[...]
Dat soort onderzoek is allang gedaan en het antwoord is dat daar helemaal niet zo duidelijk een eenduidige factor voor te vinden is. Er is een correlatie tussen sociaal-maatschappelijke status en criminaliteit, maar die is niet sterk genoeg om uit te dokteren waar nou het risico zit.
Dat men nu nog niet de kennis heeft om te begrijpen hoe dit probleem ontstaat betekend niet dat we nooit tot dat punt komen zolang we er onderzoek naar blijven doen. Het hele universum bestaat uit oorzaak en effect, die kan soms eenvoudig zijn en soms heel complex, maar dat betekent niet dat we deze niet uiteindelijk kunnen begrijpen. Begrip is namelijk nodig, voor elkaar om überhaupt ergens te kunnen komen in deze wereld.
Heel veel mensen uit de lagere sociaal-economische klasse gaan namelijk helemaal nooit over tot geweld, en geweld wordt net zo goed gepleegd door mensen uit hogere sociaal-maatschappelijke klassen, zonder dat daar iets is aan te wijzen als wat jij noemt, het 'tot wanhoop gedreven zijn'. Het is een individueel iets, en je zult dan dus iedereen moeten monitoren om de potentiele geweldplegers eruit te pikken.
Daar heb je gelijk in, dat wanhoop een individueel iets is omdat er een plethora aan oorzaken voor kan zijn, zodra we de grootste veroorzakers van die wanhoop kunnen herkennen dan kunnen we er in ieder geval begrip voor krijgen en vervolgens als samenleving beslissen wat wij daar mee willen doen. (Dat is toch het idee van een democratie?)
[...]
En dit is dus exact wat ik bedoel met 'sluipend'. Jouw onderbuik zegt dat we geweldplegers uit elkaar moeten gaan trekken want met die mensen is iets identificeerbaars mis, al dan niet getriggerd of veroorzaakt door omstandigheden, en als we weten wat dat is kunnen we bij voorbaat zorgen dat we ofwel die mensen uit de samenleving trekken ofwel dusdanige omstandigheden creëren dat ze niet getriggerd worden.
Als onze wet vaststelt dat geweldpleging een onwenselijk iets is wat strafbaar is dan is er inderdaad OF met die personen in kwestie iets mis OF met die wet. Nogmaals zal inzicht in wat oorzaak en gevolg is de bevolking op zijn minst kunnen laten beslissen wat wel en wat niet wenselijk is.
Dat eerste is niet wat je bedoelt, geef je aan, dus zal het het tweede zijn. En ik begrijp dat je nobele motieven hebt, het was ook beslist niet mijn bedoeling om dat in twijfel te trekken, maar de consequentie daarvan is wel dat we uiteindelijk terecht komen in een uiterst egalitaire maatschappij waarin niemand meer iets mag hebben, doen, zeggen of vinden waaraan een ander eventueel aanstoot zou kunnen nemen - oftewel, elke vorm van andersdenkendheid (anders dan wat, trouwens, want we weten nog helemaal niet welke omstandigheden nou wat precies veroorzaken) moet worden onderdrukt, want dat zou wel eens tot geweld kunnen leiden, en dan kom je aan de andere kant van het spectrum terecht (ultieme gelijkheid voor iedereen), maar je bent ondertussen wel net zo onvrij.
En met deze paragraaf ben ik het helaas volstrekt oneens, juist door de sterke encryptie waar ik een voorstander van ben kan men gegarandeerd blijven praten over ideeën die wel of niet overeenkomen wat de sociale norm is.
Het grote verschil in tussen onze beeld lijkt te zitten in dat ik alleen een pleidooi voer voor begrip van en in onze medemens in plaats van het voortdurende symptoom bestrijding protocol wat gehandhaafd wordt. Als de AIVD vandaag een terrorist van de straat haalt dan hebben ze misschien wel een aanslag voorkomen maar zolang er wanhoop heerst bij mensen dan komt er geen einde aan de stroom 'terroristen'. Het is een duidelijk signaal dat er iets mis is in onze samenleving en dit moet juist aangegrepen worden als een leermoment.
De stelling waar jij mee komt is dat deze kennis vergaring constant is, inbreuk maakt op de privacy van de burger en preventief ingezet moet worden tegen individuen voordat zij tot actie komen.
Deze verandering kan ook ongericht, door gewoon te zorgen dat iedereen een dak boven zijn hoofd heeft, eten op tafel heeft, zijn kinderen naar school kan sturen, een baan heeft waarbij hij of zij zich gewaardeerd kan voelen.
Er zullen altijd wel oorzaken zijn van criminaliteit die we niet volledig kennen, maar als wij als samenleving op het punt komen waar wij ons druk maken over het feit dat mijn paraplu gister gestolen is in plaats van dat we bang zijn dat mensen vliegtuigen willen kapen om aanslagen te plegen dan zijn we al zo ver dat we ons wel druk kunnen gaan maken over andere problemen.
[Reactie gewijzigd door Donvermicelli op 15 december 2016 15:04]