Waar bleef het nou, ondersteuning voor e-sims in Nederland? E-sims zijn niet echt een gloednieuw fenomeen en zitten al een paar jaar in apparaten. Het grote verschil met een reguliere simkaart is dat een e-sim herprogrammeerbaar is: je kunt dus met een enkele e-sim makkelijk wisselen van provider en abonnement. Een normale simkaart kan dat niet: die heeft codes aan boord die niet overschreven kunnen worden.
De eerste e-sims waren nog fysieke kaartjes, zoals de Apple Sim in iPads rond vier jaar geleden. Daarna kwamen e-sims als chips in bijvoorbeeld smartwatches. Twee jaar geleden kwam de eerste telefoon met e-sim op de markt met de Google Pixel 2. En vorig jaar, met de iPhone XS, kwam de eerste telefoon van een heel grote fabrikant met e-sim uit.
Het is inmiddels duidelijk dat providers e-sims niet met open armen hebben ontvangen. Dat is logisch ook: wisselen van provider is dan simpelweg het downloaden van een profiel in je instellingenmenu. Je kunt sneller je provider aan de kant zetten dan dat je een pak melk kan halen in de supermarkt. De tijd van het wachten tot er een envelop met een fysiek simkaartje op je mat valt zijn dan voorbij. Daarnaast is het een gedoe om de back-end bij providers klaar te maken voor e-sims.
Maar nu is het dan zover. Nadat Truphone al een tijdje diensten aanbood in Nederland en Voiceworks het whitelabel ging aanbieden, is T-Mobile als eerste grote Nederlandse provider begonnen met het ondersteunen van e-sims, in elk geval voor de iPhone XS, XS Max en XR. Maar wat kun je er eigenlijk mee en waarom bestaan ze?
/i/2001668871.jpeg?f=imagenormal)
:strip_exif()/i/2002842580.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2002818542.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2003353642.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2001698315.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2003005354.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2001175497.jpeg?f=fpa)