laten.

Ik heb toch wel bewust kinderen genomen omdat ik toch m'n genen door wil geven. Ik heb toch een zekere mate van gemoedsrust omdat dat al gelukt is. Je leven heeft dan zin gehad zeg maar.

En ook omdat het gewoon veel gezelliger en leuker is met een gezin. De kids geven je ook weer een soort van tweede jeugd omdat je hen ziet opgroeien net als jijzelf hebt gedaan.

En ik denk dat je jezelf nooit kunt voorbereiden op kinderen. Het gaat altijd zwaarder zijn dan je vooraf kunt inschatten. Met kinderen zijn de lows lower en de highs higher, zo zou ik het omschrijven.

Ik vind je wel erg cynisch hoor

Mijn schoonmoeder vind het ook niet gezellig als de kinderen hun iPad mee aan tafel nemen. Nee, ze moeten luisteren naar de honderdste update van de ziektes en overlijdens in haar vriendenkring. Mijn kinderen (en ikzelf) vinden het dan weer niet gezellig met mijn schoonmoeder aan tafel

Ik (ver)oordeel geen andere mensen. In mijn tijd was het “zwijgen en eten” en sowieso “zwijgen als de grote mensen spreken”. Ik denk niet dat ik daar beter van ben geworden. Slechter weet ik ook niet (al wil ik niet nadenken wat ik allemaal had kunnen doen of leren in die tijd dat ik nu gewoon zat te wachten tot ik van tafel mocht).

En dat iemand eens oortjes in heeft, of op zijn telefoon kijkt, wil toch helemaal niets zeggen? Misschien is daar gewoon een reden voor? Ik fiets elke dag met mijn kinderen naar school en terug. En ja, ik heb al eens oortjes in gehad omdat ik tegelijk een belangrijke Teams meeting had en mijn vrouw vastzat in de file. Het alternatief was mijn kinderen aan school laten staan? Of ik kijk op mijn telefoon omdat mijn vrouw me net een bericht stuurt of ik nog langs de winkel kan om iets mee te nemen…

Uiteraard is het allemaal niet zo “positief” maar je kan ook vooringenomen negatief naar iets kijken en het dan maar veroordelen. Zomaar denken dat die mensen dan beter geen kinderen zouden genomen hebben, is misschien wat kort door de bocht. Op ieder’s manier van opvoeden zal wel iets aan te merken zijn, dat wil niet zeggen dat niemand z’n best doet.

En nee, mijn kinderen kijken niet de hele tijd scherm, daarvoor hebben ze het te druk met hobbies. Maar op dooie momenten doen ze het wel… En dat kan dus ook aan tafel zijn, waarom niet?

Recept voor een burnout

offtopic:
[quote] Waarom neem je dan kinderen? [/quote]
Je neemt geen kinderen, je krijgt kinderen. Essentieel detail.

Ik snap helemaal wat je bedoeld, maar ik zit daar persoonlijk toch een stuk neutraler in. Volwassenen hebben de neiging om wat langer (gezellig) te eten. Veelal hebben kinderen daar geen behoefte aan. De volwassenen aan tafel (los van of het ouders/verzorgers/grootouders/wiedanook zijn) hebben vaak gesprekken die kinderen totaal niet interesseren, maar van de kinderen wordt wel verwacht dat zij netjes aan tafel moeten blijven zitten totdat iedereen klaar is met eten. (wat ik ook snap)

Ik heb het zelf ook gezien bij buffetrestaurants op vakantie. Houd er ook rekening mee dat kinderen vaak heel erg moe zijn. Zeker als ze eventjes stil moeten zitten. Je krijgt dan of een situatie waarin kinderen zich helemaal de blubber gaan vervelen en de sfeer aan tafel kunnen verstieren (en daarmee eventueel de rest van de het restaurant) of dat de ouders hun volledige aandacht richting de kinderen geven en daarmee zichzelf passeren aan tafel (wat natuurlijk ook niet goed is. Je bent niet alleen een ouder).

Een goede middenweg lijkt mij persoonlijk het gezondste. Ja, je ziet inderdaad gevallen, waar de ouders voordat er ook maar iets is, de kinderen een telefoon/tablet in de handen dauwt, of nog erger, terwijl ze langs het buffet lopen.
Daar is denk ik wel ergens iets een beetje mis gegaan, maar bij het 'natafelen', zeker als dat wat langer kan duren, snap ik het ergens nog wel.

Je weet overigens ook helemaal niets van die mensen en hoe hun leven er uit ziet. Voor hetzelfde geld is er een prima valide reden dat zij dit zo in hun systeem hebben. Dat is iets dat je als buitenstaande helemaal niet kan bepalen.

Wat ik veel storender vind (en dit is iets dat je ook geregeld ziet), is dat de volwassenen aan tafel allemaal zitten verzonken in hun telefoon, terwijl de kinderen overduidelijk om aandacht vragen. Ik accepteer direct dat het kan dat er eventjes iets acuuts is, dat niet kan wachten, maar ik weiger te geloven dat alle volwassenen, tot aan wanneer het eten die situatie hebben

Wij doen ook altijd allin vakanties en dan staan we als eerst aan het buffer en na 30 min heeft iedereen gegeten en zijn we weer weg. Je moet je ook een beetje aanpassen met kinderen en niet 2 uur gaan natafelen. Maar wat ik zie is dat kinderen naar hun tablet kijken terwijl ze eten en dat vind ik niet kunnen. Over het natafelen kun je dan nog twisten dat doen wij ook weleens, hier heb je mn telefoon kijk maar even wat filmpjes dan kan ik tenminste even rustig mn eten opeten.

En zeker, ouders kunnen er ook wat van. Ik hoor er zelf soms ook bij helaas.

Als ik puur naar mijn eigen gezin kijk zie ik in de fortuinlijke situatie dat wij geen ‘schermtijd’ hoeven te handhaven. Het gaat bij ons (naar onze mening) goed. Er is een gezonde balans die weet alleen her en der zo nu en dan hoeven bij te sturen.

Wij hebben voor in huis alleen één regel waar geen marge op zit. ‘Aan tafel geen schermen’. In een restaurant houd ik ook m’n telefoon van tafel en tijdens het eten zijn alle schermen van tafel.
Dit werkt voor ons. Het verschilt natuurlijk per huishouden en hoe de kinderen (en ouders) hun balans hebben.

Ik probeer ook geen waardeoordeel naar anderen te hebben wanneer de kinderen met een telefoon in een restaurant zitten. Van de volwassenen vind ik het altijd een beetje gek (ook als er alleen volwassenen zijn).
Maar goed. Iedereen z’n ding

Saaie omgeving? Dit is juist een familie moment waar je samen tijd doorbrengt.
Wat is het volgende, een tablet meegeven wanneer ze op de pot zitten?

als het kind 2 is gaat het nul fun beleven aan naar een restaurant gaan behalve als er misschien een ballenbak is...

Dat ligt er maar net aan hoe je het aankleed. Wij namen bijvoorbeeld kleurplaten en potloodjes mee. Daar vermaakt een kind zich ook prima mee.

Papa en/of mama kleurde lekker mee en onze dochter had het prima naar d'r zin.

[Reactie gewijzigd door PdeBie op 24 maart 2023 13:26]

Al vaak met mijn kinderen naar verschillende soorten restaurants geweest en het is maar wat je er van maakt. In ieder geval geen tablets of telefoons maar gewoon kleurplaten als ze jong zijn en spelletjes (Uno/pesten) als ze wat ouder zijn.

Verder ook gewoon een beetje in gesprek met elkaar en lekker eten. Nog nooit "nul fun" gehad met mijn kinderen in een restaurant.

Een beetje tweaker heeft toch zeker wel standaard een tablet op het toilet aan de muur hangen?

Dit is natuurlijk een slecht voorbeeld. Je zet een kind in een van de meeste saaie omgevingen en bent dan verbaast dat ze wat entertainment nodig hebben buiten het zitten aan een tafel achter een bord?

Pffff... Waarom een tablet/telefoon?
Kleurboekje en wat potloden. Papa en/of mama lekker mee kleuren en het kind vermaakt zich prima.

Zodra het eten er is even het kleurboekje aan de kant, gezellig samen eten en daarna weer lekker kleuren.

Waarom niet verschillende dingen. Meestal hebben wij sowieso ook wel iets van een kleurboek mee, of een spelletje, maar soms kijkt onze zoon ook eens naar een aflevering op de tablet/gsm. Afwisseling is denk ik het beste.

Prima om verschillende dingen mee te nemen, maar schermpjes zijn niet nodig.

Twee (of een paar) Duplo (of andere speel) figuurtjes mee en het kind vermaakt zich ook prima.

Tja, wat voor het ene kind werkt hoeft niet voor het andere kind te werken. Als we eens uit eten gaan (de eerste keer was onze dreumes net 2 jaar) mag hij ook een filmpje kijken op de telefoon. We nemen altijd wat speelgoedauto'tjes e.d. mee, maar op een gegeven moment is hij daar ook wel klaar mee.

Behalve het feit dat het een scherm is zie ik weinig verschil tussen je kind wegstoppen achter een kleurplaat en een tablet. Het dient hetzelfde doel?

Oef…Als vader van 2 vind ik dit soort reacties lastig en zou ik je graag een aantal boeken over opvoeding willen geven. De meest “saaie” omgevingen zijn juist niet de plek voor een tablet/scherm.

Nee, “zelfs” de oudste van ons krijgt max 15-30 min scherm tijd. Soms in het weekend 45 min als we samen een film gaan kijken verdeeld over meerdere dagen(of weken).

Mja, zo zal iedereen zijn/haar eigen mening hebben in opvoeding. Dat verschil zie je ook wel in een restaurant met kinderen…

Opvoeding is toch ook dat je kinderen terug kijken op een fijne jeugd zonder zorgen? Of je dat nou met of zonder scherm bereikt..

Plus een boek leert je ook niet alles over opvoeden. Niet ieder kind is namelijk hetzelfde.

En wanneer is een opvoeding eigenlijk geslaagd? De CEO van een succesvol bedrijf? Die van mijn bedrijf heeft in zn jeugd genoeg achter schermen gezeten en daar inspiratie voor zn bedrijf uit gehaald bijvoorbeeld.

Als mijn zoon later gelukkig is in zijn leven en tegen me zegt dat hij een fijne jeugd heeft gehad. Dat is wat mij betreft missie geslaagd.

Daar ben ik het niet mee eens.
Het is voor het kind goed om mee te doen. Sociale vorming. En betrek als ouder het kind bij het verhaal.

Wat je hier als ouder afgeeft is, dat het goed is om jezelf af te zonderen. Het mag, het kan, waarom niet. Zij vermaken zich, de ouders dan ook. Dat lijkt in het begin onschuldig. Op latere leeftijd hebben ze geen idee hoe de wereld er uit ziet buiten TikTok. Bijkomend probleem is wat je aanhaalt: te weinig fysieke activiteit, slechte ogen, etc.

En nee, ik dramatiseer niet. Dit is wat er daadwerkelijk nu met veel kinderen aan de hand is.

Nee juist niet. Ouders die dat doen zijn echt oerdom bezig en denken alleen aan hunzelf. Een kind moet zich leren vermaken. En dat gaat gepaard met verveling. Dat is dus niet erg.
Passief informatie opnemen is wel erg. Een kind wordt daardoor ook dom, niet inspirerend en totaal niet creatief.

Nee, dit is een situatie waarbij je de kinderen gewoon thuis laat zolang ze zich niet in een restaurant kunnen gedragen.

Of je gaat naar een pannenkoekenhuis met leuke speelkamer.

Dat is gewoon praktisch. Het is vrijwel onmogelijk (en onnatuurlijk) om een peuter zo lang stil te laten zitten op een stoel.

Je kunt ze ook gewoon een tekenplaat geven om te tekenen zoals vroeger. Niet alles hoeft meteen met een tablet.

Of gewoon thuislaten met de oppas. Waarom zou je iemand meeslepen naar een restaurant als diegene er niets aan vindt? Hebben mama en papa ook nog een gezellige avond.

Dat werkt bij het ene kind en ene levensfase beter dan bij de ander. Toen die van ons 1,5 half was vond hij het interessanter om het interieur van het restaurant te demonteren en weigerde hij in een kinderstoel te zitten. Een jaar later konden wij hem prima vermaken met een kleurplaat en een autootje.

Ik ben helemaal geen verfent voorstander van tablets. We hebben er niet eens 1 in huis en ook de telefoons blijven vaak achter.

Maar wat is het verschil tussen een tablet met een spelletje en een kleurplaat? Is beiden in deze situatie niet bedoeld om het kind te bezigen? Behalve het feit dat het 1 een scherm heeft en een ander niet zie ik geen verschil.

jij hebt liever dat ze erwten naar uw hoofd beginnen gooien, al roepend en tierend door het hele resto lopen en u de hele tijd lastig vallen?

Ja, want dat doen alle kinderen...Iets met opvoeden?
Wij hebben altijd een setje potloden en papier bij ons, vermaken ze zich ook prima mee.
Wat zullen onze ouders het zwaar hebben gehad met ons, zonder tablet en telefoon

De éne zijn kind zit altijd rustig en stil, en kan een uur lang tekeningen kleuren.
De andere zijn kind kan geen 2 min stil zitten en kruipt liefst op elk obstakel dat in de buurt staat.
Daar kan opvoeding wel iets aan veranderen, maar het meeste zit toch wel in de genen...

maw: ik had het op voorhand moeten weten ja. Maar helaas, ik zit er nu mee. En wil toch ook soms eens op restaurant, zelfs met de kids :-)

Erwten gooien komt niet door de genen hoor, dan moet je ze gewoon opvoeden. Vroeger waren er niet eens tablets, kon men ook gewoon uit eten.

Jij hebt zelf nog geen kinderen verwacht ik ?

Tja, vroeger was alles beter: in mijn tijd hadden we geen tablet als we in het restaurant zaten. Ik kreeg gewoon een knal voor mijn kop wanneer ik niet netjes stil bleef zitten.

Tja wij nemen juist alleen de tablet mee naar een restaurant. Je kan van een peuter niet verwachten dat hij uren stil kan zitten. Dus na het kleuren mag hij best even op de iPad

Thuis is er dan weer geen iPad/ tv tijdens het eten. En daar buiten met mate

[Reactie gewijzigd door GrooV op 24 maart 2023 13:30]

Hoe vaak ik ouders met hun kinderen in een restaurant zie met een tablet voorgeschoteld, alles om je eigen kind geen aandacht te hoeven geven wanneer ze een beetje lastig beginnen te doen..

Laten we voorop stellen dat baby's twee uur per dag naar een scherm laten staren heel dicht bij kindermishandeling komt. Maar wat jij stelt ben ik het als vader echt niet mee eens. Volwassenen die in een restaurant gaan zitten worden over het algemeen rustig, zijn geduldig en gaan met ingehouden volume gezellig kletsen. Volwassenen hebben gemiddeld een aandachtsspanne van meer dan een uur. Dit geldt natuurlijk niet voor kleine kinderen, daar is de aandachtsspanne maar een paar minuten. Rond etenstijd en na een hele operatie om naar een restaurant te gaan is dit zelfs nog minder, omdat vermoeidheid zorgt voor een kleinere aandachtsspanne. Je geeft een kind dan een tablet of telefoon om even een filmpje te mogen kijken, maar dat doe je niet - zoals jij stelt - om maar geen aandacht aan je kinderen te hoeven geven. Dat doe je zodat de kinderen ook even een moment van rust kunnen krijgen.

Dat neemt niet weg dat je kinderen voor het slapen geen scherm in het gezicht moet drukken en dat je kinderen ook niet moet aanleren dat ontspanning alleen kan met een scherm. Buitenspelen, creatief zijn door te tekenen en knutselen, lezen en bouwen met blokken is allemaal heel waardevol in de ontwikkeling van kinderen. Ook af en toe met de tablet (met mate) kan natuurlijk heel waardevol zijn. Onder andere hierdoor spreken mijn kinderen enorm goed Engels.

Tip voor de Android gebruikers: installeer Family Link om per dag een limiet in te stellen en bepaalde apps extra te beperken. Ook moeten kinderen eerst toestemming vragen voor ze nieuwe apps kunnen installeren. Mijn kinderen hebben geen social media en YouTube, wel YouTube Kids.

Ik begrijp dat ook niet. Waarom ga je met je kinderen naar een restaurant als je ze vervolgens apart zet met hun tablet?
Toen net kinderen hadden zijn we de eerste paar jaar sowieso niet naar een restaurant gegaan met ze, pannenkoekhuizen daargelaten. Die zijn dan ook goed voorbereid op jongere bezoekers, met kleurplaten, puzzels en eventueel een speelhoek. Daarbij komt dat een pannenkoek natuurlijk snel geserveerd wordt, waardoor wachttijden korter zijn.
Als we al naar een 'echt' restaurant gingen, dan regelden we een oppas voor de kinderen.

Nu de kinderen ouder zijn, nemen we ze vaker mee. Het is echte familietijd, geen tablet nodig.
Als 'tussenoplossing' zijn de all-you-can-eat's een goede keus. Laat je kinderen zelf hun eten halen. Ze kunnen rondlopen, zelf kiezen wat ze lekker vinden en dingen proberen die ze wellicht nooit eerder hebben gehad.

En als je dan toch je kid een tablet geeft in een restaurant, zorg dan in elk geval dat andere gasten geen last hebben van de herrie die uit zo'n apparaat kan komen

Je kan ze ook valeriaan of chloroform geven als ze lastig worden. Maar dat geeft andere nare bijeffecten

Ik moet zeggen dat ik hier toch best wel van schrik. Wat moet een baby van <1 jaar met een scherm? Als je op die leeftijd al met schermen bezig bent, krijg je dan niet al vanaf kinds af aan computerogen? Wat doet zoiets met je ogen op latere leeftijd?

En 100 minuten per dag voor een iets ouder kind vind ik ook wel erg veel, eerlijk gezegd.

letterlijk uit uw link:
Computerogen zijn geen officiële medische aandoening. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat werken met de computer slecht voor onze ogen is.

Je quote nu wel héél selectief, want de belangrijkste stukken tekst laat je gemakshalve achterwege:

Toch leert de ervaring dat veel en langdurig naar een beeldscherm kijken klachten geeft. Computerogen beginnen vaak met vermoeide ogen als er lang achter een beeldscherm gezeten is. Daar kunnen andere klachten bijkomen.

Het geeft klachten bij langdurig gebruik, maar geen blijvend letsel. Dus zogeheten “computerogen” als je dat ziet als een aandoen krijg je niet

Beter begrijpend lezen. Je krijgt klachten zoals droge ogen en vermoeidheid door het langdurig staren naar een scherm waarbij vooral kinderen te weinig knipperen door de focus. Het heeft 0 met zogenaamde "computerogen" te maken.

Er is een hoge correlatie met hoog beeldschermtijd/veel lezen en bijziendheid.

Ja en dat is de ellende met empirische wetenschap: correlatie ≠ causaliteit, dus is het moeilijk om harde conclusies uit een hoge correlatie te trekken, maar het lijkt mij iig wel een duidelijke indicatie.

Correlatie =/= oorzaak

Momenteel is er nog geen overeenstemming dat het met elkaar te maken heeft en dat er meer onderzoek nodig is, name omdat nogal veel onderzoek tot nu toe aan wat kanten rammelt https://www.sciencedirect...cle/pii/S2589750021001357

letterlijk uit uw link:
Computerogen zijn geen officiële medische aandoening. Er is geen wetenschappelijk bewijs dat werken met de computer slecht voor onze ogen is.

Andersom zie je dat bijziendheid (wel een medische aandoening) veel meer voorkomt bij jongere generaties, en al helemaal in landen waar hard studeren in plaats van buitenspelen wordt gestimuleerd.

Dat is weliswaar correlatie, maar het is zorgwekkend. Tegelijkertijd is het lastig om te onderzoeken (tijd, middelen, vraagtekens bij gebruikte methodes...).

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 24 maart 2023 13:51]

Ik niet echt, als ik in het openbaar vervoer zie dat er voor het gemak een tablet of telefoon in de handen van een kind geduwt wordt om er maar van af te zijn..

Precies dit. Een kind leert zich vaak al zelf niet te vermaken. Is natuurlijk ook de generatie die met computers en telefoons is opgegroeid die nu langzaam kinderen gaat krijgen.
Is natuurlijk ook best vervelend om kinderen te hebben, dan willen die aandacht enzo. Kun je ze beter een schermpje geven.

Verbaas me er serieus ook over dat ik vaak bij mensen als je er binnenkomt de TV gewoon aanstaat. Puur als achtergrond vulling vaak, maar de kinderen zitten er wel naar te kijken.

Dit heb en zal ik ook nooit kunnen begrijpen. Ik kan mij er ook ongelooflijk aan storen als ik op bezoek kom bij mensen en ze de tv al aan hebben staan en gewoon niet uitzetten!
Hetzelfde gevoel heb ik persoonlijk ook bij een tv op de slaapkamer maar volgens mij sta ik daar een beetje alleen in

Ik heb dat andersom. Ik vind het vervelend als de TV uitgaat als ik op bezoek kom. Dan heb ik het gevoel alsof men zich aanpast op mijn aanwezigheid.

Ik mag hopen dat ze zich aanpassen, op het moment dat ik langskom.
Anders is er geen aandacht voor echte connectie, maar enkel aandacht voor de TV.

Je wordt geen ander mens, als de TV uitstaat hoor; is gewoon een kwestie van fatsoen en respect.

Maar dan noem je ook echt een typische situatie op waarin het gewoon fijn is voor zowel ouder als kind om wat afleiding te hebben. Dat iemand in het OV zijn kind een tablet geeft om het bezig te houden tijdens een lange treisreis, wil niet zeggen dat ze thuis ook de hele dag naar een tablet zitten te kijken. Je gaat niet een hele speelgoedkist meenemen in de trein.

Vox had hier recent ook een video over: Why so many people need glasses now

TL;DW door teveel schermtijd en te weinig zonlicht vervormt de oogbol en krijgen kinderen al jong last van bijziendheid (myopie), en neemt de benodigde correctie ook steeds verder toe. Hoe hoger de afwijking, hoe groter de kans op andere oog-afwijkingen (bijv. staar) op latere leeftijd.

[Reactie gewijzigd door Tom Paris op 24 maart 2023 13:20]

Ik heb de video niet gezien, maar als arts betwijfel ik dat je bijziend gaat worden door te weinig zonlicht of te veel schermtijd.

Wat ik weet is dat het lichaam heel erg goed is in zich aan te passen aan de omstandigheden. Dat is trainen natuurlijk is essentie. Als je veel tijd besteed aan het kijken op 30-50cm afstand, dan zal je lichaam zich aanpassen dat je dat beter kan. Het nadeel is natuurlijk dat het verzien minder goed gaat. Het is een trainingseffect en niet alles wat je zo hebt verworven kan weer ongedaan worden.

Er zijn toch redelijk wat onderzoeken waar uit blijkt dat voldoende zonlicht (vitamine-b) een positief effect heeft op de ogen en het zicht.

https://www.sciencedirect...97458011005197?via%3Dihub

wat dus weinig te maken heeft met het aantal uren dat er naar een scherm wordt gekeken.
Vitamine B vang je op met je gehele lichaam, echt niet alleen je ogen.

het komt er simpel gezegd op neer dat als iemand normale hoeveelheden aan vitamines in zijn of haar lichaam heeft, dat zonlicht niet een direct impact zal hebben op de eventuele toename in bijziendheid.

Ik vermoed dat je vitamine D bedoelt.
edit: in eerste instantie @ReVision.

[Reactie gewijzigd door fistix op 24 maart 2023 16:46]

Ik zou zeggen, bekijk de video...

Dat dus.

Ik schrik hier ook enorm van, maar veel ernstiger dan 'computerogen' vind ik nog de implicaties van het op zeer jonge leeftijd aanleren/normaliseren van gedrag waarvan we het inmiddels met zijn allen wel eens zijn dat het heel slecht is, namelijk je complete dag verstopt zitten in schermen en als resultaat een aanzienlijk kortere aandachtsboog hebben en nooit je aandacht bij 'de echte wereld' kunnen houden.

En daarnaast zijn die beelden niet echt vrij van normen en waarden, dus het beïnvloed kinderen ook aan alle kanten. En dan vinden we het gek dat er inmiddels massa's tieners zijn met psychische problemen. Dat waren de baby's / kleuters uit de tijd van de eerste generaties smartphones en/of tablets niet waar.

Plus dat het hun gedrag ook daadwerkelijk aanpast, dwz dat ze als youtubers gaan praten (veel gedachten luidop doen, veel ongevraagde meningen over van alles, etc).

Ik bedoel ik ga niet hypocriet doen, toen ik die leeftijd was kregen we eerst kabel TV zodat er altijd wel wat op TV was ipv pas na vieren, en later kregen we onbeperkt internet zodat we ineens overal bij konden. Ik bedoel persoonlijk vind ik dat laatste een goede ontwikkeling, ik ben er een stuk wereldser van geworden dan de voorgaande generatie die zich vooral maar binnen hun eigen dorpje wilden houden, maar het is tegenwoordig doorgetrokken door / met kapitalistische en politieke / propaganda redenen.

@dakka dat ligt uiteraard niet alleen aan 'devices', maar het helpt niet. Zie de discussies in het onderwijs, ik ben niet voor verbieden van devices maar het is wel belangrijk dat we jongeren beter om leren gaan met devices, het zijn nu net zombies, ze lopen niet alleen achter hun device aan maar ook achter de stommiteiten die ze massaal binnenkrijgen via die dingen. Neefje (brugklas) had net eerste smartphone en ik zag dat binnen een half uur de onzin binnenstroomde. Onschuldig? Misschien op korte termijn, maar op lange termijn lijkt het me behoorlijk schadelijk.

@YopY je hebt helemaal gelijk, onschuldig vermaak met mate is prima. Je kunt via media hele nuttige en mooie dingen leren, maar er is heel veel bagger en het komt van alle kanten. Misschien is nog wel het kwalijkste dat het kapitalisme én het marxisme de handen inéén geslagen lijken te hebben, zie de VS waar eea behoorlijk uit de hand begint te lopen. Ooit conservatief, maar wij zijn inmiddels links en rechts ingehaald.

En dat ligt alleen aan smartphones en tablets, en niet aan het feit dat we de afgelopen 20-30 jaar van crisis naar crisis hobbelen, een klimaat dat steeds extremer wordt, (geestelijke)gezondheidzorg die wordt uitgehold, prestatiedruk, groeiende polarisatie in de samenleving, etc...

En dan ook nog dat de jongere generaties sneller over hun problemen durven te praten ipv. denken dat het voor watjes is.

Ik zou het eerder een symptoom noemen dan een oorzaak.

[Reactie gewijzigd door dakka op 24 maart 2023 14:07]

Tsjah, scherm aan scheelt gepiep. Opvoeden kost moeite, scherm ervoor zetten niet.

Het is een symptoom, niet de kwaal.

Dit heb ik nog nooit een ouder horen zeggen. Zijn altijd de mensen zonder kinderen.

Gek toch dat ik wel vader ben.

Ik zie het om me heen zo vaak. Bij de eerste kik een scherm voor hun neus. En ik weiger dat.

idd, dan beloon je ze immers voor irritant gedrag.

Hier kijken ze ook geen TV omdat ze een kik geven maar omdat ze het leuk vinden en er soms nog wat van leren ook. Overigens hebben mijn kids gewoon schermtijd van maximaal twee uur per dag.

Jammer dat je dan gelijk wordt afgeschilderd als slechte ouder. Ik kan ook wel wat aannames doen over de business manager die amper thuis is en waarvan de kinderen constant op de opvang zitten.

Misschien eens niet zo vingerwijzen en denken dat je weet wat en waarom een ander in zijn eigen huis doet?

[Reactie gewijzigd door Michaelr1 op 24 maart 2023 14:30]

Misschien tijd om die spiegel eens voor te houden alvorens je verkondigt dat dit soort opmerkingen niet door ouders gemaakt worden.

Dit heb ik nog nooit een ouder horen zeggen. Zijn altijd de mensen zonder kinderen.

Nou bij deze dan. Ik heb 3 kids van 7 (2x) en 5 jaar oud. Ik verbaas me continue over allerlei vriendjes en vriendinnetjes die maar de ganse dag met tablets rondsjouwen. Iedereen heeft een nintendo en zit daar dagelijks uren op. En als ze dat niet doen kijken ze netflix of youtube. De eerste 7 jarigen met hun eigen smartphone zijn reeds gesignaleerd. Ik vind het helemaal niks.

Die van mij spelen de ganse dag buiten en als het echt grafweer is gaat de legobak open of de monopoly op tafel. Gaat dat vanzelf? Zeker niet. Je moet flink investeren (tijd, aanmoedigen, geld, spullen). Maar ik heb vooralsnog het gevoel er fitte, fanatieke, sociale kids aan over te houden. En ja als ze de hele dag hebben lopen ravotten mogen ze best het laatste uurtje van de dag netflix kijken. Maar meestal zijn ze zo afgedraaid van voetballen, hutten bouwen en skaten dat ze op de bank in slaap vallen.

tl:dr het kan zeker zonder schermpjes alleen het is niet de weg van de minste weerstand en dus vinden we het massaal teveel moeite. We hebben tegenwoordig immers wat beters met onze tijd te doen. Door tiktok scrollen, insta fotos maken of tweakers lezen ...

Voor nu zal dat nog werken, maar als ze tieners zijn zullen ze veel meer doen buiten je overzicht om, o.a. dus ook op de smartphone of de laptops die ze van de school krijgen. En aangezien niet de meest IT-technische mensen die laptops en netwerken opzetten, en de scholen van tegenwoordig best vrij zijn, zullen ze alles wat onze generatie vond en deed op internet veel eerder vinden en doen, en erger.

Tieners zijn andere wezens dan kinderen in de aanloop naar de 10. Met name in de jongere jaren is er eigenlijk amper tijd voor TV, ze moeten met vrienden spelen, buiten spelen, blokken bouwen, een instrument beoefenen, vechten met broertjes en zusjes, een boek lezen, naar een sport, dingen doen met hun ouders etc.

Als je de hele dag de tv aangooit, worden ze duf en ongeinteresseerd er wordt wel op ze ingepraat, maar er wordt ze niets verteld. En alles wat hierboven staat wordt overgeslagen. En wat heb je je kind dan bijgebracht, na 10 jaar? Alle afleveringen van een youtube kanaal uit z'n hoofd laten leren?

En dan heb ik het nog niet over alle ellende op Youtube, Tiktok en de rest van het internet; mensen die niet het beste met je kind voor hebben zoals Elsagate, groomers, politieke activisten etc.

Hoe ouder ze worden, hoe meer ze op jezelf gaan lijken, en dan kun je ze mooi leren programeren of websites bouwen of electronica uit elkaar schroeven. Dan komt ook de ruimte om de echt leuke dingen te kijken op tv, de films en series kijken die je zelf bij zijn gebleven. Dan wil je weer niet dat ze buiten in de wijk gaan hangen

Het klinkt misschien een beetje belerend en dat is het ook. Maar je zult zien dat je kinderen helemaal opfleuren als de tv uitgaat. Eerst boos, dan vervelen, en dan gaan ze uit zichzelf opeens een boek lezen of buiten spelen enzo.

[Reactie gewijzigd door leesiktochniet op 24 maart 2023 15:47]

Dit hebben wij ook lang aangehouden, maar er is amper nog een kind buiten te vinden in onze omgeving. Dat belemmerd bovenstaande wel heel erg.

Overigens kan een scherm ook een prima alternatief zijn voor een bordspel (Mario Party) of erg gezellig zijn (Switch Sports).

De OP ging babies en jonge kids.

Tieners is een ander verhaal. Maar ook dan zijn er zat niet scherm dingen te vinden om te doen. Maak ze enthousiast voor surfen, kiten, zeilen, (race)fietsen, schaatsen, noem maar op. Iets wat ze laagdrempelig kunnen pakken. Maar ook dan zal je het zelf moeten stimuleren. En ja een schermpie op de bank is makkelijker.

Er valt niet veel buiten te spelen, alle kinderen zitten zo ongeveer op de opvang of bij opa en oma. Dus mijn zoon is thuis. En pakt dan een scherm of zit achter mijn PC. Hij is inmiddels 11 en spreekt dankzij die schermpjes inmiddels vloeiend engels. Hij doet trouwens ook aan voetbal en traint twee keer per week en speelt een wedstrijd per week.

Niks, een baby tot 1,5 (zeg maar pak en beet) heeft helemaal niks met schermen / etc. Ze vinden het veel leuker om te spelen met dingen... er is voor zulke jonge kinderen helemaal geen reden om beeldmateriaal aan te bieden. Wat vaak wel helpt bij slapen is muziek / geluidjes e.d.

De TV hier staat vaak aan. Mijn kinderen van 7 en 13 kijken regelmatig TV. Onze jongste van een jaar en 3 maand kijkt gewoon vrolijk mee zodra er kinderlijke programma's op zijn. Daarnaast uitgevonden dat ze Juf Roos helemaal geweldig vind en dat mag ze gewoon kijken. Dat is dan niet direct 2 uur en al helemaal niet onafgebroken (want: korte aandachtspanne bij zo'n kleintje) maar dat is ook geen enkel probleem.

Veel programma's leren ze ook nog van. Woordjes, vormen, getallen, kleuren, dieren en dergelijken. Dus het heeft ook hele positieve effecten.

helemaal mee eens en wat je zegt, op een gegeven moment is de aandachtspanne weg en gaan ze wat anders pakken om te spelen en dan is het meer van het geluid (liedjes e.d.) die op de achtergrond mee draaien

Precies. Ik denk dat ze actief hooguit een paar minuten per keer kijkt. Daarna weer bezig met wat anders.

Maar zeker youtube (en tiktok) spelen daarop in, veel filmpjes of clips zijn een paar seconden lang, ze zijn onbeperkt, en kinderen vinden het niet erg om hetzelfde meerdere keren te zien (ik bedoel, mijn generatie was Cartoon Network en TMF enzo, dat waren ook veel herhalingen).

Ik moet zeggen dat ik hier toch best wel van schrik.
(...)
En 100 minuten per dag voor een iets ouder kind vind ik ook wel erg veel, eerlijk gezegd.

Mijn kinderen zijn inmiddels 18 en 17, maar in de jaren dat ze allebei nog op de basisschool zaten, was ik als betrokken ouder actief voor het Ouderklankbord van die school. Destijds werden wij geïnformeerd dat ouders van nieuw aangemelde peuters 'les' kregen in de opvoeding, in die zin dat men hun kind al moest leren omgaan met attributen als potloden, stiften, kwast of kinderschaar. De groepsdocenten uit de onderbouw waren namelijk tot inzicht gekomen dat een steeds groter deel van de 4-jarigen die binnenkwamen, konden swipen als de beste, maar letterlijk nog nooit iets van schrijfgerei o.i.d. hadden gebruikt of zelfs maar vastgehouden.

Ben het eens met je opmerking dat een kind van 1 geen schermtijd hoeft te hebben nee. Zo rond 2.5/3 jaar heb ik vaak genoeg met mijn dochter een film gekeken op disney+ (lionking bijv) en die duren dan ook al gauw 100 minuten maar ja dan zit je gewoon lekker samen op de bank op 4 meter afstand.

Tevens zijn computer ogen volgens mij een fabel want ik zit de laatste 18 jaar extensief veel achter beeldschermen (verschillend van 8-18 uur op een dag) en zie nog steeds goed zonder bril/lees bril of w/e.

Same, maar tien jaar geleden had ik wel een bril nodig. Anecdotaal bewijs is alleen leuk binnen comment sections op het internet.

Wij hebben een baby van 5 maanden. Soms moet je even je handen vrij hebben en dan zetten we weleens Baby TV liedjes op. Dat vindt hij geweldig en dan is hij even stil. Maar zeker niet 2 uur hoor misschien max 10-15 minuten per dag. 2 uur zou hij niet eens volhouden denk ik.

Onze oudere kinderen hebben een limit van 2 uur per dag. En daar zit je echt zo aan hoor.

Wij gebruikten het slaapliedje van Baby TV om aan te geven dat het bedtijd is toen hij 1 à 2j was. Dat werkte goed en duurde ook maar een paar minuten. En we zongen het mee Ik ken het nog vanbuiten

Ik ken al die kinderliedjes van buiten en zit er heel de dag mee in m'n hoofd

Het maantje lacht, wenst ons goedenacht. Dag vogeltjes, dag eeee-eeeeee-eeeeee-eeeeeee-eeend.

Ik bedoel de oudere generatie is opgegroeid met bijv. Sesamstraat of dat soort kinder TV op de TV, zelfde idee. Of filmpjes op de videorecorder. Grootste verschil nu is dat je het op elk moment van de dag aan kunt zetten en desnoods uren achter elkaar.

Ik moet zeggen dat ik hier toch best wel van schrik. Wat moet een baby van <1 jaar met een scherm?

Ik heb nu een zoontje van 9 maanden. En die kijkt ook al naar een schermpje, al is het zeker geen 1 of 2 uur per dag, eerder een kwartiertje maximaal.

Kinderen zijn heel erg nieuwsgierig, en tegelijk snel ergens op uitgekeken. Dus al het speelgoed, maar ook mama en papa verveelt snel. Op een of andere manier de teletubbies, bumba of andere kleurrijke zaken niet.

Als je ze daarmee (in mijn geval) een kwartiertje stil kan houden is dat echt een zegen. En op andere momenten geen schermpje.

Maar gemiddeld 100 minuten voor een kind van 1 jaar vind ik wel erg veel. Maar ik denk dat als je TV (mee) kijken mee rekent, vind ik het niet eens zo'n raar getal. We kijken immers als volwassenen zelf ook veel tv.

Plus dat je je kan afvragen hoe ze die gemiddelde 100 minuten bedoelen. Staat de TV 100 minuten aan?
Er is geen kind van 1 die 100 minuten aandacht op 1 ding kan houden.

Dat vervelen stimuleert juist het zelfstandig spelen. Daar moeten ze even doorheen, en dan opeens zien ze hun speelgoed wel staan. Dan kunnen ze opeens uren lang bezig zijn met blokken bouwen, in een doos klimmen of de tafel als hut gebruiken, of met een speelgoed auto het hele huis als racebaan gebruiken.

Het probleem zit hem overigens niet zozeer in de ouders die hun kind een uur of twee voor de tv zetten, maar die letterlijk de hele dag hun kind achter het beeldscherm parkeren. En dat zijn er echt heel veel.

Ach ja, aangezien de meeste mensen toch uiteindelijk op kantoor eindigen is computerogen alleen maar meegenomen. Je hebt daar niets aan een voetbalknie of tennisellebogen natuurlijk. Ze kunnen het mooi op hun CV zetten als relevante werkervaring.

Mijn mond viel even open van verbazing.. Ik heb nu wel geen kinderen, maar ik zou mijn kind van 1 gewoon helemaal niet voor een scherm zetten.

Ik ben lang scoutsleider geweest van de jongste groep (6-7 jaar). Als ik eens een keertje vrij spel gaf, kon ik de kinderen die te veel televisie zagen er zo uit halen. Die hebben naar wat ik zag gewoon minder verbeelding en die moest je zelf bezig houden ipv dat ze creatief kunnen spelen. Na 5 à 10 minuten stonden die al terug in je buurt wat in het rond te draaien, niet wetende wat te doen. Best triest eigenlijk.

de meeste die kinderen hebben dachten vermoedelijk hetzelfde tot die kinderen er plots waren :-)
Geloof me, het leven is anders met kinderen. En de normen en waarden ook.

Volledig akkoord, we hebben hier de afspraak dat als we kinderen zouden hebben er één iemand die eerste jaren niet gaat werken om voor dat kind te zorgen. Anders beginnen we er zelfs niet aan.

de realiteit is dat je tegenwoordig met 2 moet gaan werken om een kind een deftige toekomst te geven.
Dus ja, er beter niet aan beginnen dan

Dat hangt af van de levensstandaard die je wilt.
Ik heb een kennis die 3/4de werkt als leerkracht en zijn vrouw is huismoeder, ze willen zoveel mogelijk tijd met hun kinderen doorbrengen. Daar staat dan inderdaad tegenover dat ze klein wonen, geen auto hebben e.d.
Keuzes...

Hier nog zo iemand. Ik heb een kantoorbaan en ben opgegroeid met een moeder die vaak thuis wa. Dat wilde ik ook voor mijn kinderen, dus vrouwlief bleef thuis. Dat betekende concessies doen, niet vaak op vakantie en geen dikke auto voor de deur enzovoorts. Inderdaad, keuzes.

Ik keek als kind al met medelijden naar de overblijf kinderen. Tegenwoordig gaan ze allemaal naar de BSO en zien ze papa en mama alleen heel kort na het wakker worden en een uurtje of 2 maximaal voor het slapen gaan. Je kind wordt ook eigenlijk niet opgevoed door jezelf in die jaren.

Hopelijk kunnen mijn kinderen het waarderen wat we allemaal voor ze hebben gelaten om ze een goede jeugd te geven.

Absoluut, nu zet ik haar nog steeds maar één, hooguit 2 keer voor de televisie (Sesamstraat), maar anders kom je nauwelijks aan het huishouden toe. Klimmen op de meubels en valpartijen vallen bijna niet te voorkomen bij onze 16maand oude dreumes.

De in een eerdere reactie beschreven volledige focus op het wakkere kind is een mooi ideaal, maar naar ik vrees niet voor iedere ouder haalbaar.

Bovendien leert ze ontzettend veel van juf Roos bijv. Dus zo héél slecht vind ik het nu ook weer niet.

[Reactie gewijzigd door Lothlórien op 24 maart 2023 13:35]

Mijn jongste is ondertussen ruim 2. Nou moest ik ook eventjes nadenken hoe dat er bij ons aan toe ging.

Op dit moment zit ze wel is op een oude telefoon 'ballonnen te prikken', maar dat is ze meestal wel na 5 minuten zat. Ook krijgt ze het op een één of andere manier voor elkaar om Spotify aan te zetten en dan 'Olifantje in het bos' op te starten en dan gaat ze daarna wat anders doen (totdat ie is afgelopen, dan rent ze terug, activeert het scherm, drukt weer op play en gaat weer verder.

Maar goed. Dat is nu. Toen ze onder de 1 was had ze wel is 'haar telefoon' in d'r hand en zat ze willekeurig te 'swipen' (en te gillen als er een popupje kwam waardoor het swipen niet meer werkte ) en zat ze wel is naar de bewegende zaken te kijken, maar ik kan me toch niet herinneren dat ze 'echt bezig was' met die telefoon op die leeftijd. We hebben d'r zeker niet (structureel) naar filmpjes laten staren op een telefoon. (hooguit om d'r even af te leiden als ze ergens lang moet wachten of zo en d'r geduld begon te verliezen)

Dit gezegd hebbende. Heb ik wel mensen om me heen gezien waarin er aan de kinderwagen speciale telefoonhouders waren gemonteerd zodat de kinderen naar de telefoon konden staren. Dit heb ik persoonlijk wel altijd 'next level fout' uit vinden zien. (Maar goed. Ik weet niet hoe die kinderen zijn en ik wil ook geen oordeel hebben over andere ouders, want voor hetzelfde geld is er een 'valide reden' voor om dat wel te doen. Maar zo op het eerste oog ziet het er wel heel fout uit)

Ik heb nu wel geen kinderen, maar ik zou mijn kind van 1 gewoon helemaal niet voor een scherm zetten.

Even eerst een disclaimer: Ik bedoel dit niet belerend of wat dan ook, gewoon even objectief en uit eigen ervaring. Het is zeker geen waardeoordeel naar je uitspraak.
Ik hoor dit soort uitspraken vrij vaak van mensen zonder kinderen. Het is ook in principe gewoon mogelijk natuurlijk. 'Vroeger was het er ook niet, dus niet is het in principe niet 'nodig' '. Dat is een één op één feit.

Echter zien we tegenwoordig vaak dat beide ouders werken. Het kan prima voorkomen dat je gezinsritme forceert dat wanneer je je kind van het kinderdagverblijf hebt opgehaald dat je daarna gelijk moet gaan koken, omdat ouder twee veel later thuis komt en je het bijvoorbeeld belangrijk vindt om altijd 'samen' te eten. (al zit de baby/dreumes er alleen maar bij), of mogelijk is 'de oudste' die naar sport/muziekles/whatever moet. Verzin een list. Er zijn 10001 redenen waarom dat 'moet'.
Geloof me. Als je in de keuken aan het koken bent, en je hebt een verveelde baby die loopt te gillen en te krijsen, dan is het heel fijn als er een scherm is, dat even in tussenpozen voor die 20-30 minuten afleiding kan zorgen of denk aan bijvoorbeeld de wachtkamer van een huisarts terwijl je met je zieke/kapotte kop zit te wachten en je geen oppas ter beschikking hebt, enz, enz, enz, enz. Tuurlijk kan je je kind ook gewoon laten gillen/huilen. Daar houdt het echt niks permanents aan over. 'vroeger' was dat ook gebruikelijk. Laat maar huilen. "Is goed voor de longetjes"

Nogmaals. Vroeger was het er niet en toen kwam het ook allemaal goed. Maar op dit moment is het er wel en is het gewoon handig om er gebruik van te maken wanneer dit 'nodig is' in bepaalde zaken. En eerlijk is eerlijk. Het is tussendoor ook gewoon 'handig/praktisch'.
N.B. Ik zeg dus nadrukkelijk niet dat ik het zomaar oké vind om klakkeloos bij ieder gilletje het kind dan maar een telefoon in de hand te drukken of voor de tv te hangen. Dat is natuurlijk weer een heel ander verhaal, maar het is soms echt gewoon verrekte praktisch.

Ik heb er speciaal bij gezet dat ik geen kinderen heb, om te laten zien dat ik vanuit dat standpunt reageerde. Ik weet dat ik makkelijk praten heb vanaf de zijlijn!

Wij zijn beiden beeldschermwerkers (it & gaming sector), dus dat kind zou sowieso in contact komen met beeldschermen. Maar ik weet ook niet hoe ik inderdaad als vader zou zijn . In mijn hoofd zou ik dat gewoon zo proberen (maar ik besef ook dat dat wishful thinking is).

Ik denk dat kinderen opvoeden een moeilijke puzzel is soms .

Daarom ook even m'n disclaimer erbij. Ik bedoelde het ook niet flauw, maar gewoon even vanuit mijn ervaring.

Iedere ouder wil altijd alleen het beste voor zijn of haar kind. Maar iedereen heeft een andere levensstijl. Dat kan (dus) ook betekenen dat je soms voor jezelf moet kiezen zodat je op een ander moment er beter kan zijn voor je kind (dit kan dus ook betekenen dat je je kind even voor de TV zet zodat je zelf even 15 minuutjes tot jezelf kan komen na een agressieve file-rit, of dat je even 'rustig kan koken'). Ik heb de uitspraak "Je bent niet alleen maar een ouder" ook altijd een goede gevonden. Uiteraard staat je kind op de eerste plaats, maar je hoeft niet alles te laten voor je kind.

Ik weet dat ik makkelijk praten heb vanaf de zijlijn!

Klopt, maar dat wil niet zeggen dat je niet mag praten natuurlijk Je hebt gewoon een bepaald(e) visie/beeld die zonder praktijkervaring bestaat. En dat is gewoon goed. Je insteek is in elk geval goed! En mocht je ooit kinderen krijgen, dan zal je uiteraard je ideeën veranderen. Dat is logisch. Ook hier is niks over te voorspellen. Het ene kind is 'makkelijker' dan het andere. (In elk geval anders)

Ik denk dat kinderen opvoeden een moeilijke puzzel is soms

Absoluut! Soms is het idioot ingewikkeld en moeilijk. M'n oudste is ondertussen bijna 9 en ik had het nu al niet willen missen

Maar hoe weet je dat de reden van dat gedrag het "te veel televisie kijken" is

Ik sta overigens zeker aan de kant van het liefst zo laat en zo min mogelijk schermtijd.
Maar de conclusie uit je verhaal i.c.m. het 'triest' viel me gewoon op.

Omdat ik met die ouders altijd in gesprek ging . In hun verdediging, het ging ook meestal over kinderen waarvan de ouders een eigen bedrijf hadden en ze altijd aan het werken waren.

Maar is "te veel televisie" dan de oorzaak?
Of is een tekort aan aandacht/motivatie van de ouders de oorzaak en is het vele televisie gewoon een symptoom?

Goed punt! Daar had ik nog niet bij stil gestaan.

Dat is geen verdediging, is een keuze, en evident een slechte keuze. Zat koters die vijf dagen op de opvang worden gedropt vanaf dat ze een paar maanden oud zijn. Dan heb je gewoon je prioriteiten compleet verkeerd liggen.

Ook wel een klein beetje doordacht. Niet elke situatie is hetzelfde en in tijden zoals deze wordt er gewoonweg al verwacht om met 2 man sterk full-time te gaan werken.

Waar moet het kind dan naar toe? Opa en oma werken ook full-time en afhankelijk zijn van andere mensen is dan exact hetzelfde als naar de opvang gaan. Bij de opvang wordt er al geleerd om met andere kinderen om te gaan en het sociale aspect al op jonge leeftijd te beinvloeden.

Simpelweg zeggen "niet beginnen aan kinderen" is hetzelfde als dat een kind als reden "daarom" geeft i.p.v. constructief onderbouwen.

Ik ben ook geen fan van het beleid om mensen te motiveren beiden te werken ipv met hun eigen jonge kinderen te zijn, maar het moge duidelijk zijn dat het veelal ook gewoon een keuze is. Al helemaal als je beiden zo nodig je eigen bedrijf moet hebben wat al je tijd opeet. Ik denk dat je je kind dan gewoon te weinig prioriteit geeft. Goed is mijn mening--waarschijnlijk wel een die de kinderen zelf zullen delen. En vergeet ook niet, die tijd krijg je nooit meet terug, werken kan altijd wel.

Inderdaad... het onderzoek zegt ook dat kinderen die "veel" tv kijken / achter scherm zitten, minder bewegen, relatief zwaarder zijn, slechter slapen en slechter kunnen concentreren etc.

Nu zal ik niet onder stoelen of banken schuiven dat we onze kinderen niet altijd achter het scherm weg krijgen.
Wel grappig want toen we onze 1e kregen zeiden we tegen elkaar, zo lang mogelijk weghouden bij schermen e.d. maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker in de corona periode met thuis werken en kinderen niet naar de opvang kunnen.

Wij proberen een gezonde mix aan te houden, tv / tablet enkel educatief, voor de rest zoveel mogelijk bewegen, naar buiten, etc.
En hoeveel minuten ze per dag besteden, ik heb werkelijk geen idee... maar soms een uur en soms helemaal niet.

Tja, wij komen er denk ook wel aan met ons zoontje van anderhalf. Wel met de kanttekening dat hij meestal niet echt zit te kijken maar gewoon met zijn auto's speelt terwijl YouTube op de achtergrond liedjes draait.

Maar wat je beschrijft is toch niet 'kijken naar een beeldscherm'? Ik mag hopen dat dit onderzoek daar wel onderscheid in heeft gemaakt. Ik heb inmiddels wat oudere kids maar toen ze 1-2 waren mochten ze echt niet zomaar op Youtube om filmpjes te kijken. Podcasts en muziek als achtergrondgeluid is natuurlijk een heel ander verhaal.

Geen idee of ze daar rekening mee hebben gehouden. Bij ons gaan vaak Kinderen voor Kinderen, een Sprookjesboom musical of liedjes zingen met Fenna aan. In de praktijk kijkt hij dan even en gaat hij daarna wat anders doen. Soms gaat hij daarna weer kijken als er een leuk liedje of dansje is en probeert hij deze zo goed mogelijk mee te doen.

Er staat bij ons in ieder geval meer dan twee uur per dag kindertelevisie aan, maar hij zit niet aan de buis gekluisterd ofzo.

Ik ben trotse vader van 11 maanden oude baby. Ik merk aan mij zelf door dat ik in de IT sector zit, hoe schadelijk wel niet onze telefoons, tablets en TV zijn. We grijpen steeds naar die apparaten en de apps die daarop staan. Apps doen er alles aan om jou zolang mogelijk op dat apparaat te houden. Ik lees zulke verhalen ook van andere IT'ers die bij grote tech bedrijven werken, en hun hebben ook besloten om hun kinderen anders op te voeden. Ik heb thuis het beleid gemaakt dat onze dochter de komende jaren zo veel mogelijk weg wordt gehouden van schermen. Als wij serie willen kijken, moet onze dochter in bed liggen. Wanneer ze wakker is, volledig focussen op haar en met blokken spelen. Je moet kind stimuleren i.p.v verslaafd maken aan een scherm. Kind weet niet wat gewoon is, ze apen ons gedrag na. Als wij continu op onze telefoon zitten, gaan hun ook denken dat het normaal is. Tuurlijk komt soms voor dat er TV (F1 race) aan staat, maar je merk eigenlijk dat ze er geen interesse in heeft en liever met haar blokken speelt, omdat ze dat gewend is.

[Reactie gewijzigd door Xieoxer op 24 maart 2023 13:11]

Denk dat je het probleem enkel verplaatst.
Ze is nu niet gewend aan de tablet maar aan de blokken.
Dat is vrij eentonig en zal haar ontwikkeling eerder belemmeren dan vergroten.
Het moet niet gewenning is funest voor iedereen.

Het beste is een mix van alles, iets te lang doen is niet goed.
Maakt niet uit of dat filmpje is of met de blokken spelen, afwisselen werkt wel.

Je moet ook voorkomen dat het iets 'stouts' wordt want dan gaan ze het stiekem doen later met alle mogelijke gevolgen van dien.

Bij mij mogen ze prima op hun tablet bezig zijn of tv kijken.
Alleen met mate net zoals met de rest.

De toekomst is digitaal, als ze er nu alvast iets affiniteit mee hebben helpt dat heel erg.
(Los van het feit dat ze ineens engels kunnen omdat ze filmpjes kijken waarin ze dat leren)

En ja ik doe gewoon vrolijk met ze mee als ze een spel gaan spelen.
Maar dat wisselen we wel af met een bordspel

[Reactie gewijzigd door Hvdbnl op 24 maart 2023 13:22]

Goed idee hoor. Wij hebben ook twee kinderen, 4 en 2, en we gebruiiken ook geen telefoons wanneer ze erbij zijn; heb je veel meer een leuke tijd met elkaar. En zelfs buiten dat, doe je ook nog eens wat meer nuttige dingen. Sociale media verwijderen helpt ook goed, toch vrijwel allemaal nutteloos.

Ze kijken wel eens een filmpje hoor, 's ochtends even en 's middags even. Dat is ook prima, maar verder gewoon lekker andere dingen doen. Het weer wordt nu ook weer beter, kunnen ze weer lekker de tuin in ook.

Tablets/telefoons met apps doen we ook niet; gewoon lekker boekjes lezen.

Het absolutie dieptepunt voor mijzelf is toch wel wanneer je in de speeltuin ouders hun kinderen ziet duwen op de schommel, terwijl ze op hun telefoon naar onzin zitten te turen. Treurnis ten top.

Best bijzonder artikel. Ik heb bij mijn kinderen geleerd dat kinderen tot ca 4 maanden sowieso heel weinig zien. Das was iets met kegeltjes en staafjes in het netvlies. Baby's zien heel lang de wereld nog in zwart wit zullen we maar zeggen. Dus er is mijn inziens een verschil tussen een kind 2 uur per dag voor een beeldscherm zetten en daar ook daadwerkelijk iets zien of observeren.

Dat ze weinig zien, wil niet zeggen dat bewegend beeld niet interessant zijn. De hersenen worden waarschijnlijk op dat moment juist getraind om dingen te herkennen.

Zeker programma's als Tik Tak zijn voor de kleintjes erg interessant.
Maar die duren dan ook (gelukkig) maar 5 minuutjes. Lang genoeg voor zo'n kleintje. Daarna weer lekker spelen met blokjes en andere dingen.

Mogelijk is het juist extra kwalijk wanneer zulke jongen ogen/hersenen worden 'getraind' op schermpjes.

Ik heb drie kinderen van jonger dan 7. Door de week mogen ze van mij niet op telefoons of tablets. Ook geen uurtje. Helemaal niks. Ik heb het wel een tijdje toegelaten, maar ik merk dat kinderen er chagarijnig, dom en oninspirerend van worden. Ze tonen geen enkele creativiteit. Het is echt beter dat een kind zich dood verveeld, dan een scherm geven. Van vervelen gaan kinderen namelijk uiteindelijk vanzelf iets anders verzinnen. Naar buiten, met speelgoed. Iets bouwen etc. Als ik nu bij andere mensen kom en soms zie hoe zij hun kinderen uren achter schermen laten zitten, dan snap ik weer waarom ik het doe.
Ja soms is het pittig voor de ouder. Het is zo makkelijk om ff schermpje te geven. Maar ga wat doen en gooi die rotzooi uit het raam. Ook een goede stap voor de ouder trouwens. Geen (niet werkgerelateerde) schermtijd door de week. Je hebt er echt werkelijks niks aan. Dom word je ervan.

[Reactie gewijzigd door holoduke51 op 24 maart 2023 13:33]

[...] Geen (niet werkgerelateerde) schermtijd door de week. Je hebt er echt werkelijks niks aan. Dom word je ervan.

Misschien die toch maar iets uitbreiden. Ik kijk bijv. elke avond een uur een aantal vaste kanalen op YouTube. Onderwerpen zijn: mensen die een klein bedrijf hebben en praten over de zaken waar ze tegenaan lopen, mensen met grote en kleine verbouwingsprojecten die alles doornemen, 1 kanaal met een gast die zich zonder conclusies te trekken laat onderdompelen in een sub-culture ergens ter wereld, etc. Dat zijn zaken waar ik in de afgelopen 5 jaar enorm veel aan heb gehad en ook zeker nog ga hebben, maar niet werkgerelateerd zijn voor nu.

Verder deels eens met je verhaal, volledige eens met de strekking. Mijn dochter van 5 heeft onbeperkt toegang tot de tablet tussen 7 uur 's ochtends en half 8 's avonds. Die zit in de ochtend om 7 uur een half uurtje overwegend educatieve filmpjes te kijken, maar daarna doet ze er meestal niets meer mee die dag. Ze heeft dan ook al vroeg geleerd dat de tablet op een gegeven moment ook saai is en tekenen/verven of met de lego/trein/knikkerbaan spelen ook veel leuker kan zijn.
IMO is het allerbelangrijkste dat er balans is en dat je de kinderen leert dat alle acties gevolgen hebben en dat sommige gevolgen niet meteen evident zijn, maar wel heel vervelend kunnen zijn voor het kind.

Ook een goede stap voor de ouder trouwens. Geen (niet werkgerelateerde) schermtijd door de week. Je hebt er echt werkelijks niks aan. Dom word je ervan.

Lees en reageer jij op Tweakers per fax?

Zulke artikelen vind ik een harde hit or miss. Meer miss dan hit. Ofja, het commentaar dat gegeven wordt inzake opvoeding en schermgebruik door mede-tweakers die het beter weten, of nog aan kinderen moeten gaan beginnen. Of het dan op een bepaald leeftijdsniveau met kinderen omgaan, al is het werk of oppassen, maar de kinderen worden dan uiteindelijk opgehaald en heb je een avond vrij. Het creeërt een vertekend beeld. Een moment-opname.

Alle ouders hebben een fantastisch, perfect plaatje over hoe zij het kind willen gaan opvoeden. Dit kan in meeste gevallen volledig de prullenbak in omdat je je gaat realiseren hoe moeilijk het is om een kind op te voeden. Maakt niet uit in welk tijdperk het is. Elk huisje heeft zijn kruisje geldt in principe ook over de millenia van kinderen en jeugd die zijn opgevoed geworden.

Veel mensen strijken vele ouders die een moment, bijvoorbeeld bij een restaurant, een tablet of een telefoon erbij pakken met dezelfde kam. Onmenselijk, vreselijke, luie ouders. Nooit aan kinderen beginnen. Jammer dat het zo wordt opgepakt en zo direct een oordeel over wordt geveld.

Er is geen goed of slecht, er is geen handleiding die in je handen wordt geduwd over "Hoe je kind op te voeden.". Ik vind het heel erg moeilijk om jullie reacties zo te lezen en ik hoop dat mede-tweakers die ouders zijn hier niet zo rot om gaan voelen zoals ik mij voel.

Mijn dochter van 5 mag na het eten TV kijken, spelletjes spelen o.i.d. Ik laat haar in zoverre vrij in wat zij wilt doen en ik ga haar niet vertellen wat ze moet gaan doen. Dat vind ik persoonlijk als een stukje ontwikkeling en deels over hoe ik zelf ben opgevoed.

Ieder zijn methodes. Mensen en volwassenen die nog geen ouders zijn, kinderen zijn geweldig (moeilijk). En een what if-scenario over hoe je denkt dat een kind opgevoed moet worden gaat je hier niet bij helpen. Niemand is er klaar voor, iedereen pakt het aan zoals hij of zij het wilt.

Ok doei.

Eens. Niet elk kind is hetzelfde, sommige zijn vrijwel niet rustig te krijgen en dan ben je als ouder blij als je iets vindt dat werkt.

Ik had mijn oordeel ook klaar over ouders die een iPad geven aan hun kinderen in een restaurant. Totdat ik zelf kinderen kreeg. Wat je in dat restaurant niet ziet is dat die moeder er s nachts drie keer uit geweest is en de hele dag achter een krijsend kind aan gelopen heeft. En dat al jaren achter elkaar als je meerdere kinderen hebt. Als je dan eindelijk eens op een zeer zeldzame avond naar een restaurant kan, dan kan ik mij goed voorstellen dat je je kind even achter een iPad zet. Dat kan echt geen kwaad.

Als vader van een dochter van nu bijna 21 maanden oud was ik er zelf ook schuldig aan. Oude tablet voor de dochter helemaal kind proof gemaakt, spelletjes voor peuters op gezet en gaan! Super leuk en leerzaam. Toen ze anderhalf jaar was af en toe er op laten spelen. Erg leuk om te zien.

Maar toen kwam het... De verslaving kroop er in. We hadden afgesproken dat ze niet langer dan een half uurtje per dag er mocht. Maar zelfs dat half uurtje was genoeg om haar helemaal afhankelijk van dat ding te maken. Gewone boekjes, duplo en spelletjes vond ze niet leuk meer en als klap op de vuurpijl had ze na een maandje al door hoe je van een spelletje naar YouTube Kids ging waar ze de meest hyperactieve zooi zag.

Super zoet kind als ze op de tablet zat, maar krijsen en huilen als we het afpakte. Geen pedagogisch verantwoorde 'truc' dat hielp en geloof me, we probeerden alles. Het werd zo erg dat ze in de ochtend als 1 van haar eerste woorden al "tab" of "tabbie" riep. Dit was in een tijdspanne van om en nabij 2 a 3 maanden vanaf dat ze bijna 14 maanden was.

Zo'n 3 maanden terug hakten we de knoop door. De tablet wordt alleen nog maar voor lange ritten in de auto en thuis krijgt, ze hem niet meer. Het was een zware detox van om en nabij 2 weken maar het is gelukt. Ze is weer een voorbeeldig slim, avontuurlijk en leesgraag monstertje dat met alle soorten speelgoed weer vrolijk aan de haal gaat.

Het is echt gevaarlijk die dingen. Bizar hoe verslavend het werkt op zo'n klein kinderbrein.

[Reactie gewijzigd door LongTimeAgo op 24 maart 2023 20:09]

Ik vind het hartstikke goed hoe jullie zagen dat het gebruik niet meer gezond was en hebben doorgezet in het afkicken ervan. Knap gedaan!

Het was echt heel naar, dat afkicken. Maar we hebben echt een hele leuke dochter er weer voor terug gekregen. Nu ze ook wat ouder is en steeds meer beter begrijpt is het zelfs op de momenten wanneer wij "er doorheen zitten" ook beter te doen.

En ja papa zit in de IT, dus we/ze ontkomt er zometeen toch niet aan. Maar voor nu, pak de duplo maar.