Rechter: Google Books valt ook in hoger beroep in de VS onder fair use

Google Books, de dienst waarbij Google fysieke boeken inscant om deze doorzoekbaar en deels inzichtelijk te maken, is volgens de Amerikaanse rechter wetmatig. In 2013 werd die uitspraak ook al gedaan, maar de Amerikaanse Authors Guild ging in hoger beroep.

In de eerste rechtszaak oordeelde de rechter al dat Google Books 'transformative' is. Dat wil zeggen dat de manier waarop Google de auteursrechtelijk beschermde boeken gebruikt en presenteert binnen de criteria voor fair use valt. De rechters achten de potentiële misgelopen inkomsten van rechthebbenden in deze zaak te klein om Google Books te zien als een vervanging voor de functie van de boeken zelf. Google kan dus doorgaan met het inscannen van boeken en hoeft niet vooraf toestemming aan uitgevers te vragen om de werken op te nemen in Google Books.

De rechters zien Google Books eerder als een toevoeging aan de boeken. Het programma maakt het mogelijk om in boeken te zoeken naar hoe vaak een specifiek woord wel of juist niet voorkomt. Een dergelijke zoekfunctie is bijzonder interessant voor taalkundigen. Bovendien toont Google bij Books geen advertenties en verdient het bedrijf niets aan de doorverwijzingen naar verkooppunten van de boeken.

De vorige rechtszaak tegen Google en zijn Books-programma werd aangespannen in 2005 en kwam tot een conclusie in 2013. De schrijvers vonden dat Google toestemming had moeten vragen voor het inscannen van de meer dan twintig miljoen boeken. Ze eisten een schadevergoeding van 750 dollar voor elk ingescand boek; Google schatte dat een vonnis in het nadeel van het project het bedrijf 3 miljard dollar had kunnen kosten.

De Authors Guild reageert teleurgesteld op de conclusie van de tweede episode van de langlopende gerechtelijke strijd tegen Google. De belangenorganisatie van de Amerikaanse schrijvers zegt dan ook de zaak weer opnieuw voor te willen leggen, ditmaal aan het Amerikaanse Supreme Court. Dat is het hoogste gerechtshof dat de Verenigde Staten hebben.

Door Mark Hendrikman

Redacteur

16-10-2015 • 21:15

44

Reacties (44)

44
41
33
4
0
0
Wijzig sortering
In Europa zouden ze dit denk ik wel verliezen, ik lees regelmatig aan het begin van een boek: Dit boek mag op geen enkele wijze worden het gepubliceerd hetzij digitaal hetzij geschreven zonder uitdrukkelijke toestemming van de uitgever.
Ook in Nederland mag je uit een werk citeren, zie hier wat Arnoud Engelfriet daar over schrijft. Deze zin mag dan wel in een boek staan maar het Nederlandse recht gaat voor. Dus de zin is niet rechtsgeldig voor zover het citaten betreft binnen de grenzen van de wet (dus met volledige bronvermelding).

De vraag is waar die grens ligt maar ook in Europa zou het best eens net zo kunnen uitpakken. Het is geen uitgemaakte zaak maar dat was het in Amerika ook niet gezien de duur van het proces.
Citeren is één ding, maar je kan op books.google vaak tientallen pagina's of meer lezen van een willekeurig boek. Dit lijkt te botsen met het alleenrecht om het beschermde werk openbaar te maken (6e alinea).

Niet dat ik op een verbod zit te wachten. Ik bedoel meer: Het is inderdaad maar net is hoe een rechter er naar kijkt en zolang er geen jurisprudentie of duidelijkere wetgeving is, kan het alle kanten op.
Die auteursrechtenorganisaties moeten eens begrijpen dat geen enkele boekenliefhebber eens lekker de eerste 10% van 20 boeken gaat lezen via Google. Je leest dat eerste stuk om een idee op te doen van hoe het boek leest. Zo kun je nieuwe schrijvers ontdekken. In een boekhandel kun je een boek ook openslaan en een eindje lezen. Je stopt toch niet met lezen als je net in het verhaal zit? Dan koop je het boek, omdat je de afloop van het verhaal wil weten.

Kortom: een kwart boek is geen boek, dat is een fragment.

Zijn zij nou zo stom of ben ik nou zo slim? ;)

[Reactie gewijzigd door Grrrrrene op 23 juli 2024 02:49]

Het ligt wat genuanceerder. Die auteursrechten zijn opgesteld in 1912. Aangezien de wereld nogal veranderd is de afgelopen eeuw, [/understatement] is het niet vreemd dat de auteursrechten nu niet meer zo'n goed passend systeem zijn. Daar is vrijwel iedereen het over wel eens.

Anderzijds is het logisch dat auteurs(rechtenorganisaties) niet zomaar afstand doen van hun oude rechten, zolang er geen nieuwe regeling is. Ze hebben vaak veel werk in hun boeken gestoken dus daar willen ze wat voor terug blijven zien.

Aangezien de belangen groot en divers zijn, ook van uitgevers, distributeurs etc, valt het niet mee om alle neuzen dezelfde kant op te krijgen voor zo'n nieuwe regeling.

Voor romans en dergelijke zullen de rechthebbenden meestal geen probleem hebben met een gratis, vrij royale voorproef. Voor technische boeken of bijvoorbeeld receptenboeken kan ik me voorstellen dat ze misschien niet meteen een heel hoofdstuk weg willen geven.
Dat laatste wilde ik nog toevoegen aan m'n post, maar ik ben het vergeten. Daar heb je volkomen gelijk in. Te meer omdat Google je dat soort pagina's ook als zoekresultaat geeft. Op zo'm moment heb je dat technische boek niet meer nodig, want je hebt de gegevens die je zocht (een tabel, een formule, wat dan ook). Voor dat soort situaties zou een uitzondering gemaakt moeten worden :)
Dat (de hoeveelheid pagina's) levert op zich geen probleem op voor het citaatrecht. Het is tenslotte verre van een volledige verveelvoudiging van het boek/schrijven. Dit valt onder het geven van een impressie van wat het boek inhoudt, en dat is een van de dingen waar het citaatrecht voor bedoeld is.
Citaatrecht stelt wel dat je mag citeren zoveel als nodig is voor je doel. Voor een boekrecentie is het prima om enkele regels te citeren om te illustreren wat de schrijfstijl van de auteur is, maar als je een volledig hoofdstuk "citeert" dan ben je juridisch volledig verkeerd bezig.
Ik lees boeken graag van kaft tot kaft. Wart heb je aan 40 pagina's als er 400 zijn?
Wat de uitgever op papier zet en wat de wet is zijn natuurlijk twee heel verschillende dingen.
En zelfs al zou die tekst rechtstreeks afkomstig zijn uit een wetboek dan nog heeft de rechter nu bepaald dat de manier waarop Google de boeken indexeert en gedeeltelijk publiceert dus geen inbreuk maken op de auteursrechten van de uitgever/schrijver. Fair-use is eigenlijk een beperking van het auteursrecht die het voor bepaalde andere beroepsgroepen mogelijk maakt hun werk te doen, zoals journalisten, taalkundigen, reviewers en kennelijk ook zoekmachines.

[Reactie gewijzigd door Tribits op 23 juli 2024 02:49]

In de vs ja, maar niet daarbuiten..
Vrijwel alle copyright wetten kennen Fair Use.
Tekst die nu bij tribits staat is niet de tekst meer waar ik op gereageert heb, daarin had die het over precedent van de amerikaanse rechter...
Laat niemand je ooit wijsmaken dat gebruikersvoorwaarden boven de wet staan.
@supersnathan94
Ik denk dat dat meer uitzondering dan regel is, maar je hebt conceptueel gelijk.

[Reactie gewijzigd door 84hannes op 23 juli 2024 02:49]

Boven de wet niet, maar zolang ze binnen het kader van de wet vallen zijn ze nog steeds rechtsgeldig.
De uitgever claimt dat op gronden van een wet of een uitspraak door een rechter (of zelfs een eigen mening; ook dit komt jammer genoeg veelte vaak voor), probleem voor diezelfde uitgever is is dat er ook wetten en uitspraken zijn die gelden voor fair use (gedogen onder voorwaarde). De uitgever moet eigenlijk achter "je mag zus en zo niet zonder onze toestemming" "tenzij je aan zus en zo voldoet" plakken, maar dat schrikt natuurlijk niet zo goed af.

[Reactie gewijzigd door PostHEX op 23 juli 2024 02:49]

"Ze eisten een schadevergoeding van 750 dollar voor elk ingescand boek", hehe... Ik vind dat altijd zo prachtig he. Hoe komen ze in godsnaam bij die bedragen?

Doet me denken aan deze prachtige TED speech:
The $8 billion iPod
Die bedragen worden bepaald volgens het wonderbaarlijke systeem van Statutory damages, vrij vertaald zoiets als 'wettelijke schadevergoedingen'. In gevallen waarin het niet mogelijk is een exact schadebedrag vast te stellen worden de normbedragen uit deze wetgeving gehanteerd. Specifiek voor auteursrechteninbreuk geldt:
In the United States, statutory damages are set at a minimum of $750 per work, to a maximum of $30,000.
Kennelijk hebben ze in dit geval het minimum bedrag aangehouden. Geen idee waarom, misschien om te voorkomen dat ze net zo'n slechte naam krijgen als de muziek industrie. ;)
Dat is niet eens zoveel. Stel dat een gemiddeld boek 20 euro kost.als men kan aantonen dat het illegaal verspreiden ervoor zorgde dat men 50 boeken minder heeft verkocht zit men al boven dat bedrag. (Los van deze rechtzaak voor alle duidelijkheid)
Lezen en scannen zijn min of meer dezelfde handeling. Echter nu is het geen mens maar een computer. De computer heeft een foutloos geheugen en kan elke pagina opdreunen. Nu vooruit dat mag niet, maar zoekopdrachten voor bepaalde woorden of zinnen zijn alleen maar reclame voor je boek. Het lijkt me dat de auteursrechten waakhond zichzelf weer in de staart aan het bijten is. Chapeau voor Google, mag ook wel eens gezegt worden. Want dit werk is heel nuttig voor bijvoorbeeld onderzoek en het digitaal in kaart brengen van boeken. En dat zonder een direct winstoogmerk!
Wanneer jij een bepaald boek inkijkt, specifieke pagina's, wanneer je klikt op een link om een boek te kopen, geef je Google de informatie over o.a. jouw interesses en consumptiegedrag. Dat is wel onderdeel van het verdiensysteem.
Akkoord. Het levert het een bijdrage aan de kennisvergaring omtrend mijn interesses.
In Nederland doet bol.com toch hetzelfde.
Zoek bij bol.com maar eens naar Berhard Hennen - De Elfen en klik onder de afbeelding op Inkijkexemplaar. Dan kan je ook de eerste pagina's van het boek lezen.
Ik vind dat een prima idee, daardoor bestel ik ook daar eerder een boek (ebook).
Nee, want schaal, aanpak en doel van Google zijn onvergelijkbaar met die van Bol.

Google wil in principe alle boeken die het kan vinden scannen, inzichtelijk maken en online zetten. Ze verdienen nu geen geld aan doorverwijzingen naar boekverkopers, maar ze zien en bewaren natuurlijk wel waar je naar gezocht hebt.. en daar is ook geld mee te verdienen.

Lang niet alle boeken staan op Bol. Van de boeken die er wel op staan, hebben lang niet alle boeken pagina's die je in kunt kijken. Als dat al kan, zijn het meestal een handjevol pagina's, die niet per se een aansluitend geheel vormen, zoals bij De Elfen.

Waarschijnlijk vraagt Bol ook eerst toestemming aan de uitgever.
als je zoekt op:
hoofdstuk 1 boek A
hoofdstuk 2 boek A

Is het mogelijk om het gehele boek te zien te krijgen? Zo niet, dan begrijp ik de hele rechtzaak niet...
Nee, je kan inderdaad maar bepaalde delen van het boek lezen. Soms is dit maar zeer beperkt, soms is het verbazingwekkend veel (is mijn ervaring van een paar jaar terug).

Ik op deze manier dan ook wel enkele studieboeken "gelezen", zonder er ooit voor te betalen. Als je de juiste pagina's kan lezen over een bepaald onderwerp, heb je het boek verder niet nodig. Bij romans zal het echter inderdaad niet voor inkomstenderving leiden, lijkt me.
Volgens mij bepalen de rechthebbenden hoe hun boek beschikbaar is in Google Books: alleen een "snippet", bepaalde bladzijden, of het hele boek.
Dan zou deze zaak niet spelen dunkt me.
Dat zou je inderdaad denken, en het is ook bizar dat de gekke auteursrechtprofessionals deze zaak hebben aangespannen. Ze hebben dat dan ook niet gedaan omdat Google hun op welke manier dan ook inkomsten ontneemt, maar louter omdat ze hoopten Google geld afhandig te kunnen maken. Tenminste dat heb ik gelezen.
Heb dezelfde ervaring gehad, maar ik zie het kwaad er sowieso niet in: als ik via Google Books het niet had gekund, kan je altijd/vaak in de bibliotheek voor vrijwel geen geld relevante delen kopiëren of een andere grijze manier waarvan de auteur geen cent ziet.

Ik heb weet ik niet hoe vaak boeken op de literatuurlijst gehad die aangeschaft moeten worden, maar waarvan de leerwijzer voorschrijft dat slechts 1 à 2 hoofdstukken gelezen dienen te worden. Als je die hoofdstukken dan vervolgens leest, kan je ze eigenlijk samenvatten in een regel of 4.
als je zoekt op:
hoofdstuk 1 boek A
hoofdstuk 2 boek A

Is het mogelijk om het gehele boek te zien te krijgen? Zo niet, dan begrijp ik de hele rechtzaak niet...
Nou ik begrijp het wel!
Als het een roman is of een detective, dan heb je gelijk, maar.... als het een technisch/wetenschappelijk boek is dan is het vaak een specifiek hoofdstuk of deel met bv forrmules. Ik heb heel wat know-how gratis bij elkaar gescharreld op die manier.
Eerlijk gezegd heb ik te doen met al die mensen die iets origineels netjes uitleggen en dat iedereen vervolgens zegt: "Bedankt !, ik zal de link naar jouw artikeltje/website doorgeven..."
Het lijkt of de Google-methode dat alles wel betaald wordt via reclame het alleenrecht verworven heeft, want alleen zo kan een auteur met zijn content nog indirect geld verdienen.
Ik vind dat Google voor die content moet betalen.

"Iedereen" hier vindt dat we advertenties op Twekers moeten aanzetten, omdat Tweakers anders geen inkomsten heeft.
Maar HET probleem is natuurlijk dat Google de content hier exploiteert om zijn advertenties onder je neus te duwen. Fijn dat het geld oplevert voor Tweakers, maar het was beter/netter als Google gewoon voor de Tweakers-content betaalt.

[Reactie gewijzigd door Bruin Poeper op 23 juli 2024 02:49]

OK, dus er wordt behoorlijk wat tekst getoond. Niet alleen een paar regels.
Voor volledige boeken moet natuurlijk gewoon worden betaald, tenzij het gratis is. Maar gratis is bij Google niet gratis. Ook al is het 0.00 cent, Google ziet dit als een transactie en verlangt jouw CC gegevens daarvoor.

En de meeste boeken moet gewoon voor worden betaald, zoals het normaliter de gewoonte is. Google zelf verdiend er direct niets aan, en dat is hun doel ook niet. Google verdiend er indirect wel wat aan. Als jij twee boeken van Harry Potter inkijkt, of koopt. Zal je meteen gerichte advertenties krijgen waarin Harry Potter boeken, films, games en merchandise word aangeboden.

[Reactie gewijzigd door mkef op 23 juli 2024 02:49]

Je hoeft boeken helemaal niet te kopen via Google Books... Je kan bij sommige boeken (verbazingwekkend weinig vergeleken met wat ze allemaal ingescanned hebben) een e-book kopen. En ja, dat kan via Google.

Maar er wordt je nergens verplicht het boek bij Google te kopen, als er geen e-book is of Google mag dat e-book niet verkopen dan zie je links naar sites die het wel verkopen (digitaal of fysiek), et cetera.

Dat Google misschien bijhoudt welke boeken je ingezien hebt, dat zou kunnen. Anoniem overigens tenzij je ingelogd bent.
Als je niet wilt dat ze die informatie hebben, dan zul je daar een tooltje voor moeten installeren.

Denk niet dat Google hier zo heel veel aan verdient, noch bijzonder veel data over werft.
Anoniem of ingelogd maakt niet zo heel veel uit. Iedere browser heeft een vrij unieke configuratie (de z.g.n. browser footprint). Dat maakt het redelijk goed mogelijk om iemand die niet ingelogd is toch te kunnen tracken. Wanneer je dan een keer wel inlogt met diezelfde configuratie, dan zijn die gegevens natuurlijk zo aan elkaar te koppelen. Het antwoord op de vraag of google dat doet laat ik aan een ieder over (maar lijkt mij evident).

Testen of je uniek bent in een naar hun zeggen 6 miljoen tal configuraties:
https://panopticlick.eff.org/index.php

Paper met de gebruikte technieken (voor hen die techniek interessant vinden, maar niet de test willen afnemen)
https://panopticlick.eff.org/browser-uniqueness.pdf
Mooi toch, misschien als ze hem koppelen met waar dat boek staat in de lokale bibliotheek dan hebben bibliotheken meteen een zeer krachtige zoekmachine. Dan kunnen ze hun klanten misschien ook beter helpen met het vinden van bepaalde boeken.
Snap die auteursorganisaties nooit. Ik heb boeken bij amazon gekocht JUIST omdat ik stukjes kon lezen bij Google.

Als ik ze via Google niet gevonden had en de snippets niet gelezen had, was ik nooit to aankoop overgegaan om het hele boek te willen bekijken/lezen.

Die auteurs mafia gaat altijd van het slechtste uit. Stel dat Google het omdraait en als zoekmachine geld gaat vragen aan auteurs en artisten om in de zoekmachine opgenomen te worden.
Dan weet ik zeker dat ik veel artiesten of boeken nooit gevonden zou hebben.

De hele wereld zou dan direct over ze heen vallen omdat ze dan de zoekopdrachten beinvloeden en blablabla. Goed dat de rechter dit toestaat. Volgens mij is het namelijk een win win situatie. Maar die auteurs organisaties leven nog in de middeleeuwen en die zullen het de komende tijd niet begrijpen.

Zolang je niet het hele boek leesbaar/downloadbaar maken is het net zoiets als die 3 seconden muziek die je mag sampelen. Dit is eigenlijk ook sampelen :D
Leuk verhaal "kerel" :D

Voorheen ging ik naar de bibliotheek of las ik recensies met hetzelfde resultaat.
Voorheen ging ik naar een platen zaak of luisterde ik naar de radio VOOR ik muziek kocht.
Als google mij een hulpmiddel biedt om het kaf van het koren te scheiden vanuit mijn luie stoel, dan maak ik daar graag gebruik van. Zelfde laken en pak.

Auteurs en artiesten die achter hun product staan en kwaliteit leveren, zijn niet bang dat mensen hun product willen sampelen. Even als samplestandjes van producenten in de supermarkt tegenwoordig of een stukje kaas bij de kaasboer :D

Je kan het ook zien als een artgallery waar kunst getoond wordt VOOR je het koopt. Maar je toont precies dezelfde panische reactie en roept zo hard moord en brand, dat je daardoor het positieve effect die anderen vertellen ervan niet kan horen.

Iets minder hard roepen zodat je ook andere meningen kan horen en leren respecteren.

ps
Of koop jij echt alles zonder dat je weet wat je koopt? Of mag alleen de boekenmafia
hier weer allerlei exclusiviteiten hebben in Nederland die alle andere producenten onthouden worden (http://www.volkskrant.nl/...unten-met-boeken~a475782/)

ps 2
Heerlijk mijn nieuwe matras 90 dagen mogen samplen en in de tussentijd gratis omgewisseld voor een ander model 8) ...sterker dat was nou juist de reden dat ik specifiek een matras van de betreffende fabrikant heb gekocht. I love sampling :D

edit even iets verduidelijkt qua kunst

[Reactie gewijzigd door SB[NL] op 23 juli 2024 02:49]

Sampling op zichzelf kan ook gevaarlijk zijn. Veel consumenten worden zo tot een aankoop verleid en letten niet meer op de prijs.

Dat stukje kaas is een bekende scam op Belgische (jaar)markten. Je proeft een lekker stukje kaas en zegt "doe mij maar een stuk". Dat stuk is behoorlijk groot en de korst dik en zwaar. De prijs van 30 € per kg had je al helemaal niet op gelet...
Beetje Nederlander vraagt altijd hoeveel het kost :D

Op dit item kan niet meer gereageerd worden.