Operation Dagger: lekker kort?
Rage 2
Rage 2 is een onderhoudende, goed vermakende game, maar ook een game die dat hoge niveau maar tien tot veertien uur weet vast te houden. De game biedt niet genoeg rode draad om het de moeite waard te maken de vele extra missies in het spel daadwerkelijk uit te voeren. Daarnaast confronteert de game spelers met in herhaling vallende vijanden, waarbij de tussenbazen het beste - of juist slechtste - voorbeeld zijn. Tel daar nog de technische hindernissen als crashes en bugs bij op en je begrijpt dat Rage 2, net als zijn voorganger, toch een game is die niet het onderste uit de kan weet te halen. Dan nog zal elke gamer zich prima kunnen vermaken met deze game van id Software en Avalanche Studios, maar de topgame die we er van hadden gehoopt, is hij zeker niet.
Eindoordeel
Het is ongeveer een jaar geleden dat we op de burelen van Avalanche Studios in Stockholm voor het eerst kennis maakten met Rage 2. Ook Tim Willits, een bekend gezicht van de Amerikaanse studio id Software, was ingevlogen voor de gelegenheid. In diverse presentaties, interviews en een speelsessie werd de visie van de beide studio's duidelijk. Id Software zou moeten zorgen voor solide mechanics in de gameplay, terwijl Avalanche een sterke open wereld zou bouwen. Games als Just Cause toonden immers aan dat de Zweedse studio daar erg goed in is. In Rage 2 moesten die elementen - mechanics en een open wereld - samenkomen, om zo de game te vormen die de eerste Rage eigenlijk al had moeten zijn.
Dat bovenstaand plan in grote lijnen is gelukt, is niet verrassend. Id Software heeft een indrukwekkende staat van dienst en is echt wel in staat om sterke shooter-elementen in een game te stoppen. De open wereld is daarnaast groot, biedt variatie en zorgt voor voldoende activiteiten om je bezig te houden. Bovendien zijn er genoeg dingen te verzamelen om je personage op diverse manieren mee te verbeteren. Kortom: zowel Avalanche als id Software zijn in principe geslaagd in wat ze vorig jaar mei aangaven van plan te zijn. En toch is Rage 2 niet helemaal geworden wat we ervan hadden verwacht.
Een duidelijke factor daarin is het verhaal. Er zitten zeker goede kanten aan, maar in essentie is het een heel simpel plot dat ook nog eens veel te snel aan zijn einde komt. De speler neemt de rol aan van Walker, die vroeg in het spel een Ranger-pak aantrekt. Dat maakt van hem effectief de laatste overlevende Ranger. Zijn taak: zorgen dat de teruggekeerde Authority, onder leiding van de kwaadaardige General Cross, een halt wordt toegeroepen. Om dat te doen dient hij Operation Dagger in werking te zetten. Die operatie zal een allesbeslissende aanval mogelijk maken op Cross en de zijnen, en dat is het uiteindelijke doel.
Om Dagger te kunnen uitvoeren, heeft Walker hulp nodig van drie belangrijke personages, te weten Dr. Kvasir, burgemeester Loosum Hagr van Wellspring, en John Marshall. Elk van die drie uit de eerste Rage bekende personages heeft zijn of haar eigen aandeel in Dagger. Voor ze echter in staat zijn om te helpen, moet Walker enkele missies voor ze uitvoeren en zijn reputatie bij elk van die personen verbeteren. Is dat gelukt, dan treedt Operation Dagger in werking en belandt de speler bij de eindfase van het spel. Het is precies zo 'recht toe, recht aan' als het klinkt, en kan in pakweg tien uur zijn afgerond. Wij pakten wat meer zijmissies mee en kwamen daarmee op vier uur extra, maar het punt is duidelijk: Rage 2 is kort, zeker voor een game die hoopt dat gamers er over enkele maanden betaalde extra content aan toe willen voegen.
Dat is extra lullig omdat de manier waarop het verhaal wordt verteld verder best in orde is. De personages zien er prima uit, de insteek van het verhaal rond het hoe en waarom van de Authority en General Cross is best origineel, en dus zijn die tien uur die je eraan besteedt onderhoudend en kwalitatief prima in orde. Het had alleen meer moeten zijn.
Soepele en spectaculaire gameplay
Rage 2 begint als de Authority net een grote aanval op de thuisbasis van de Rangers heeft uitgevoerd en duidelijk is geworden dat General Cross, ook al de bad guy in deel één, is teruggekeerd. Walker krijgt orders om op zoek te gaan naar de op de vorige pagina genoemde personen, en vanaf dat moment ligt de spelwereld letterlijk voor je open. In je Phoenix - het gewapende voertuig dat tot je beschikking staat - ben je vrij om overal naartoe te crossen. Dat is nodig ook, want er is veel te ontdekken in de spelwereld van Rage 2. Vaak zul je de interessante plekken op het spoor komen door met personages in dorpjes te praten, maar je kunt dergelijke locaties dus ook gewoon zelf vinden om er de loot te scoren die er te vinden is.
Arks zoeken voor nieuwe vaardigheden
Wat locaties en loot betreft, zijn weinig zaken zo belangrijk als de Arks die her en der zijn te vinden. Deze Arks zijn alleen toegankelijk voor Rangers, die er nieuwe vaardigheden of wapens kunnen vinden. Deze vaardigheden, genaamd Nanotrites, leveren aardige voordelen op. Met die Nanotrites in je achterzak kun je bijvoorbeeld ineens een double-jump uitvoeren, of je kunt een vernietigende Slam- of Shatter-aanval uitvoeren. Het is best slim om vroeg in de game eerst de Arks op te zoeken, zodat je jezelf zo snel mogelijk voorziet van een zo optimaal mogelijk pakketje aan Nanotrite. Elke Nanotrite kan daarnaast ook nog verbeterd worden, waardoor dan bijvoorbeeld de toegebrachte schade of de hoogte van een sprong verbetert. Het is dus zeker slim om je hier vroeg in te verdiepen.
Toch is het ook weer niet zo dat je de Nanotrites per se heel nodig hebt. Ze zijn op sommige momenten handig, maar met alleen je schietijzers kom je er ook wel. Je begint met een pistool en een assault rifle, maar dat arsenaal breid je dankzij de Arks snel uit met andere interessante wapens. Het schieten is de basis van de game en voelt, zo verklapten we op de eerste pagina al, uitstekend aan. Het knallen gaat net zo soepel als in Doom, en misschien zelfs nog wel beter dan dat.
Overdrive
Het knalwerk krijgt extra diepte doordat elk wapen een alternatieve manier van schieten en een Overdrive-modus heeft. De speler vult tijdens het spelen continu een metertje dat, als het vol is, je in staat stelt om Overdrive te activeren. Je deelt dan meer schade uit en loopt zelf minder schade op. Ideaal als je ineens te midden een grote groep vijanden bent beland. Met Overdrive schiet je zo'n hele groep in enkele seconden aan gort. Daarbij komt nog dat ook de duur en de effectiviteit van je Overdrive verbeterd kunnen worden. Hetzelfde geldt voor de wapens: ook die kun je verbeteren, wat extra bonussen en dus extra effectiviteit met zich meebrengt. Langzaam maar zeker verander je Walker zo meer en meer in een totale vechtmachine.
/i/2002726178.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat is wel zo fijn, want de spelwereld confronteert je, naar mate je meer naar het noorden trekt, met steeds zwaardere vijanden. Dat betekent overigens niet automatisch dat Rage 2 echt moeilijk wordt. We raden geoefende gamers aan om het spel op een van de hogere niveaus te spelen, want bij ons zorgde - spelend op een pc - de Medium-stand voor érg weinig problemen. Dat komt echter ook door de herhaling die optreedt in de tussenbazen die Rage 2 spelers voorschotelt. Eigenlijk krijg je meerdere keren hetzelfde soort groot monster voor je kiezen, alleen heeft dat beest telkens net een ander wapen of andere armor. De manier waarop je hem kunt verslaan verandert echter niet, wat die tussengevechten reduceert tot een formaliteit, een onderbreking die meer afbreuk doet aan de game dan dat hij iets toevoegt.
Het is daarbij ook erg opvallend, want id Software staat bekend om zijn prachtige creaties als het om monsters gaat. Die skills komen in Rage 2 op bepaalde momenten ook zeker naar voren, maar zijn dus achterwege gebleven als het gaat om het vormgeven van de tussenbaasgevechten. Kijk je naar hoe andere personages zijn vormgegeven, zoals Dr. Kvasir, dan haalt Rage 2 een heel hoog niveau. Jammer en tegelijk opvallend dat daar zo'n groot verschil in zit.
Alsnog veel te doen en te zien
Zo heb je dus een te kort verhaal en een grote herhalingsfactor in gevechten met tussenbazen, wat de game effectief en vrij makkelijk maakt. Betekent het dat Rage 2 meteen niet meer leuk is? Nee. Integendeel zelfs: we vonden onze bezoekjes aan steden als Wellspring, waar je upgrades kunt kopen en missies kunt scoren, steeds heel leuk. We vonden het net zo leuk om daarna weer in onze Phoenix te springen en er op uit te gaan, op jacht naar een leuke bezigheid in de spelwereld.
Veel leuks
En daarin heeft Rage 2 een sterk punt. Want hoewel het verhaal op zichzelf eigenlijk te weinig uit die grote spelwereld haalt, is er voor de speler die het verhaal loslaat en zelf op onderzoek gaat, enorm veel te doen. Bandieten van de Goon Squad hebben overal nederzettingen en andere gebouwen bezet, en ze daaruit verjagen is slechts een van de extra activiteiten die je kunt oppakken, ook als je het vertrouwen van Kvasir, Hagar en Marshall allang hebt gewonnen. Het hilarische Mutant Bash TV, waarin je bij wijze van sport mutanten moet zien te verslaan, blijft leuk genoeg om af en toe even te spelen. Je hoeft het voor het verhaal niet per se te doen, maar het kán wel.
/i/2002726162.jpeg?f=imagearticlefull)
Dat levert een vreemde paradox op. Aan de ene kant bekritiseren we de inhoud, want het verhaal is te kort, maar tegelijk is er dus wel genoeg te doen? Het werkelijke verhaal is dat de speler wellicht te weinig gedreven wordt om iets met die rijk gevulde spelwereld te doen. Er is simpelweg meer rode draad nodig om al die outposts, Arks en soortgelijke onderdelen van zingeving te voorzien. Met die wetenschap zou je jezelf misschien wat meer kunnen forceren om er lekker op uit te gaan. Doe dat vooral, want de game wordt er absoluut beter van.
Grafisch prima
Daarbij komt nog dat je de verschillende delen van de wereld dan wat meer ziet. Er is een heel kleurrijk, bosrijk gebied in het noorden, waar je maar zelden komt als je gewoon de verhaallijn volgt. Er zijn in die regio ook heel weinig missies. Je doet dus uiteindelijk veel te weinig in de regio die misschien wel de mooiste in het hele spel is. In plaats daarvan cross je voornamelijk rond in de veel grijzer en saaier ogende omgevingen in het midden en zuiden van de map. Zonde! Het gebrek aan missies in sommige zones doet vermoeden dat daar wellicht nog invulling aan gegeven wordt in komende dlc-pakketten, maar dat is niet wat je wilt horen als je net zestig euro aan een game hebt uitgegeven.
De wisselvalligheid in het uiterlijk van de regio's zegt overigens niet alles over hoe mooi de game verder is. Grafisch kan Rage 2 uitstekend meekomen. We baseren deze mening trouwens wel op de versie die er vermoedelijk het best uitziet, namelijk de pc-versie die we op een GeForce 1080 Ti vrijwel moeiteloos in 4k konden spelen.
We schrijven nu wel 'moeiteloos', maar dat is niet helemaal waar. De game confronteerde ons namelijk wel met een aantal crashes, en hij was ook niet vrij van bugs. Zo zagen we bijvoorbeeld dat personages soms niet verschenen en alleen hun naam zichtbaar was. Ook maakten we mee dat een personage dat we nodig hadden voor een missie, weigerde met ons te praten. Dat probleem was na het afsluiten en herladen van het opgeslagen spel wel verholpen, maar zo hoort het natuurlijk niet.
Conclusie
Rage 2 is een game van hoge pieken en redelijk diepe dalen. Op zijn best is de gameplay erg lekker. Je krijgt een aantal intense shoot-outs voor je kiezen die je, als je de speelstijl beheerst en wat upgrades hebt, enorm spectaculair kunt maken. De spelwereld is daarnaast groot en afdoende gevuld met interessante activiteiten, al had dat ook wel beter gekund. En wat echt beter had gemoeten: de lengte van het verhaal en de variatie in de tussenbaasgevechten. Met name die twee zaken doen afbreuk aan het spelplezier dat je uiteindelijk aan Rage 2 beleeft. Dat is jammer, want er zitten dus wel degelijk erg sterke kanten aan deze game. Door de genoemde aspecten eindigt hij een beetje op dezelfde manier als zijn voorganger: best goed, maar er had zeker meer ingezeten.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2002025393.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2002726148.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2004767570.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white):strip_exif()/i/2002025389.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2002474600.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_icc():strip_exif()/i/2002026203.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2002026205.jpeg?f=fpa)
:fill(white):strip_exif()/i/2002107529.jpeg?f=thumbmedium)
/i/2001771535.png?f=fpa)
/i/1272615381.png?f=fpa)
/u/246423/crop5979eb9e5c60f_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/421470/crop5851203431803_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/664291/crop55c885bd3122a_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/408258/crop682f7e14b01a9_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/44074/avatar001.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/433115/crop580e01bbe67f9_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/34555/crop567bf6789700a_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/87336/crop6891d2e354b09.gif?f=community){kind=small}
/u/141398/IMG_5314%2520.JPG?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/727154/crop5f3118bc9d7a6.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/452253/crop6432e4afa5c59_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/556658/avatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/446044/Omega2.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/116283/crop5814e3224425d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/277357/tweakersAvatar.jpg?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/80570/avatar157_1.gif.jpg?f=community){kind=avatar}