Standaarden voor draadloze netwerken worden aangeduid met een getal: Wi-Fi 5 of de naam van het amendement, bijvoorbeeld 802.11ac. Er is echter ook een lettercode, die de standaard karakteriseert. De code van Wi-Fi 4 was bijvoorbeeld HT, wat staat voor high throughput, en Wi-Fi 5 was VHT, wat staat voor very high throughput. Wi-Fi 6 kreeg de afkorting HE, die voor high efficiency staat, omdat bij die generatie de nadruk op efficiëntie ligt. Bij Wi-Fi 7 ligt de nadruk weer op snelheid, getuige de afkorting EHT, wat staat voor extremely high throughput. Daarbij wordt ook het getal 40Gbit/s genoemd en dat is inderdaad significant sneller dan Wi-Fi 6, maar dit is ook een linksnelheid die je in de praktijk niet tegen zult komen. Duidelijk is echter dat de snelheid omhooggaat, maar op welke manier?
Een manier om een hogere snelheid te behalen, is door een breder kanaal te gebruiken. Aanvankelijk gebruikte wifi een kanaalbreedte van 20MHz, met Wi-Fi 4 steeg dat naar maximaal 40MHz en Wi-Fi 5 deed er met maximaal 160MHz nog een schepje bovenop. Een breder kanaal gebruiken is niet altijd even makkelijk. Op de 2,4GHz-band is bijvoorbeeld in totaal maar 82MHz bandbreedte beschikbaar, waarvan je maximaal 40MHz zelf kunt gebruiken. Doordat er al veel apparatuur van die frequentie gebruikmaakt, is in de praktijk maximaal 20MHz haalbaar. Wi-Fi 5 en 6 kunnen op de 5GHz-band een kanaalbreedte van maximaal 160MHz gebruiken en Wi-Fi 6E kan ook 160MHz gebruiken op de 6GHz-band. Deze frequentiebanden bieden meer ruimte en worden ook door minder andere apparaten 'vervuild', zoals bij de 2,4GHz-band het geval is.
Wifispectrum. In Europa is op 6GHz alleen het eerste deel van het spectrum beschikbaar, tot 6425MHz.
Wi-Fi 7 verdubbelt die maximale kanaalbreedte naar 320MHz, op de 6GHz-frequentieband. Dat leidt tot een verdubbeling van de snelheid in vergelijking met een 160MHz-kanaal, al is het de vraag of we er tegen de tijd dat Wi-Fi 7 beschikbaar is, ook daadwerkelijk gebruik van zullen maken. Er kleven namelijk wat nadelen aan een breder kanaal. Het eerste nadeel is dat je zendvermogen niet hoger wordt als je het kanaal breder maakt. Ga je bijvoorbeeld van 80 naar 160MHz met hetzelfde zendvermogen, dan halveer je de signaalsterkte, wat een 3dB lagere rssi oplevert. De verdubbeling naar 320MHz verlaagt de rssi nog eens met 3dB en het signaal zal dus nog wat minder ver reiken.
Het tweede nadeel is dat er in Europa op de 6GHz-band slechts 500MHz aan kanaalbreedte vrij te gebruiken is. Je zult dus al heel snel je buren, en zij jou, in de weg zitten als je van een 320MHz breed kanaal gebruik wilt maken. Waarom is er dan voor 320MHz gekozen als het in de praktijk niet makkelijk te gebruiken zal zijn? In vrijwel heel Amerika, Zuid-Korea en Saudi Arabië is het deel van de 6GHz-band dat goedgekeurd is voor gebruik voor wifi, geen 500MHz, maar 1200MHz breed. Daarin kun je drie 320MHz-kanalen kwijt die elkaar niet storen. Daarnaast biedt Wi-Fi 7 de mogelijkheid om niet 320MHz aaneengesloten frequentieruimte in te nemen, maar die ruimte op te delen in twee blokken van 160MHz op verschillende delen van de band. Dat trucje is niet helemaal nieuw; Wi-Fi 5 kon hetzelfde, maar dan met twee blokken van 80MHz.
Behalve 320MHz komt er ook de mogelijkheid om een 240MHz breed kanaal te gebruiken. Daarvan zouden er op het in Europa goedgekeurde spectrum wel twee naast elkaar kunnen bestaan zonder interferentie. Het 240MHz-kanaal is ook op te splitsen in twee stukken van 160 en 80MHz.