NASA heeft uitklappen van zonneschild James Webb-telescoop voltooid

NASA heeft het aanspannen van de vijf lagen van het zonneschild van de James Webb Space Telescope afgerond. Daarmee is volgens de ruimtevaartorganisatie driekwart van de problemen die als single-point failures gezien kunnen worden afgestreept.

Maandag wist NASA al drie van de vijf zonneschildlagen aan te spannen en dinsdag slaagde de organisatie er in de twee laatste strak te trekken. Daarmee is het complexe en cruciale zonneschild volledig uitgeklapt en kan NASA opnieuw enkele potentiële fatale problemen uitsluiten. NASA heeft 344 van dergelijke single-point failures vastgesteld en 75 procent daarvan is al van de lijst geschrapt.

Het zonneschild heeft een omvang van een tennisveld en zat opgevouwen in de Ariane 5. Het bestaat uit vijf membranen die de instrumenten moeten beschermen tegen licht en infraroodstraling. Die straling zorgt voor achtergrondruis die de waarneming van de instrumenten van de James Webb-telescoop beïnvloedt. Het schild is gemaakt van kapton, dat bestand is tegen temperaturen tussen -269 en 400 graden Celsius.

Reacties (84)

Cool! Kapton is hetzelfde materiaal dat vaak gebruikt wordt op printplaten om componenten te beschermen. Wist ik niet, thought I’d share.

“Due to its large range of temperature stability and its electrical isolation ability, Kapton tape is usually used in electronic manufacturing as an insulation and protection layer on electrostatic-sensitive and fragile components. As it can sustain the temperature needed for a reflow soldering operation, its protection is available throughout the whole production process, and Kapton is often still present in the final consumer product.”

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Kapton

Kapton wordt meer gebruikt om flexibele printplaten mee te maken, je telefoon, TV, en andere electronica zit er vol mee.

Dit gebeurt om dezelfde reden als waarom het voor de telescoop gebruikt is: naast zeer temperatuur bestendig, licht en sterk, is het ook heel geschikt om een metaal laag op op te dampen, bij de James Webb telescoop is dit gedaan om een reflecterende metaallaag aan te brengen, maar je kan er ook sporen mee maken om een enkel of dubbellaags printplaat te maken.

Raar dat dat overigens niet op Wikipedia staat, lijkt mij een veel meer gebruikte toepassing binnen de elektronica dan het afschermen van gevoelige onderdelen tijdens productie.

[Reactie gewijzigd door knirfie244 op 6 januari 2022 17:01]

ook de maanlanders gebruikten kaptonfolie met goud, bijvoorbeeld als warmteschild. Check it out!

Bedankt voor alle uitleg hierboven. Ik volg de JWST sinds de lancering en ik vind het fascinerend dat we via internet en NASA zo dicht op de informatie kunnen zitten.
Vraagje; hoe kan het dat de JWST afremt? In het begin ging hij zeker harder dan 1km/s, en nu zit hij op 0,5km/s. Ik dacht dat je in een vacuum niet kon afremmen, in ieder geval niet zo significant als dit. Iemand een idee?

PS. Heeft hij echt actieve koeling, zoals hierboven door dexcuracy wordt beweerd?

[Reactie gewijzigd door qapla101 op 5 januari 2022 00:04]

Onder invloed van het zwaartekrachtveld van de aarde remt Webb op weg naar z'n eindbestemming (een zgn. halo-baan rond het L2-punt) voortdurend af. Bij de lancering heeft de Ariane draagraket een afgemeten hoeveelheid boost (delta-v) meegegeven die nodig is om zonder al te veel extra eigen brandstof dat punt te kunnen bereiken. Zie ook het kopje How Long Will It Take Webb To Get To L2 op https://webb.nasa.gov/content/about/orbit.html

Vergelijk het met op een fiets aan de voet van een heuvel nét hard genoeg trappen om de top van die heuvel te kunnen bereiken. Of simpelweg het opgooien van een balletje: gooi je harder, dan komt het balletje hoger.

Bij Webb is trouwens bewust iets te weinig delta-v meegegeven door de Ariane. Webb kan namelijk niet zelf afremmen, maar alleen versnellen! Om vervuiling van de spiegels en detectoren te voorkomen zitten de stuurraketjes aan de 'achterkant' (de kant die altijd naar de zon gericht is), vandaar. En omdraaien van de telescoop mag niet omdat de spiegels en detectoren dan onherstelbaar beschadigd zouden raken vanwege blootstelling aan de zon.

De Ariane heeft het echter zó goed gedaan dat Webb nog voor veel langer dan de beoogde 10 jaar brandstof over heeft.

En ja, de infrarooddetectors worden inderdaad actief gekoeld. De vijf zonnescherm-lagen alleen zijn niet voldoende om de detectors op werktemperatuur te krijgen.

[Reactie gewijzigd door renevane op 5 januari 2022 01:55]

Leuk weetje: De telescoop heeft minder brandstof gebruikt om correcties uit te voeren dan verwacht. Hierdoor kan de telescoop waarschijnlijk een stuk langer op zijn eerste batch draaien dan verwacht!

https://blogs.nasa.gov/we...ts-lifetime-expectations/

Tot nu toe gaat alles dus 'als een zonnetje'

En omdraaien van de telescoop mag niet omdat de spiegels en detectoren dan onherstelbaar beschadigd zouden raken vanwege blootstelling aan de zon.

Zouden ze dat dan niet s'nachts kunnen doen?

😂😂

wat is 's-nachts in de ruimte???
wij hebben dag en nacht vanwege de rotatie van de aarde om z'n as in de nabijheid van 'onze' zon.
In de ruimte heb je dat dus niet.

Kleine correctie, alleen de infrarood detectoren van MIRI worden actief gekoeld. De detectoren van de overige instrumenten worden passief gekoeld.

Op welke manier wordt MIRI actief gekoeld? Helium?
Ik zag iets staan van actieve radiotor. Enig idee hoe dat werkt?

Een ‘closed cycle helium Joule-Thomson (JT) cryocooler pre-cooled by a three-stage pulse tube cryocooler’

Met een gesloten koelsysteem via de radiator achter de primaire spiegel.

Klik op de Where is Webb pagina op de snelheid en vind je antwoord. https://www.jwst.nasa.gov...eIsWebb.html?units=metric

Heeft te maken met het traject van de telescoop, hoe dichter de telescoop bij het hoogtepunt komt des te langzamer de telescoop gaat. Je kan het vergelijken met het opgooien van een bal, waarbij deze ook langzamer gaat tot de bal voorbij het hoogte punt gaat en weer versnelt.

Nu moet de JWST nog een aantal koers correcties doen om zich zelf op het L2 punt te laten "parkeren".

Hier een gif die het goed visualiseert:

https://upload.wikimedia...._orbit_120frames_e0.6.gif

[Reactie gewijzigd door WesleyRBK op 5 januari 2022 01:20]

Voor wie de reis tot in detail wil volgen, inclusief welke stappen wanneer plaatsvinden en op welke afstand, James Webb is live te tracken op: https://www.jwst.nasa.gov...bbLaunch/whereIsWebb.html

Correctie up de URL zodat de eenheden in SI/metriek staan :D:

https://www.jwst.nasa.gov...eIsWebb.html?units=metric

En voor de die-hards die de tensioning willen zien as-it-happened:
https://www.youtube.com/watch?v=IBPNi7uGgWM

En uiteraard ook hier, in het Nederlands en met interessante context: Ontwikkelingen in de ruimtevaart - Deel II

... bestand is tegen temperaturen tussen -269 en 400 graden Celsius.

En wat voor temperaturen is dan gemiddeld min / max?

Op het moment van dit bericht is de temperatuur van de telescoop bijna -200° C aan de schaduwkant en 60° C aan de zonkant.

Omdat de JWST werkt op waarneming van infrarood licht is het belangrijk dat de telescoop zo koud mogelijk is, om ruis in het signaal te voorkomen. Vandaar het zonnescherm: om veel van de warmte op te vangen. De temperatuur van de telescoop zal nog iets zakken uit zichzelf, en wordt daarna door actieve koeling nog gebracht naar onder de 7° Kelvin (-266° Celsius). Voor als je niet bekend bent met Kelvin: Kelvin heeft dezelfde schaal als Celsius: dat wilt zeggen 1 graad Celsius warmer is ook 1 graad Kelvin warmer, maar het 0 punt ligt op een andere plek. 0° Celsius (273° Kelvin) is de temperatuur waarop water bevriest op zeeniveau. 0° Kelvin wordt ook vaak "absoluut nul" genoemd, omdat 0 Kelvin het koudst is wat materie kan zijn. 7° Kelvin is dus 7° Celsius/Kelvin boven 0° Kelvin.

Dus, de schaduwkant wordt 7 graden warmer dan de koudste temperatuur mogelijk volgens de natuurwetenschappen. Hoe warm de zonkant wordt kan ik geen verwachting van vinden.

De live temperatuurmetingen kan je hier vinden: https://www.jwst.nasa.gov...bbLaunch/whereIsWebb.html

[Reactie gewijzigd door Dexcuracy op 4 januari 2022 22:34]

Goed verhaal, dankje. Maar toch even mierenneuken...
Het is natuurlijk min tweehonderd zoveel -graden- Celsius, het is dan 7 Kelvin. Zonder graden. Graden omdat het een afwijking van Kelvin.
De afstand is 7 meter, dat is hetzelfde als de afstand 1 graad Arjen.

Geloof dat het officieel nog "kelvin" is ook (geen hoofdletter). 7 K, 7 kelvin, -266 °C, -266 graden Celsius.

Eenheden dienen voluit allemaal zonder hoofdletter geschreven te worden. Dat geldt dus niet alleen voor kelvin, maar ook voor graden celcius.

De afkortingen die voor de eenheden gebruikt worden zijn soms kleine letters en soms hoofdletters. Ook daar is een regel voor. Indien de eenheid is vernoemd naar een persoon, dan wordt er een hoofdletter gebruikt voor de eerste letter van de afkorting en anders een kleine letter.

Een enigzins vreemde eend in de bijt hierbij is de ohm, vernoemd naar Georg Ohm. Deze wordt niet met een O afgekort, maar met de hoofdletter omega Ω. De reden daarvan is dat omega en ohm soortgelijk klinken wanneer je ze uitspreekt.

Indien de eenheid is vernoemd naar een persoon, dan wordt er een hoofdletter gebruikt voor de eerste letter van de afkorting en anders een kleine letter.

offtopic:
Uitzondering hierop is dan weer de liter; omdat een kleine l soms op een 1 lijkt, mag één liter zowel als 1 L of 1 l geschreven worden.

Dat geldt niet voor graden Celcius. De eenheid is hier alleen "graden", waar Celcius een eigennaam is.

Dat is niet correct, de eenheid is echt "graden Celcius", afgekort als °C. Hetzelfde geldt voor:

"graden Fahrenheit", afgekort als °F
"graden Rankine", afgekort °R
"graden Delisle", afgekort als °De
"graden Réaumur", afgekort als °Ré
"graden Rømer", afgekort als °Rø

Indien je graden gebruikt zonder de indicator van de schaal dan wordt daarmee een hoek bedoeld.

Ze horen idd bij elkaar als 'volledige' eenheid, misschien een slechte woordkeuze van mij. Celsius/Fahrenheit/etc is een uitbreiding op de eenheid graden en volgt daarmee de normale taalkundige regel dat als het een naam is, het met een hoofdletter geschreven wordt. Wat je ondertussen zelf zo te zien al hebt uitgevonden, gezien je je eigen comment tegenspreekt. Zie ook sectie 5.3 van de officiële definities van SI.

[Reactie gewijzigd door Verbruggen op 5 januari 2022 18:44]

ik dacht dat het "absolute" in de benaming was omdat het het totaal gebrek aan trillingen was van atomen, wat de "oorzaak" is van warmte en deze toestand nooit bereikt kan worden, enkel benaderd (iets met een oneindige limiet, school is alweer meer dan 20 jaar geleden ), maar dus al helemaal niet negatief kan gaan.

Off-topic, maar als het je interresseert: zoek eens op wikipedia naar "Negative Temperature". Bepaalde kwantummechanische systemen kunnen wel een negatieve temperatuur hebben, maar dan kijk je niet meer in termen van "bewegende deeltjes" maar in termen van (beperkingen in) energietoestanden.

https://www.jwst.nasa.gov...eIsWebb.html?units=metric
Op het moment is het zonneschild 59 graden. En het koudste deel -194.

Hoe kan het zo warm worden in de koude ruimte? Op 10 km hoogte op de aarde is het al heel koud, maar daarbuiten blijkbaar door de zon nu toch zo'n 60C? Kan iemand uitleggen hoe dit zo kan zijn?

De atmosfeer van de aarde isoleert ons tegen grote schommelingen in warmte.
Als het dag is warmt het langzaam op, 's nachts is het langzaam kouder.
In de ruimte heb je deze isolatie niet en wordt alles dus heel erg snel warm of koud door radiatie of absorptie van warmte straling (IR).

Edit: wat cijfers voor clarity.
De totale energie van de zon per m^2 in onze baan om de zon is ongeveer 1300W.
Alles wat je niet reflecteert neem je dus op als warmte.
Daar in tegen, in de schaduw heb je hoogstens te maken met wat gereflecteerde straling van stof. In de schaduw kan je dus extra hitte kwijt raken en aan de zon kant wil je zoveel mogelijk afbuigen en reflecteren.

[Reactie gewijzigd door Vampyre op 4 januari 2022 23:03]

De gerapporteerde temperatuur is niet de temperatuur van 'de ruimte', maar de temperatuur van de JWST zelf. Dat komt door de zon die erop straalt.

Vergelijk het met een zwarte auto die in de zomer in de zon staat. De temperatuur 'buiten' is dan misschien 25 graden celsius maar de auto zelf kan wel 85 graden celsius worden op de vlakken beschenen door de zon. Dat komt omdat de zon nog best veel energie op ons straalt, zelfs nog door de atmosfeer. Op de plek van JWST is de zonnekracht niet aanmerkelijk minder, en door ontbreken van de atmosfeer zelfs meer. Daarom wordt de zonnekant zo warm, door de energie die de zon erop straalt.

we zijn hier op aarde gewend dat (ongeveer alle) warmteoverdracht gebeurd door convectie: een bewegend medium (lucht, water) dat een zekere temperatuur en warmtecapaciteit heeft. In de ruimte is de flux van deeltjes op een oppervlak ~1e18x kleiner, dus de warmteoverdracht door convectie is te verwaarlozen.

Nu bestaat er zoiets als warmtestraling: alle objecten warmer dan 0K zullen licht uitzenden, afhankelijk van hun temperatuur. De politie gebruikt dit om in het donker dingen (mensen) te kunnen zien: de lichamen (~310K) zijn warmer dan de omgeving van 15C (285K). En als je een groter vuur stookt of bbq'd, zul je ook de warmte gevoeld hebben, terwijl er eigenlijk geen vlammen zijn die dat rechtvaardigen: dat is warmtestraling in het IR gebied. In de ruimte is het uitstraling van warmtestraling eigenlijk de enige manier om warmte kwijt te raken.

Terug naar je vraag: als de zon geeft meer dan een kW/m2 aan energie. Dat is heel veel, want al het leven op aarde is hier van afhankelijk (fotosynthese), evenzo natuurlijk zonnepanelen. Het deel van de satelliet dat de zon ziet, zal dus erg opwarmen. Afhankelijk van de warmtegeleiding van de constructie, zal de warmte verdelen over de satelliet (hij warmt op). Aan de andere kant van de satelliet is geen zonlicht: hier zal het oppervlak als een "zwarte straler" licht gaan uitzenden, afhankelijk van de temperatuur van het oppervlak. Typisch is dit ver onder nul.

Hoe kan de satelliet afkoelen? Nou, dat is wat lastiger uit te leggen, maar het heeft er mee te maken dat het universum uitdijdt en "de" temperatuur van het universum is zo'n 2.725 K: dit is de kosmische achtergrondstraling (cmb). Aangezien die temperatuur lager is dan die van de satelliet, zal de satelliet afkoelen doordat het vermogen van het licht dat op de koude kant van de satelliet valt, lager is dan dat wat wordt uigezonden als warmtestraling. het kan natuurlijk niet oneindig dalen: er ontstaat een dynamisch evenwicht tussen invallend licht, uitgestraald licht, warmtegeleiding en interne warmte (bijv. electronica, accu's of bijvoorbeeld een nucleaire batterij).

Bedankt voor het antwoord, nu inmiddels door de antwoorden meer inzicht gekregen hoe dit werkt.
De warmte komt door de zon instraling, nooit gerealiseerd dat dit meer dan één kW/m2 in "onze" omgeving, dat is toch bizar veel en geeft ook wel aan wat voor kracht de zon/ster heeft.
Wat betreft de satelliet, deze is natuurlijk gemaakt om zo min mogelijk warmte op te nemen en zoveel mogelijk zonnestraling te reflecteren. Desondanks is er nog steeds dus voldoende energie van de zon dat wordt opgenomen om het thermisch evenwicht naar zo'n 60C te brengen. Nog steeds hoger dan wat ik zelf zou kunnen 'bedenken', maar ik snap beter hoe dit komt.
Dank voor de antwoorden.

Layer 1:
Max temperature 383K = approx 110° C

Layer 5:
Max temperature 221K = approx -52° C
Min temperature 36K = approx -237° C

Bron: https://jwst.nasa.gov/content/about/faqs/facts.html

temperaturen of niet. Ik ben meer benieuwd wat van plaatjes we gaan zien en er zijn al gebieden die ze veel beter willen bekijken.

https://jwst.nasa.gov/con...eIsWebb.html?units=metric

wat ik mij dan afvraag bij zoveel SPOFs: is er ook een planB om de miljarden te redden ?

Wat als bv de secondary mirror niet goed uitklapt ? de space shuttle zit al in de mottenballen

Alle actuators zijn in beginsel dubbel uitgevoerd. Een bout wordt zeg maar met twee klemmen vastgehouden. De twee klemmen worden gelost maar als slechts eentje werkt dan komt de bout ook los. De twee circuits zijn elkaars backup.

Ik hoorde een van de medewerkers ook nog zeggen dat ze, indien er iets blijft hangen, ze een speciale 'mode' hebben geïmplementeerd waarbij JWST simpel gezegd gaat schudden. Dat is dan het laatste redmiddel om de boel weer vlot te krijgen.

Het is al met al een gecalculeerde gok dat het goed gaat. Ze hebben er heel lang over na kunnen denken en veel kunnen testen. Men heeft ook al 2x een behoorlijk complexe en gewaagde Marslanding uitgevoerd met een Sky Crane. Dat was ook iets waarbij velen hun twijfels hadden. Je moet er maar vanuit gaan dat wat zij hebben bedacht echt de beste oplossing is en dat het niet eenvoudiger kon (zonder de missieparameters aan te passen).

Mooi om te zien waar ze allemaal aan gedacht hebben. Het is een hele spannende missie die vol zit met gecalculeerde risico's.

In goed Nederlands zouden we zeggen: "No guts no glory."

Als het allemaal mee zit dan heeft de mensheid over een half jaar tot een jaar de eerste metingen / beelden die meer inzicht zullen geven over het helal en hoe zich dit ontwikkelt / heeft ontwikkeld. Laten we hopen dat dit gaat lukken.

Ze hebben ook voor de lancering iedere stap van het systeem apart getest, alsmede ook combinaties van stappen, en geprobeerd alle mogelijke manieren dat het foutgaat te voorspellen en te voorkomen. Dat is ook een significant deel van de oorzaak dat er zo enorm veel vertraging is opgetreden in het hele project.

Dat moet ook wel met zoveel SPOF's. Als iedere SPOF een succeskans van 99 % zou hebben, dan is de kans dat alles goed gaat slechts 3.15 %. De succeskans van iedere SPOF moet dus aanzienlijk hoger zijn.

99.9 % voor 1 SPOF → 70.88 % voor 344 SPOF's
99.99 % voor 1 SPOF → 96.62 % voor 344 SPOF's
99.999 % voor 1 SPOF → 99.66 % voor 344 SPOF's
99.9999 % voor 1 SPOF → 99.97 % voor 344 SPOF's

Uiteindelijk wil je nagenoeg zeker zijn dat het geheel een succes wordt. Dan zul je voor iedere SPOF toch richting 99.999 % of zelfs 99.9999 % (letterlijk one in a million) aan betrouwbaarheid moeten garanderen.

disclaimer: deze berekeningen gaan er vanuit dat er geen onderlinge afhankelijkheden bestaan tussen verschillende SPOF's én dat iedere SPOF een even hoge betrouwbaarheid heeft. In werkelijkheid zal dat natuurlijk niet zo zijn.

Dat heeft de opleverdatum van het project al met al enorm vertraagd en dit is niet meer dan logisch. Ik ben benieuwd welke nieuwe methoden dit heeft opgeleverd voor onwikkeling en testen. Ook de investeringen hierin zijn van waarde. Uit dergelijke complexe projecten uit de ruimtevaart komen altijd nuttige civiele toepassingen voort.

Ik vraag me bij dit soort projecten vaak af waarom je al die expertise opbouwt, al die geweldige engineering doet, en dan maar één exemplaar bouwt. Je zou toch zeggen dat het niet absurd veel duurder zou moeten zijn als je er 5 of 10 zou bouwen volgens hetzelfde ontwerp. Je kan dan veel meer metingen doen én je hebt extra redundancy.

Ze bouwen maar één JWST omdat er maar één nodig is. Maar dat wil niet zeggen dat de ervaring nergens meer nodig is. Er zijn meerdere instrumenten aanwezig en buiten de telescoop zelf ook nog een boel andere systemen die je ook nodig kunt hebben bij andere missies. Er zijn instrumenten die ze specifiek voor JWST hebben ontwikkeld, maar bijvoorbeeld iets als een spectograaf heb je ook nodig bij andere ruimtevaartuigen. En de ervaring met bv de deployment mechanismen komt zeer zeker van pas. Er wordt al hard gewerkt aan de opvolger van Hubble, die in 2025 de lucht in gaat. En tegen 2040 komt er nóg iets groters aan. Projecten genoeg om al die ervaringen in kwijt te kunnen.

Er zijn aanzienlijke kosten verbonden aan het bouwen van en testen het apparaat (testen gaan ze echt niet overslaan) en begeleiden van zo'n missie, niet alleen in termen van geld maar ook tijd en gespecialiseerd personeel. Al die resources zijn effectiever te besteden aan het ontwikkelen en uitvoeren van andere missies.

Nope, er is geen plan B. Dat is een van de redenen dat het project zo gigantisch is uitgelopen: alles is uitvoerig getest en bij iedere onverklaarbare trilling etc is er gekeken wat de oorzaak was en of het een probleem was wat opgelost moest worden voor lancering.

Zelfs met space shuttle was er geen mogelijkheid geweest om een service missie uit te voeren: JWST staat straks op ca 1,5 miljoen kilometer van de aarde. Dat is pak hem beet 3x verder dan de maan. Dat is wel even andere koek dan bijvoorbeeld Hubble die op ca 500 kilometer zijn baantjes rond de aarde maakt.

Da's niet eens zo veel verder. Low Earth orbit heeft een delta-v van zo'n 10 km/s, vanaf daar is zo ongeveer alles in de buurt bereikbaar voor zo'n 3 km/s. Een stabiele baan om de maan bereiken kost méér energie.

Alsnog had je een issue gehad met de Space Shuttle - je komt er met wat moeite, maar dan? Je komt te snel terug, en het hitteschild is daar niet op berekend.

Puur hypothetisch. Eerst een rondje of 2 aerobraking met de shuttle moet kunnen misschien?
Wordt wel een beetje lange missie met hoop deep space radiation exposure en je cargo is een grote extra tank brandstof.
Niet heel veilig allemaal .

De Space Shutle was ontworpen voor aerobraking vanaf 500 km hoogte. Je komt vanuit L2 sigificant sneller de dampkring in. Ja, je kunt doorschieten en het in twee keer doen, maar dan schiet je dus door. En komend vanuit L2 schiet je fors door, Dat kost nogal tijd, en dus ook voedsel/water/zuurstof.

Nog afgezien daarvan zou zo'n missie ruim twee maanden duren, dat kost ook nogal wat voedsel/water/zuurstof.

Volgens mij maken ze altijd 2 van dit soort dingen. 1 voor op de grond om eea te kunnen testen. Die is dus niet bedoeld om de eerste te vervangen maar mocht de lancering en dit alles mislukken ligt dat wel voor de hand.

Dit doen ze alleen bij rovers volgens mij waar je daadwerkelijk manoeuvres en dergelijke kan testen.. Bij een telescoop kan je niet zoveel op aarde eraan doen en testen.

Met een 10 Biljoen kostende telescoop verwacht ik toch wel dat er een 2e exemplaar ergens in een schuur van NASA hangt. Met zoveel bewegende onderdelen op een niet bereikbare, maar relatief statische baan en locatie, denk ik dat ze onvoorziene en dus gewaagde scenarios eerst op het aarde model uittesten voordat dezelfde scenarios worden toegepast.

Tijdens de productie zullen er vast wel genoeg reserve-onderdelen zijn overgebleven om een 2e telescoop hier op aarde te hebben en waarmee dus vrij getest kan worden als de nood daar is. Met een kostenpost als de JWT, een 2e telescoop zijn dan de extra kosten niet meer.

Dat er bij een volgend project op een ander L-punt geen extra versie van het project hier op aarde is, dat kan ik me wel voorstellen. Men heeft dan de draaiboeken van de JWT om het risico in te schatten. Er is heel veel aan gelegenom het eerste L-punt project tot een goed einde te laten verlopen.

Met een 10 Biljoen kostende telescoop verwacht ik toch wel dat er een 2e exemplaar ergens in een schuur van NASA hangt.

De engineering dubbelganger van JWST bestaat alleen in delen, zo werd vermeldt tijdens de livestream gisteren.

10 biljoen != 10 billion

Het speeltje kost 'slechts' 10 miljard

De zoveel single points of failure is een beetje hype.
Er zijn een paar dingen die absoluut vitaal zijn, zoals inderdaad de sec. mirror (en communicatie array I guess).
Maar zelfs als alles behalve de sec. mirror zou falen heb je nog steeds 12 segmenten van een spiegel en een paar (ongekoelde) detectors in de ruimte hangen.
Niet 10 miljard waard, maar misschien ook weer niet volledig junk.

Voorlopig gaat gelukkig alles voorspoedig, dus laten we niet te veel over dit soort scenarios denken

En wat kunnen ze daar dan mee? Ik zou graag iets zien van een betrokkene of een ander met kennis van zaken die zegt dat dan niet alles verloren is. Dit klinkt leuk, maar met alle respect: dat jij dit zegt of vindt, is niet zo veel waard.

Misschien ben ik gewoon wat meer op de hoogte van (partial) failures van vorige missies en hoe ze nog steeds waardevolle wetenschap hebben kunnen doen met die missies.
Bv. Dawn, Rosetta, Kepler.
Maar bel gerust je lokale wetenschapper voor wat kennis, die mensen kunnen je veel leren.

De zoveel single points of failure is een beetje hype.

Maar merendeels terecht. Het is veruit de meest complexe ruimte telescoop.

Bv. Dawn, Rosetta, Kepler.

Daarbij hebben niet vitale delen zoals koeling vd detectors gefaald. Zonder dat zou JWST bij lange na niet de gestelde doelen kunnen halen.

[Reactie gewijzigd door BadRespawn op 5 januari 2022 10:52]

Ik zeg bij lange na niet dat JW gestelde doelen kan halen als nagenoeg alles wat kon falen zou falen.
In tegen deel, ik classificeer die situatie als "misschien ook weer niet volledig junk".

Je kan je vast wel voorstellen dat als bijvoorbeeld het hele zonnescherm gefaald was er wellicht nog iets te redden valt?
De cryo kan in die situatie niet alles koelen, maar misschien kunnen de dames en heren engineers nog een stunt uit halen om nog iets te koelen?
Bij Kepler hebben ze bijna de hele missie gered met zo'n stunt, vandaar die als een van de voorbeelden.

Ik zeg bij lange na niet dat JW gestelde doelen kan halen als nagenoeg alles wat kon falen zou falen.

En ik zeg niet dat jij dat zegt. We hebben het allebei over het zonnescherm/koeling vd detectors.

In tegen deel, ik classificeer die situatie als "misschien ook weer niet volledig junk".

Dus wel merendeels junk, of zoals ik zei: de 'hype' mbt zoveel single points of failure is merendeels terecht.

Heel simpel, van een mislukking leer je ook. Oftewel de dooddoener ‘met vallen en opstaan’.

Nja als die stuk gaat is niet álles verloren: er is een hoop tijd in het ontwerpen en bedenken van de telescoop gaan zitten wat je niet meer opnieuw hoeft te doen. Alle documentatie en het denkwerk is al gedaan voor dat geld.

"Het zonneschild heeft een omvang van een tennisveld en zat opgevouwen in de Ariane 5."

Oftewel; 21.197 m x 14.162 m
Bron: https://webb.nasa.gov/content/observatory/sunshield.html

Dank je wel! +3! We zijn gewoon intelligente mensen die dingen kunnen meten in de eenheden die daarvoor bedoeld zijn, en niet in sportvelden of, God verhoede, wasmachines...

Maak je niet zo druk joh. Mensen communiceren graag met analogieën en vergelijkingen. Zeker als het bedoeld is om de afmeting van iets weer te geven.
"Zo groot als een huis, zo zwaar als een olifant, zo klein als een muis..." Ons brein werkt beter met beelden dan met abstracte getallen.

Wie kan zich nou wat voorstellen bij xx * xx meters? Of 200.000km?
Tennisveld kunnen de meesten zich wel wat bij voorstellen.

https://www.lttstore.com/products/banana-for-scale

Of ongeveer duizend maal een A5'je.

In dat geval. 500 A4. 250 A3. Ongeveer 30 A0. of 1 A-5?

edit.
Hmz, A0 is natuurlijk 1m^2. 10.000 A5 dus.
Of 1 A-8.

[Reactie gewijzigd door Vampyre op 4 januari 2022 23:33]

Slordige 300 vierkante meter. Wat is daar zo lastig aan dat men het over een tennisveld moet hebben? Bovendien klopt dat voor geen meter want een tennisveld dubbelspel is 260 vierkante meter, enkelspel is 196 vierkante meter.
Waarom de neuk moeten journalisten altijd komen met olifanten, auto’s, voetbalvelden, tennisvelden, provincies Utrecht en Olympische zwembaden.

[Reactie gewijzigd door Jan Onderwater op 5 januari 2022 08:37]

Vooral die Olympische zwembaden, en dan niet zeggen welke versie Laat staan dat waarschijnlijk maar een fractie van de mensheid ooit een Olympisch zwembad gezien heeft.

En voetbalvelden?
KNVB
• minimaal 100 x 64 meter
• maximaal 105 x 69 meter

Uefa
105 m × 68

DFB
Minimaal 90 x 45
Maximaal 120 x 90

Jup lastig hè dat mensen ergens baat bij hebben?

Het gaat men niet om exacte maten maar bij benadering en ik beeldvorming.

Voor mij zijn vierkante meters, hectares, metrische tonnen, kubieke meters en kilometers, lichtjaren en nanometers duidelijker dan voetbalvelden, olifanten, provincies Utrecht, zwembaden, afstanden tussen steden of delen van dikten van een haar. En als dat gewoon eens gebruikt zou worden als standaard, net als duidelijk het verschil tussen procenten en procentpunten gebruiken leren mensen eindelijk eens hoe groot of klein dingen zijn.

Dus je zegt nu letterlijk voor mij. En dan roepen dat dit standaard zou moeten. Interessant. Het lijkt er op of beeldtaal en spreekwoordelijke gezegden je niet veel betekenen.

Nu ben ik bewust een beetje tegendraads bezig. Maar zo spreekt men al eeuwen. Zo ontstaan woorden ook. Deze manier geeft gewoon aan dat iets groot of klein is zonder exacte maten want die willen de meesten toch niet perse. Of het spreekt minder tot de verbeelding.

Tjah, Amerikaanse eenheden he. Voetbalvelden, wasmachines, schoolbussen en knikkers. Dat de die Amerikanen liever iets anders gebruiken voor schaal dan hun eigen meet stelsel kan ik begrijpen, maar had gehoopt dat een europese techsite gewoon metrisch of si eenheden kon gebruiken.

Met puntjes in plaats van komma's wordt het wel onwaarschijnlijk groot...

Dit is wel heel vet.
Gisteren moesten ze het opspannen ongepland stoppen om problemen met het powergrid te kunnen onderzoeken. Nu op naar de spiegels!

Waarom wordt dat spul niet gebruikt om me huis te isoleren. Volgens mij kunnen we dan lekker allemaal ons CV keteltje houden in plaats van de brommende kreunende warmte pomp die ik in mij huis heb die enorm veel Kwh verbruikt...

Ik weet niet waar je woont, maar de kans dat je dit materiaal nodig hebt om je huis te isoleren is eerder klein. Hopelijk wordt het geen -250° C 's nachts en overdag 110 °C.
Bovendien kan het niet zo heel goed tegen luchtvochtigheid en is het gevoelig aan verbrossing (embrittlement) na x-tijd. Geen spul om in een muur te frotten dus...