Samengevat
Limbic Entertainment heeft weinig aan de formule van de serie veranderd. Tropico 6 is daarmee niet het meest verrassende deel van de serie. Uiteraard valt op dat je nu een rijk met verschillende eilanden hebt, maar dat voegt niet eens zo heel veel toe. Spannender zijn de Raids die je uit kunt voeren. De balans die je in de game moet zien te vinden, is lastig te bewaren. Dat is uiteraard prima, maar de informatie die je nodig hebt om in te grijpen als het fout dreigt te gaan, is lastig te vinden. Dit is bovendien een game die zo hier en daar wat steken laat vallen. Zo zijn we niet onder de indruk van het uiterlijk en de muziek. De leercurve van de game is behoorlijk steil, en ondanks een uitgebreide tutorial slaagt Limbic er niet in om de game goed uit te leggen aan nieuwe spelers. Daarmee is Tropico 6 een goede game voor ervaren spelers, maar zal hij weinig nieuwe fans trekken.
Pluspunten
Eindoordeel
Het zonnige Tropico bestaat al bijna 20 jaar. Al die tijd werd het tropische rijk geregeerd door El Presidente, die net begonnen is aan zijn zesde termijn. De dictator - in de wereld van Tropico doet niemand moeilijk over die titel - heerst met harde hand en doet met het kleine land wat hij wil. Zo lijkt het althans. Hij kan zijn gang gaan zolang zijn onderdanen enigszins tevreden zijn met hun bestaan. Als ze eten, onderdak en wat vermaak hebben, vinden ze het allemaal wel best. Zo niet, dan komen ze in opstand en is de positie van El Presidente opeens minder zeker. Dat is de basis van de serie, en daar is in Tropico 6 niet zo heel veel aan veranderd.
Dat ontwikkelaar Limbic Entertainment dichtbij die basis blijft, is wellicht logisch. Het is de eerste keer dat de Duitse studio zich aan de serie mag wagen. Hij nam het stokje over van het Bulgaarse Haemimont Games, dat de delen 3, 4 en 5 ontwikkelde. De grootste vernieuwing die Limbic in de game heeft doorgevoerd is niet heel verrassend: de spelwereld is nu verdeeld in verschillende eilanden.
Eilandhoppen
In vorige games werd de oppervlakte van je eiland tegen het einde van een match soms krap. Dat probeert Limbic op te vangen door de spelwereld te verdelen over verschillende eilanden. Je rijk bestaat nu steeds uit minstens drie eilanden. In theorie geeft dat meer bewegingsvrijheid, maar in werkelijkheid is er niet zo heel veel verschil. Je zult in de meeste gevallen de andere eilanden al vroeg verkennen en bemannen, zodat ook die snel zijn volgebouwd. Bovendien moet je in een rijk met verschillende eilanden sommige voorzieningen dubbel aanleggen. Daarbij gaat het vooral om gebouwen die een beperkte reikwijdte hebben, zoals een brandweerkazerne en politiebureau. Je verliest zo meestal alweer snel iets van de gewonnen bewegingsvrijheid die een rijk met verschillende eilanden biedt. Eigenlijk maak je op elk eiland al snel een mini-samenleving met dezelfde voorzieningen als op het hoofdeiland. Ook daar willen je inwoners een kroeg, een kerk en een supermarkt en heb je een politiebureau en militaire aanwezigheid nodig. Het levert dus een hoop dubbel werk op. Later in de game kun je dat enigszins ondervangen door goed openbaar vervoer aan te leggen en bruggen te bouwen tussen de eilanden.
In logistiek opzicht maakt de opdeling over eilanden weinig verschil. Zodra je een steiger hebt aangelegd, varen er vanzelf boten af en aan met de grondstoffen en goederen die nodig zijn om je economie draaiende te houden. Daar hoef je zelf bijzonder weinig voor te doen. Dat vervoer over water gaat zo goed dat er weinig verschil is met vervoer over de weg. Op dat vlak maakt een rijk dat bestaat uit verschillende eilanden eigenlijk weinig verschil met de situatie van vroeger. Gelukkig zorgt het in visueel opzicht voor wat vooruitgang, want een eilandenrijk ziet er beter uit.