FIFA 22 Review

Buiten FUT amper de moeite waard

Minder te beleven buiten FUT

Vermoeide spelers zijn al jaren een probleem in FIFA, met name in de carrièremodus. Lichte vermoeidheid is tot daar aan toe, maar in dit spel spelen amper spelers die twee keer in een week een wedstrijd kunnen spelen, terwijl dat in het mondiale topvoetbal inmiddels eerder norm dan uitzondering is. Dat is vervelend, want het maakt de carrièremodus er niet realistischer op. Wij bouwen meestal twee elftallen: het eerste, waarmee we de belangrijke competitie- en Europese wedstrijden spelen, en een schaduwelftal waarmee we de overige potjes spelen zodat we de spelers uit het eerste elftal rust geven. Tot op zekere hoogte hoort het bij voetbal dat je je spelers rust geeft, maar je kunt daarin doorschieten. Vraag maar na in Eindhoven.

Master League in FIFA?

Verder valt in de carrièremodus vooral op dat er niet zoveel opvalt. Dat is althans zo als je de game als manager van een bestaande club speelt. FIFA 22 zet zoals gezegd in op customization en ook hier is dat duidelijk merkbaar. Je kunt je eigen club oprichten en mee gaan draaien in jouw favoriete competitie. Net als in Ultimate Team kies je een eigen logo en shirt en verder kun je allerlei eigenschappen van je club zelf bepalen. Is het een club die inzet op de jeugd of werk je met een wat ouder team? Wat zijn de verwachtingen van het bestuur? Wat is je budget? Je kunt het allemaal invullen. Vervolgens wordt er een team van fictieve spelers voor je gegenereerd, op basis van de parameters die je zelf hebt ingevuld. Daarmee ga je dan een poging wagen de nationale en internationale competities te winnen, terwijl je je club langzaam verder uitbouwt. Klinkt misschien bekend? Inderdaad, deze manier van spelen heeft veel weg van de Master League die van oudsher altijd in Pro Evolution Soccer zat.

De overige vernieuwingen in de Career Mode zijn te vinden aan de kant van de spelerscarrière. Hier levert EA Sports een meer onderhoudende spelmodus af dan voorheen, die meer nadruk legt op het veroveren van je plek binnen een selectie. Door als jonge speler sterke invalbeurten neer te zetten en specifieke doelstellingen te behalen, krijg je steeds meer speeltijd en stijg je in de achting van je manager, tot je uiteindelijk doorbreekt en in de basis mag beginnen. Door wedstrijden te spelen en te trainen, verdien je ervaringspunten en met die ervaringspunten speel je Skill Points vrij. Die punten geef je uit aan allerlei vaardigheden. Dat is anders dan hoe het voorheen ging, want toen ontwikkelde je speler zich automatisch. Nu heb je daar meer controle over en kun je beter toewerken naar de speler die jij voor ogen hebt. Het is trouwens raadzaam om trainingssessies zoveel mogelijk handmatig af te werken, want voor trainingen die je zelf doet en niet simuleert krijg je altijd bonus-XP. De nieuw ingestoken spelerscarrière wordt door dit alles iets leuker en is een klein goedmakertje voor het feit dat er aan de managerkant niets is veranderd.

Pro Clubs

In het het verlengde van een spelerscarrière ligt natuurlijk de Pro Clubs-modus. We besteden er zelden aandacht aan en eigenlijk is dat onterecht, want er zijn best veel gamers voor wie het online samenspelen, waarbij iedereen alleen zijn eigen speler bestuurt, dé manier is om FIFA te spelen. Dit jaar heeft EA het makkelijker gemaakt om deze spelmodus uit te proberen, want dankzij 'Drop-in' hoef je niet zelf teamgenoten te zoeken. Drop-in koppelt je aan maximaal drie andere spelers en met hen ga je op zoek naar een wedstrijd. Die werk je samen af en daarna begint de matchmaking opnieuw. Deze potjes leveren je speler wel XP op, maar hebben geen effect op de stats van de club waar je eventueel lid van bent. In het uitwerken en verbeteren van je prof heb je ook een aantal nieuwe opties, zoals de mogelijkheid om perks vrij te spelen en aan je prof te hangen voor een extra bonus bovenop je skills. Het is ergens raar dat Pro Clubs geen prominentere plek in FIFA 22 heeft gekregen, want het past uitstekend bij wat EA voor ogen heeft met de game. Het is dit jaar trouwens ook mogelijk om een vrouwelijke Virtual Pro aan te maken, wat verder geen gevolgen heeft voor de gameplay. In Pro Clubs zul je dus mannelijke en vrouwelijke spelers op hetzelfde veld zien.

Naast de carrièremodi en Pro Clubs vind je in FIFA 22 uiteraard ook weer Ultimate Team en Volta, waar we het op de eerste pagina al even over hadden. Ultimate Team is net als in de voorgaande jaren het absolute zwaartepunt van de game. FUT is ondertussen een heel eigen wereld geworden, waarbij spelers wekelijks allerlei uitdagingen voltooien, op jacht naar specifieke kaartjes om uiteindelijk een sterrenteam bij elkaar te krijgen waarmee online de competitie met anderen kan worden aangegaan. Ultimate Team is ook de basis voor het competitieve gedeelte van FIFA: e-sporters spelen altijd met hun eigen Ultimate Teams. Voor de beginnende speler is het best overweldigend: je komt al snel teams tegen met flink wat sterren aan boord terwijl je zelf nog met allerlei mindere goden aan de bak moet. Toch is het niet moeilijk of duur om snel een redelijk team op de been te krijgen. De kracht van Ultimate Team is dat je op allerlei manieren aan nieuwe spelers kunt komen. Goede spelers zullen snel in Division Rivals en FUT Champions willen springen, maar met Squad Battles en Squad Building Challenges kun je ook best wat verdienen, zonder dat de druk meteen hoog is.

Terwijl Ultimate Team uitblinkt in opties, zijn ze in Volta verrassend genoeg juist weggevallen. Wie de modus opent, ziet ten eerste een scherm waarin eventueel andere spelers zijn uit te nodigen; een lobby dus. Zoals gezegd staat het sociale element van de game meer dan ooit centraal en dat blijkt in Volta ook weer zo te zijn. De plek waar je je eigen speler kunt aanpassen, aankleden en verbeteren staat centraal, terwijl het voetballen beperkt blijft tot twee spelmodi, hoewel EA later andere opties zoals een Arcade-modus toevoegt. Op het moment van reviewen kon je Volta Squads doen, waarbij je online tegen anderen speelt, of Volta Battles, waarbij je speelt tegen de computer die daarbij teams van anderen gebruikt. De World Tour, of de optie om een team op te bouwen door spelers van andere teams te ‘stelen’, is verdwenen. Het draait om het verbeteren en mooi aankleden van je eigen avatar, terwijl je gezellig met anderen de digitale pleintjes en zalen bestormt.

Volta voelt niet lekker

Dat is op zich nog niet zo erg. Vervelender is dat de gameplay niet lekker aanvoelt. Net als vorig jaar is de normale gameplay ook de basis voor Volta, maar dat komt dit keer volstrekt niet uit de verf. De rariteiten die we beschreven, waarbij trucjes doen er weleens voor zorgt dat benen door benen gaan, maken Volta een niet serieus te nemen spelmodus. Gelukkig hoeft dat ook niet, want met de komst van speciale ‘signature abilities’ stapt FIFA 22 met Volta weer wat verder weg van enig realisme. Spelers kunnen tijdens de wedstrijden tijdelijk beschikken over een Power Strike, Pure Pace of Aggressive Tackle. Zo kan het gebeuren dat spelers kort over een haast onhoudbaar schot of idioot hoge snelheid beschikken. Die ‘gekheid’ past ergens wel bij de verdere stijl van Volta. Het moet vooral een feestje zijn en het daadwerkelijke voetbal speelt daarbij een bijrol.

Ten slotte is er nog een ander merkwaardig element waar we aandacht aan moeten besteden. FIFA 22 verwelkomt de speler namelijk met een klein verhaaltje. Je bent een jonge voetballer en mag in Parijs meetrainen met Paris Saint-Germain. Je rent al voetballend door de straten, wat de game gebruikt om je de basis van de besturing aan te leren. Vervolgens werk je de training af en krijg je een uitnodiging om een wedstrijd van PSG te bekijken vanuit de vip-box van de club. Daar kom je allerlei beroemde mensen tegen, zoals Lewis Hamilton. Ja, echt. Wanneer de wedstrijd begint, neem je als speler de controle over de wedstrijd over. En dan? Dan niets. Na de wedstrijd ga je naar het hoofdmenu en kun je Ultimate Team gaan spelen, of Volta, of iets anders. Het miniverhaaltje vol cameo’s krijgt nergens een vervolg. Zo blijft het bij een enigszins ‘cringeworthy’ openingsscène en dat is, of je een verhaalmodus nu wel of niet leuk vindt, in elk geval een beetje raar.

• Volgende pagina 4. Conclusie