ESA wil in 2025 eerste missie uitvoeren om ruimtepuin op te ruimen

De ESA wil in 2025 een eerste missie uitvoeren om ruimtepuin op te ruimen. De Europese ruimtevaartorganisatie geeft de Zwitserse start-up ClearSpace daar een opdracht voor. De ClearSpace-1 missie moet een object van 100kg uit de ruimte halen.

ClearSpace-1 grijpt Vespa

ClearSpace is door de ESA gekozen om een definitief voorstel in te dienen. In maart moet het project definitief van start gaan. Als alles volgens plan verloopt, zal de ClearSpace-1-missie in 2025 plaatsvinden. Daarbij is het doel om de Vega Secondary Payload Adapter uit de ruimte te plukken. Dat is een object van zo'n 100kg, dat sinds 2013 in een baan om de aarde zweeft op een hoogte van 660 tot 800km. De Vespa was nodig om een ESA-satelliet de ruimte in te brengen.

Er is gekozen voor het opruimen van de Vespa, omdat dit een relatief simpel object is, met een eenvoudige vorm en een stevige constructie. Daarna is het doel om grotere objecten op te pikken en uiteindelijk moeten er missies komen waarbij meerdere objecten in één keer opgeruimd worden.

Het plan van ClearSpace is om met een kubusvormige satelliet met uitschuifbare grijparmen ruimtepuin op te pikken en het te verwijderen uit de baan om de aarde. Het ruimtepuin komt zo in de dampkring terecht, waar het verbrandt. Het doel van de missie is het opstarten van een markt voor het uitvoeren van onderhoud in de ruimte en voor het verwijderen van ruimtepuin.

Volgens Luc Pidguet, oprichter van ClearSpace, zijn er momenteel zo'n tweeduizend actieve satellieten en nog eens drieduizend die niet meer werken. De komende jaren zal dat aantal flink toenemen, met name door de komst van verschillende constellaties die uit honderden of duizenden nanosatellieten bestaan. Dat levert niet alleen een kans op ruimtepuin op, maar kan ook waarnemingen verstoren. Astronomen deden daar vorige maand hun beklag over.

ClearSpace is een spin-off die is ontstaan vanuit de Technische Universiteit van Lausanne. De start-up gebruikte aanvankelijk de naam CleanSpace.

Reacties (98)

[sjoerddz]

Disclaimer: ik heb hier overduidelijk geen inhoudelijke kennis over
Is de vervuiling in de ruimte al echt zodanig een probleem dat we dat nu moeten gaan verhelpen? Ik heb altijd begrepen dat het vergelijkbaar was als een druppel in een emmer.

[Boermansjo]

Indien interesse : http://www.stuffin.space/
Dan zie je wat er allemaal rond vliegt in de ruimte...
Ergens een artikel gezien die schat op 6 miljoen kilo afval. Nu misschien nog niet rampzalig, maar binnen een aantal jaren misschien wel

[multikoe]

Het probleem met dit soort animaties is dat ze absoluut niet realistische zijn.
Normaliter zou je met het blote oog, op dezelfde afstand van de aarde, helemaal niets zien. Het gros van de objecten is te klein om te zien en op die afstand zie je met het blote oog zelfs het ISS niet makkelijk.
Dus ja: het aantal objecten is enorm en ja, het is een probleem, maar deze animatie is niet geschikt om de grootte van het probleem te duiden.

[The Zep Man]

Dus ja: het aantal objecten is enorm en ja, het is een probleem, maar deze animatie is niet geschikt om de grootte van het probleem te duiden.

Dat ligt eraan welk probleem je omschrijft.

Als je praat over volume in één punt in tijd, dan valt het mee. De meeste ruimte is nog vrij.

Al praat je over de hoeveelheid puin in aantal objecten die met een grote snelheid om de Aarde draaien en daarbij andere zaken kunnen raken (waaronder satellieten, astronauten en schepen) met snelheden waarop materie onherstelbaar beschadigt en splitst (ieder weer in een eigen baan) dan is het nu al een serieus probleem.

Net als met klimaatverandering was het beste moment voor maatregelen het verleden, en is het op één na beste moment nu.

[Reactie gewijzigd door The Zep Man op 23 juli 2024 16:42]

[blorf]

Volgens die theorie zou het ISS al gatenkaas moeten zijn. Ze wijken wel eens uit voor een brokstuk maar zo erg is het nou ook weer niet. Vooral de afmetingen van het gebied waar veel satelieten voorkomen speelt daarbij een grote rol. De stipjes op dat plaatje zijn in werkelijkheid niet alleen onzichtbaar maar vormen door plaats en moment ook maar een minimale kans om iet te raken. Zelfs bij een bouwwerk ter grootte van een voetbalveld is het risico te overzien.

[deadinspace]

Volgens die theorie zou het ISS al gatenkaas moeten zijn. Ze wijken wel eens uit voor een brokstuk maar zo erg is het nou ook weer niet.

Het ISS wordt nu al af en toe geraakt door klein spul wat niet te tracken is.

En volgens het SERC verliezen we nu al 3-4 satellieten per jaar aan botsingen met ruimtepuin:

"The space junk problem has been getting worse every year," Ben Greene, head of Australia's Space Environment Research Centre which is hosting the two-day conference of international space environment scientists in Canberra, told AFP.

"We're losing three or four satellites a year now to space debris collision. We're very close, NASA estimates, of within five to 10 years of losing everything."

Het einde van de wereld ruimte is het nog niet, maar het is ook nu al zeker wel een probleem.

[blorf]

Dat escaleert wel een beetje erg snel, niet? Van 4 per jaar naar alles over 10 jaar? Dat zou gemiddeld minstens een kwadratische toename per jaar moeten betekenen, dus volgend jaar 16, maar dit hoorde ik zo'n 25 jaar geleden al. Volgens mij moeten ze die vermeende kettingreactie gewoon laten gebeuren. Dan is het weer schoon in LEO...

[Reactie gewijzigd door blorf op 23 juli 2024 16:42]

[Verwijderd]

Dus jij wilt na de "schoonmaakbeurt" (wat het niet is) X aantal jaar zonder GPS en weet ik het wat zitten?

[blorf]

Ik denk niet dat er zoiets gebeurt. Na een botsing schieten fragmenten alle kanten op. Het grootste deel verliest teveel snelheid/momentum om de volgende omloop te halen, raakt de atmosfeer en stort neer, een deel gaat het zonnestelsel in, een deel krijgt een totaal andere baan en een minimaal deel tot helemaal niets blijft in soortgelijke baan. En dat is waarschijnlijk geen hele sateliet meer maar heeft wel noodzakelijk de oorspronkelijke snelheid dus hoe kan het effect zichzelf versterken? De 2e klap kan nooit harder zijn dan de 1e. Het idee gaat wiskundig en natuurkundig mank. Een dimensie te weinig en energie uit niets...

[Reactie gewijzigd door blorf op 23 juli 2024 16:42]

[deadinspace]

Na een botsing schieten fragmenten alle kanten op. Het grootste deel verliest teveel snelheid/momentum om de volgende omloop te halen, raakt de atmosfeer en stort neer, een deel gaat het zonnestelsel in, een deel krijgt een totaal andere baan en een minimaal deel tot helemaal niets blijft in soortgelijke baan.

Dat lijkt mij ook. Maar dat wil niet zeggen dat het geen probleem vormt.

Stel, een stuk ruimtepuin knalt tegen een satelliet, waarbij de satelliet opbreekt in 1000 stukken. En stel, 99% van deze stukken verliezen genoeg snelheid om terug te vallen naar de aarde of krijgen genoeg extra snelheid om naar een andere baan geholpen te worden. Dan blijft 1% over in een vergelijkbare baan.

Maar 1% van 1000 is alsnog 10 stukken; 10 keer zoveel als het ene stuk ruimtepuin wat het ongeluk veroorzaakte. Allemaal in een subtiel andere baan, en te klein om te volgen met radar; allemaal lopen ze kans weer een andere satelliet te raken.

En dat is waarschijnlijk geen hele sateliet meer maar heeft wel noodzakelijk de oorspronkelijke snelheid dus hoe kan het effect zichzelf versterken?

Het effect versterkt zich in het aantal objecten. De beschikbare massa en snelheid (en dus energie) zal inderdaad afnemen, maar kan zodanig verspreid worden dat het meer schade doet.

Vergelijk het bijvoorbeeld met 1kg zwaar radioactief afval. Als je dat opeet ben je dood. Als we het opdelen in 1000 porties van 1g en dat aan 1000 mensen voeren dan zijn er 1000 mensen dood. Maar de totale hoeveelheid radioactiviteit is niet toegenomen, het is alleen zodanig verspreid dat het meer schade oplevert.

Een stuk ruimtepuin van 1kg is naar schatting genoeg om een satelliet aan gort te slaan:

A 1-kg object impacting at 10 km/s, for example, is probably capable of catastrophically breaking up a 1,000-kg spacecraft if it strikes a high-density element in the spacecraft. In such a breakup, numerous fragments larger than 1 kg would be created.

De laatste reeks GPS satellieten die gelanceerd zijn wegen 1630kg. Als zo'n satelliet dus "perfect vervelend" uit elkaar valt in 1630 brokstukken van 1kg, dan heeft één zo'n satelliet de theoretische potentie meer dan anderhalf duizend andere satellieten te raken. Dat zal niet gebeuren, dat hebben we hierboven al behandeld, maar zelfs al is het effect maar 1% daarvan, dan hebben we het alsnog over een versterkingsfactor van 1:16. Dat is nogal wat.

Het idee gaat wiskundig en natuurkundig mank.

Volgens jou.

Ik heb geen idee, en ik ben niet bang dat toe te geven. De snelheden, de afstanden, de massa's, de hemelmechanica; het zijn allemaal dingen die mensen niet goed intuïtief kunnen bevatten.

Maar de experts die veel beter bekend zijn met deze materie, en die berekeningen en simulaties hebben gedaan, waarschuwen dat dit wel degelijk een reëel risico is. En ik vertrouw hun oordeel veel meer dan mijn eigen amateuristische inschattingen. Of die van jou.

[Reactie gewijzigd door deadinspace op 23 juli 2024 16:42]

[multikoe]

Ik snap je punt niet zo, ik schreef letterlijk:

Dus ja: het aantal objecten is enorm en ja, het is een probleem...

Jij herhaalt dat nog eens.

[Boermansjo]

Daar heb je inderdaad gelijk. Maar het geeft wel een visualitatie van het aantal.
Volgens een site zijn dit de cijfers :

Enkele cijfers:
Meer dan 21 000 objecten draaien rond de Aarde groter dan 10 centimeter
Meer dan 500 000 objecten draaien rond de Aarde groter dan 1 centimeter
Vele miljoenen objecten draaien rond de Aarde kleiner dan 1 centimeter
Totaal gewicht ruimteafval: meer dan 6 miljoen kilogram
Snelheid ruimteafval: tot 29 000 km/u

(bron : https://www.spacepage.be/...fval-een-tikkende-tijdbom)
Het probleem zijn niet de grote objecten, maar ik denk juist het aantal kleine die aan een hele hoge snelheid rond de aarde draaien.

[CivLord]

Snelheid ruimteafval: tot 29 000 km/u

Klinkt erg spectaculair. Maar vrijwel alles draait dezelfde kant op en objecten in dezelfde baan hebben de zelfde snelheid. De onderlinge snelheidsverschillen tussen twee objecten in een baan om de aarde zijn dus relatief klein, tenzij de baan van één van die objecten een flinke elliptische afwijking heeft.

[xioros]

Kurzgesagt heeft een mooi filmpje gemaakt dat het prima uitlegt:
https://www.youtube.com/watch?v=yS1ibDImAYU

[5pë©ïàál_Tèkén]

Het grote gevaar is een cascade effect. Een stuk puin ramt een object met ~10.000 km/u waardoor er tig nieuwe objecten ontstaan, allemaal met een eigen baan. Nu is de kans dat dit per ongeluk gebeurd niet heel groot. Dit komt omdat 'alle' objecten in de gaten gehouden worden en vermeden.
Echter, steeds meer landen/organisaties kunnen straks iets de ruimte inschieten. In de afval graveyard orbit (waar oude satellieten geparkeerd worden) zweven genoeg potentiele fragmentatiebommen. Een paar goed gemikte raketten erop en we kunnen de komende tig jaar niet meer fatsoenlijk de ruimte in. Het kan dan misschien nog wel, maar dan moeten we lanceren vanaf plekken verder van de evenaar af (de draaiing van de aarde is daar optimaal om op te stijgen). Duur, gedoe en stel je voor dat er tig GPS/weer/spionage satellieten de lucht uit vallen (neerkomend puin daargelaten). Dan zijn we geopolitiek gezien een shitstorm verder.

[Reactie gewijzigd door 5pë©ïàál_Tèkén op 23 juli 2024 16:42]

[DigitalExorcist]

Yep, het is al bést een fiks probleem:

https://www.youtube.com/watch?v=yS1ibDImAYU&

Het probleem is niet zozeer dat er nodeloze troep rondzweeft. Het probleem komt pas écht op gang als 2 van die stukken afval besluiten om met 60.000 km p/u op elkaar te knallen, te versplinteren, en duizenden brokstukjes met tienduizenden kilometers per uur op andere troep gaan knallen et cetera.

Dan regent het in de ruimte, maar dan metaaldeeltjes en met windkracht 600 ongeveer.

[Reactie gewijzigd door DigitalExorcist op 23 juli 2024 16:42]

[dakka]

niet echt, maar het is beter om te voorkomen dat het een probleem wordt.
Op het moment zal je all het puin dat we nu om ons heen hebben zweven in een vliegtuig loods kwijt kunnen.(schat ik)

Die sat van 100 kilo, kan met een stuk steen knallen, en dan zijn het 10 stukken van 10 kilo die ongecontroleerd rondvliegen

Een groot deel zal ook vanzelf weer naar de oppervlakte vallen(verbranden), het zweeft er ook niet echt, maar is aan het vallen.

[Reactie gewijzigd door dakka op 23 juli 2024 16:42]

[Septimamus]

Neemt niet weg dat er opgeruimd moet worden. Lekker eenvoudig om alles maar te laten slingeren en de volgende generaties ermee op te zadelen. Ik kan me zomaar voorstellen dat dit ook over de oceanen werd gedacht vroeger. Het is sowieso gek om maar zooi de lucht in te sturen zonder na te denken wat je achterlaat. Wel mens eigen.

[Reactie gewijzigd door Septimamus op 23 juli 2024 16:42]

[Spinner]

Nog maar eens nadenken over wie er op moet draaien voor de kosten van een schoonmaak actie.
"De vervuiler betaalt......."

Bedrijf A uit Land B laat een satelliet in een baan brengen, wie betaald de schoonmaak actie achteraf ?
De burgers van land B ? Zo gaat het nu, laten we wel zijn, de ESA draait op belasting geld.
Wat mij betreft is het bedrijf A dat voor de kosten van de schoonmaak actie gaat opdraaien.

[Septimamus]

Dit is dus precies het probleem. We kunnen het er allemaal over eens zijn dat het opgeruimd moet worden maar zodra er over geld wordt gepraat gaat het te ver. De ontwikkeling en ontdekkingen zijn ook voor belang van iedereen op aarde. Misschien plukken wij daar nu nog niet de vruchten van maar als we een beetje vooruitdenken dat hebben generaties na ons daar veel profijt aan. Ik vind het dus helemaal niet zo gek dat een grote groep word gevraagd mee te financieren. Beter dan niks doen.

[CivLord]

De ESA kan bewijzen dat het mogelijk is en de benodigde technieken ontwikkelen. Daarna kunnen ze Europese bedrijven verplichten om satellieten en overblijfselen van raketten op te ruimen.
Nu begint het gebruikelijk te worden dat satellieten na het einde van de missie terug de dampkring in gestuurd worden, of in een hoge baan geparkeerd worden. Maar wanneer dat om de één of andere reden niet lukt, dan is dat jammer. Wanneer de technologie daarvoor bestaat, kunnen bedrijven gedwongen worden om de satelliet alsnog op te ruimen (of de ESA doet het voor ze en stuurt de rekening). Dan wordt het al snel kosteneffectief om robuustere systemen op de satellieten en rakettrappen te maken die het opruimen mogelijk maken zonder aparte missies.

Maar er moet ook een goede businesscase komen voor ruimte-afval dat nu al rond de Aarde zweeft. Een paar stukken opruimen om te laten zien dat het kan is goed en aardig, maar het is onbetaalbaar om een significant deel van het ruimtepuin op te ruimen.
Opruimen betekent in alle gevallen terugsturen de atmosfeer in, waar het verbrandt. Naar het Aardoppervlak brengen om gerecycled te worden is veel te duur en op één punt in de ruimte verzamelen om daar gerecycled te worden vergt veel te veel brandstof, waardoor de verzamelaars te groot en te duur worden.

[NikolaTesla]

Het laatste wat je wilt is het Kessler Syndroom.

Het Kessler-syndroom, voorgesteld door de NASA-wetenschapper Donald J. Kessler in 1978, is een scenario waarin de dichtheid van objecten in een lage aardbaan (LEO) hoog genoeg is dat botsingen tussen objecten een cascade kunnen veroorzaken waarbij elke botsing ruimteafval genereert dat verhoogt de kans op verdere botsingen

Het gevaar is hiervan dat je geen raket meer de ruimte ik kan schieten want de kans dat dit slaagt is minder dan 0.1% (fictief getal)

[PilatuS]

Het grootste gevaar is dat er ergens een botsing plaats vind die zorgt voor nieuw puin wat weer meer botsingen veroorzaakt. Zie bijvoorbeeld de film Gravity. Dat is natuurlijk wat overdreven, maar het geeft het probleem aan. Zodra de ene botsing meer puin veroorzaakt wat nieuwe botsingen gaat geven kan je een ketting reactie krijgen en dan heb je wel een groot probleem.

[Knijpoog]

Het probleem zijn de kleinere onderdeeltjes tot aan letterlijk schroefjes. Je denkt nu waarschijnlijk wat kan een schroefje voor kwaad?.. maar het is de snelheid waarmee ze in een baan om de Aarde bewegen. Deze is zo hoog dat zelfs zon klein onderdeeltje al schade kan veroorzaken. Tel daarbij op dat bij elke botsing er weer nieuw onderdelen los raken en dit zich op die manier opbouwt.

Hoe ernstig het nu precies is weet ik niet maar dit geeft je een idee van wat voor snowbal effect het kan hebben.

[Stievydude]

Uit het filmpje maak ik op dat er telkens 1 satteliet gebruikt (die uit een grotere satteliet komt) wordt voor een stuk ruimtepuin te grijpen en dan brandt deze satteliet mee op in de atmosfeer. Hadden ze niets herbruikbaar kunnen maken?
Hoeveel van deze grote sattelieten moet men dan gaan lanceren?

[EliteGhost]

Het alternatief is een satteliet die zichzelf en het object af kan remmen en los kan laten, om dan zelf weer op snelheid te komen en de baan voor zichzelf te corrigeren. Het ruimtepuin valt dan terug de dampkring in.
Vervolgens moet de baan worden aangepast aan het volgende stuk puin en moeten ze een rendevous manouvre uitvoeren.

Kost nogal wat energie (brandstof) en is lastig maken en uit te voeren. Wel een puntje om mee te nemen in de evolutie van dit project! Hoop van harte dat het ze lukt want ookal zou elke satteliet maar 2 stukken mee kunnen nemen, het betekent 50% minder lanceringen.

edit: taalVouten. Ik kan niet typen op mijn telefoon

[Reactie gewijzigd door EliteGhost op 23 juli 2024 16:42]

[TimoDimo]

Ik zat eerder te denken aan microsats met ionenmotoren. Stuur er een paar mee met elke normale lancering in een zelfde baan als een stuk puin en laat ze proberen zich te verankeren aan het puin aan de goede kant. Dan afremmen maar.

[SuperDre]

Dat is dus ook mijn gedachte, dit is niet echt een optimale manier van puinruimen. Ik zou zelfs zeggen, waarom niet proberen meer op te vangen in een grote container, en dan de (inhoud van de) container dumpen op de maan waar dan de materialen weer hergebruikt kunnen worden bij de bouw/onderhoud van zaken op de maan (altijd handig om wat 'troep' bij de hand te hebben).

[CivLord]

Het probleem van ruimtepuin verzamelen is dat geen twee stukken ruimtepuin in dezelfde baan dicht bij elkaar vliegen. Om van het ene stuk puin naar het andere te gaan moet je je baan veranderen en dat kost veel energie. Wil je het oppikken van het ruimtepuin overleven, dan zal je de baan en de snelheid daarvan heel nauwkeurig moeten evenaren, wat nog meer energie kost. Met gewone raketbrandstof kun je dat kunstje één of twee keer uithalen, voordat je brandstoftanks onpraktisch groot moeten zijn. Met ionenmotoren gaat het heel lang duren voordat je een paar stukken puin hebt verzameld. Maar met een vloot 'verzamelaars' kun je op termijn wel veel verzamelen.

[SuperDre]

Maarja, of je beter uit bent met een vloot kleine verzamelaars waarbij het puin compleet vernietigd wordt of 1 grote verzamelaar waarbij het puin ook nog hergebruikt kan worden, kan natuurlijk wel een groot verschil maken, allemaal kleine verzamelaars is ook niet goedkoop.
Maar tuurlijk zijn er meerdere wegen die naar Rome leiden, alleen dit lijkt me gewoon met een pincept bezig zijn om rijst te verzamelen..

[Mic2000]

Ja idd... kunnen ze het ruimte puin niet de dampkring inschieten?

[mjz2cool]

Dat is het idee, en gelijk het probleem.

Als je elke satelliet apart lanceert, zijn dat erg veel lanceringen, maar kun je met de lancering al zorgen dat de satelliet ongeveer in de juiste baan zit.

Als je meerdere satellieten in 1 keer lanceert en deze satellieten dan elk naar een "eigen" stuk ruimtepuin laat gaan, hebben de satellieten weer veel brandstof nodig om er te komen.

[vectormatic]

Om een stuk "puin" uit zijn baan te krijgen heb je energie nodig, de hoeveelheid daarvan is afhankelijk van de massa van je puin en waar je em naartoe wil hebben. Zo'n puinruimer moet dus een bepaalde hoeveelheid "energie" (brandstof) aan boord hebben, en als ie daar doorheen is, is ie zelf ineens ruimtepuin geworden.

Iets herbruikbaars gaat em dus niet persee worden, tenzij je dingen met lasers op zonneenergie gaat doen, of ionenmotoren met een soort van collectoren om het minieme restje atmostfeer op die hoogtes als stuwstof te gebruiken.

Dan kan je beter eerst een proof of concept doen door 1 stuk puin neer te halen, en daarna eens gaan kijken hoe het beter dan, dan in te proberen in 1 keer je eindeloos herbruikbare ion-drive spacelasersweeper te bouwen

[twizzle]

Of een grote laser die verder weg is of vanaf de aarde zelf om objecten uit hun baan te drukken, voor zover dat technisch haalbaar is

[CivLord]

Dit is een eerste demonstratie om te laten zien dat het mogelijk is en om uit te vissen aan welke moeilijkheden ze nog niet gedacht hebben.
Wanneer het principe werkt kunnen ze het praktischer maken.

[psychodude]

Ik voorzie het belang hiervoor, maar wie gaat dit uiteindelijk voor hun rekening nemen op de lange termijn? Het lijkt mij niet goedkoop, dit ruimtepuin opruimen. Een nobel streven van de ESA om hierin te starten, maar het zal eigenlijk iets moeten zijn waar alle betrokken partijen een bijdrage aan zullen gaan doen.

[Epsix]

Deze stap is een goede om de werkelijke kosten in kaart te brengen. Daarna zou je een eis kunnen stellen dat je voor elke kg die je naar de ruimte brengt, ook zijn opruimkosten zult moeten bijdrage aan dit soort operaties.

[flippy]

men kan hetzelfde doen als met energiecentrales, bij de bouw (lancering) moet je al genoeg knaken op tafel leggen om de centrale te slopen en voor al het afval te zorgen.
sattelietbedrijven moeten dan bijvoorbeeld en boetebedrag inleggen en als hun satteliet of overige rommel achterblijft omdat de motor faalt bijvoorbeeld krijg je je gewoon je borg neit terug en gebruiken ze dat geld om een opruimer te sturen naar die satteliet of trap.

[Zyppora]

In plaats van verbranden in de atmosfeer kunnen we op iets langere termijn gaan denken aan ruimtepuin mee terug nemen. Soort van recycling dus. Dat zal wel wat opleveren, al was het maar om het ding te verkopen aan een museum of een verzamelaar. Misschien dat bepaalde mogendheden dan ook ineens wakker worden en hun ruimtezooi opruimen omdat bepaalde satellieten, omwille van de technieken danwel materialen, niet in vreemde handen mogen vallen.

[Verwijderd]

Als het om het milieu gaat vraag ik me af of ‘iets’ weer gecontroleerd (en dus met een hoop benodigde energie, waarvoor de drager dus ook mee omhoog moet) naar beneden brengen beter is dan simpelweg te laten verbranden in de dampkring.

[bigbadbull]

ik weet dat het ecolonomisch niet haalbaar is, op dit moment om het terug te brengen en te recycleren.
Maar toch knaagt het een beetje want veel van die satellieten bevatten zeldzame of hoogwaardige componenten/materialen

[vinkjb]

goed initiatief, maar we krijgen het hier op aarde al niet voor elkaar vrees het ergste voor de ruimte.

[Ultimus XI]

Dit.

Kunnen de knappe koppen en het budget hiervoor niet beter gebruikt worden om hier op aarde wat plastic uit zee te vissen of beter nog te voorkomen dat het erin komt?

Dit voelt zo zinloos (en kost ook nog de nodige brandstof / CO2) als je kijkt naar de rotzooi die we er op aarde zelf al van maken.

[RoamingZombie]

Want we kunnen maar één ding tegelijkertijd doen?

[Reactie gewijzigd door RoamingZombie op 23 juli 2024 16:42]

[mk1992]

Daarmee impliceer je dat dit project ervoor zorgt dat er niet naar die andere problemen gekeken wordt. Maar dit is ESA waar ruimtevaartkundigen aan werken, dat zijn andere types dan je doorsnee Bojan Slat.

[TSVermeulen]

Erg toevallig aangezien Bojan Slat Aerospace Engineering aan het studeren was ten tijde van zijn erg mooie idee

[Ultimus XI]

Andere type mensen natuurlijk ja en ik bedoel het ook niet letterlijk. Echter Bojan Slat moet het voor elkaar krijgen door zelf investeringen bij derden op te halen, terwijl de ESA meen ik wordt gefinancierd vanuit Europese overheden. Er is ook nogal een verschil in budget, terwijl ik het 'probleem' van ruimteafval niet eens in verhouding vind staan tot het probleem met afval hier op aarde.

Zoals ik zeg, het is een gevoel.

[mjz2cool]

Dat is vergelijkbaar met een programmeur inzetten voor het repareren van een stofzuiger.
Waarom zouden mensen iets heel anders moeten doen dan waar ze voor geleerd hebben?

[Ultimus XI]

Ik heb mijn reactie hierboven al toegelicht. Er gaat gemeenschapsgeld naar dit project, dat steekt. Dat is een gevoel.

Wat betreft jouw vergelijking: ik denk dat er best wat programmeurs stofzuigers willen repareren als daar ineens veel gemeenschapsgeld in gestopt wordt in plaats van in een willekeurig softwareproject. Je wordt niet geboren als programmeur. Je hebt er misschien affiniteit mee, maar veel beroepen / opleidingen hebben bestaansrecht omdat er banen in te vinden zijn. Er zijn heel veel mensen die affiniteit met dieren hebben, maar een opleiding dierverzorging kiezen is nou niet echt een slimme keuze over het algemeen, omdat er relatief weinig werk in te vinden is. Stop miljoenen of miljarden in een sector en er zullen best wat slimme mensen willen switchen, die er niet affiniteit mee hebben, maar die het wel aan kunnen.

Sterker, ik denk dat er best wat mensen dezelfde ambities hebben als Bojan, maar die zien dat er andere gebieden zijn waar veel meer of makkelijker geld is te verdienen.

[Reactie gewijzigd door Ultimus XI op 23 juli 2024 16:42]

[bigbadbull]

Kunnen de knappe koppen en het budget hiervoor niet beter gebruikt worden om hier op aarde wat plastic uit zee te vissen of beter nog te voorkomen dat het erin komt?

daar zijn er al projecten voor. zo uit het hoofd is er 1 dat zich voornamelijk toespitst op het opkuisen van plastic island in de oceaan, en dit op een duurzame manier. dat is voornamelijk een Frans project, dacht ik.
en een ander dat zich toespitst op het opruimen van plastic in de havens. in de haven van Antwerpen is er momenteel zo'n systeem actief. dit jaar hebben ze een nieuwe versie uitgebracht die veel kleinere plastic deeltjes kan opvangen.

[EcoR]

Hoog tijd dat er internationaal regels worden opgesteld dat degene die alle zooi de ruimte in schiet ook verantwoordelijk is/blijft voor de opruiming ervan, waarbij dit soort bedrijfjes dan prima als schoonmaakploeg kunnen dienen.

Ik vraag me wel af of dit wel zo efficiënt is, aangezien je nu dus nog een lancering nodig hebt om iets weer terug de dampkring in te duwen.

[Elazz]

Lijkt me eerder een test zoals in het artikel beschreven staat. Indien succesvol zou er meer vaart gezet kunnen worden voor grotere en meerdere objecten in één keer op te ruimen. Dat zal nog wel een 20 jaar gaan duren alvorens je echt kan spreken van een schoonmaakploeg.

[neeecht]

Gewoon een grote magneet op aarde plaatsen en aanzetten wanneer er troep overvliegt?

[ruftman]

Is het niet makkelijker om die magneet op de maan te plaatsen? En dan op de maan het materiaal gebruiken om een maanbasis te bouwen. De ultieme vorm van recycling.

[neeecht]

Hah, die is brilliant. Die gaan we onthouden!

[Aragnut]

valt beetje tegen met verschil in afstand tussen aarde <--> meeste satellieten en meeste satallieten <--> maan.

[bigbadbull]

misschien niet met een simpele magneet, maar nu het is misschien wel rendabeler om het op te vangen op de maan dan terug te brengen naar de aarde.

ipv de koers te veranderen zodat het opbrand in de atmosfeer (en wat brengt dat niet allemaal teweeg ?)
een extra duwtje in de rug geven zodat het langzaam weg gekatapulteerd wordt.
De knappe koppen kunnen dan kerbal space program spelen zodat die op of dichtbij de maan terecht komt.
daar de maan altijd dezelfde kant op kijkt, en moet het toch te doen zijn om die op een beperkt gebied te laten crashen?
en van daar dan recycleren.

[Aerkhanite]

En nu die magneet zien te richten dattie niet alles in de omgeving meetrekt, als die krachtig genoeg is om de ruimte te bereiken.

[Reactie gewijzigd door Aerkhanite op 23 juli 2024 16:42]

[bwerg]

De kracht van een magneet neemt af met de derde macht van de afstand tot het aangetrokken object. Een flink sterke magneet zal puin misschien voldoende kunnen aantrekken op een meter afstand. Dit puin zwerft op zo'n 40.000km hoogte. Dan moet de magneet dus 40 miljoen tot de derde, oftewel 6,4⋅10²², keer zo sterk zijn als de magneet die werkt op één meter afstand.

Nog los van het feit dat je alle nog werkende satellieten ook de lucht uit trekt. En waarschijnlijk alles binnen 40.000 kilometer omtrek op het aardoppervlak.

Misschien kunnen we dit beter niet doen.

[Standeman]

Ik denk dat dat laatste nog het minste van je problemen is wanneer de ijzeren kern van de aarde een stuk opschuift t.o.v. de aarde zelf.

[bigbadbull]

probleem is : die dingen vallen al.
constant naast de aarde
zat net te denken, waarom is er geen parabool magneet.
Alle soorten "straling" hebben we wel al weten te bundelen/geleiden : radio, licht, geluid.
Magnetisme ontsnap daar aan dito zwaartekracht, want die zijn fundamenteel andere soort straling, die blijkbaar niet te reflecteren valt.

[michielRB]

Misschien moet er wat langer nagedacht worden over het in een baan rond de aarde brengen van satelieten. Elon Musk wil met zijn starlink programma 12.000 satelieten in een baan om de aarde brengen. Nog een aantal van dat soort 'projecten' en het wordt wel erg druk in de ruimte.
Opruimen kost nog altijd een veelvoud ten opzichte van dumpen. Het zou goed zijn als van te voren een proces wordt geregeld dat er voor zorgt dat rommel ook weer opgeruimd wordt. Bij voorkeur zonder dat er externe interventie nodig is.

[TweakTom92]

De Starlink satellieten hebben allemaal een voortstuwingssysteem aan boord waarmee ze zichzelf de-orbiten wanneer ze niet meer functioneel zijn.

[slijkie]

12.000 klinkt veel maar is helemaal niks. Zet 12.000 kubusjes neer even ver van elkaar op de aarde, is verwaardeloosbaar. Ook als het er 100.000 of 200.000 zijn.

[kutsjoerd]

12.000 satellieten ter hoogte van de evenaar is iedere ±3 km een blokje. Bij 200.000 is dat iedere 200 m. Ik weet niet zo goed hoe groot een satelliet is (of gaat zijn) en hoeveel licht het tegenhoudt. Maar bij iedere 200 meter vind ik het wel de moeite waard voor een goede discussie.

[Reactie gewijzigd door kutsjoerd op 23 juli 2024 16:42]

[dakka]

dat is in een ring ja, als je het op een bol projecteert word dat ±2,5 km per blokje

ter vergelijking, op drukke dagen vliegen er 207.000 vliegtuigen in de lucht.

[Reactie gewijzigd door dakka op 23 juli 2024 16:42]

[kutsjoerd]

ter vergelijking, op drukke dagen vliegen er 207.000 vliegtuigen in de lucht.

Oh dit is wel een leuk weetje en vergelijking! Nou gaan dan met die satellieten.

[PilatuS]

het wordt wel erg druk in de ruimte.

Dat valt heel erg mee hoor. Het probleem is niet dat er 100.000 extra satelieten in een baan komen. Het probleem is spul waar je geen controle over hebt.

[dakka]

2 dingen om mee rekening te houden, het is namelijk niet zo bleek
(vooraf, nee we moeten niet lukraak de ruimte ingooien en vergeten)

Er is zoveel meer ruimte in onze banen dan dat je denkt, je kan bijvoorbeeld op de GPS baan 1.000.000 satellieten zetten, en dan zit er een gebied van +- 9000 km2 om de sat heen

Afhankelijk van de hoogte(het geval van starlink 550 km) zal het binnen maanden en jaren weer terug naar de aarde vallen en of volledig verbranden, of richting point nemo gestuurd worden(locatie op aarde die het verst van landmassa is)

[PilatuS]

Dan is op termijn de opwarming van de aarde niet meer zon probleem als er 10% minder zonlicht op de grond terechtkomt door het schild van glimmende satellieten

10% ? Je mag blij zijn met 0.00000000000000001%. En zelfs dit is nog veel.

[roberto250b]

Jaja, is ook meer een theoretisch probleem voor nu en snap ook dat 10% zwaar overdreven is, maar als astronomen er nu al last van hebben komt zo'n probleem al dichterbij voor mijn gevoel. Plus dat deze wel wat dichter om de aarde heen komen dan de meeste traditionele satellieten. Net als dat je misschien theoretisch maar weinig vliegtuigen in de lucht vliegen maar je ziet er op elk moment van de dag toch wel een aantal.
Ik vind ruimtevaart ook zeer interessant om te volgen, maar vind inderdaad wel dat er wel een beetje nagedacht mag worden over wat er allemaal in een baan om de aarde komt. Nu is het dit project er staan er nog een aantal klaar, Daarna komen de chinese en indiase varianten waarschijnlijk ook wel op termijn. Dan moet er weer een betere versie komen, wat op zich geen probleem is als ze netjes opbranden maar dan moet er wel netjes op gewacht worden wil je 1 op 1 vervangen.

[PilatuS]

komt zo'n probleem al dichterbij voor mijn gevoel.

Dit zal nooit een probleem zijn. Er zo enorm veel ruimte in de ruimte dat het niet te bevatten is. Er is daar boven meer ruimte dan op de planeet zelf. Je kan namelijk op 300km hoogte wat laten vliegen en op 305km hoogte. En op 310km, enz enz tot aan de 1000'en kilometers. Stel je zou Terschelling vol zetten met 100.000 satellieten hou je nog enorm veel ruimte over en dan hebben we het over een klein eiland waarbij je in de ruimte dus de complete ruimte van de hele planeet kan gebruiken en dan nog eens op iedere 5km stapelen. We hebben niet eens voldoende grondstoffen op de planeet om het ook maar een beetje te vol te krijgen daar.

[CivLord]

Ik weet dat wanneer iets zo groot wordt dat het je voorstellingsvermogen te boven gaat, dat je makkelijk kunt denken dat iets dat je je voor kunt stellen ook mogelijk kan zijn.

Laten we eens kijken naar wat je zegt. Om 10% van het zonlicht tegen te houden moet je ongeveer 10% van het aardoppervlak bedekken (misschien wat minder wanneer je je op de evenaar concentreert).
Het Aardoppervlak is ongeveer 510 miljoen vierkante km. 10% daarvan is een oppervlakte zo groot als Rusland, Canada, de VS, China en India samen. Ik denk dat we op Aarde simpelweg de grondstoffen missen om het oppervlak van die landen tezamen volledig te bedekken met satellieten.

Dat astronomen last hebben van satellieten is niet omdat ze het beeld blokkeren. Ik denk dat astronomen er prima mee zouden kunnen leven wanneer dat het enige probleem zou zijn van satellieten. Het probleem van Astronomen is dat wanneer een satelliet zonlicht weerkaatst, dat weerkaatste licht vele malen helderder is dan het zwakke licht van de verre sterren die ze willen zien.

[mjz2cool]

10% van het zonlicht tegenhouden is niet hetzelfde als het zonlicht tegenhouden voor 10% van het aardoppervlak. Bovendien zou die 10% die jij noemt "maar" de helft zo groot zijn, aangezien maar 1 kant van de aarde wordt verlicht door de zon.

[CivLord]

Klopt, het zou 10% van het aardoppervlak moeten zijn aan de dag kant. Blijft er nog steeds een oppervlak over ter grootte van Rusland en Canada.

Hoe zie jij het verschil tussen 10% van het zonlicht tegenhouden en het zonlicht tegenhouden voor 10% van het aardoppervlak? Bedoel je dat het niet een aaneengesloten blokkade hoeft te zijn, maar dat kleinere blokkades verspreid over het oppervlak hetzelfde effect geeft? Dat zou kloppen, maar je hebt hetzelfde oppervlak nodig om mee te blokkeren, of het nu een schild is van 25 miljoen km², 25 miljoen schilden van een km² of 25 biljoen schilden van één m². één m² is ongeveer de orde-grootte van een satelliet, dus je ziet al dat het een onwaarschijnlijk groot aantal moet worden (het dubbele zelfs, de satellieten zijn de helft van de tijd aan de nacht-kant van de Aarde). Op Aarde zelf is dat wel het prettigste scenario, omdat door de verstrooiing van het licht in de atmosfeer, er geen schaduw op het oppervlak zal vallen. (Ik denk dat het met 'satellieten' van een km² in een baan om de Aarde ook niet meteen donker zou worden.) De totale hoeveelheid zonnestraling die de Aarde zou bereiken zou natuurlijk wel verminderd worden, alleen uitgesmeerd en niet in donkere schaduwplekken.
Je zou het benodigde schildoppervlak kleiner kunnen maken door het dichter bij de zon te brengen. Maar op een afstand van 150 miljoen kilometer maakt een baan van een paar tienduizenden kilometers meer of minder boven de Aarde is niet veel uit. Wil het echt verschil uitmaken moet je het schild veel dichter bij de zon brengen, wat betekent dat het niet langer in een baan om de Aarde draait, maar in een baan om de Zon zelf. Dat betekent weer dat je schild sneller om de zon draait dan de Aarde, waardoor het maar een beperkte tijd van het jaar schaduw kan geven aan de Aarde. Het Lagrange punt tussen de Aarde en de Zon is nog steeds veel te dicht bij de Aarde om het benodigde schildoppervlak voor een 10% reductie in zonlicht sterk naar beneden te krijgen (je hebt dan wel het voordeel dat je satellieten niet steeds achter de Aarde verdwijnen).
Maar grote constellaties satellieten in een hoge baan om de Aarde, laat staan in het Lagrange punt tussen de Aarde en de Zon of in een baan om de Zon, hebben geen nuttige toepassing behalve dan misschien als schild.

[DigitalExorcist]

In Kerbal Space Program doe ik 't ook altijd op die manier. Een Claw met een mini motor en brandstofvoorraad, genoeg om bij het object te komen en af te remmen zo de atmosfeer in.

[mjz2cool]

En dan mikken op het KSC natuurlijk.

[MaltheseFalcon]

Waarom? Op die hoogte komt de rommel een keertje vanzelf naar beneden. Iemand een idee hoe lang dat duurt?

[multikoe]

Dat is wel een heel erg algemene vraag. Dat is natuurlijk afhankelijk van de hoogte, van de baan (cirkelvormig, ellipsvormig), de grootte van het object en (echt waar) de zonneactiviteit.

[mjz2cool]

Omdat er dan meer de ruimte in geschoten zou worden dan wat er weer naar beneden komt.

[LEX63]

Al jaren heb ik comments op O.A. Tweakers geplaatst over het ruimte puin. Dat dit een groot gevaar gaat vormen voor de ruimtevaart en voor de duizenden nog operationele satellieten.

Er zwerft wat ruimtepuin rond de aarde, zie deze interessante en schokkende link.

Zie ook deze YouTube

Eindelijk gaat er dan toch iets gebeuren, ik ben nieuwsgierig hoe dit gaat veropen.

Tja objecten van 100 KG dat is een leuk begin maar erg weinig vergeleken met de grote en het gewicht van een oude satteliet. Ik ben geen deskundige maar mijn logica is dat objecten helemaal niet beetgepakt hoeven te worden, geef ze een zetje in de juiste baan door de dampkring richting de grote oceaan, mocht er toch nog iets overblijven dan beland het in zee.

Toch ben ik zeer positief over deze ontwikkeling er is eindelijk een begin. Ze komen er vanzelf wel achter wat de beste methode is om het ruimtepuin op te ruimen.

Ik ben zeer nieuwsgierig naar deze ontwikkeling.

[PhilipsFan]

geef ze een zetje in de juiste baan door de dampkring richting de grote oceaan

Dit is een redenering die geldt op aarde, waar je altijd de aarde hebt om je tegen af te zetten. Een zetje geven betekent gewoon dat je de aarde gebruikt om ergens een kracht op uit te oefenen.

In de ruimte is er geen aarde. Er is helemaal niks om je tegen af te zetten, dus alle kracht die je wilt uitoefenen zul je moeten opwekken door brandstof te verbranden. En die brandstof raakt een keer op, dan heeft je opruim-satelliet geen mogelijkheid meer om zich af te zetten en is dan zelf ruimtepuin geworden.

Neemt niet weg dat er best over mag worden nagedacht bij ruimteprojecten hoe je ervoor zorgt dat zoveel mogelijk afval ofwel terugvalt naar de aarde of op een andere manier wordt opgeruimd. Overal waar de mensheid komt maakt ze troep. De natuur, de oceanen en zelfs in de ruimte. Dat is best triest...

Laatst een discussie met iemand over dat hitteschild van de space-shuttle (toen daar zoveel problemen mee waren). Hij vroeg waarom de shuttle niet gewoon wat afremt voordat hij de dampkring binnenkomt. Dan heb je het dus niet helemaal begrepen

[Reactie gewijzigd door PhilipsFan op 23 juli 2024 16:42]

[LEX63]

Dat zetje doen ze met een straalmotor. Dus het object even een duwtje geven op het juiste moment in de juiste baan door de dampkring.

Ik ben al lang blij dat er een begin is dat ze nadenken hoe ze dit in de toekomst het beste kunnen doen. Ze zullen ook moeten nadenken hoe ze het kleinere ruimtepuin gaan opruimen 1 cm tot 1 meter.

Alle begin is moeilijk en een leerproces.

Toch een goede ontwikkeling.

[Cruise]

Een straalmotor? In de ruimte?

Van Wikipedia: De basis van de meeste straalmotoren is hetzelfde. Lucht wordt ingezogen aan de voorkant en door de compressor samengeperst. Daarna wordt er brandstof toegevoegd en het resulterende mengsel wordt ontstoken.

[mjz2cool]

Van jouw reactie: "meeste straalmotoren". Bij een ruimtevaartuig wordt de zuurstof niet aangezogen uit de lucht, maar uit een oxidatiemiddel. Zo'n raketmotor werkt dus verder volgens hetzelfde principe.

[mjz2cool]

Die redenering geldt ook gewoon in de ruimte, precies zoals je zegt, door brandstof te verbranden.

Zo'n zetje zou best kunnen werken, en die opruim-satelliet hoeft zelf geen ruimtepuin te worden, die kan ook gewoon mee de dampkring in. Dat is nu volgens mij ook het idee. Ze sturen een satelliet de ruimte in, en laten die een stuk ruimtepuin meeslepen met een grijper, en dan sturen ze het geheel in een degrading orbit.

Hetzelfde zou kunnen met een zetje, dan geef je de ruimtepuin een zetje, en laat de satelliet in diezelfde baan de dampkring in gaan.