Fair enough. Er zijn twee hoofdvragen:
- is gamen een sport?
- indien ja, zou het een olympische sport moeten zijn?
Dit artikel gaat over vraag twee, maar laten we beginnen met vraag 1. Er is geen wetenschappelijk antwoord mogelijk, het is een semantische discussie met veel grijs gebied.
De semantische lading van woorden is inderdaad enigzins vloeibaar en onderhevig aan verandering, maar dat legitimeert niet een radicaal relativistische aanpak. Als de betekenis van woorden volledig subjectief invulbaar is, dan verliezen we de waarde van het gebruik van woorden.
Ik denk dat we moeten streven naar een zo absoluut en universeel mogelijke semantische structuur. Dat die absoluutheid wellicht onbehaalbaar is, maakt het nog niet zo dat we deze zeer dicht kunnen benaderen. Als je vraagt: "Wat betekent woord X", dan kun je dit op diverse wijze benaderen. De belangrijkste is de consensus: Welke definitie wordt het meest gehanteerd? Niet elke mening hierin is gelijk. Je kan beter stellen: Welke definitie wordt het meest gehanteerd door individuen of collectieven die er daadwerkelijk over hebben nagedacht?
Nu kan iedereen dus heel veel in het luchtledige "vinden", maar de consensusdefinitie van sport (die ook door de GAISF wordt gehanteerd) is momenteel ongeveer als volgt:
- Het heeft een competitief element
- Het is op geen enkele manier schadelijk voor een levend wezen
- Het is niet afhankelijk van apparatuur geleverd door een enkele leverancier (met uitzondering van propriëtaire sporten zoals Arena Football)
- Er is geen gelukselement in de regels van de sport ontworpen.
Nu kunnen we als individuen gaan wikken en wegen aan deze definitie, maar heeft dat zin? Is het niet handig als we het over exact hetzelfde hebben? Ik vind dat iemand wel héél goede argumenten moet hebben om tegen een dergelijke consensus in te gaan.
Dat gezegd hebbende zet ik zelf mijn vraagtekens bij punt 2 van deze sportdefinitie; want we weten allemaal dat het gros van de sporten (uitgeoefend op het hoogste niveau) op termijn helemaal niet goed voor je lichaam is, en dan heb ik het nog niet eens over de sporten waarbij het schade toebrengen aan een levend wezen "by design" is (alle vechtsporten). I guess dat hier wordt gesproken over schade toebrengen aan een wezen dat op ongelijke voet staat, waarmee jagen als sport wordt uitgesloten?
Afgezien van dat onduidelijke punt lijkt me dit verder een prima definitie, en niet "betekenisloos" zoals jij stelt. Hij is erg breed, en laat dus ruimte voor bijv competitief verplassen en air guitar, waar ik geen probleem mee heb. We hebben immers subdefinities om dingen wat meer af te bakenen. Je hebt fysieke sport, denksport, en gemotoriseerde sport.
Het lijkt mij redelijk om esports op hetzelfde hiërarchische niveau in dit rijtje op te nemen.
Esports zijn namelijk geen denksport in de klassieke zin. De mate van
yomi-imminentie (de mate waarin je direct moet anticiperen op wat je tegenstander doet, gaat doen, of denkt dat jij gaat doen) lijkt namelijk veel meer op hetgeen dat je in de meeste fysieke sporten vindt. Bij de meeste klassieke denksporten zit hier een soort van tempo-buffer tussen.
Het is ook duidelijk geen fysieke sport in de klassieke zin. Voorop gesteld: ik denk dat mensen die zich niet bezig houden met high level esports totaal niet inzien hoeveel fysiek discipline er nodig is om dermate behendig en accuraat te zijn, en dat niveau van nagenoege perfectie voor langere tijd vol te kunnen houden. De extreme fysieke inspanning die bij de meeste fysieke sporten komt kijken is echter onvergelijkbaar met de zeer nauw gespecialiseerde fysicaliteit benodigd voor veel esports.
Esports zijn natuurlijk niet gemotoriseerd, maar wel geautomatiseerd. In die zin zijn er wat overlappende aspecten met motorsport, maar het is duidelijk andere koek.
Wegens bovenstaande lijkt me de acceptatie van esports in het rijtje: Fysieke sport, denksport, motorsport een prima idee.
Ik vind gamen buiten dat grijze gebied vallen, omdat het niet eens in de buurt komt van een gangbare vorm van sport.
Dit is wederom een cirkelredenering. Je vindt het niet in de buurt komen van "gangbare vorm van sport" waarbij je sport al vantevoren voor jezelf hebt gedefinieerd.
Er is gewoon geen fysieke component, geen enkele. Je kunt in een stoel zitten en op knopjes drukken terwijl je naar een lichtbak kijkt gewoon niet uitleggen als sport. Als je de lat zo laag legt, is alles een sport, en daarmee wordt de term sport betekenisloos.
Het fysieke heb ik hierboven al besproken (esports is duidelijk geen fysieke sport, maar dat maakt het nog niet géén sport). Ik wil niet op de man spelen, maar de zin over "het stoeltje en de knopjes en de lichtbak" dwingt mij hier echter toe. Dit is een stropopvoorstelling van esports, en doet mij denken dat je niet veel verstand hebt van het verschil tussen iemand die thuis op de bank de laatste versie van GTA zit te spelen en iemand die dag in, dag uit zich mentaal en (nauw gericht) fysiek inzet om een meester van zijn/haar ambacht te worden en de competitie, die dat net zo hard probeert, te kunnen verslaan. Esports zijn een vorm van
inspanning terwijl gaming in het algemeen meestal een vorm van
ontspanning is.
Ik vind gamen dus duidelijk geen sport, en dat is een mening. Tegenargumenten zijn dat men er erg veel aan moet doen om de top te bereiken. Dat maakt het nog geen sport, het bewijst alleen dat het een vaardigheid met competitie is.
En dat is nou juist de consensusdefinitie. Tenzij je goede argumenten hebt voor een andere consensusdefinitie

Het ander tegenargument is dat men professioneel is, in de sportschool staat, en zelfs een goed dieet heeft. Dat maakt de hoofdaktiviteit, in een stoel zitten en op knoppen drukken, nog geen sport. Als ik goed sport en eet doe ik mijn werk ook beter, maar mijn werk is geen sport.
Mee eens! Behalve dan dat herhalende gedeelte met die minachtende beschrijving van esports

De tweede vraag is wat mij betreft nog veel duidelijker. Naast de discussie of het wel of niet een sport is, de vraag of het een olympische sport is. De olympische spelen zijn een zeer internationaal evenement, om daar onderdeel van te zijn, moet een sport redelijk breed gedragen worden of op zijn minst als sport herkend worden.
Gamen voldoet daar in de verste verten niet aan. Buiten een groepje nerds interesseert het niemand. Buiten de kleine doelgroep zegt niemand het wat. Er is niemand die TV gaat kijken om een computer nerd in een obscuur spelletje een medaille te zien winnen. Vrijwel niemand zal de games uberhaupt begrijpen of beseffen wat er allemaal aan de hand is in zo'n wedstrijd. Er zal ook geen nationale trots uitgaan van zoiets vreemds.
En hier ben ik het ook grotendeels met je eens! Ik heb niet echt een "harde" mening in deze kwestie, maar ik leun wel richting "Esports horen niet thuis op de olympische spelen". Er zijn hier tal van redenen voor, zoals:
- Esports zijn over het algemeen verschrikkelijk slechte "spectator sports". De complexiteit van de virtuele werelden waar in gespeeld wordt leent zich niet voor een makkelijk overzicht. De meeste team-esports hebben teveel focale punten (alsof je voetbal speelt met 22 ballen). De meeste esports hebben enorm complexe regels, die niet aan de fysicaliteit af zijn te lezen, en waarbij het begrip van de complexe regels vaak een voorwaarde is om de competentie van een speler te kunnen waarderen (in contrast: je hoeft niet te weten wat buitenspel is om te zien dat Messi ongeloofelijk goed kan voetballen). Ik zie op korte termijn ook geen oplossing voor dit probleem.
- Esports zijn afhankelijk van de games, gesloten technische producties die van 1 partij af komen, met alle gevaren voor de levensduur van zich. Ook zijn games onderhevig aan trends. Er bouwt zodoende geen legacy op, geen van generatie op generatie overgedragen passie of kennis.
- Teveel getypt

, zie ook
https://www.youtube.com/watch?v=MKGDealc3eEMensen denken hier dat ik gamers aanval. Dat doe ik niet, ik ben er zelf een. Maar leer gewoon je plek kennen. Het is een niche, geen sport, en buiten de directe doelgroep van verveelde tieners en twintigers interesseert het niemand iets. En dat is prima. Ken je plek.
Nu vind ik dat je hier weer teveel doorslaat in het extreme. Elke nieuwe sport moet zijn publiek vinden. Omdat esports nu een niche is betekent niet per sé dat dat zo hoeft te zijn in de toekomst. Ik kijk zelf esports die ik niet per sé speel. Ik heb esports gekeken met mensen die zelf nauwelijks games spelen (laat staan ooit een game competitief hebben gespeeld). Het hele Zuid-Korea-argument. Ga zo maar door.
Daarnaast schemert hier weer die minachtende toon door je argument. Je valt gamers dus weldegelijk aan. Waarom eigenlijk? "Verveelde tieners"? Games, zelfs noncompetitief, zijn een enorme potentie voor uitingen van creativiteit en alternatieve vormen van sociale omgang. Wederom moet ik hier op de man spelen en stellen dat je waarschijnlijk erg weinig van esports af weet, laat staan ooit een game op een esports-wijze hebt gespeeld. Dat je zelf gaming ziet als escapisme voor de quasi-gedeprimeerde tiener betekent niet dat dit voor iedereen zo is.